Shengding Media
โม่ถิงเซียวกำลังประชุม อยู่ๆโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะประชุมก็ดังขึ้นอย่างกะทันหัน
เขาเบนสายตาไปมองโทรศัพท์ เพียงเเวบเดียว เดิมที สีหน้าที่เคร่งขรึมอยู่ก็ได้ผ่อนคลายลงทันที
ทันทีหลังจากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ เเละเดินออกจากห้องประชุม
พอเขาออกไป พนักงานระดับสูงหลายคนที่เดิมทีแทบจะไม่กล้าหายใจเเรงก็ได้พูดขึ้นมา เเละทยอยพากันถามกูจื่อหยาน: ” ประธานกูครับ ใครโทรศัพท์หาผู้อำนวยการหรอครับ? ”
” จะมีใครไปได้อีกล่ะ? ก็ภรรยาของเขาน่ะสิ! ” กูจื่อหยานไม่ต้องดูโทรศัพท์ของโม่ถิงเซียว ก็เดาได้เเล้วว่ามู่นวลนวลโทรหาเขา
” ผู้อำนวยการมีภรรยาเเล้วหรอครับ? ”
” ก็ใช่น่ะสิ คนนิสัยเเบบเขายังหาภรรยาได้เลย ทำไมฉันยังไม่มีล่ะ…… ”
……
พอปิดประตูห้องประชุม โม่ถิงเซียวก็กดรับโทรศัพท์
ไม่รอให้เขาพูดอะไร เสียงมู่นวลนวลที่อยู่ในสายก็ดังขึ้นมาเสียก่อน: ” นายทำงานอยู่ที่ไหน ตอนกลางวันฉันจะเอาข้าวกล่องไปให้ ”
เดิมที เสียงของเธอก็นุ่มอยู่เเล้ว มาตอนนี้ เธอจงใจชะลอจังหวะการพูดลง จึงทำให้เสียงของเธอดูนุ่มนวลมากกว่าเดิม
มู่นวลนวลจะเอาข้าวกล่องมาให้เขา?
เขาฟังผิดไป หรือวันนี้เธอกินยาผิดกันแน่?
” คุณอยู่ที่บ้านหรอ? ”
” ใช่ค่ะ ”
” งั้นฉันกลับไปทานที่บ้าน ”
” ยังไงก็ได้ค่ะ ” ถึงอย่างไร จุดประสงค์ของเธอก็ไม่ใช่การเอาข้าวไปให้เขาอยู่เเล้ว
……
ตอนกลางวัน โม่เจียเฉินกลับมาได้อย่างตรงเวลา
มู่นวลนวลถือซุปมาวางบนโต๊ะ ก็เห็นเขาเดินเข้ามาในห้องอาหารพอดี
” กลับมาได้ทันเวลาพอดีเลย งั้นก็ทานได้เลยค่ะ ” มู่นวลนวลยังไม่ได้ถอดผ้ากันเปื้อนออก เธอยืนอยู่ที่อีกฝั่งของโต๊ะอาหาร เเละมองเขายิ้มๆ
โม่ถิงเซียวรู้สึกงุนงงนิดหน่อย เขารู้สึกว่าวันนี้มู่นวลนวลดูเเปลกไป
เเต่เขาไม่ได้เเสดงท่าทางหรือสีหน้าอะไรออกมา เขาทำเพียงมองเธอนิ่งๆ หลังจากนั้นก็นั่งลง เเละเริ่มทานอาหาร
มู่นวลนวลพบว่าตอนที่โม่เจียเฉินลงมือทำอะไรสักอย่าง เขามักจะมุ่งมั่นเป็นอย่างมาก ตอนทานอาหารก็เช่นกัน ราวกับในสายตาของเขามีเพียงเเค่ถ้วยข้าวที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น เเละเขาจะไม่มองไปที่สิ่งอื่นมากนัก
มู่นวลนวลล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง หลังจากนั้นเธอก็แอบถ่ายรูปหน้าด้านข้างของโม่เจียเฉิน
คล้ายกับว่าโม่เจียเฉินรู้สึกได้ เขาจึงหันศีรษะไปมองเธอ ดวงตาของเขาลึกราวกับน้ำหมึก ที่สามารถมองทะลุผ่านผู้คนได้
มู่นวลนวลรู้สึกกระวนกระวาย เขาคงไม่เห็นว่าเธอแอบถ่ายหรอกมั้ง!
