ซุนต้าเหมยถูกตบสองครั้งจนล้มลงไปกับพื้น หลินเยวี่ยเหยาสีหน้าเปลี่ยนทันที
“ฉินจุน ! คุณทำอะไร ! นี่เพื่อนแม่ฉันนะ คุณทำแบบนี้กับเขาได้ยังไง ! ”
ถึงแม้ว่าซุนต้าเหมยจะสาดไวน์ใส่คนอื่น แน่นอนว่าเขาผิด แต่ว่าการที่ฉินจุนตบเขามันก็มากเกินไปหน่อย
หลินเยวี่ยเหยาไม่ได้เห็นใจซุนต้าเหมย แต่เธอรู้ว่าลูกชายของหล่อนก็ไม่ธรรมดาและมีเส้นสายในวงการ
บันเทิง ถ้าหากไปทำครอบครัวเขาโกรธจะต้องถูกกลับมาแก้แค้นแน่นอน
ไม่ง่ายเลยกว่าครอบครัวของเธอจะได้ใช้ชีวิตดีขึ้นแบบนี้ ถ้ามันถูกทำลายลงเพียงเพราะไปหาเรื่องหยางซิน
เฉิง ฉินจุนก็คงจะต้องเป็นนักโทษจริงๆแล้ว !
ขณะนั้น หยางซินเฉิงก็ผลักประตูเข้ามา เห็นซุนต้าเหมยล้มอยู่ที่พื้นใบหน้าบวมไปหมด ก็โกรธทันที
“แม่ครับ ! เป็นอะไรไป ! ”
ซุนต้าเหมยร้องไห้ออกมา “มันตบแม่ ลูกไปหาคนมาฆ่ามันเดี๋ยวนี้ ! ”
หยางซินเฉิงโกรธจัด เขาหันกลับมาและถลึงตามอง
“แกกล้าตบแม่ฉันหรอ ? ได้ ! แกซวยแล้ว วันนี้ฉันจะสั่งสอนแกด้วยมือด้วยเท้า แกไม่รู้
ว่าสังคมมันโหดร้ายแค่ไหน ! แกคอยดูได้เลย ! ”
หยางซินเฉิงรีบพยุงซุนต้าเหมยขึ้นมานั่งรออยู่ในห้องอาหาร
ด้วยร่างกายที่ผอมบางของหยางซฺนเฉิง แน่นอนว่าเขาลงมือกับฉินจุนด้วยตัวเองไม่ได้ เมื่อครู่เขาพึ่งออกไป
โทรศัพท์ตามพวกมาสองสามคน เป็นพวกที่รู้จักกันดีในแวดวงทั้งนั้น
ตอนแรกก็แค่จะให้มาสั่งสอนฉินจุนนิดหน่อยๆ เพราะถึงยังไงก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของหลินเยวี่ยเหยา ไม่ควร
จะไปทำอะไรกับเขามาก
แต่ว่าตอนนี้ไอบ้านี่กลับกล้าที่จะตบแม่ของเขา มันรนหาที่ตายชัดๆ !
ไม่นานก็มีชายหัวโล้นคนหนึ่งพร้อมกับวัยรุ่นอีกสี่คนผลักประตูเข้ามา เนื้อตัวมีแต่กลิ่นเหล้า ท่าเดิน
โหดเหี้ยมไม่กลัวใคร
“น้องหยาง ใครมารังแกนาย ? ”
หยางซินเฉิงเมื่อเห็นกวงโถวมาถึงแล้วก็ทำหน้าดีใจ
“พี่กวง ! มาได้สักทีนะ มันนั่นไง ช่วยผมจัดการมันที หักแขนหักขามันเลย ! ”
กวงโถวในปากคาบไม้จิ้มฟัน หันไปมองฉินจุนด้วยความรังเกียจและเยาะเย้ย
“คนนี้ ? วัยรุ่นอวดดีหรอ ? ”
เมื่อเห็นเหล่าคนไม่ดีพวกนี้ ถังหมิ่นรีบลุกขึ้นยืนผลักฉินจุนให้หลบอยู่ด้านหลังและพูดว่า
“ทุกท่าน นี่มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันทั้งนั้น คุยกันดีดีก็ได้ ถ้าไม่ได้จริงๆพวกเราจะชดใช้เงินให้”
หยางซินเฉิงถูกความโกรธครอบงำ “ใครอยากได้เงินของแก ? คิดว่าฉันไม่มีเงินใช่ไหม ? วันนี้จะให้
เท่าไหร่ก็ไม่พอทั้งนั้น ฉันจะฆ่ามัน ! ”
หลินเยวี่ยเหยารีบดึงถังหมิ่นออกมา
“แม่ ! รีบมานี่ ! เขาหาเรื่องเองก็ให้เขารับผิดชอบเองสิ ! ”
ถังหมิ่นขมวดคิ้ว “ยัยเด็กคนนี้พูดอะไรออกมา เสี่ยวจุนทำร้ายคนอื่นเพราะแม่นะ ! ”
