ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม – ตอนที่ 157 แกตายแน่!

การขอให้ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ลงมือเอง ราคามันก็เลยค่อนข้างสูง

หากว่าไม่มีเงิน ก็อาจจะทำมันไม่ได้แล้วก็ยังจำเป็นต้องได้รับการแนะนำจากคนรู้จักอีกด้วย

นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ทำให้เค้าสบายใจ

ประธานชาวางโทรศัพท์ เค้าไม่สนใจฉินเฉิงเลย เค้ามองไปที่งานประมูลและรอให้ดาบสัมฤทธิ์ออกมา

สินค้าบางรายการที่ประมูลกันก่อนหน้านี้ มันก็เป็นเพียงแค่หยกธรรมดาเท่านั้น ประธานชากับฉินเฉิงก็ไม่ได้สนใจอะไร พวกเค้าก็เลยไม่มีใครพูดถึง

“การประมูลต่อไปคือบัวหิมะเทียนซาน ราคาเริ่มต้นที่ห้าแสนหยวน!” ในตอนนี้เอง พิธีกรบนเวทีก็ตะโกนขึ้นมาในทันที

ฉินเฉิงเหล่มองไปรอบๆ เค้าพบว่าแม้ว่าบัวหิมะเทียนซานมันจะไม่แก่อะไรมากนัก แต่มันก็มีพลังอยู่ไม่น้อยเลย

มันก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นแล้วว่าดินแดนที่บัวหิมะเทียนซานงอกขึ้นมานั้น มันไม่ได้ถูกปนเปื้อนจากเรื่องทางโลกแล้วก็ยังเป็นสถานที่สำหรับบ่มเพราะพลัง

“น่าเสียดาย ถ้าปล่อยให้บัวหิมะนี้มันโตต่อไปอีกซักครึ่งปี ฉันคิดว่ามันน่าจะกลายเป็นราชาแห่งยาได้เลย” ฉินเฉิงอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวขึ้นมา

แต่มันถูกค้นพบเร็วไปหน่อย ดังนั้นพลังที่อยู่ภายในตัวมันนี่ก็ไม่ต้องพูดถึงเลย

“ฉันจ่ายล้านหยวน!” ทันใดนั้นเอง ประธานชาที่อยู่ด้านข้างก็ชูป้ายเสนอราคาขึ้นมา

เค้าเหลือบมองไปที่ฉินเฉิง ในแววตาของเค้ามันดูมีความภูมิใจในตัวเอง

เฝิงกงที่อยู่ด้านหลังก็พูดขึ้นมาว่า: “ฉันจ่ายสองล้าน!”

ฉินเฉิงเหลือบมองเฝิงกงด้วยความสงสัยแล้วกระซิบว่า “นายอยากได้มัน?”

“เปล่า” เฝิงกงส่ายหัว “ผมแค่คิดว่าคุณสนใจมัน”

ฉินเฉิง: “…”

ในที่สุดดอกบัวหิมะเทียนซานก็ถูกส่งมอบให้กับประธานชาในราคาสามล้านหยวน

มันดูออกเลยว่า ประธานชามีเกียรติอย่างมากในหมู่คนพวกนี้ หลังจากที่เค้าได้ดอกบัวหิมะนี้มาแล้ว หลายคนก็ยืนขึ้นแล้วแสดงความยินดีกับเค้า

หลังจากนั้นไม่นาน ไฮไลท์ของการประมูลก็มาถึง

เจ้าภาพก็ไอกระแอมขึ้นมา จากนั้นประตูเหล็กขนาดใหญ่ปิดลงในทันที ทันใดนั้นเอง ไฟทั้งห้องมันก็สว่างขึ้นมา

“ของที่จะนำมาประมูลรายการต่อไปมีค่ามากและมีความสำคัญมาก เพื่อป้องกันอุบัติเหตุที่จะเกิดขึ้น สถานที่แห่งนี้จะถูกปิดก่อน หวังว่าท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีจะไม่ว่าอะไร” เจ้าภาพก็กล่าวขอโทษขึ้นมา

ทันใดนั้น ก็มีชายหนุ่มสองคนที่เดินออกมาจากด้านหลัง

ชายหนุ่มสองคนถือตู้กระจกอย่างระมัดระวังและสิ่งที่วางไว้ในตู้กระจกก็คือดาบสัมฤทธิ์

“เอ๊ะ?” ฉินเฉิงขมวดคิ้วขึ้นมา เค้าหรี่ตาลงเล็กน้อย

“ดาบเล่มนี้…มันมีอะไรไม่ชอบมาพากล” ฉินเฉิงก็พูดเบาๆขึ้นมา

มันเห็นได้ชัดเลยว่าเค้ารู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นบนดาบ มันแตกต่างจากฤดูหนาวที่หนาวเย็น แต่อากาศที่หนาวเย็นมันถูกห้อมล้อมเอาไว้ด้วยโลหิตสดเป็นจำนวนมาก

แววตาของประธานชาที่อยู่ด้านข้างเค้าก็เป็นประกายขึ้นมาในทันที เค้าจ้องไปที่ดาบสัมฤทธิ์แล้วพูดเบาๆขึ้นมาว่า: “ดาบเล่มนี้แหละ ใช่แล้ว!

