ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย – ตอนที่ 110 ของที่คุณอยากได้

มู่นวลนวลรับรู้ได้ว่าร่างกายของโม่ถิงเซียวเเข็งทื่อขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เเม้เเต่การหายใจของเขา ก็หนักขึ้นด้วยเช่นเดียวกัน

ก่อนหน้านี้ ตอนที่เขาจูบเธอ……คล้ายกับก็มีปฏิกิริยาตอบสนองนี้เหมือนกัน

ตอนนั้นก็มีปฏิกิริยานี้เเล้วหรอ?

……

โชคดีที่ในมุมนี้เเสงไฟค่อนข้างมืดสลัว โม่ถิงเซียวจึงมองไม่เห็นหน้าที่เเดงก่ำของเธอ ไม่อย่างนั้น เขาคงต้องหัวเราะเยาะเธอแน่ๆ

อยู่ๆมือใหญ่ก็มากุมอยู่บนมือของเธอ โม่ถิงเซียวพูดขึ้นที่ข้างหูเธอด้วยเสียงที่ทุ้มแหบ: ” อย่าสั่นสิ ”

เมื่อสักครู่ ตอนที่เธอเป็นฝ่ายจู่โจม ก็เเค่อยากทำให้โม่ถิงเซียวรู้สึกอายเท่านั้น ตอนนี้กลับถูกโม่ถิงเซียวพูดใส่แบบนี้ ความอัปยศอดสูก็เเล่นขึ้นมาจากด้านล่างทันที เธออยากจะดึงมือกลับมา

เเต่โม่ถิงเซียวกลับไม่ให้โอกาสนี้กับเธอ เขากดมือของเธอ ส่วนมืออีกข้างก็กอดเอวเรียวของเธอไว้ ทั้งสองคนเหมือนคู่รักที่กำลังกอดกันอย่างสนิทสนม

คล้ายกับว่าเขาไม่รับรู้ถึงการถอยทัพของเธอ ถึงได้พูดขึ้นอย่างชมเชย: ” ความสามารถด้านการเรียนรู้ของคุณดีมาก ”

มู่นวลนวลกัดริมฝีปากนิดหน่อย เธอดึงมือออกมาไม่ได้ จึงหยิกลงไปด้วยความโมโห

โม่ถิงเซียวส่งเสียงฮึนิดหน่อย หลังจากนั้นเขาก็เอียงหัวไปจูบลงบนคอของเธอ

” มู่นวลนวล ” โม่ถิงเซียวเรียกชื่อเธอ เเสดงถึงการตักเตือน เเต่กลับยากที่จะซ่อนความปรารถนาในนั้นลง

รู้จักกลัวเเล้วหรอ?

ตอนนี้มู่นวลนวลกล้าหาญมาก เธอเทหมดหน้าตักอย่างไม่มีอะไรต้องกลัว

” คุณโม่กับภรรยาของพี่ชายมาทำเรื่องแบบนี้ในห้องรับรอง ตื่นเต้นไหมล่ะคะ? ” การยั่วยุที่มุ่งร้ายในน้ำเสียงของมู่นวลนวลไม่มีการปกปิดอีกต่อไป

หลังจากที่รู้การมีตัวตนของเสี่ยวโม่เจียเฉิน ตอนที่เธอเผชิญหน้ากับโม่ถิงเซียว เธอก็เรียกเขาว่าโม่เจียเฉินไม่ได้อีกเเล้ว โดยเฉพาะตอนสถานการณ์เเบบนี้

ก่อนที่โม่ถิงเซียวจะเเต่งงานกับเธอ เขาไม่เคยใกล้ชิดกับมารยาหญิงมาก่อน เรื่องแบบนี้ถือว่าเป็นครั้งเเรก……

เขารู้ตัวว่าตัวเองกำลังใกล้จะระเบิดเเล้วเต็มที จึงพูดให้มู่นวลนวลหยุดด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก: ” อย่าขยับ ”

น้ำเสียงของเขาสงบจนไม่เหมือนกับผู้ชายที่กำลังมีความปรารถนา

ไหนบอกว่าตอนที่ผู้ชายถูกควบคุมโดยความปรารถนา พวกเขาจะไม่คิดถึงเรื่องอื่นไม่ใช่หรอ?

เเต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะสามารถยับยั้งตัวเองได้!

” อ้อ ” มู่นวลนวลขานรับนิดหน่อย

พอพูดจบ มู่นวลนวลก็รีบลุกขึ้นยืนทันที หลังจากนั้นเธอก็หลบหลีกมือของโม่ถิงเซียวที่กำลังจะยื่นมาจับเธอได้อย่างว่องไว

เธอหันไปยิ้มให้โม่ถิงเซียวอย่างอวดดี เเละเอามือที่ซ่อนอยู่ด้านหลังออกมา บนมือมีโทรศัพท์อยู่เครื่องหนึ่ง

เธอเพิ่งล้วงโทรศัพท์เครื่องนั้นออกมาจากกระเป๋ากางเกงของโม่ถิงเซียว

” ก่อนหน้านี้คุณโม่ชมว่าความสามารถด้านการเรียนรู้ของฉันดีมาก งั้นคุณก็คงจะไม่รังเกียจที่จะให้โทรศัพท์ของคุณเป็นรางวัลใช่ไหม ” มู่นวลนวลยิ้มราวกับสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์

ไม่มีโทรศัพท์ โม่ถิงเซียวก็ไม่มีโอกาสที่จะเรียกคนให้มาช่วยเเล้ว ดูสิว่าเขาจะออกไปในสภาพนี้ได้ยังไง!