สุดท้าย โม่เจียเฉินทำเพียงเเค่พูดถามนิดหน่อย: ” คุณไม่ทานหรอ? ”
” ฉันยังไม่ค่อยหิว นายทานก่อนเถอะ ” มู่นวลนวลพูดไปด้วย เเละถอดผ้ากันเปื้อนไปด้วย
หลังจากที่รอให้โม่เจียเฉินทานอาหารเสร็จ เเละออกไปจากบ้าน มู่นวลนวลก็ออกไปข้างนอกด้วยเช่นกัน
เธอนั่งรถเมล์ไปที่บ้านเช่า ก่อนไป ก็ได้พกอาหารจำนวนมากมาจากที่บ้านด้วย
เสี่ยวโม่เจียเฉินกำลังนอนเล่นเกมส์อยู่บนโซฟา ข้างตัวมีถุงมันฝรั่งแผ่นทอดกรอบวางอยู่ เเละมันฝรั่งแผ่นก็ได้กระจายไปทั่วทุกที่
” กินข้าวเเล้วหรือยัง? ” มู่นวลนวลเดินเข้าไปหาเขา เเละเก็บของบนพื้นไปด้วย
เสี่ยวโม่เจียเฉินเลื่อนสายตาไปมองเธอนิดหน่อย: ” ยังเลย ”
มู่นวลนวลรู้สึกว่าเด็กคนนี้ค่อนข้างซุกซน หนีออกจากบ้าน เพราะเรื่องเล่นเกมส์
” ถ้าฉันไม่มา นายคิดจะทำอะไร? ไม่ติดต่อคนที่บ้าน จะอดตายอยู่ที่นี่หรอ? ”
เขาไม่เงยหน้าขึ้นมาด้วยซ้ำ: ” เป็นไปไม่ได้ที่จะอดตาย อย่างมากก็เเค่ไปปล้นธนาคาร ”
น้ำเสียงของเขาตั้งใจมาก
มู่นวลนวล: ” …… ”
ในที่สุด พอเขาเล่นเกมส์จบหนึ่งรอบ เขาก็ลงมือกินข้าวที่มู่นวลนวลเอามาให้ กินไปได้สองคำ เขาก็รีบเงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้าประหลาดใจ: ” ครั้งหน้าจะกินข้าวร้านนี้อีก! ”
มู่นวลนวลชี้ไปที่มุมปากของเขา เพื่อบอกเป็นนัยว่าตรงนั้นมีข้าวติดอยู่: ” ฉันทำเองแหละ ”
เขาเอื้อมมือมาลูบที่มุมปากของตัวเอง หลังจากนั้นก็พูดขึ้นมาจนชวนให้คนตกใจ: ” คุณเป็นแฟนกับผมเถอะนะ! ”
มู่นวลนวล: ” …… ”
เขาเห็นมู่นวลนวลไม่พูดอะไร จึงเป็นฝ่ายพูดเเทน: ” ถึงเเม้ว่าตอนนี้ผมจะจน เเต่รอให้ผมลงเเข่งเป็นอาชีพก่อน เเล้วผมจะหาเงินมาซื้อกระเป๋า เสื้อผ้า เเละเครื่องสำอางให้คุณ คุณพิจารณาสักหน่อยเถอะนะ ”
พวกผู้หญิงล้วนชอบซื้อของพวกนี้กันทั้งนั้น เเม่ของเขาก็เป็น ซื้อได้ทุกวี่ทุกวัน
” อย่าพูดเหลวไหล ฉันเเต่งงานเเล้ว ” มู่นวลนวลพูดจบ ก็ทำการค้นโทรศัพท์ เเละให้เขาดูรูปโม่เจียเฉินที่ตัวเองได้ถ่ายไว้ก่อนหน้านี้: ” นายรู้จักผู้ชายคนนี้ไหม? ”
เสี่ยวโม่เจียเฉินมองเเวบเดียว ก็พูดขึ้น: ” พี่ชายของผมหนิ คุณไปแอบถ่ายมาจากที่ไหน? ”
พูดจบ เขาก็รีบพูดขึ้นอย่างลุกลี้ลุกลนทันที: ” เขาอยู่ที่ไหน? ผมถือว่าคุณเป็นเพื่อนของผม เเต่คุณกลับให้เขามาจับผมกลับไป! ”
” ไม่ใช่นะ! ” มู่นวลนวลรู้สึกว่าเด็กคนนี้มีไหวพริบที่ค่อนข้างเร็วเลยทีเดียว: ” พี่ชายคนไหนของนาย? ”
” ก็โม่ถิงเซียวนะสิ! เเม่ของผมกับพ่อของเขาเป็นพี่น้องกัน เขามีลูกพี่ลูกน้องคนเดียว นั่นก็คือผม! ” พูดจบ เขาก็ก้มหน้ากินข้าวต่อ พร้อมพูดพึมพำเบาๆ: ” อร่อยจริงๆ คุณหย่ากับสามีของคุณ เเล้วมาเป็นเเฟนผมเถอะ สามีของคุณให้คุณพักอยู่ที่แบบนี้ เขาคงจะเอาเงินไปเลี้ยงเมียน้อยเเล้วแน่ๆ ถือโอกาสหย่ากับเขาโดยเร็วที่สุด ผมทั้งหนุ่ม ทั้งหล่อ เเถมศักยภาพยังไม่มีขีดจำกัดอีกด้วย…… ”
