พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ – ตอนที่ 17 ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

บริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปเป็นบริษัทหรูหราที่สุดในเอเชียตะวันออก ครอบคลุมแบรนด์หรูระดับไฮเอนด์หลายอย่างที่อยู่ภายใต้ชื่อ ทั้งน้ำหอม เครื่องประดับ เครื่องสำอาง รองเท้าและกระเป๋าเป็นต้น
แต่ที่น่าแปลกคือ บริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปกลับไม่เคยเกี่ยวข้องกับเครื่องแต่งกาย จนกระทั่งเมื่อต้นปีนี้ ในที่สุดบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปก็เปิดบริษัทเครื่องแต่งกาย แต่ว่าเนื่องจากยังไม่มีดีไซนเนอร์ดีๆ ทำให้บริษัทเครื่องแต่งกายกลายเป็นบริษัทในเครือที่ต่ำที่สุดของบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ป
วารุณีเทน้ำแก้วหนึ่งให้ตัวเอง“เป็นคุณปู่วัชระที่แนะนำฉันกับประธานนัทธี ให้ฉันเข้าร่วมโครงการ‘Bath fire rebirth’ของบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ป”
“งั้นก็ดีมาก！”ปาจรีย์ปรบมืออย่างตื่นเต้น“จากพรสวรรค์ของเธอแล้ว โครงการนี้ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ของเธอเลย ไม่เพียงแต่เครื่องแต่งกายของบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปจะหลุดออกจากชื่อด้านล่าง ชื่อเสียงของเธอก็จะเพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน ถึงตอนนั้น ‘Heart Sound’ของพวกเราก็ใช้ชื่อเสียงของเธอได้ นี่มันยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยนี่”
“ใช่ ดังนั้นต่อไป ‘Heart Sound’ก็ต้องพึ่งเธอคนเดียวแล้วนะ ฉันต้องไปบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปช่วงหนึ่งเลย”
“วางใจเถอะ ส่งให้ฉันเลย”ปาจรีย์ตบหน้าอก
จากนั้น ทั้งสองก็ปรึกษาแผนการพัฒนาต่อไป
จนหลังจากปาจรีย์ไป วารุณีจึงไปอาบน้ำ แล้วก็เข้าไปนอนในผ้าห่ม
วันถัดมา วารุณีส่งลูกสองคนไปที่โรงเรียนอนุบาลแล้ว ก็เรียกรถไปบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ป
ยืนอยู่ใต้ตึกของบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ป เธอหยิบนามบัตรออกมา โทรเบอร์ด้านบนออกไป
แป๊บเดียวโทรศัพท์ก็รับ เสียงที่ฟังชัดของชายหนุ่มเข้ามาหา“ใครครับ？”
ได้ยินเสียงของชายหนุ่มดังขึ้นข้างๆหู วารุณีกังวลขึ้นมาแปลกๆ
เธอถอนหายใจเล็กน้อย แล้วตอบอย่างใจเย็น：“ประธานนัทธี ฉันวารุณีเองค่ะ ฉันมาถึงใต้ตึกบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปแล้ว”
