ผู้รักษาสุดแกร่ง – ตอนที่ 518 สาวสวยบนเครื่องบิน

หลิ่วเสี่ยวเฉียงยิ้มเยาะ “รู้แต่แรกจะทำแบบนี้ไหม ! เอาสัญญามา แล้วฉันจะไว้ชีวิตคุณสักครั้ง ”

เหยาซิงฮุยไม่กล้าที่จะมีข้อกังขา เขารีบเอาสัญญาออกมาและฉีกมันต่อหน้าพวกเขา

“ท่านทั้งสอง ชิปพวกนี้คาสิโนของเราไม่มีเงินสดมากมายขนาดนั้น แต่ด้านในมีตู้เซฟใส่เงินสดอยู่ มีเท่าไหร่คุณก็เอาไปเท่านั้นเลย ! ”

หลิ่วเสี่ยวเฉียงยิ้มเยาะ “เห็นฉันขัดสนเงินขนาดนั้นเลยเหรอ ? ติดไว้ก่อนก็แล้วกัน ”

หลังจากพูดจบ ทั้งสองก็ออกจากคาสิโนไป

หลิ่วเสี่ยวเฉียงเองก็เป็นเศรษฐีอายุน้อย ครอบครัวของเขามีเงิน และยังมีพี่สาวเศรษฐีของเขาอีก เขาไม่ได้ขัดสนเงินเลย เขาแค่เล่นเพื่อความสนุกเฉยๆ

ระหว่างทางกลับ หลิ่วเสี่ยวเฉียงชื่นชมฉินจุนมาก จนเขาแทบจะคุกเข่าคารวะให้ฉินจุนเป็นอาจารย์ของเขา

ทั้งสองเพียงแค่แจ้งตำรวจและขึ้นเครื่องบินจากไป

หลังจากขึ้นเครื่องบินแล้ว หลิ่วเสี่ยวเฉียงก็เหมือนกับถูกเปิดสวิชต์บางอย่าง คุยกับฉินจุนไม่ยอมหยุด

“พี่เขยรู้จักกับพี่สาวผมได้ยังไง ? ”

“พี่เขยสุดยอดมาก พี่เป็นทายาทของราชาแห่งการพนันหรือเปล่าเนี่ย ? ”

“พี่เขยผมเห็นพี่เป็นกังฟูด้วย ช่วยสอนเทคนิคผมบ้างได้ไหม ? ”

“…… ”

ในชั่วพริบตา น้องชายของคนรักที่ดูถูกฉินจุนก่อนหน้านี้กลายเป็นแฟนตัวยงของเขาไปแล้ว ท่าทางเมื่อครู่ของเขาเรียกว่าการเคารพนับถือ และขาดไปอย่างเดียวคือการยกน้ำชา

หลังจากคุยไปได้พักหนึ่ง เมื่อเห็นว่าฉินจุนไม่สนใจเขา หลิ่วเสี่ยวเฉียงก็ไม่สามารถทำให้ตัวเองน่าสนใจได้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมแพ้ไป

ทันทีที่เขานอนลง ดวงตาของหลิ่วเสี่ยวเฉียงก็เป็นประกายทันที เขาดึงฉินจุนขึ้นมาและพูดว่า

“พี่เขย ! ดูสิ มีสาวสวยอยู่ตรงนั้น ! ”

ฉินจุนมองตามที่หลิ่วเสี่ยวเฉียงชี้ และเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีรูปร่างสูงและขายาวนั่งอยู่ตรงนั้น แต่ฉินจุนไม่สนใจและกล่าวว่า

“บนเครื่องบินน่ะมีผู้หญิงสวยเยอะแยะ และพนักงานเสิร์ฟบนเครื่องบินก็สวยทุกคน ”

หลิ่วเสี่ยวเฉียงพูดกับฉินจุนด้วยท่าทางตื่นเต้น

“พี่เขย นี่มันคนละเรื่องกันเลย นี่มันนางแบบชัดๆ ! ”

ฉินจุนพับของเขาเป็นเส้นตรง หลิ่วเสี่ยวเฉียงเป็นถึงทายาทเศรษฐี แน่นอนว่าข้างกายเขาไม่ขาดผู้หญิงแน่นอน สามารถทำให้เขาตื่นเต้นได้ขนาดดนี้ดูท่าผู้หญิงคนนี้จะต้องไม่ธรรมดา

แต่ว่าฉินจุนก็ไม่ได้สนใจมากนัก เขาเอนกายลงบนเก้าอี้และเตรียมที่จะพักผ่อน

หลิ่วเสี่ยวเฉียงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ และไม่ได้พูดอะไรอีก เดิมทีการมองสาวสวยนั้นเป็นเรื่องระหว่างผู้ชายอยู่แล้ว แต่ฉินจุนเป็นพี่เขย ถ้าเขาพาเขาไปทำอะไรนอกลู่นอกทาง ก็จะเป็นการทำให้พี่สาวของเขาเสียใจหรือเปล่า ?