หลินเยวี่ยเหยาตอบ “แล้วยังไงหละ ก็ไม่ใช่เพราะว่าเขาอยากจะปกป้องยัยดาราสาวถึงหาเรื่องคนอื่นหรือ
ไง แม่รีบถอยไปข้างหลัง เดี๋ยวจะบาดเจ็บ ”
ฉินจุนเองก็พยักหน้า “ป้ารอง ถอยไปข้างหลังเถอะ ”
ที่จริงแล้วฉินจุนไม่ได้อยากลงมือ แต่ป้ารองอยู่ข้างๆ แต่ถ้าไอพวกปลาเหม็นกุ้งพวงพวกนี้ทำร้ายป้ารองก็คง
จะไม่ดี ดังนั้นเขาจึงต้องลงมือก่อน
ขณะที่ฉินจุนกำลังจะลงมือนั้น ประตูห้องอาหารก็ถูกเปิดโดยใครบางคน ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งเข้ามาพร้อม
กับบริกรและบอดี้การ์ด
“เกิดอะไรขึ้น ? ”
หยางซินเฉิงที่มองดูสถานการณ์ รีบลุกขึ้นตอบ
“ผู้จัดการหวัง เรามีเรื่องส่วนตัวต้องเคลียกัน ไม่รบกวนคนอื่นแน่นอน ใช้เวลาไม่นาน ”
ผู้จัดการหวังมอง นี่ปรมาจารย์ฉินไม่ใช่หรอ !
คราวที่แล้วปรมาจารย์ฉินมาทานข้าวที่นี่ ลูกพี่เพ่ยถึงกับมาต้อนรับด้วยตัวเอง ทุกอย่างฟรีหมดไม่มี
ค่าใช้จ่ายและบริการอย่างดี นี่มันแขกวีไอพีของพวกเขาเลย
หยางซินเฉิงคนนี้จะเอานักเลงกระจอกพวกนี้มาตีกับปรมาจารย์ฉินหรอ ? หาที่ตายกันหรือไง ?
ผู้จัดการหวังและคนอื่นๆยืนรุมล้อมชายหัวโล้น และพูดอย่างเย็นชา
“ที่นี่คือภัตตาคารโกลเด้นดราก้อน ไม่ใช่ที่ที่พวกคุณจะเข้ามามั่วซั่วได้ นั่งลงให้หมด”
กวงโถวขมวดคิ้ว เขารู้ว่าคนแซ่หวังผู้นี้เป็นลูกน้องของลูกพี่เพ่ย แต่วันนี้ต่อหน้าลูกน้องมากมายเหล่านี้
ถ้าเกิดปอดแหกขึ้นมา ต่อไปจะปกครองลูกน้องยังไงหละ ?
“คุณแซ่หวัง เสี่ยวหยางเป็นน้องชายของฉัน วันนี้เขาถูกคนรังแกที่ภัตตาคารแห่งนี้ ฉันต้องเคลียให้รู้
เรื่อง ! ”
ผู้จัดการหวังถอนหายใจ “คนเหล่านี้เป็นลูกค้าวีไอพีของฉัน วันนี้พวกเขาอยู่ในความคุ้มครองของฉัน ! ”
กวงโถวพับแขนเสื้อขึ้นท่าท่างโหดเหี้ยม
“เอาแค่หน้าคุณมาอ้างมันไม่พอหรอก ! ”
ผู้จัดการหวังหรี่ตาลง บอกตามตรงถึงแม้ว่าที่นี่จะเป็นถิ่นของเขา แต่ถ้าเกิดต้องมีเรื่องชกต่อยกันจริงๆ เขา
เองก็ไม่ได้มีประโยชน์มากนัก
“ได้ งั้นรอก่อน ”
ผู้จัดการหวังคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงออกไปโทรศัพท์ ถึงอย่างไรเรื่องของปรมาจารย์ฉินก็ต้องรายงานให้ลูกพี่เพ่ย
ทราบสักหน่อย
หลังจากที่ผู้จัดการหวังออกไปแล้ว เหล่าลูกน้องของกวงโถวก็เริ่มกังวลใจ
“พี่กวง เขาไปเรียกพวกมาแล้ว ทำไงดี ? ”
กวงโถวยิ้มอย่างเย็นชา “เรียกพวกแล้วยังไง วันนี้น้องหยางถูกรังแก ถ้าจะปล่อยผ่านไปแบบนี้ ฉันจะ
เอาหน้าไปที่ไหน ? ต่อไปจะปักหลักอยู่ในแวดวงนี้ยังไง ? ”
คำพูดของกวงโถว พูดถึงอุดมการณ์ที่แน่วแน่
หยางซินเฉิงได้ฟังก็เชื่อมั่นเต็มที่ สมกับที่เป็นพี่กวง !
