เมื่อฉินจุนพูดแบบนี้ ผู้เฒ่าชาร์ลีก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
เพราะยังไงผู้เฒ่าชาร์ลีก็เป็นบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในโลก และเขาก็อายุไม่น้อยแล้ว จะบอกว่าเขาเป็นคนผ่านโลกมาอย่างโชกโชนก็ไม่ใช่เรื่องเกินจริง
ผู้หญิงคนเมื่อกี้คงจะเป็นแม่ยายในอนาคตของคุณฉินใช่ไหม?
พวกเขาต้องการถอนหมั้นกับคุณฉิน นี่เป็นเรื่องตลกที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมาในปีนี้เลย
ผู้เฒ่าชาร์ลีเยาะเย้ย “ไม่รู้จักรับโอกาสดีๆไว้ น่าเสียดายจริงๆ ที่ฉันไม่มีลูกสาว ไม่อย่างนั้นฉันคงรีบให้ลูกสาวแต่งงานกับคุณฉิน!”
ฉินจุนยิ้มและไม่พูดอะไรมาก คนตระกูลหลิ่วเหล่านี้ค่อนข้างจะอวดดี
แต่หลิ่วชิงชิงไม่ใช่
ในเมื่อตอนนี้เขาได้ตกลงสร้างความสัมพันธ์กับหลิ่วชิงชิงแล้ว งั้นเขาก็ต้องยอมรับญาติเหล่านี้ด้วย ในเมื่อพวกเขาเป็นคนอวดดีอย่างนี้ ดังนั้นฉินจุนก็จะแสดงความแข็งแกร่งของเขาออกมาให้เห็น
หลังจากที่ชิงหยวนฮวาออกไป ก็ยังคงยืนอยู่ที่ประตูเพื่อต้อนรับแขก
ครอบครัวหลิ่วหาบอดี้การ์ดมาหลายสิบคนเพื่อปิดถนนเกือบทั้งเส้น เพื่อให้แน่ใจว่าการจราจรจะราบรื่น
นัดไว้สิบโมงตรง แต่ตอนนี้สิบโมงสิบนาทีแล้ว
หลิ่วชิงชิงขมวดคิ้ว “ทำไมชาร์ลีถึงมาสายอีกล่ะ?”
ชิวหยวนฮวารีบพูด “ชู่ว สายก็สายสิ เราอย่าบ่นเลย เพราะยังไงเขาก็มาจากต่างประเทศ ไม่ค่อยรู้จักประเทศจีนมากนัก เรารออีกหน่อยเถอะ”
ตอนนี้ชิวหยวนฮวาก็เป็นเหมือนสุนัขที่เลียแข้งเลียขา ไม่ต้องพูดถึงการขอให้เธอรออีกสิบนาที ให้เธอต้องรออีกสิบชั่วโมง เธอก็จะต้องตั้งตารอ
คนในตระกูลหลิ่วคนอื่นๆ ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะยังไงอีกฝ่ายก็มีฐานะสูงศักดิ์ ดังนั้นจะให้รออีกสักหน่อยก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
มีเพียงหลิ่วชิงชิงเท่านั้นที่รู้สึกว่าการกระทำเช่นนี้มันแย่มาก แต่ทุกคนก็ยังยอมเธอจึงทำอะไรไม่ได้
รอถึงประมาณสิบโมงครึ่ง ก็เห็นรถอัลฟ่าหลายคันขับมาจากไกลๆ
“มาแล้ว!”
