ชายคนนี้ชื่อหยวนเหมิง เขาค่อนข้างโด่งดังในจิงตู
แม้ว่าจะเทียบกับตระกูลซูไม่ได้ แต่ถ้ามองดูภาพรวมในระดับประเทศแล้ว ตระกูลหวางก็ยังอยู่ในอันดับต้นๆ
ซูวานทักทายเขา แล้วกำลังจะเดินจากไป
หยวนเหมิงคนนี้จ้องไปที่แผ่นหลังของซูวาน และก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย
ตอนนี้ซูวานที่สวมชุดว่ายน้ำอยู่ ทำให้เห็นรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเธออย่างชัดเจน และผิวที่ขาวราวหิมะของเธอที่ไร้ที่ติ
“มองอะไร” ผู้หญิงข้างๆหยวนเหมิงพูดอย่างอารมณ์เสีย
หยวนเหมิงขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณเข้าไปข้างในก่อน ฉันจะไปทักทายเพื่อนสักหน่อย”
“ทำไมต้องไปทักทาย ทีกับคนในครอบครัวไม่อยากคุยด้วย” หญิงสาวพูดอย่างโกรธเคือง
หยวนเหมิงขมวดคิ้ว แล้วจู่ๆ เขาก็ตบหน้าหญิงสาวด้วยความโกรธเคือง “ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉัน ทำไมต้องมาคอยรายงานด้วย?”
หลังจากที่หญิงคนนั้นโดนตบหน้า สีหน้าของเธอก็แย่เอามากๆ
เธอพูดอย่างโกรธเคือง “หยวนเหมิง มันหมายความว่ายังไง ล้อฉันเล่นหรือเปล่า?”
“ฉันก็แค่ล้อเล่น” หยวนเหมิงหัวเราะเยาะ “เธอคงไม่คิดว่าฉันจะแต่งงานกับเธอเหรอนะ ฉันก็แค่เล่นสนุกกับเธอเท่านั้น ถ้าไม่พอใจ ก็รีบไปพ้นๆซะ!”
หลังจากพูดประโยคนี้จบ หยวนเหมิงก็กลับตัวและจากไป
หญิงคนนั้นลุกลี้ลุกลน เธอรีบคว้าแขนของหยวนเหมิงแล้วพูดอย่างปกติ “ฉันบอกตอนไหนว่าไม่เต็มใจ อย่าโกรธเลยนะ…”
สีหน้าของหยวนเหมิงผ่อนคลายลงเและเขาก็ยิ้ม “งั้นก็เชื่อฟังฉันนะ ไปรอที่ที่แผนกต้อนรับ”
หลังจากพูดจบ หยวนเหมิงก็รีบวิ่งตามซูวานไป
“ซูวาน นานแล้วที่ไม่เจอกัน ทำไมจู่ๆ เจ้ามาที่เกาะหนานโจวล่ะ?” หยวนเหมิงพยายามรักษาท่าทางของเขา
ซูวานยิ้มและพูดว่า “มาเที่ยวเล่นน่ะ”
“อ๋อ งั้นไปดื่มด้วยกันไหม วันนี้คุณชายหวางเชิญงมามากมายเลย มีคนดังๆด้วย” หยวนเหมิงยิ้ม
ซู่วานส่ายหัวและพูดว่า “ไม่เห็นจะน่าสนใจ”
พูดมาถึงขนาดนี้ แต่หยวนเหมิงจึงยังไม่ยอมแพ้
เขาเดินตามตูดซูวานและพูดว่า “ซูวาน ยังมีคนรู้จักอีกมากมายที่งานเลี้ยงนะ ไปด้วยกันไหม”
ฉินเฉิงขมวดคิ้วและพูดว่า “ฉันบอกว่าไม่ไปไง ทำไมคุณถึงน่ารำคาญจัง”
หยวนเหมิงเหลือบมองไปที่ฉินเฉิงและพูดว่า “คุณคือฉินเฉิงใช่ไหม ซูวานและฉันเป็นเพื่อนกัน คุณคงจะไม่คิดเล็กคิดน้อยใช่ไหม”
“คิด” ฉินเฉิงพยักหน้าอย่างเย็นชา “แล้วก็ ช่วยละสายตาจากซูวานด้วย”
หยวนเหมิงยิ้มและพูดว่า “พี่ชาย ฉันรู้จักซูวานมาหลายปีแล้ว เราก็แค่คุยกัน ทำไมคุณถึงใจแคบจังล่ะ”
หยวนเหมิงพูดกับซูวานต่อทันที “แฟนเธอคนนี้ไม่ค่อยดีมั้ง ใจแคบเกินไปแล้ว ถ้าเธอแต่งงานกับเขา เธอก็จะมีเพื่อนผู้ชายอีกไม่ได้หรือ”
“เดิมทีพวกเราก็ไม่ใช่เพื่อนกันนะ” ซูวานยิ้ม
จู่ๆ หน้าของหยวนเหมิงก็เขินอายอย่างมาก เขาไม่คิดว่าซูวานจะไม่ไว้หน้าเขาเลย
“งั้นฉันไปที่นั่นก่อนนะ ถ้าอยากไปก็ไปได้เสมอ” หยวนเหมิงสูดลมหายใจและเดินจากไป
“บ้าอะไรกัน คิดว่าตัวเองเป็นคุณหนูในตระกูลซูงั้นเหรอ บ้าเอ้ย!” หลังจากที่ซูวานและฉินเฉิงเดินออกไป หยวนเหมิงก็ถ่มน้ำลายลงบนพื้น
ฉินเฉิงกับซูวานมาเดินเล่นบนชายหาด และตัวฉินเฉิงเองชอบความรู้สึกแบบนี้มาก
ตราบใดที่คนที่ชอบอยู่ใกล้ๆ แม้ว่าจะไม่ได้ทำอะไรเลย ก็ยังมีความสุข