หลิ่วเสี่ยวเฉียงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ตรวจสอบข้อมูลอย่างรวดเร็ว และขณะที่ค้นหาก็พูดกับฉินจุนไปด้วย

“พี่เขย ผู้หญิงคนนี้เป็นนางแบบ แชมป์มิสเวิลด์ชื่อไช่ไช่ สูง 179 หนัก 115 กก. สัดส่วน 90 60 90 สมบูรณ์แบบมากเลย ”

“ดูดีกว่าพี่สาวผมอีก ! ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉินจุนก็แทบจะหัวเราะออกมา

“มีอย่างนี้ที่ไหนกันน้องชายแบบนาย ? ”

หลิ่วเสี่ยวเฉียงตอบว่า “ผมพูดเรื่องจริงนะ แม้ว่าพี่สาวของผมจะเคยได้ขึ้นนิตยสารโลก ทุกคนต่างก็บอกว่าพี่สาวของผมสวย แต่นั่นเป็นเพราะพี่สาวของผมเป็นคนที่รวยที่สุดในประเทศจีนต่างหาก และบังเอิญว่าเธอก็สวย เลยได้กลายเป็นคนที่มีชื่อเสียงระดับโลก ”

“แต่ไช่ไช่คนนี้เธอได้เป็นแชมป์มิสเวิลด์ด้วยรูปลักษณ์และรูปร่างของเธอล้วน ๆ และเธอก็ได้ขึ้นปกนิตยสารแฟชั่น พี่เข้าใจไหมว่าแนวคิดนี้คืออะไร ? ”

ฉินจุนส่ายหัว “ฉันไม่เข้าใจ ”

หลิ่วเสี่ยวเฉียงพูดไม่ออกเขากลอกตาและถอนหายใจอย่างต่อเนื่อง “พี่เขย พี่นี่เข้าใจยากจริงๆเลย ไม่ได้การแล้วผมจะไปจีบเธอ ”

หลังจากที่เครื่องบินขึ้นและบนเครื่องมั่นคงแล้ว หลิ่วเสี่ยวเฉียงจึงปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วเดินไปที่ด้านหน้าเพื่อจีบเธอ

ฉินจุนที่อยู่ด้านหลังก็ไม่ได้นอนหลับ เขากำลังรอดูความคึกคัก

หลิ่วเสี่ยวเฉียงเดินไปข้างหน้าและก้มโค้งลงทำเหมือนสุภาพบุรุษ

“สวัสดีครับ คุณคือไช่ไช่หรือเปล่าครับ ? ”

ไช่ไช่ถอดแว่นกันแดดออก เผยให้เห็นใบหน้าที่สวยงามและรอยยิ้มหวานของเธอ

“ใช่ค่ะ คุณคือ ? ”

หลิ่วเสี่ยวเฉียงรีบหยิบนามบัตรของเขาออกมาแล้วยื่นให้ “สวัสดีครับ ผมเป็นรองประธานบริหารของบริษัทเครื่องสำอางแบรนด์เฉิงยวิน ผมชื่อหลิ่วเสี่ยวเฉียง เป็นแฟนคลับของคุณ และการคัดเลือกของคุณผมดูหมดแล้ว ! ”

ไช่ไช่ค่อนข้างแปลกใจ คาดไม่ถึงว่าชายหนุ่มคนนี้จะเป็นรองประธานบริหารของบริษัทเครื่องสำอางแบรนด์เฉิงยวิน แถมเขายังนามสกุลหลิ่วด้วย ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นน้องชายหรือไม่ก็ญาติของหลิ่วชิงชิงงั้นเหรอ ?

ปกติแล้วการจีบสาวของหลิ่วเสี่ยวเฉียงก็ต้องมีระดับสักหน่อย หลังจากที่เขาเปิดเผยตัวตนแล้วสาว ๆ หลายคนก็มักจะเริ่มอ่อยเขากลับทันที

แต่ไช่ไช่นั้นแตกต่าง เธอเองเป็นซูเปอร์โมเดล และในอาชีพสายนี้เธอก็มักจะพบกับพวกคุณชายที่ร่ำรวยอยู่บ่อยๆ

แม้กระทั่งเซี๋ยต้าหลินเองเธอก็เคยเจอ และเซี๋ยต้าหลินเองก็แสดงออกมาว่ามีความรู้สึกดีๆ ต่อเธอด้วย

แต่เธอเข้าใจดีว่าผู้ชายเหล่านี้ไม่มีอะไรมากไปกว่าต้องการความสนุกสนาน และไม่มีใครจริงใจ เวลาจีบสาวก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความจริงใจอีกต่อไป ขึ้นอยู่กับเงินเท่านั้น

