เมื่อเห็นเช่นนี้มู่นวลนวล ก็ยกมุมตาขึ้น เย้ยหยันและประชดอีกครั้ง“ แม้แต่แก้วกาแฟยังถือไม่ได้ด้วยซ้ำ ไตไม่ดีเหรอ?”
โม่ถิงเซียวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะกาแฟ และเช็ดคราบกาแฟบนตัวเขา แล้วบอกว่า：“ ลองไหมจะได้รู้”
มู่นวลนวลยกผมขึ้น มองเขาหันและเดินไปที่ประตูด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งผยองดังออกมา“ ฝันไปเถอะ!”
โม่ถิงเซียว：“……”
ผู้หญิงคนนี้กินหัวใจหมีและเสือดาวไปรึไง?
มู่นวลนวลออกจากคฤหาสน์ก็ตบหน้าอกแล้วถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก
ศัตรูก็เหมือนสปริง ถ้าคุณอ่อนแอเขาก็แข็งแกร่ง!
เธอพูดคำสองสามคำของ “โม่เจียเฉิน” อย่างมั่นใจ และเธอรู้สึกเหมือนอยู่ยงคงกระพันในโลก
“ โม่เจียเฉิน” ก็ไม่น่ากลัวเช่นกัน!
ถ้าเธอถูกเขาคุกคามอีกในอนาคต เธอจะเป็นหมา!
……
มู่นวลนวลเดินทางไปมู่กรุ๊ปโดยรถยนต์
ตอนที่เธอยังเด็กมาก เธอติดตามมู่หวันฉีไปยังมู่กรุ๊ปครั้งหนึ่ง หลังจากที่เธอเติบโตขึ้น เธอก็แค่ยืนอยู่ข้างนอกและมองดูทุกครั้งที่เธอเดินผ่านไป
ในอดีตความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอคือการที่เสี่ยวชูเหอสามารถมองเห็นเธอและให้ความสำคัญกับเธอมากขึ้น เธอไม่เคยคิดที่จะเข้ามาในมู่กรุ๊ป หรือมาป็นผู้ถือหุ้นส่วน
คิดไม่ถึงว่าวันหนึ่งมู่ลี่หยานจะเชิญเธอให้กลับไปทำงาน
เธอหายใจเข้าลึก ๆ ยกคางขึ้นเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไป
มู่นวลนวลมาวันแรกและไม่มีใบอนุญาตทำงาน ทันทีที่เข้ามาเธอก็ถูกพนักงานต้อนรับหยุดเธอไว้ “คุณผู้หญิงคุณกำลังมองหาใคร”
มู่นวลนวลหันหน้ามามองเธอ ยิ้มเล็กน้อย ดวงตาของเธอที่ส่องแสงราวกับดวงดาว: “ฉันชื่อมู่นวลนวล มาทำงาน”
นามสกุลเหรอมู่? ผู้หญิงที่แผนกต้อนรับมองหน้ากัน
“นี่ใคร?” เสียงของมู่หวันฉีดังขึ้นข้างหลังเธอ
จากนั้น เสียงรองเท้าส้นสูง “ต๊อกๆๆๆๆ” ก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ
มู่หวันฉีเดินไปหาเธอ และเมื่อเธอเห็นใบหน้าของเธออย่างชัดเจน ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความตกใจและเสียงของเธอก็เปลี่ยนไป: “เธอ เธอเป็นใคร!”
“ พี่สาว ฉันคือนวลนวล พี่จำฉันไม่ได้เหรอ” เสียงของมู่นวลนวลนุ่มนวลมาก แต่เมื่อมู่หวันฉีได้ยินกลับมีความรู้สึกมืดมนอย่างอธิบายไม่ได้
มู่หวันฉีถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว: “เธอกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง?”
“ หน้าตาของฉันเป็นแบบนี้มาตลอด พี่สาว พี่ดูฉันให้ดีๆ ฉันเป็นน้องสาวของพี่เอง ถ้าพี่ไม่รู้จักฉัน ต่อไปคนอื่น ๆ จะไม่หัวเราะเยาะฉันเอาเหรอ?”
