ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย – ตอนที่ 123 มาหาเรื่อง

เซินเหลียงเซ็นสัญญากับบริษัทจิงจี้ เพราะบริษัทจิงจี้กับ Shengding Media เป็นคู่แข่งกัน

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าบริษัทของเธอยอมทิ้งหน้าตัวเองและรับเงินของ Shengding Media แล้วขายเธอให้กับ Shengding Media!

มู่นวลนวลก็แปลกใจกับสิ่งที่ได้ยิน : “ทำแบบนี้ก็ได้หรอ?”

“ฉันจะไปฆ่ากูจื่อหยานตอนนี้ เธอช่วยฉันถือมีด” เซินเหลียงโมโหมาก เธอเตรียมตัวจะออกรถแล้วพูดถึง

มู่นวลนวล : “………..”

เวลาที่เซินเหลียงโมโหจนสุดขีดเธอชอบพูดอะไรไม่คิด ฉนั้นมู่นวลนวลทำได้เพียงแค่ฟังเท่านั้น

แต่ว่าเส้นทางที่เธอจะไปนั้นกลับเป็นเส้นทางที่ไป Shengding Media

มู่นวลนวลหันหน้าไปมองเธอ สีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธก็ยังไม่หายไป “เธอจะไป Shengding Media จริงๆหรอ?”

“ไปจริงๆ!” เธอยิ้มมุมปากเหมือนนางร้ายในละคร

“พวกเธอมีเรื่องอะไรกันคุยกันดีๆไม่ได้หรอ?”

“ก็นี้ไงฉันกำลังจะไปคุย!”

ท่าทีของเซินเหลียงมันไม่เหมือนว่าจะไปคุยกับกูจื่อหยาน เหมือนจะไปหาเรื่อง

แม้ว่าจะทำอย่างไรมู่นวลนวลก็ห้ามเธอไว้ไม่ได้

เธอจอดรถลงจากรถแล้วปิดประตูรถอย่างแรง แล้วเดินตรงไปที่ Shengding Media

แต่ว่ายังไม่ทันเข้าไปก็โดน รปภ ก็ห้ามไว้ : “คุณมาหาใครครับคุณผู้หญิง?”

“หาใครมันไม่เกี่ยวกับกับนาย” เซินเหลียงยังโกรธมากอยู่ เธอผลัก รปภ ออกแล้ววิ้งเข้าไปข้างใน

ทันใดนั้น ก็มี รปภ เดินเข้ามา เขาดูเซินเหลียงและดูรูปในโทรศัพท์ตัวเอง : “ชอโทษนะครับ คุณผู้หญิท่านนี้เข้าไปไม่ได้ครับ”

เซินเหลียงไม่พอใจ : “ไม่ให้ฉันเข้าไปงั้นหรอ?”

มู่นวลนวลรู้สึกใจคอไม่ดี เมื่อก่อนเซินเหลียงชอบมีเรื่องทะเลาะวิวาทที่โรงเรียน จากสถานการณ์ตอนนี้แล้วเธอต้องการที่จะมีเรื่องจริงๆ

มู่นวลนวลรั้งเธอไว้ : “ที่นี้เป็นบริษัทเธอจะทำอะไรบ้าๆไม่ได้นะ”

เซินเหลียงโกรธมากดึงแขนเสื้อขึ้น ในตอนนี้เธอไม่สนว่าใครจะมองเธออย่างไร : “ตอนนี้ฉันเป็นคนของ Shengding Media แล้ว ถึงฉังจะมีเรื่องที่นี้ พวกเขาก็จัดการให้ฉันอยู่ดี”

มู่นวลนวลคิดว่ามันถูกของเธอ

อีกอย่าง สิ่งที่กูจื่อหยานทำมันไม่ถูกต้อง

ฝีมือการต่อสู้ของเซินเหลียงไม่เคยแพ้ใคร จนเอาชนะบอดี้การ์ดได้

แต่มู่นวลนวลก็เข้าใจว่าที่เธอเอาชนะได้ ก็เพราะพวกเขาไม่อยากทำให้เธอเจ็บตัว

เซินเหลียงปัดมือที่เปื่อนและยังมีท่าทีที่โกรธมาก : “ตอนนี้จะให้ฉันเจอกูจื่อหยานได้หรือยัง?”

