บทที่ 92 วิ่ง
ผู้พันวิลเลียม สไตรเกอร์สั่งให้คนของเขาไปหาเด็กทันทีและตรวจดูว่าเขายังหายใจอยู่หรือไม่
ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่พวกเขาต้องให้การรักษาทันทีเพื่อให้เขามีชีวิตอยู่!
คนของเขาทำเช่นนั้นทันทีโดยไม่มีคำถามใดๆ
โคลสันยังตรวจสอบเด็กเป็นการส่วนตัวบางทีอาจมีบางอย่างที่เขาสามารถกอบกู้จากภัยพิบัติครั้งนั้นได้
ในขณะที่เห็นว่าเด็กได้รับบาดเจ็บหนักโคลสันถามสไตรเกอร์ทันทีว่าพวกเขาต้องการรถพยาบาลเพื่อพาเด็กไปหรือไม่ซึ่งสไตรเกอร์เพิกเฉยในขณะที่สั่งให้ชายของเขานำเด็กกลับไปที่ฐานของพวกเขา
สไตรเกอร์วางแผนให้เด็กคนนี้เข้าสู่การทดลอง!
เขาจะเอาเลือดของเด็กมา เขาต้องการให้เด็กมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกหน่อย!
โคลสันไม่ได้ทำอะไรในขณะที่กองทัพกำลังเตรียมที่จะนำเด็กออกไป เขาบอกแล้วว่าเขาจะไม่แทรกแซงกองทัพในวันนี้ดังนั้นเขาจะไม่ทำอะไรที่เกี่ยวข้องกับอย่างอื่น
แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีต่อมาสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น!
ชายสวมหน้ากากฮ็อกกี้กระโดดออกจากอาคารเรียนทันทีและโยนทหารใกล้เด็กคนนั้น เขาดึงเด็กขึ้นจากพื้นทันทีและวิ่งเข้าไปในโรงเรียน
ทหารไม่สามารถยิงเขาได้เนื่องจากมีทหารอยู่รอบๆดิโอมากเกินไป
“ไล่เขา! ฆ่าเขาได้ทันที! อย่ายืนเฉยๆ! ไล่ตามมันไป!” วิลเลียม สไตรเกอร์กล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว
เมื่อเห็นว่าผู้พันยินดีจะยิงโดยไม่สนโลก โคลสันจึงนำทีมของเขาไปที่ทางเข้าโรงเรียนเพื่อป้องกันไม่ให้ทหารยิงแบบสุ่ม!
“โคลสันคุณกำลังทำอะไรอยู่! หลีกทาง! คุณจะปล่อยให้เขาหนีไป!” วิลเลียม สไตรเกอร์กล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว
“อะไรกัน? พวกเราแค่จะพยายามช่วยเท่านั้นเอง!” โคลสันกล่าวขณะพยายามทำตัวไร้เดียงสา
“อย่ายืนตรงหน้าฉันถ้าคุณต้องการช่วย! ไปไล่ตามผู้ชายคนนั้น!” วิลเลียม สไตรเกอร์กล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว
“ขอโทษทีดูเหมือนว่าฉันต้องกลับเข้าไปในรถแล้ว! ฉันไม่สามารถช่วยคุณไล่ตามพวกเขาได้” โคลสันกล่าวในขณะที่แสดงท่าทีรำคาญเล็กน้อย
“หลีกทางไป!” สไตรเกอร์กล่าวขณะผลักโคลสันออกไป เขาให้เวลาเพียงพอแล้วสำหรับเจ้าหน้าที่ของเขาในการอพยพพลเรือนที่อยู่ใกล้เคียงจากลูกหลง
หลังจากนั้นไม่นานสไตรเกอร์ก็กลับออกมาและจ้องมองโคลสันอย่างโกรธเกรี้ยว
“คุณมีความสามารถพิเศษในการทำให้คนอื่นรำคาญ โคลสัน! เป็นเพราะคุณ ชายที่พามนุษย์กลายพันธุ์ พวกเราหาไม่เจอ! ฉันจะรายงานทุกอย่างที่นี่ให้กับเบื้องบน! ดีที่สุดที่ SHIELD จะมีคำอธิบายที่น่าพอใจหลังจากนี้!” สไตรเกอร์กล่าวในขณะที่ยังคงจ้องมองโคลสันอย่างโกรธเกรี้ยว
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องกังวล ผู้อำนวยการของ SHIELD จะแก้ปัญหานั้นเป็นการส่วนตัว คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ผู้พัน” โคลสันยิ้มๆ
ผู้พันสไตรเกอร์ขว้างปืนของเขาทิ้งด้วยความโกรธและสั่งให้คนของเขาปิดผนึกทางออกทั้งหมดทันทีและสร้างพารามิเตอร์รอบๆสถานที่ในขณะที่ไม่มีใครออกจากสถานที่นี้!
ทหารทำเช่นนั้นทันทีในขณะที่สไตรเกอร์ปล่อยให้โคลสันอยู่คนเดียว
. อย่างไรก็ตามใบหน้าที่ยิ้มแย้มของโคลสันก็เปลี่ยนเป็นจริงจังทันที เขารู้สึกว่ามีหอยอยู่ที่คอจึงรีบจับหอยทากมาวางบนแขนทันที เขาไม่รู้ว่าหอยทากอยู่ที่นั่นเมื่อใดหรืออย่างไร แต่อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าหอยทากนั้นมีความหมายในการสื่อสาร!
“ฉันได้ถ่วงเวลาผู้พันสไตรเกอร์ล่าช้าอย่างที่คุณขอ ฉันไม่สามารถช่วยคุณซื้อเวลาได้อีกแล้ว!” โคลสันพูดกับหอยทาก
“นั่นก็เพียงพอแล้วขอบคุณเจ้าหน้าที่โคลสัน” ดิโอกล่าวอย่างร่าเริง
……………