“พวกเราสืบค้นประวัติมาเยอะมาก แต่ก็ไม่พบที่มาของดาบเล่มนี้เลย” เจ้าภาพกล่าว “แต่มีเรื่องเล่ากันว่าดาบเล่มนี้ถูกใช้โดยเทพเจ้าแห่งสงคราม ตอนนี้เราก็มาเริ่มการประมูลกันครับ ราคาเริ่มต้นที่สิบล้านหยวน!”

“ยี่สิบล้าน!” ประธานชาลุกขึ้นแล้วตะโกนออกมาโดยไม่คิดอะไรเลย

“ฉันจ่ายห้าสิบล้าน!”

“ดาบเล่มนี้มันมีความเกี่ยวโยงกับตระกูลของฉัน มันจะต้องเป็นของฉัน หนึ่งร้อยล้านหยวน!”

ในเวลาเพียงแค่สิบนาที ราคาของดาบเล่มนี้ก็เพิ่มขึ้นเป็นสองร้อยล้านหยวนแล้ว!

“คุณฉิน พวกเราจะยกมือกันไหมครับ” เฝิงกงก็ถามขึ้นมา

ฉินเฉิงพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเฝิงกงที่อยู่ด้านข้างก็ยกมือขึ้นและตะโกนว่า “ฉันจ่ายสามร้อยล้าน!”

มันก็เกิดความโกลาหลขึ้นในที่ทันที การที่เค้าอ้าปากแล้วตะโกนขึ้นมาด้วยราคาที่สูงถึงสามร้อยล้านหยวน มันมีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่จะทำแบบนี้ได้!

“หึ ห้าร้อยล้าน!” ประธานชาก็ยกมือขึ้นมาแล้วตะโกนออกมาโดยไม่ยังเลอะไรเลย

เค้ามองมาที่ฉินเฉิงอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “จะมาแย่งฉันเหรอ? แกไม่มีมีคุณสมบัติมากพอที่จะมาเทียบชั้นกับฉัน!”

เฝิงกงเงียบแล้วก็ไม่พูดอะไร เค้าเพิ่มราคาต่อไป: “แปดร้อยล้านหยวน”

ทันทีที่เค้าพูดราคาออกไป มันก็ดึงดูดผู้คนนับไม่ถ้วยโดยตรง

นักธุรกิจส่วนใหญ่ปิดปากเงียบอย่างเชื่อฟัง การซื้อดาบที่ราคาแปดร้อยล้าน นี่มันก็บอกได้เลยว่าพวกเค้าจะต้องรวยมากหรือไม่ก็บ้าไปแล้วอย่างแน่นอน

ประธานชาเหล่ตามองแล้วพูดว่า “หนึ่งพันล้านหยวน!”

เฝิงกงไม่ยอมแพ้ ในตอนที่เค้ากำลังจะพูดขึ้นมานี้เองฉินเฉิงก็โบกมือขึ้นมาเพื่อหยุดเฝิงกง

ประธานชาก็จงใจพูดขึ้นมาว่า: “ทำไม พันล้านหยวนนี่บ้านของพวกแกคงจะมีไม่มากพอสินะ?”

ฉินเฉิงยิ้มแล้วพูดว่า: “ดาบเล่มนี้ มันก็ถือว่าเป็นดอกเบี้ยที่ประธานชาเป็นหนี้ฉัน”

สีหน้าของประธานชาเปลี่ยนไป ทันใดนั้นเองเค้าก็ด่าขึ้นมาว่า: “แกหมายความว่ายังไงกัน หรือว่าแกคิดที่จะขโมยมันอย่างงั้นเหรอ?!”

ฉินเฉิงยังคงเงียบ เค้าเอนตัวลงบนเบาะหนังแล้วหลับตาลง

“แต่ไม่ต้องมาทำให้ฉันกลับเลย ที่นี่คือเมืองยุน ไม่ใช่เมืองเจียง!” ประธานชาก็ดูโกรธและไม่พอใจ “ฉันบอกแกแล้วไง ว่าอย่าทำให้ฉันหงุดหงิด!”