แต่ในความเป็นจริงแล้ว กวงโถวแค่เห็นแก่เงินที่หยางซินเฉิงให้มาเท่านั้นเอง
คนแซ่หยางนี่แม้ไม่ใช่คนมีหน้ามีตาอะไร แต่ก็นับว่ามีเงินอยู่บ้าง
เขาไม่เชื่อหรอกว่าเพื่อไอเด็กกระจอกนี่คนเดียว ลูกพี่เพ่ยจะถึงกับต้องมาออกหน้าเองหรอ ?
หลังจากที่ผู้จัดการหวังออกไปโทรศัพท์ ทันทีที่ลูกพี่เพ่ยได้ยินก็ผละออกจากร่างหญิงสาวและสวมเสื้อผ้า
อย่างรวดเร็ว
นี่คือปรมาจารย์ฉินเชียวนะ !
ฝีมือของปรมาจารย์ฉินนั้น เพ่ยเหลียงเคยเห็นกับตาตัวเองมาแล้ว กล้าจะมีเรื่องกับปรมาจารย์ฉิน หาที่
ตายชัดๆ !
ชายหัวโล้นก็เป็นแค่พวกอันธพาลกระจอกๆ แค่ดีดนิ้วปรมาจารย์ฉินก็ฆ่าเขาได้แล้ว ไม่รู้ทำไมถึงได้กล้า
หาญชาญชัยขนาดนั้น !
ขณะเดียวกันนั้นต้วนเป่าตงเองก็ได้รับข่าวเช่นกัน
“ปรมาจารย์ฉินกำลังถูกคนลบหลู่ที่ภัตตาคารโกลเด้นดราก้อน !”
หลงอี้ฮุยขมวดคิ้ว “นั่นมันถิ่นลูกพี่เพ่ย ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกนายนี่นา ? ”
ต้วนเป่าตงกับเพ่ยเหลียงเดิมทีก็ไม่ค่อยกินเส้นกันอยู่แล้ว เขาทำให้ปรมาจารย์ฉินไม่พอใจก็เป็นเรื่องของ
เขา สมควรแล้ว
ต้วนเป่าตงขมวดคิ้ว “คนที่ลบหลู่ปรมาจารย์ฉินคือกวงโถว เขาอยู่ข้างนอกยังจะหาเรื่องให้คุณอีกนะ ! ”
หลงอี้ฮุยสีหน้าเปลี่ยนทันที !
“ไอ้บัดซบนี่ ! ”
กวงโถวเป็นพวกอันธพาลที่ ‘พาล’ ได้ทุกที่ วันนี้พูดว่าอยู่กับหลงอี้ฮุย พรุ่งนี้ก็บอกว่าอยู่กับเพ่ยเหลียง ที่
จริงแล้วไม่มีใครสนใจเขาสักคน
แต่จะปล่อยให้ชื่อเสียงแพร่ออกไปแบบนี้ไม่ได้ หลงอี้ฮุยจะต้องไปอธิบายด้วยตัวเอง ไม่เช่นนั้นถ้า
ปรมาจารย์ฉินรู้ว่าลูกน้องเขาเป็นคนแบบนี้ ต่อไปจะยังมีความประทับใจที่ดีอยู่ไหม ?
“พี่ตง ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ ! ”
หลงอี้ฮุยพูดจบก็ออกไปทันที
ต้วนเป่าตงนั่งอยู่บนโซฟาคิดอยู่พักหนึ่งก็รู้สึกว่าไม่เหมาะ ตัวเองก็ควรจะไปที่นั่นด้วยเหมือนกัน !
ไม่นานนักก็มีรถยนต์คันหนึ่งมาจอดที่หน้าภัตตาคารโกลเด้นดราก้อน
มีรถหรู รถตู้ แล้วคนอีกมากมาย
……
ลูกน้องคนหนึ่งเข้ามาในห้องอาหาร และพูดอย่างร้อนรน
“พี่กวง ! ข้างนอกมีคนเป็นร้อยเลย ! “