“พวกเขาคงไม่ให้เธอเข้าพบกูจื่อหยานหรอก” มู่นวลนวลก้มเก็บโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วยื่นให้เธอ

หน้าจอโทรศัพท์เป็นกลุ่มข้อความของวีแชทเปิดอยู่

ในนั้นมีรูปของเซินเหลียงและมีข้อความว่า : “วันนี้ผู้หญิงคนนี้จะเข้ามาหาผู้จัดการกู แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นห้ามให้เธอขึ้นมาและห้ามทำร้ายเธอ”

ไม่บอกก็รู้ว่าคำสั่งนี้มาจากกูจื่อหยาน

ตอนที่กูจื่อหยานซื้อเซินเหลียงมาจากบริษัทจิงจี้ก็เดาได้เลยว่าเธอจะมาหาเขาแน่ๆ ฉนั้นเขาจึงมีคำสั่งลงมาว่าห้ามเธอเข้าพบ

มู่นวลนวลเธอรู้ดีว่าเป็นเพื่อนที่ดีในตอนนี้ต้องช่วยเพื่อนจัดการกับกูจื่อหยาน

แต่เธอกลับรู้สึกอยากจะขำขึ้นมา

เซินเหลียงดุ : “อะไรของเธอ!”

จากนั้นก็ดึงแขนมู่นวลนวลแล้วก็เดินออกไป

ภายในรถมู่นวลนวลพูด : “กูจื่อหยานเขาเข้าใจเธอมาก”

เซินเหลียงพูดด้วยความโมโห : “ตอนเด็กๆ เขาเคยดูแลฉันจะไม่เข้าใจฉันได้ยังไง”

“………เข้าใจสุดๆ” มู่นวลนวลหัวเราะออกมา

เซินเหลียงจะพูดแบบนี้กับมู่นวลนวลเท่านั้น

“ตอนเด็กๆเราพักอยู่ตึกเดียวกัน ทั้งสองบ้านเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกันมาก แต่หลังจากนั้นก็เกิดเรื่องบางอย่างขึ้น………” แล้วเธอก็เงียบไม่พูดต่อ

มู่นวลนวลก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ เพราะเธอไม่ชอบฟังความลับของใคร

เซินเหลียงภายนอกเป็นคนร่าเริง ไม่มีความลับอะไรในใจ แต่ว่าเธอไม่เคยเล่าเรื่องของกูจื่อหยานให้มู่นวลนวลฟังเลย มันอาจจะเป็นเรื่องที่หนักใจมากๆเธอถึงยากที่จะพูดมันออกมา

………..

เซินเหลียงขับรถพามู่นวลนวลไปที่ร้านเหล้า

เจ้าของร้านเหล้าร้านนี้เป็นคนในวงการ คนส่วนมากที่มาที่นี้จะเป็นดาราหรือคนมีชื่อเสียง และที่นี้ปลอดภัย เก็บความลับของพวกเขาได้

เซินเหลียงเปิดห้องดื่มกันแค่สองคนกับมู่นวลนวล ดื่มไปด้วยด่ากูจื่อหยานไปด้วย

มู่นวลนวลดื่นเหล้าเป็นก็เพราะเซินเหลียง เวลาพวกเธอดื่มจะดื่มหนักมาก

แต่มู่นวลนวลรู้ว่าเวลาที่เซินเหลียงไม่สบายใจเธอจะดื่มจนขาดสติ ฉนั้นเธอจึงตั้งใจดื่มแค่นิดเดียว เพราะอีกสักหน่อยจะส่งเธอกลับบ้าน

ในขณะที่ทั้งสองกำลังดื่มอยู่ ประตูห้องก็เปิดออก

มีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตู ตาก็มองไปที่เซินเหลียงแล้วก็ยิ้มแหยะๆ : “ใช่เซินเหลียงจริงๆด้วย ฉันได้ยินคนเขาพูดว่าเห็นเธอ แต่ฉันก็ไม่เชื่อไม่คิดว่าเธอจะมาที่นี้จริงๆ”

เธอพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆ

พอเธอเข้ามาใกล้ๆมู่นวลนวลก็สึกคุ้นหน้าเธอ

มู่นวลนวลคิดว่าเธอเป็นคนที่เซินเหลียงรู้จักก็สกิดไหล่เซินเหลียง

เซินเหลียงกำลังเมาได้ที่ หลี่ตามองไปที่ผู้หญิงคนนั้น แล้วถามว่า : “คุณคือใคร?”