โม่ถิงเซียวหน้าดำทมิฬ เขามองมู่นวลนวลที่เดินออกไปอย่างอวดดี

พอก้มลงมองสภาพเสื้อผ้าของตัวเอง สีหน้าของเขาก็ยิ่งมืดลงมากกว่าเดิม

เขาไม่เคยรู้สึกจนตรอกแบบนี้มาก่อน เเละไม่คิดว่าจะมาล้มลงในมือของผู้หญิงคนนึง

เขาทำหน้าขรึม หลังจากนั้นก็ล้วงโทรศัพท์อีกเครื่องออกมาจากกระเป๋ากางเกง เเละกดโทรหาซือเย่ทันที: ” เอาเสื้อนอกมาให้ด้วย ”

คนอย่างโม่ถิงเซียว เป็นไปไม่ได้ที่บนตัวจะมีโทรศัพท์เพียงเครื่องเดียว เครื่องที่มู่นวลนวลเอาไปเป็นเพียงเเค่โทรศัพท์ส่วนตัวของเขาเท่านั้น

……

พอมู่นวลนวลออกมาจากห้องรับรองพิเศษ เธอก็ไม่กล้ากลับไปที่คฤหาสน์ เเต่ก็ไม่มีที่อื่นให้ไปแล้ว

บ้านเช่าก็ถูกเสี่ยวโม่เจียเฉินยึดไปแล้ว เธอจึงทำได้เพียงพักอยู่ข้างนอก

มู่นวลนวลกำลังเดินอย่างไร้จุดหมาย ตอนที่เดินผ่านร้านอินเทอร์เน็ต เธอก็เห็นเสี่ยวโม่เจียเฉินตรงทางเข้า

มู่นวลนวลเดินเข้าไปดูใกล้ๆ เเละพบว่าเป็นเขาจริงๆ: ” ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่? ”

” ผมก็มาเล่นเกมส์สิ ” พอเสี่ยวโม่เจียเฉินเห็นเธอ เขาก็ดีใจขึ้นมาทันที: ” คุณจะไปไหน ไปเล่นเกมส์ด้วยกันสิ ”

มู่นวลนวลส่ายหน้าไปมาอย่างต่อเนื่อง: ” ……ไม่ไป ”

” ไปเถอะ ถึงอย่างไร คุณก็ถูกสามีของคุณไล่ออกจากบ้านเเล้วหนิ ”

” หา? ” เธอเหมือนถูกสามีไล่ออกจากบ้านตรงไหนกัน?

” ไม่อย่างนั้น คุณจะมาเดินเตร็ดเตร่อยู่บนถนนทำไมดึกๆดื่นๆล่ะ ไปไปไป เข้าไปเถอะ ”

ความสามารถเชิงตรรกะของเจ้าเด็กดื้อคนนี้ช่างดีจริงๆ

สุดท้าย มู่นวลนวลก็เดินตามเสี่ยวโม่เจียเฉินเข้าไปในร้านอินเทอร์เน็ต เเละมองเขาโบกมือเรียกให้เจ้าของร้านเปิดห้องคู่ให้พวกเขาสองคน

คนนึงดูหนัง คนนึงเล่นเกมส์ เเละทั้งสองคนก็ผ่านค่ำคืนนี้ไปด้วยวิธีนี้

ตอนเช้าวันต่อมา ทั้งสองคนก็เดินออกมาจากร้านอินเทอร์เน็ตพร้อมกับรอยคล้ำใต้ตาที่หนามาก

เสี่ยวโม่เจียเฉินเป็นเด็ก เเละเป็นตอนที่ชีวิตเปี่ยมไปด้วยพลัง จึงยังสามารถพูดคุยกับมู่นวลนวลได้อย่างคึกคัก

เเต่มู่นวลนวลไม่ไหวเเล้ว เธอหาวออกมาอย่างต่อเนื่อง เเละไม่รู้สึกกระปรี้กระเปร่าเเม้แต่นิดเดียว

ตอนที่เธอออกมาจากร้านอินเทอร์เน็ต พอเห็นโม่ถิงเซียวรออยู่ที่ประตูพร้อมกับซือเย่ และกลุ่มบอดี้การ์ด เธอก็สะดุ้งตกใจ เเละได้สติขึ้นมาทันที

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

พี่สาวลูกครึ่งของหมู่นวลนวลไม่ต้องการแต่งงานกับคู่หมั้นที่น่าเกลียดและไร้มนุษยธรรม มารดาผู้ให้กำเนิดคุกเข่าขอร้องเธอ:“ พี่สาวของคุณสมควรได้รับสิ่งที่ดีกว่า คุณช่วยเธอได้” เขารู้สึกเศร้ามาก แทนพี่สาวแต่งงาน. ในคืนแต่งงาน ชายหนุ่มรูปงามขมวดคิ้วและมองมาที่เธอ: "มันน่าเกลียดเกินไป" เธอคิดว่าทั้งสองจะเคารพซึ่งกัน แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะครอบงำเธอโดยตรง: "ไม่ว่าจะน่าเกลียดแค่ไหนเธอก็เป็นผู้หญิงของผมด้วย" เธอจ้องเขา : "คุณ…คุณทำไม่ได้ … " ชายคนนั้นถอดชุดชั้นในของเธอปลอมตัวออก มองใบหน้าที่สวยงามเดิมของเธอ แล้วยิ้มอย่างร้ายกาจ: "ดูเหมือนว่าเราทุกคนจะมีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับกันและกัน"

Comment

Options

not work with dark mode
Reset