บทที่ 229
ขณะนี้ดิโอกำลังนั่งเครื่องบินชั้นหนึ่งไปยังจุดหมายปลายทางต่อไปของเขาและนั่นคือวากันดาประเทศที่โลกคิดว่ากำลังถดถอยและยากจน
แต่อันที่จริงวากันดาเป็นประเทศที่ก้าวหน้าที่สุดในโลกตอนนี้!
ดิโอได้ปิดร้านอาหารเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ขณะเดียวกันก็ให้โบนัสวิลสำหรับวันหยุดยาวหนึ่งสัปดาห์
หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมงบนเครื่องบิน ดิโอก็ลงจอดบนดินแดนวากันด้าแต่หลังจากดิโอทำเอกสารที่จำเป็นทั้งหมดแล้วเขาก็เดินเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ใกล้เคียงและใช้ (Khnum) เพื่อเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขาโดยสิ้นเชิง
จากนั้นเขาก็จ้างมัคคุเทศก์ที่มีประสบการณ์สูงเพื่อพาเขาไปยังหมู่บ้านวากันดา
……….
หลังจากผ่านไป 20 ชั่วโมงของการเดินทางแวะนู้นนี้ ในที่สุดดิโอก็มาถึงหมู่บ้านวากันด้า ในที่สุดดิโอก็เห็นว่าหมู่บ้านนี้มีเอกลักษณ์เฉพาะเนื่องจากบ้านสร้างด้วยไม้ไผ่และไม้โดยส่วนด้านล่างเป็นโพรงเพื่อให้บ้านสูงกว่าพื้นดิน
“พวกเราถึงแล้ว เอาเงินมาให้ฉัน!” ไกด์นำเที่ยวกล่าวขณะที่เขาเรียกร้องค่าจ้างจากดิโอ
“นี้ เป็นครึ่งหนึ่งของสิ่งที่เราสัญญาไว้คุณจะได้รับอีกครึ่งหนึ่งเมื่อคุณขับรถพาฉันกลับไปที่สนามบิน!” ดิโอกล่าวขณะที่เขามอบเงินหนึ่งพันดอลลาร์ให้กับไกด์นำเที่ยว
“ตกลง คุณเป็นชาวอเมริกันที่รักษาสัญญาดีนะ!” ไกด์กล่าวอย่างตื่นเต้น
หนึ่งพันดอลลาร์เป็นเงินจำนวนมหาศาลที่นั่นและนั่นคือสาเหตุที่ไกด์มีความสุขมากที่ได้รับเงินจากดิโอ
ไกด์ยังทำงานเป็นล่ามของดิโอและดิโอยังจ่ายเงินให้เขา 200 เหรียญต่อวันสำหรับสิ่งนั้น
ดังนั้นด้วยล่ามของเขาเองดิโอจึงทักทายผู้อยู่อาศัยในหมู่บ้าน
“สวัสดีนี่คือดินแดนแห่งวากันดาใช่ไหม ฉันมาที่นี่เพื่อคุยธุรกิจแล้วฉันขอคุยกับหัวหน้าหมู่บ้านได้ไหม?” ดิโอกล่าวและไกด์ก็แปลคำพูดของเขาเป็นภาษาท้องถิ่นทันที
จากนั้นชาวบ้านก็พูดภาษาแอฟริกันกับไกด์และไกด์ก็บอกกับดิโอทันทีว่าคนในพื้นที่พูดอะไร
“เขาบอกว่าคนนอกไม่ได้รับการต้อนรับในหมู่บ้านนี้และพวกเขาไม่ต้องการธุรกิจที่คนขาวพามาและเขายังบอกให้เรามาทางไหนก็กลับทางนั้น!” ไกด์พูดกับดิโอ
ดิโอไม่แปลกใจกับการปฏิเสธของคนในพื้นที่เพราะเขารู้แล้วเกี่ยวกับทัศนคติที่สงวนไว้ของวากันดาน
เขาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งและเสนอทันทีว่า
“น่าเสียดาย แต่ท้องฟ้ามืดไปแล้วคุณช่วยให้เราพักแค่คืนนี้ได้ไหม ฉันจะกลับไปพรุ่งนี้โอเคไหม?” ดิโอกล่าวด้วยความจริงใจ
ไกด์ได้แปลคำศัพท์ของดิโอเป็นภาษาท้องถิ่นทันที แต่ดิโอสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของใบหน้าของคนในท้องถิ่นแล้วหลังจากได้ยินคำพูดของดิโอดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้สูงว่าชายคนนี้จะเป็นชาววากันด้า ตัวจริงเพราะวากันด้าก้าวหน้ามากจนภาษาอังกฤษเป็นภาษากลาง!
แต่เนื่องจากชายคนนี้เล่นเป็นใบ้ ดิโอจึงไม่ต้องการแฉเขา ดังนั้นหลังจากกระซิบอีกครั้งไกด์จึงบอกกับดิโอว่าคนในพื้นที่พูดอะไร
“พวกเขาตกลงที่จะให้เรายืมห้อง แต่เราต้องอยู่ข้างในตอนกลางคืนเพราะที่นี่มีสัตว์อันตรายมากมายที่สัญจรไปมา” ไกด์พูดโดยตีความคำพูดของคนท้องถิ่น
“ขอบคุณพวกเขาด้วย และเราจะออกไปตอนรุ่งสาง!” ดิโอพูดกับไกด์และดึงกล้องของเขาทันทีเพื่อถ่ายภาพทิวทัศน์ที่สวยงามรอบๆ หมู่บ้านเหมือนที่นักท่องเที่ยวพึงจะทำ
แม้ว่าชาวบ้านบางคนยังคงเฝ้าระวังการเคลื่อนไหวของดิโอทุกครั้ง แต่พวกเขาไม่คิดว่าดิโอเป็นภัยคุกคามดังนั้นพวกเขาจึงปล่อยให้เขาไป
เมื่อคํ่าคืนมาถึง ชาววันกันด้าก็เริ่มทำอาหารเย็นด้วยกองไฟ
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ต้อนรับคนแปลกหน้าในหมู่บ้านของพวกเขา แต่พวกเขาก็ให้อาหารดิโอและไกด์เหมือนกับที่พวกเขาให้กับครอบครัวของพวกเขาเองดังนั้นดิโอและไกด์จึงยังคงรับประทานอาหารมื้ออุ่นๆ ในคืนนี้ซึ่งถือเป็นเครื่องหมายการค้าของธรรมชาติของชาววากันด้า
พวกเขาเป็นคนที่ใจดีและเป็นมิตรโดยธรรมชาติดังนั้นถ้าวากันด้าไม่ได้เป็นประเทศปิดพวกเขาจะมีเพื่อนมากมายจากทั่วโลก!
หลังจากทานอาหารเสร็จดิโอก็เข้าไปในบ้านที่จัดเตรียมไว้ให้แล้วและตรวจสอบให้แน่ใจว่าไกด์หลับเพื่อที่จะได้ไม่มีปัญหากับเขาในคืนนี้
ในเวลาเที่ยงคืนดิโอก็แอบออกไปในหมู่บ้านอย่างเงียบๆ หลังจากที่ได้ยินว่าไม่มีสัตว์ร้ายส่งเสียงร้องอยู่ข้างนอกและเข้าไปในบ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน!