ชิวหยวนฮวาตื่นเต้นขึ้นมาทันที ทำให้ทุกคนยืนตรง และทักทายชาร์ลีด้วยท่าทางที่ดูดีที่สุด
รถมาจอดที่หน้าประตู หลิ่วหลงและชิวหยวนฮวาสองสามีภรรยารีบไปยืนที่หน้าประตู เพื่อช่วยเปิดประตู
ประตูรถเปิดออก ในรถมีชายหนุ่มรูปงามนั่งอยู่
ดวงตาของชิวหยวนฮวาเป็นประกายทันที และกล่าวว่า
“ยินดีต้อนรับค่ะคุณชายชาร์ลี ฉันเป็นคุณนายของตระกูลหลิ่ว ฉันแซ่ชิว และนี่คือสามีของฉัน หลิ่วหลง”
หลิ่วหลงก็ยิ้มแย้มอย่างสุภาพ “คุณชาร์ลี เดินทางมาคงเหนื่อยมากเลยใช่ไหมครับ เชิญเข้ามาพักผ่อนก่อนครับ”
คุณชายชาร์ลีที่นั่งอยู่ในรถ ค่อยๆ ถอดแว่นกันแดดออกด้วยสีหน้าเย็นชา พยักหน้าเล็กน้อย แล้วลงจากรถ
นอกจากคุณชายชาร์ลีแล้ว และยังมีคนในตระกูลชาร์ลีอีกหลายคน
ชิวหยวนฮวาไม่กล้าละเลยพวกเขา ทักทายพวกเขาอย่างอบอุ่น เชิญเข้าไปในบ้านและนั่งในห้องนั่งเล่นที่ตกแต่งอย่างดี ครอบครัวของชิวหยวนฮวาประหม่ามาก
หลิ่วชิงชิงนั่งอยู่ตรงข้ามคุณชายชาร์ลีด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย ยื่นแก้วชาให้เขาและพูดขึ้น
“คุณชายชาร์ลีเดินทางมาตั้งไกล ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรให้รับใช้เหรอคะ?”
ชิวหยวนฮวาขมวดคิ้ว เตะหลิ่วชิงชิง และจ้องเธออย่างไม่พอใจ
“เด็กคนนี้พูดไม่ค่อยเข้าท่าเลย คุณชายชาร์ลีมาก็เพื่อมาหาแกโดยเฉพาะน่ะสิ”
ชิงหยวนฮวาต้องการส่งเสริมการแต่งงานครั้งนี้ และรู้สึกว่าตระกูลของชาร์ลีเป็นตระกูลที่สูงศักดิ์พวกเขาจึงควรเป็นฝ่ายรุกเอง
หลิ่วชิงชิงขมวดคิ้ว รู้สึกขยะแขยงเล็กน้อย มันไม่ได้เปลี่ยนทัศนคติของเธอเลยสักนิด
คุณชายชาร์ลีพูด “ครั้งนี้ที่เรามาที่ประเทศจีน เราต้องการมาคุยเรื่องความร่วมมือกับคุณหลิ่วเป็นหลักน่ะครับ”
แม้ว่าคุณชายชาร์ลีจะพูดค่อนข้างเย็นชา แต่เขาก็สุภาพมาก จึงเป็นเรื่องปกติที่จะดูหยิ่งเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผู้คนรู้สึกต่ำต้อย
ชิวหยวนฮวาขมวดคิ้ว พูดคุยเรื่องความร่วมมือ? ความร่วมมืออะไร อย่าบอกนะว่าไม่ได้ชอบชิงชิง?
ใบหน้าของชิวหยวนฮวาฉายแววความกังวลออกมา การจะแต่งงานกับตระกูลชาร์ลีนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ
“พวกคุณคุยกันไปก่อนนะ ฉันจะไปชงชามาให้ใหม่”
หลังจากนั้นชิวหยวนฮวาก็ลุกขึ้นเดินไปที่สวนหลังบ้าน เธอต้องการจะปรึกษาหารือว่าควรทำอย่างไร ดี หรือจะออกตัวเริ่มพูดเรื่องงานแต่งเลย?
ทันทีที่เดินไปถึงสวนหลังบ้าน ก็เห็นฉินจุนและผู้เฒ่าชาร์ลีนั่งอยู่ในศาลากำลังดื่มชาอยู่ที่สวนหลังบ้าน ชิวหยวนฮวาก็โมโหมาก
พวกเขาอยู่ข้างหน้าประหม่ากันมาก แต่จุนฉินกลับมาต้อนรับเพื่อนอย่างสบายอยู่ด้านหลัง และยังเป็นคนส่งอาหารอีก! น่าเกลียดจริงๆ !
ชิวหยวนฮวาเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว และเมื่อเห็นว่าพวกเขากำลังดื่มชาแดงสุดพิเศษที่เธอเตรียมไว้ให้กับครอบครัวชาร์ลี เธอก็โกรธทันที
“พวกคุณมีความสุขจังเลยนะ ไอ้สารเลว!”
หลังจากพูดจบ ชิวหยวนฮวาก็คว่ำโต๊ะ ทำให้ถาดน้ำชาคว่ำทันที
ผู้เฒ่าชาร์ลีลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาถูกน้ำชาราดไปทั้งตัว
“คุณทำอะไรเนี่ย!” ผู้เฒ่าชาร์ลีพูดไม่ออก
ชิวหยวนฮวาแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา “ทำอะไรงั้นเหรอ? คุณว่าฉันทำอะไรล่ะ? คุณเป็นใคร? สมควรที่จะมาดื่มชาที่บ้านตระกูลหลิ่วของฉันเหรอ? ทั้งสองคนรีบไสหัวไป!”