“หรือว่าคุณไปทักทายพวกเขาหน่อย เดี๋ยวคนอื่นจะว่าว่าใจแคบอีก” ฉินเฉิงยิ้ม
ซูวานส่ายหัวแล้วพูดว่า “เพื่อนที่ไหนกัน คนพวกนี้รวมตัวกันเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง”
“ก็ใช่” ฉินเฉิงพยักหน้า
…
ที่งานเลี้ยง คุณชายหวางกำลังนั่งดื่มอยู่บนโซฟา
บางครั้งมีคนมาทักทายเขา และผู้หญิงบางคนถึงกับตั้งใจแกล้งล้มใส่เขา
แต่คุณชายอยู่ในท่าทีที่เหมือนจักรพรรดิเลือกนางสนม ดวงตาของเขากวาดมองดูผู้หญิงหลายๆคน ขมวดคิ้วบ้างเป็นครั้งคราว
“ผู้หญิงคนนั้นไม่เลวเลย” คุณชายหวางชี้ไปที่หญิงสาวที่กำลังเต้นอยู่ในท่ามกลางฝูงชน
“โอเคครับคุณชาย ผมจะเรียกเธอมาที่นี่” บอดี้การ์ดข้างเขาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
และผู้หญิงที่คุณชายหวางมอง ก็คือผู้หญิงที่หยวนเหมิงพามา
บอดี้การ์ดเดินเข้ามาหา ตบไหล่เธอแล้วพูดว่า “คุณชายหวางเชิญคุณไปดื่มด้วยสักแก้ว”
ผู้หญิงคนนั้นตกใจและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “จริงเหรอ แต่…ฉันมีแฟนแล้วนะ”
“งั้นก็บอกแฟนของคุณให้มาด้วยกัน” บอดี้การ์ดพูดอย่างเฉยเมย
เธอพยักหน้า แล้วรีบไปข้างๆหยวนเหมิงและบอกเขาเรื่องนี้
หยวนเหมิงขมวดคิ้วเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้าง แต่เขาไม่กล้าหักหน้าคุณชายหวาง ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงพาแฟนสาวของเขาไป
“นายน้อยหวาง ไม่เจอกันนานเลยนะครับ” หยวนเหมิงเดินไปหยิบแก้วไวน์แล้วยิ้ม
คุณชายเหลือบมองเขาแล้วถามอย่างเป็นกันเอง: “นี่แฟนคุณเหรอ?”
“ถูกต้อง” หยวนเหมิงยิ้ม “แต่ถ้าคุณชายหวางชอบ เธอจะเป็นของท่าน”
คุณชายหวางกระแอมเบา ๆ เขาโยนบัตรธนาคารให้หยวนเหมิงและพูดว่า “รับไป”
“ขอบคุณคุณชาย” หยวนเหมิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ในตอนนี้ คุณชายหวางกำลังกอดแฟนสาวของหยวนเหมิง หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “ทำไมนายยังไม่ออกไปอีก?”
หยวนเหมิงเข้ามาใกล้และพูดว่า “คุณชาย คุณยังจำฉินเฉิงได้ไหม”
คุณชายหวางขมวดคิ้วและพูดว่า “ฉินเฉิงไหน?”
“คนที่เป็นแฟนกับซูวานไง!” หยวนเหมิงพูดอย่างรวดเร็ว
คุณชายหวางตอบ “แน่นอน ฉันจำได้ว่าเขาทำให้ฉันต้องเสียเงินมากกว่าหนึ่งพันล้านหยวน นั่นทำให้พ่อว่าฉัน”
หยวนเหมิงดีใจมากและพูดว่า “ตอนนี้เขาอยู่ที่เกาะหนานโจวด้วย ใกล้ๆกับงานเลี้ยงนี้! ตอนนั้นฉันเชิญเขามาแล้ว แต่เขาก็ไม่มา!”
“จริงเหรอ?” คุณชายเงยขึ้นมองและพูดอย่างสนใจ “ที่ไหน บอกให้เขามาทำความรู้จักกันหน่อยสิ”
“ใกล้ๆที่นี่ ออกประตูไปก็เห็นแล้ว!” หยวนเหมิงกล่าวอย่างรวดเร็ว
คุณชายหวางหันไปหาบอดี้การ์ดและพูดว่า “ไปเรียกเขามาหน่อย บอกว่าฉันอยากดื่มกับเขาสักแก้ว”
“ครับ นายน้อยหวาง” บอดี้การ์ดพยักหน้าแล้วเดินออกไป
…
ในเวลานี้ ฉินเฉิงและซูวานกำลังแช่ตัวอยู่ในน้ำทะเล
ฉินเฉิงอยู่ใกล้กับซูวานมากและกำลังคิดว่าจะจัดให้ซูวานยังไงดี
เขาค่อยๆแอบเอนตัวเข้าใกล้ซูวาน และพยายามกอดซูวานจากด้านหลัง
“ขอถามหน่อย คุณใช่ฉินเฉิงไหม?” ในขณะนี้ ชายหัวล้านก็ตะโกนออกมาจากที่ไม่ไกล
ในตอนแรก ฉินเฉิงรู้สึกประหม่าและตื่นเต้น เมื่อเขาได้ยินเสียงตะโกน เขาก็ตกใจสะดุ้งเฮือก
“มีอะไร!” ฉินเฉิงถามชายหัวล้านด้วยสีหน้าหงุดหงิด
“นายน้อยหวางของเราชวนคุณมาดื่มด้วยสักแก้ว” ชายหัวล้านตอบ