ขณะที่มู่นวลนวลพูดเธอก็เข้าไปหามู่หวันฉี
มู่หวันฉียังคงจมอยู่กับความตกตะลึงกับการเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ของมู่นวลนวล เมื่อมู่นวลนวลก้าวไปข้างหน้า และเธอก็ถอยหลังอย่างอดทน
ที่คลับจือจินในวันนั้น คนเหล่านั้นไม่ประสบความสำเร็จในการทำร้ายเธอ และมู่หวันฉีก็รู้
แต่เธอไม่เชื่อ เธอจัดการได้อย่างลงตัว มู่นวลนวลจะหนีไปได้อย่างไร?
ดังนั้นเธอจึงขอให้เสี่ยวชูเหอชวนมู่นวลนวลออกไปทานอาหารเย็น เธอต้องการดูว่ามู่นวลนวลสบายดีหรือไม่
คนโดยรอบต่างก็รอที่จะสอดส่องพวกเธออยู่ แล้วเหมือนกับว่าทุกคนก็ต่างตกตะลึง
ข่าวลือบอกว่าคุณหนูสามตระกูลมู่ขี้เหร่และโง่ไม่ใช่เหรอ? เธอไปทำศัลยกรรมตกแต่งจากต่างประเทศมาเหรอ?
คุณหนูรองซึ่งมักจะมีอิทธิพลในบริษัทดูเหมือนจะกลัวคุณหนูสามคนนี้เล็กน้อย *?
มู่หวันฉีกลับมามีสติอีกครั้ง ต่อต้านความไม่เต็มใจและความโกรธ เธอกัดฟันและพูดว่า: “เะอเป็นน้องสาวของฉัน ฉันรักเธอมาก และแม้กระทั่งคู่หมั้นของฉัน ฉันยังปล่อยเธอได้ ฉันจะไม่รู้จักเธอได้ยังไง”
โอ้ กระแสโซเชี่ยลก่อนหน้านี้บอกว่ามู่นวลนวลได้แย่งคู่หมั้นของเธอ แต่ตอนนี้บอกว่าเธอมอบให้กับมู่นวลนวล
มู่นวลนวลตอบด้วยรอยยิ้มใจดี“ ขอบคุณค่ะพี่สาว ที่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ให้ฉันได้แต่งงานกับคนดีแบบนี้”
“เธอ!” มู่หวันฉีเหยียบมู่นวลนวลไว้ใต้เท้าเสมอ เมื่อเห็นมู่นวลนวลภูมิใจในตัวเธอ เธอแทบรอไม่ไหวที่จะลอกผิวของมู่นวลนวล
มู่นวลนวลยื่นมือไปจับแขนของมู่หวันฉี เธอดูเหมือนน้องสาวและรอยยิ้มของเธอยังคงไม่เปลี่ยนแปลง: “พี่สาว ไปก่อนเถอะ อย่าให้พ่อรอนาน”
นี่คือในบริษัท และคนที่สื่อสารกันเป็นพนักงานทั้งหมด ถ้าทั้งสองทะเลาะกันมันจะดูไม่ดี
มู่หวันฉีไม่พูดอะไรมากหันกลับมาและเดินไปที่ลิฟต์
แต่เมื่อทั้งสองคนจะจากไปไกล เธอได้ยินพนักงานต้อนรับส่วนหน้าหลายคนคุยกันว่าใครหน้าตาดี
“ ฉันคิดว่า คุณหนูสามสวยนะ ไม่ใช่การทำศัลยกรรมเหรอ”?
“มันดูเป็นธรรมชาติมาก!”
“ถ้าไม่ทำศัลยกรรม ก็จะดูดีสวยกว่าคุณหนูรอง!”
เมื่อมู่หวันฉีได้ยินดังนั้นเธอก็เหวี่ยงแขนของมู่นวลนวลออกไปด้วยความโกรธ ดวงตาของเธอดูรังเกียจราวกับว่าเธอกำลังมองสิ่งสกปรก: “อย่าแตะต้องตัวฉันด้วยมือของเธอ!”