ดังนั้นไช่ไช่จึงรังเกียจคนเหล่านี้มาก แม้ว่าจะเป็นบริษัทเครื่องสำอางแบรนด์เฉิงยวิน เธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้น

หลังจากรับนามบัตรของหลิ่วเสี่ยวเฉียงแล้ว ไช่ไช่ก็สวมแว่นกันแดดกลับคืนราวกับเป็นการส่งแขก

หลิ่วเสี่ยวเฉียงรู้สึกเขินอายเล็กน้อยและจู่ๆ ก็พูดขึ้น

“ไช่ไช่ ทำไมใบหน้าข้างนี้ของคุณมันบวมนิดหน่อยล่ะ ? ”

ไช่ไช่หยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง “หืม บวมอีกแล้วเหรอ ? ”

ไช่ไช่ลูบไปที่แก้มขวาของเธอ และสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปในทันใด

ไช่ไช่เป็นซูเปอร์โมเดลและเธอค่อนข้างระมัดระวังเกี่ยวกับใบหน้าของตัวเองมาก รอยแดงและบวมเล็กน้อยนั้นมีผลกระทบมาก

ไช่ไช่พูดกับผู้ช่วยของเธอที่อยู่ข้างๆ ว่า “เอายาให้หน่อย เร็วเข้า ! ”

ถัดจากไช่ไช่เป็นผู้ช่วยผู้หญิงที่ดูแลชีวิตประจำวันของเธอ แน่นอนว่าเธอรู้ปัญหาของไช่ไช่เป็นอย่างดี

เธอพลิกกระเป๋าไปมา ทันใดนั้นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

“ซวยแล้ว ฉันเก็บยาไว้ในกระเป๋าเดินทาง ! กระเป๋าเดินทางโหลดไว้ใต้ท้องเครื่อง ! ”

ในเที่ยวบินเวลาสองชั่วโมง ผู้ช่วยไม่คิดว่าอาการของไช่ไช่จะกลับมา เขาจึงเก็บยาไว้ในกระเป๋าเดินทาง

ใบหน้าของไช่ไช่เปลี่ยนเป็นสีซีดทันที การหายใจของเขาเริ่มติดขัด และริมฝีปากของเธอมีสีม่วงเล็กน้อย

หลิ่วเสี่ยวเฉียงตกใจ “พนักงาน ! พนักงานรีบมาเร็วครับ ! ”

เมื่อพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินหลายคนได้ยินเสียงเรียกนั้น พวกเขาก็รีบวิ่งเข้ามาตรวจสอบ แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้

“หมอ มีหมอมาช่วยได้บ้างไหมครับ ! ”

หลิวเสี่ยวเฉียงรีบตะโกนเรียก “พี่เขย ! พี่เขยของผมเป็นหมอ ! เรียกพี่เขยของผมมา ! ”

ฉินจุนยืนขึ้น แม้ว่าหลิ่วเสี่ยวเฉียงจะไม่เรียกหาเขา เขาก็พร้อมที่จะช่วยเหลืออยู่แล้ว เพราะมันลำบากมากเมื่อเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้นในสถานที่เช่นบนเครื่องบิน

แต่ทว่าทันทีที่ฉินจุนลุกขึ้น ก็มีชายวัยกลางคนสวมแว่นตาลุกขึ้นยืนด้านหน้าเขา

“ผมเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านระบบทางเดินหายใจ ขอผมดูหน่อย ”

ฉินจุนไม่ได้พูดอะไร และเดินตามหลังเขาไปด้วยกัน

ชายวัยกลางคนเมื่อเดินเข้าไปถึงก็ถามว่า

“เธอมีปัญหาอะไรครับ ? ”

ผู้ช่วยค่อนข้างรอบคอบมาก “คุณมีเอกสารยืนยันไหมคะ ? ”

ชายคนนั้นหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา เปิดรูปถ่ายของการ์ดหัวหน้าแพทย์ในอัลบั้ม และยื่นให้ดู

“นี่คือใบรับรองหัวหน้าแพทย์ของผม ผมชื่อหลิวต้าลู่ และผมเป็นแพทย์ที่โรงพยาบาลประชาชนมาเก๊า ”

ผู้ช่วยพยักหน้าแล้วพูดกำชับกับแพทย์

“โรคของไช่ไช่เรียกว่าโรคถุงน้ำที่แก้มไม่สม่ำเสมอ เมื่อมันกำเริบขึ้น เธอจะหายใจลำบาก ”

หลิวต้าลู่ขมวดคิ้ว “ทำไมถึงไม่ไปผ่าตัดล่ะ ? ”