ผู้หญิงคนนั้นไม่คิดเลยว่าเซินเหลียงจะไม่รู้จักเธอ สีหน้าเจื่อนๆแล้วยืดคอขึ้นพูด : “ฉันคือหลั๋วหยิ๋ง”

“หลั๋วหยิ๋ง?”

มู่นวลนวลก็คิดออกว่าเธอคือใคร ชื่อของอเธอเป็นที่ฮือฮาในโลกโซเชี่ยวในตอนนี้ และข่าวของคนในวงการก็ได้เห็นชื่อเธอบ่อยๆ

เป็นดาราที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากในตอนนี้

แต่ว่า ตัวจริงกับในรูปต่างกันอย่างสิ้นเชิง

เซินเหลียงคิดแล้วคิดอีก สุดท้ายเหมือนเธอคิดออกว่าเป็นใคร เธอพยักหน้า : “อ้อ!ขอโทษทีนะ วันนี้เธอแต่งหน้าหนาเกินไป ฉันจำไม่ได้ว่าเป็นเธอ………”

หลั๋วหยิ๋งดูเหมือนจะพอใจเล็กน้อย

เซินเหลียงพูดต่อ : “แต่เธอดูไม่เหมือนกับครั้งก่อนที่เราเจอกัน เธอไปเหลากรามมาหรอ?”

หลั๋วหยิ๋งเอามือลูบหน้าตัวเอง สายตาเธอก็ดูโมโหมากราวจะเข้าไปกัดเซินเหลียง

มู่นวลนวลมองออกว่าหลั๋วหยิ๋งไม่ได้มาดี เธอเดินไปขวางทางหลั๋วหยิ๋ง : “ขอโทษนะคะ เซินเหลียงเธอเมาแล้ว”

หลั๋วหยิ๋งหลี่ตาแล้วมองเธอ : “เธอเป็นใคร?”

มู่นวลนวลไม่ทันได้เอ่ยปากพูดก็มีคนอีกกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง

“พี่หยิ๋งอยู่นี้นี้เอง พวกเราตามหาแทบแย่!”

หลั๋วหยิ๋งหันหน้าไปแล้วยิ้มอย่างพอใจ : “ดูสิว่าฉันเจอใคร?”

พวกเขาเดินเข้ามา แล้วผู้ชายคนหนึ่งท่าทางแปลกๆพูด : “เห้ย! นี้มันเซินเหลียงไม่ใช่หรอ?”

มู่นวลนวลเริ่มจะไม่ใจดีแล้วเพราะหลั๋วหยิ๋งมาที่นี้จงใจจะมาหาเรื่องเซินเหลียง

“พวกเราก็เป็นเพื่อนกัน มานั่งดื่มด้วยกันไหม เซินเหลียง?” หลั๋วหยิ๋งยิ้มให้เซินเหลียงเหมือนทำให้รู้ว่าจะมาเอาคืนเธอ

เซินเหลียงเคยแย้งงานตัวละครเธอ

เธอลำบากไม่ใช่น้อยกว่าจะได้ตัวละครนี้มา แต่เซินเหลียงก็แย่งงานเธอไป

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

พี่สาวลูกครึ่งของหมู่นวลนวลไม่ต้องการแต่งงานกับคู่หมั้นที่น่าเกลียดและไร้มนุษยธรรม มารดาผู้ให้กำเนิดคุกเข่าขอร้องเธอ:“ พี่สาวของคุณสมควรได้รับสิ่งที่ดีกว่า คุณช่วยเธอได้” เขารู้สึกเศร้ามาก แทนพี่สาวแต่งงาน. ในคืนแต่งงาน ชายหนุ่มรูปงามขมวดคิ้วและมองมาที่เธอ: "มันน่าเกลียดเกินไป" เธอคิดว่าทั้งสองจะเคารพซึ่งกัน แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะครอบงำเธอโดยตรง: "ไม่ว่าจะน่าเกลียดแค่ไหนเธอก็เป็นผู้หญิงของผมด้วย" เธอจ้องเขา : "คุณ…คุณทำไม่ได้ … " ชายคนนั้นถอดชุดชั้นในของเธอปลอมตัวออก มองใบหน้าที่สวยงามเดิมของเธอ แล้วยิ้มอย่างร้ายกาจ: "ดูเหมือนว่าเราทุกคนจะมีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับกันและกัน"

Comment

Options

not work with dark mode
Reset