บทที่ 213
ดิโออ่านป้ายชื่อบนเสื้อโค้ทของผู้หญิงและรู้สึกประหลาดใจที่เห็นชื่อสตีเฟ่น เสตรนจ์ ติดอยู่ตรงนั้น!
“ฉันขอโทษฉันแค่คิดว่าดร.สเตรนจ์เป็นชื่อผู้ชายก่อนมาที่นี่!” ดิโอกล่าวขณะยิ้มอย่างรู้สึกผิด
“ไม่นะ! สตีเฟ่น เสตรนจ์เป็นผู้ชายแน่นอน! ฉันเพิ่งยืมเสื้อคลุมตัวนี้เพราะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับฉันก่อนหน้านี้ ฉันชื่อดร.คริสติน พาล์มเมอร์เพื่อนร่วมงานของดร.สเตรนจ์” ดร.พาล์มเมอร์กล่าวขณะยิ้มอย่างเชื่องช้า
“โอ้บางครั้งมันก็เกิดขึ้นขอโทษที่ทำให้คุณเข้าใจผิดว่าเป็นคนอื่นด้วย!” ดิโอกล่าวขอโทษ
“ไม่ไม่! มันเป็นความผิดพลาดของฉันแน่นอน! ได้โปรดเข้ามาฉันแน่ใจว่าดร.สเตรนจ์จะมาที่นี่เร็วๆ นี้!” ดร.พาล์มเมอร์กล่าวขณะที่เธอเชิญ ดิโอเข้าไปในห้องรับรอง
แต่ทันทีที่เธอหันกลับมาเธอก็สะดุดเท้าของเธอและกรีดร้องเล็กน้อยและหลับตาขณะที่เธอล้มลง
แต่หลังจากนั้นครู่หนึ่งในที่สุดเธอก็รู้ว่าเธอไม่ได้ล้มลงและลืมตาอีก
ภาพที่ปรากฏต่อหน้าต่อตาของเธอนั้นไม่ธรรมดาเลยทีเดียว!
ดิโอรั้งร่างของเธอไว้ไม่ให้ตกลงไปด้วยท่าที่แทบจะเห็นได้ชัด!
เธอหน้าแดงอย่างหนักเมื่อมองเห็นใบหน้าของดิโอจากระยะใกล้และใบหน้าที่หล่อเหลาทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ!
เธอเริ่มตื่นตระหนกจากหัวใจที่เต้นแรงและรีบลุกขึ้นยืนตรงและนั่งบนโซฟาที่ใกล้ที่สุด
“คุณสบายดีไหม?” ดิโอถามอย่างสงสัย
“ช่วงนี้ฉันไม่ได้ไปฟิตเนสเลยบางทีฉันอาจจะเริ่มไม่ฟิตเท่าไหร่ คุณต้องการเครื่องดื่มหรือไม่? กาแฟ?” ดร.พาล์มเมอร์กล่าวในขณะที่ยังคงหน้าแดง
“คุณควรดูแลตัวเองไม่ใช่หน้าที่ของแพทย์ในการดูแลปัญหาสุขภาพของผู้อื่นหรอ หากคุณเจ็บป่วยผู้ป่วยของคุณจะไม่มีใครให้พึ่งพา! แต่ไม่ฉันไม่ใช่คนดื่มกาแฟ แต่ขอบคุณที่ถาม” ดิโอกล่าวขณะยิ้มอย่างอบอุ่น
ดร.พาล์มเมอร์พยักหน้าและพยายามทำลายน้ำแข็งทันที
“ฉันขอเรียกคุณว่าดิโอได้ไหม?” ดร.พาล์มเมอร์ถาม
“เรียกฉันว่าดิโอก็ได้ ไม่ต้องเป็นทางการหรอก” ดิโอกล่าวขณะยิ้มเบาๆ
“ถ้าคุณพูดอย่างนั้นคุณอาจเรียกฉันว่าคริสตินก็ได้! จะทราบได้ไหมว่าคุณจบจากมหาวิทยาลัยไหน? เราอาจจะมาจากโรงเรียนเก่าเดียวกัน!” คริสตินพูดขณะหาเรื่องคุย
“ไม่ฉันไม่เคยเรียนแพทย์ที่มหาวิทยาลัยมาก่อนเลย จริงๆฉันเคยเรียนวิศวกรรมศาสตร์” ดิโอกล่าวสบายๆ
คริสตินประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อคำตอบของดิโอทำให้เธอต้องสงสัย เธอคิดว่าเพราะดิโอจะได้เรียนรู้จากดร.สเตรนจ์ ดิดอต้องเป็นบัณฑิตแพทย์!
แต่เห็นได้ชัดว่าเธอคิดผิด!
แต่เธอรู้ว่าดร.สเตรนจ์คงตอบคำถามนี้ได้ไม่ดีนักเธอรู้ว่าดร.สเตรนจ์จะต้องมีอารมณ์แน่หลังจากที่ได้ยินเรื่องทั้งหมดนี้!
“ขออภัยฉันไม่ค่อยเข้าใจ! คุณเรียนแพทย์ด้วยตัวเองหรือยัง” คริสตินถามอย่างสงสัย
“ไม่ ฉันเกรงว่าไม่ นี่จะเป็นครั้งแรกของฉันที่เรียนเกี่ยวกับแพทย์ฉันมีเหตุผลที่จะเรียนแพทย์ให้เร็วที่สุดดังนั้นฉันจึงขอให้เพื่อนช่วยหาครูที่เหมาะสมให้!” ดิโออธิบาย
คริสตินรู้สึกประหลาดใจอีกครั้งเมื่อเธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นจริง
เธอคิดว่านี่ต้องเป็นวิธีฆ่าเวลาแบบแปลกๆ ของคนรวยเพราะเธอไม่เข้าใจว่าทำไมดิโอถึงอยากเรียนหมอโดยตรงแทนที่จะเรียนโรงเรียน!
“ดร.สเตรนจ์มีนิสัยแปลกๆ ที่เข้าใกล้ได้ไม่ยาก แต่เขาก็เป็นคนดีฉันรับรอง! ฉันหวังว่าคุณจะไม่พบว่าพฤติกรรมที่หยาบคายของเขา!” คริสตินกล่าวอย่างมีความหวัง
“แน่นอนฉันรู้ว่าคนที่มีความสามารถจะมีบุคลิกแปลกๆ หรืองานอดิเรก แต่ฉันจะหวงแหนโอกาสในการเรียนรู้นี้!” ดิโอกล่าวอย่างมั่นใจ
หลังจากได้ยินคำพูดของดิโอคริสตินก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อยเพราะเธอไม่ต้องกังวลว่าดิโอจะไม่พอใจกับดร.สเตรนจ์!
แต่เธอก็ยังหวังว่าดร.สเตรนจ์จะประพฤติตนเพื่อประโยชน์ของดิโอ!
หลังจากสนทนากันสักพักในที่สุดดร.สเตรนจ์ก็มาถึง
ดิโอแนะนำตัวทันที แต่ก็ขัดขึ้นทันทีก่อนจะพูดจบ
“ฉันรู้ว่าคุณเป็นใครคุณเป็นเด็กใจแตกที่โรงพยาบาลสร้างภาระให้ฉัน! ฉันแนะนำให้คุณไปโรงเรียนที่มีชื่อเสียงเพื่อเรียนแพทย์ก่อนที่จะมาหาฉันสิ่งนี้จะช่วยประหยัดเวลาของเราได้อย่างมาก!” ดร.สเตรนจ์กล่าวอย่างไม่แยแส