“หนึ่งพันล้านครั้งที่หนึ่ง พันล้านสองครั้งสองหนึ่งพันล้านครั้งที่สาม เรียบร้อย!” ในตอนนี้เอง พิธีกรบนเวทีก็ตัดสินขึ้นมา

“ขอแสดงความยินดีกับประธานชา!” นักธุรกิจหลายคนก็ยืนขึ้นแล้วแสดงความยินดีกับประธานชา

“ประธานชาได้สมบัตินี้มา เค้าร้ายกาจมากจริงๆ!”

ท่ามกลางการแสดงความยินดีของทุกคน ประธานชาก็ไม่พูดอะไรออกมาเลย สีหน้าของเค้ามันดูเย็นชา

เค้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเบอร์โทรหาปรมาจารย์คนนั้น

“คุณหยาน คุณมาที่นี่ได้ยังไงกัน?” ประธานชาก็ถามขึ้นมาอย่างสุภาพ

น้ำเสียงที่เย็นชามันก็ดังออกมาจากสายของโทรศัพท์: “อยู่ที่ประตูทางเข้า”

ประธานชารู้สึกโล่งใจในทันที จากนั้นเค้าก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า: “คุณหยาน ฉันไม่ต้องการให้ไอ่เด็กนี่มันตายอย่างมีความสุข ฉันต้องการให้มันตายอย่างทุกทรมาณ!”

“ได้สิ” อีกฝ่ายก็ไม่มีเวลาที่จะพูดเรื่องไร้สาระอะไรมาก

หลังจากที่วางสายไปแล้ว ในที่สุดประธานชาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

แล้วเค้าก็หัวเราะเยาะขึ้นมา: “ถ้าแกไม่อยากตาย ตอนนี้ยังพอมีเวลา คุกเข่าขอร้องฉันซะ! ไม่อย่างงั้นแกจะไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้เดินออกไปจากที่นี่เลยด้วยซ้ำ!”

“รนหาที่ตาย!” เฝิงกงยกมือของเค้าขึ้นมาในทันที จากนั้นแรงมหาศาลมันกดลงไปที่ไล่ของประธานชาในทันที!

จู่ๆประธานชาก็รู้สึกแน่นหน้าอก เค้าถูกบีบจนอาเจียนออกมาเป็นเลือด!

“ถ้าแกกล้าดูหมิ่นคุณฉินอีก ฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้เลย!” เฝิงกงปล่อยพลังที่รุนแรงออกมา มันทำให้ทุกคนที่อยู่ใกล้ต่างก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

“คนๆนี้ดูเหมือนว่าเค้าจะไม่เห็นด้วยกับประธานชานะ”

“หึหึ ใครจะกล้าทำร้ายประธานชา? มีใครบ้างที่ไม่รู้ว่าประธานชามีความสัมพันธ์กับคุณหยาน? การทำให้ประธานชาขุ่นเคืองมันก็เท่ากับรนหาที่ตาย!!”

ประธานชาเงียบ เค้าระงับความโกรธโดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ

หลังจากนั้นประธานชาก็เดินตามเจ้าหน้าที่ในงานไปที่หลังเวทีเพื่อรับดาบสัมฤทธิ์นั่น

ในตอนนี้เอง ประตูมันก็เปิดออกอย่างช้าๆ

บอดี้การ์ดของประธานชาหลายคนก็เข้ามาขวางฉินเฉิงไว้

ทันทีที่ประตูเปิดออก หลายคนก็เดินเข้ามาจากด้านนอกประตู

“ใครที่ไม่เกี่ยวก็รีบออกไปจากที่นี่ซะ!” เสียงของคนที่เดินนำเข้ามาก็ดังไปทั่วทั้งงาน

ประธานชาก็หัวเราะเยาะขึ้นมา: “ไอ่เด็กเวร แกตายแน่!”

ฉินเฉิงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม เค้าดูไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย

“คุณหยาน นั่นคือเค้า!” ประธานชาวิ่งไปหาคุณหยาน จากนั้นก็ชี้ไปที่หลังของฉินเฉิง

คุณหยานก็ผลักเท้าของเค้าเบาๆแล้วทั้งร่างของเค้าก็ลอยขึ้นไปในอากาศ

ในเวลาเพียงแค่ชั่วพริบตา เค้าก็ลงมาอยู่ที่ตรงหน้าของฉินเฉิง

“แกกล้ามากนะ แกไม่รู้เหรอว่าประธานชาคือ… เอ่อ ฉิน… ฉินเฉิง?” ก่อนที่คุณหยานจะพูดจบ สีหน้าของเค้ามันก็เปลี่ยนไปในทันที