มู่นวลนวลเอื้อมมือไปตบแขนเธอราวกับมีฝุ่นและสิ่งสกปรกเกาะอยู่“ โอ้”
เธอรู้สึกว่ามู่หวันฉีน่าขยะแขยง เธอจะเล่นชู้ก็ช่าง แต่เธอก็ยังสำส่อน
มู่หวันฉีโกรธเมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเธอ แต่เมื่อเธอนึกถึงคำสารภาพของมู่ลี่หยาน เธอก็ทนไม่ได้
……
เมื่อออกจากลิฟต์ ทั้งสองไปที่ห้องทำงานของมู่ลี่หยานด้วยกัน
แม้ว่ามู่ลี่หยานจะไม่ชอบมู่นวลนวล แต่ก็ยังทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม“ นวลนวลมาแล้ว”
มู่ลี่หยานอ่อนโยนกับมู่นนวลนวลมาก มู่หวันฉีจึงไม่มีความสุขโดยธรรมชาติ เธอช่วยมู่ลี่หยานชงชา และวางไว้ตรงหน้าเขาซ้ำ ๆ เพื่อแสดงความไม่พอใจของเธอ
มู่นวลนวลมองเห็นทุกอย่างในสายตาของเธอ และรู้สึกตลกเล็กน้อย มู่หวันฉีไม่สามารถกลั้นหายใจได้
“ พ่อวางแผนจะให้ฉันอยู่ตำแหน่งไหน” มู่นวลนวลนั่งลงตรงข้ามเขาด้วยสีหน้าอ่อนโยนที่คุยง่าย
ก่อนที่หมู่ลี่หยานจะพูดได้ หมู่หวั่นฉีก็รีบวิ่งมาตรงหน้าเขาและพูดว่า: “ฉันรู้ว่าฝ่ายการตลาดขาดนักวิจัยทางการตลาด พ่อคิดว่านวลนวลเองก็เป็นคนที่เต็มใจที่จะยอมรับความท้าทายเช่นกัน ลูกก็ทำงานนี้เถอะ”
มู่นวลนวลเหลือบมองเธอแล้วพูดอย่างแผ่วเบา: “แต่ฉันไม่ค่อยเต็มใจที่จะรับคำท้า ฉันอยากทำงานให้ง่ายขึ้น”
เธอไปเรียนสาขาภาพยนตร์ ส่วนการตลาด เธอไม่ทำอย่างแน่นอน
แต่เธอก็รู้ดีเช่นกันว่า การทำวิจัยตลาด ต้องทำงานหนักมาก
“ นวลนวลยังเด็ก ต้องฝึกฝน ควรลองก่อน ถ้าไม่เหมาะจริงๆก็ค่อยบอก” คำพูดของมู่ลี่หยานฟังดูดี แต่จริงๆแล้วพวกเขาตัดสินใจแล้วว่าจะขอให้เธอทำงานวิจัยตลาด
ทั้งเขาและมู่หวันฉีคุ้นเคยกับมู่นวลนวนที่ยอมคนและเชื่อฟังมากเกินไป ดังนั้นจึงอยากจะทรมานมู่นวลนวล
มู่นวลนวลเข้าใจแผนนี้ได้อย่างรวดเร็ว
มู่นวลนวลมองอย่างซาบซึ้ง: “ถ้าอย่างนั้น ก็ขอบคุณพ่อที่รักฉัน”
“ หวันฉี เธอพานวลนวลไปแผนกการตลาด” หลังจากมู่ลี่หยานพูดจบ เขาก็ก้มลงมองเอกสาร
เมื่อนึกถึงความทุกข์ทรมานที่มู่นวลนวลกำลังต้องทนทุกข์ มู่หวันฉีก็ต้องทนกับความภาคภูมิใจของเธอ และแสร้งทำเป็นสงบและพูดว่า “มากับฉัน”
มู่นวลนวลงงงวยเล็กน้อย เมื่อก่อนเธออดกลั้นความโกรธแด้นโดยไม่กล้าเปล่งเสียงที่ตระกูลมู่ จนทำให้พวกเขายังคงรู้สึกว่าพวกเขาสามารถกลั่นแกล้งเธอได้ทุกวิธีที่พวกเขาต้องการ
ให้เธอไปที่แผนกการตลาดเพื่อเป็นนักวิจัยการตลาดขั้นพื้นฐานที่สุด เธอแค่ขอบคุณมู่ลี่หยานสำหรับ “ความรักที่ยิ่งใหญ่” ของเขา เธอได้บอกเหรอว่าจะทำได้ดี?