ตอนแรกชิงหยวนฮวาก็อยากจะไว้หน้าฉินจุน แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถระงับไฟโกรธได้แล้ว จึงระเบิดใส่ทั้งสองคน
ผู้เฒ่าชาร์ลีส่ายหัวอย่างพูดไม่ออก “คุณฉินครับ ในเมื่อเป็นอย่างนี้เราเปลี่ยนที่กันเถอะครับ”
ฉินจุนพยักหน้า
“ไปกันครับ”
ทั้งสองคนลุกขึ้น และเดินออกไปด้านนอกทันที
ชิวหยวนฮวากลอกตามองบนอย่างแรง และแค่นหัวเราะเยาะ ไอ้คนต่ำต้อยสองคนกล้าที่จะมานั่งดื่มชาแดงที่สวนหลังบ้านของฉัน ทำไมไม่รู้จักเจียมตัวบ้างเลย?
ขณะที่ชิงหยวนฮวาหยิบใบชาขึ้นมา เธอก็นึกขึ้นได้
“เฮ้! พวกนายสองคนอย่าไปทางนั้น!”
ถ้าให้พวกเขาออกไปทางประตูทางหลักก็ต้องผ่านห้องนั่งเล่น ก็ต้องเจอกับคุณชายชาร์ลี และคนในครอบครัวชาร์ลีคนอื่นๆ
คงจะน่าอายมากที่ให้ครอบครัวของพวกเขาเห็นฉินจุน และเพื่อนส่งอาหารของเขาอีก
บางทีมันอาจจะเป็นความประทับใจครั้งแรกที่ไม่ดีให้กับครอบครัวของชาร์ลี โดยจะคิดว่าครอบครัวของพวกเขาคลุกคลีอยู่แต่กับคนแบบนี้
ชิวหยวนฮวารีบวิ่งตามมา และรีบเข้าไปในห้องนั่งเล่น แต่น่าเสียดายที่พวกเขาสองคนเข้ามาแล้ว
เมื่อผู้เฒ่าชาร์ลี และฉินจุนเข้ามาในห้อง ทุกคนก็มองมาที่พวกเขา
หลังจากชิวหยวนฮวาก็รีบตามเข้ามา ใบหน้าของเธอบูดเบี้ยวมาก
“ขอ ขอโทษค่ะ สองคนนี้แค่เดินผ่านมาน่ะค่ะ พวกเขาเข้าผิดบ้าน ฉันกำลังจะไล่พวกเขาออกไปค่ะ”
หลังจากพูดจบ ชิวหยวนฮวาก็หันกลับไปจ้องพวกเขาด้วยสีหน้าโกรธจัด
“ยังไม่รีบไสหัวออกไปอีก!”
ทันทีที่ชิวหยวนฮวาพูดจบ คุณชายชาร์ลีและคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างหลังก็ลุกขึ้น
“Dad?”
แม้ว่าจะเป็นประโยคภาษาอังกฤษ แต่ทุกคนที่อยู่ตรงนี้ก็ฟังเข้าใจ เขาเรียกว่า พ่อ
เรียกว่าพ่อเหรอ?
ชิงหยวนฮวาอึ้ง คนที่ทำให้คุณชายชาร์ลีเรียกว่าพ่อจะเป็นใครได้อีก? นั่นไม่ใช่ผู้เฒ่าของตระกูลชาร์ลีหรอกเหรอ ผู้เฒ่าชาร์ลี?
ผู้ชายคนนี้คือผู้เฒ่าชาร์ลี?
ชิงหยวนฮวาช็อกไปแล้ว มองไปที่คุณชายชาร์ลีด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ
คุณชายชาร์ลีเดินเข้ามา ใช้มือซ้ายพยุงไหล่ขวาของเขา คุกเข่าลงข้างหนึ่ง ทำความเคารพพ่อของเขา
หลังจากลุกขึ้นยืน เขาก็แนะนำ
“ท่านนี้คือพ่อของฉัน ผู้เฒ่าแห่งตระกูลชาร์ลี คุณชิว ทำไมเมื่อกี้คุณถึงไล่พ่อฉันล่ะ?”