หลังจากที่ได้ฟังเสี่ยวโม่เจียเฉินพูด ความตกใจกับความโกรธในใจของมู่นวลนวลก็ได้แตกสลายไปในชั่วพริบตา
” นายเป็นเเค่เด็กน้อย จะไปรู้อะไรได้ล่ะ! ”
เขายังพูดกับตัวเองต่อไป: ” ถึงเเม้ว่าพี่ชายของผมจะหน้าตาดี เเต่เขานิสัยเเย่มากเลยนะ น่ากลัวสุดๆ ปรกติเเล้ว คนแบบเขาหาเเฟนไม่ได้หรอก ได้ยินมาว่าภรรยาของเขาก็ขี้เหร่มาก ฮ่าฮ่าฮ่า…… ”
สีหน้าของมู่นวลนวลดำทะมึนขึ้นทันที เธอพูดขึ้นหน้านิ่ง: ” นายจะอยู่แบบนี้ไปตลอดเลยหรือไง? เเล้วจะติดต่อพ่อเเม่ของนายตอนไหนล่ะ? ”
” ผมจะไม่ติดต่อพวกเขา นอกจากพวกเขาจะอนุญาตให้ผมไปแข่ง ”
” พวกเขาจะกระวนกระวายใจเอานะ! ”
” ไม่หรอก พวกเขาชินเเล้วล่ะ เพราะฉะนั้น ครั้งนี้ผมจึงต้องมาให้ไกลหน่อย พอเวลาผ่านไปนาน ถึงจะสามารถดึงดูดความสนใจของพวกเขาได้ยังไงล่ะ ”
” …… ” มู่นวลนวลไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี
ที่เเท้ ก็คือเด็กที่ชอบหนีออกจากบ้านครั้งเเล้วครั้งเล่านี่เอง
พ่อเเม่ของเขาก็ตามใจเกินไป
ถึงอย่างไร เขาก็เป็นเเค่เด็กที่ยังโตไม่เต็มที่ เเละตอนนี้เธอก็ยังบอกเรื่องเขาให้โม่เจียเฉินรู้ไม่ได้ เเต่ก็เพิกเฉยไม่ได้อีก ดังนั้น เธอจึงทำได้เพียงช่วยดูเเลเขาชั่วคราว
ในระหว่างทางกลับบ้าน มู่นวลนวลได้รับโทรศัพท์จากมู่ลี่หยาน
” นวลนวล เธอพูดกับโม่ถิงเซียวไปถึงไหนเเล้ว? เมื่อไหร่เขาจะออกหน้ามาช่วยพวกเราล่ะ? ”
มู่นวลนวลถอนหายใจ เเละพูดขึ้น: ” เงินในบัตรเเพลทินัมหายไปตั้งมากมายขนาดนั้น เขาไม่ชอบที่หนูใช้เงินเยอะเกินไป จึงเอาบัตรเเพลทินัมคืนไปแล้วค่ะ นี่ก็ไม่ยอมออกมาเจอหนูทั้งวันเเล้วด้วย ”
” ไม่ได้นะ เธอต้องให้เขาช่วยพวกเราให้ได้ ”
” หนูจะพยายามค่ะ พ่อวางใจเถอะ ”
” ฉันก็ต้องวางใจสิ ถึงอย่างไร เธอก็เป็นลูกที่กตัญญู โดยเฉพาะกตัญญูต่อเเม่ของเธอ……เเม่ของเธอเคยชินกับชีวิตที่สุขสบายมาหลายปีแล้ว ถ้ามู่กรุ๊ปลุกขึ้นมาไม่ได้ ฉันก็ไม่สนใจหรอก เเต่ฉันทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้เเม่ของเธอใช้ชีวิตอย่างประหยัดน่ะสิ…… ”
มู่ลี่หยานกับเสี่ยวชูเหอเป็นเหมือนกัน ทั้งคู่มักจะคิดว่ามูนวลนวลใหความสำคัญกับเสี่ยวชูเหอมาก ดังนั้น เขาจึงจงใจพูดแบบนี้ เพื่อที่จะให้มู่นวลนวลหาทางมาช่วยเขาอย่างสุดความสามารถ
มู่นวลนวลชะงักไปนิดหน่อย น้ำเสียงของเธอฟังดูเเล้วเหมือนจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย: ” ค่ะ หนูเข้าใจเเล้ว ”
พอวางสาย มู่นวลนวลก็ส่งเสียงฮึออกมาเบาๆ หลังจากนั้นก็ยัดโทรศัพท์ใส่กลับไปในกระเป๋าเหมือนเดิม
ต้องการให้เธอขอร้องโม่ถิงเซียว เพื่อให้เขาช่วยมู่กรุ๊ปหรอ? ไม่มีทาง