“เข้าใจแล้ว คุณรอสักครู่ ผมจะส่งคนไปรับคุณ”นัทธีอธิบายอย่างเรียบง่ายเสร็จ ก็วางสาย
วารุณีไม่มีทางเลือก ได้แต่วางโทรศัพท์แล้วยืนรอที่เดิม
รอไม่กี่นาที ผู้ชายที่สวมสูทตัวตรง ทั้งตัวมีความฉลาดแพร่ออกมา เดินเข้ามา สำรวจเธอเสร็จ จึงเอ่ยปากถามว่า“ขอโทษนะครับใช่คุณวารุณีไหม？”
“ค่ะ ฉันเอง”วารุณีรีบตอบ
ชายหนุ่มดันแว่นตาไร้ขอบบนสันจมูก“สวัสดีครับคุณวารุณี ผมคือมารุตผู้ช่วยของประธานนัทธี ประธานนัทธีให้ผมลงมารับคุณ”
“รบกวนด้วยนะคะผู้ช่วยมารุต”วารุณีโค้งตัวเล็กน้อย
มารุตหัวเราะอย่างมีมารยาท จากนั้นก็ทำท่าผายมือเชิญ“คุณวารุณี ตามผมมาครับ”
“ค่ะ”วารุณีจับกระโปรงขึ้นแล้วเดิมตามไป
พอถึงห้องทำงานประธาน มารุตก็ลงไปเตรียมกาแฟ ปล่อยให้วารุณีเผชิญหน้ากับโต๊ะทำงานคนเดียว ผู้ชายที่ดูน่ากลัวคนนั้น
ชายหนุ่มวางภาพออกแบบกองหนึ่งในมือลง สายตาราบเรียบมองไปที่เธอ“อันนี้นายท่านวัชระส่งมาให้ผม บอกว่าเป็นการออกแบบที่ดีที่สุดของคุณ พูดตรงๆนะผมผิดหวังมาก สไตล์การออกแบบของคุณเป็นสไตล์หรูหราที่เอื้อมถึงได้ของคนกลุ่มน้อย ยังไม่ถึงสไตล์สุดหรูแบบนั้นที่โครงการ Bath fire rebirth ต้องการ”
ได้ยิน ในใจวารุณีก็รู้สึกเยือกเย็น
ความหมายของเขาคือ เธอถูกไล่ออก？
“แต่ว่า……”ทันใดนั้นเองชายหนุ่มก็พูดขึ้น
หัวใจวารุณีที่เพิ่งดิ่งลงสู่ก้นบึ้ง ก็ยกขึ้นมาอีกครั้ง
เธอระงับความกังวลไว้ บีบฝ่ามือ“เชิญประธานนัทธีพูดค่ะ”
“งานออกแบบของคุณไม่ใช่ว่าไม่มีอะไรใช้ไม่ได้ ยังถือว่ามีพลัง แบบนี้ละกัน หนึ่งเดือนต่อจากนี้ คุณวาด ต้นฉบับของBath fire rebirthมาก่อนสิบใบ ถ้าต้นฉบับผ่าน ผมจะให้คุณเป็นหัวหน้าฝ่ายออกแบบของโครงการนี้”
นัทธีหยิบเอกสารข้อมูลโครงการที่ใส่คำอธิบายประกอบเล่มหนึ่งขึ้นมา วางไว้ตรงหน้าวารุณี
วารุณีเงยขึ้นมอง พูดยืนยัน：“ประธานนัทธีพูดจริงหรือคะ？แค่ต้นฉบับฉันผ่าน ก็จะให้ฉันเป็นหัวหน้าฝ่ายออกแบบ？”
นัทธีพบว่าสายตาเธอเปลี่ยนไป ดูเด็ดเดี่ยวขึ้นมา เลิกคิ้วขึ้น“ผมไม่เคยหลอกใคร”
“งั้นก็ดี หัวหน้าออกแบบนี้ฉันได้เป็นแน่！”วารุณีเอาข้อมูลโครงการที่อยู่ตรงหน้ามากอดไว้ในอ้อมแขน
มองรอยยิ้มที่มั่นใจและสดใสบนใบหน้าของเธอ นัทธีก็ตะลึงก่อน จากนั้นสายตาจึงหม่นลงเล็กน้อย
เวลานี้ มารุตถือกาแฟเข้ามา
วารุณีดื่มไปคำหนึ่งพอเป็นพิธี แล้วก็ขอออกไปทำงาน
นัทธีโบกมือ“พาเธอไปที่ฝ่ายออกแบบ ให้พิชญาจัดแจง”
พิชญา？
วารุณีตะลึง
ใช่พิชญาคนนั้นที่เธอคิดไหม？