ราคา32ล้าน ยังไม่มีใครสู้ราคา
ขณะที่ค้อนกำลังจะทุบ คุณชายหวังที่อยู่ข้างหน้าก็ยกมือขึ้นและพูดว่า “สี่สิบล้าน”
“ฮ่าฮ่า ดูสิ? คุณชายหวังสู้ราคากับเธอ!” หยวนเหมิงอดหัวเราะไม่ได้
ฉินเฉินขมวดคิ้ว คุณชายหวังไม่น่าจะสนใจนาฬิกาข้อมือนี้หรอก ที่เรียกราคานี้ออกมา ก็แค่ต้องการทำให้ซูวานอึดอัดใจ
“50 ล้าน” ซูวานพูดโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า
คุณชายหวังสูดหายใจลึกๆ พร้อมพูดกับคนข้างๆว่า ” เห็นไหม? มีคนกล้าสู้ราคากับฉัน สนุกจริงๆ ”
เขาจึงโบกมือและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันจะเล่นต่อ 60 ล้าน!”
“ช่างมันเถอะ ก็แค่นาฬิกาข้อมือ” ฉินเฉิงส่ายหัว
ซูวานเมินเฉย เธอตะโกนออกไปว่า “หนึ่งร้อยล้าน”
“หนึ่งร้อยล้าน?” หลายคนตกตะลึง แม้แต่เจ้าภาพการประมูลก็ตกใจ
ไม่ใช่ตกใจในราคา 100 ล้าน แต่สำหรับนาฬิกาข้อมือหนึ่งเรือน มันมีราคาสูงจนน่าเหลือเชื่อมาก
“บ้าเอ้ย ซูวาน เธอบ้าหรือเปล่า ซื้อนาฬิกาข้อมือราคาร้อยล้าน?” คุณชายหวังที่อยู่แถวหน้าก่นด่า
ซูวานหัวเราะเบาๆ “ฉันชอบนาฬิกาเรือนนี้ เท่าไหร่ก็ถือว่าคุ้ม”
“โรคจิต” คุณชายหวังปัดมือทนไม่ได้ “ผู้หญิงบ้าอะไร ไม่เล่นกับเธอแล้ว”
หลังจากที่เจ้าชายยอมแพ้ ไม่มีใครในที่เกิดเหตุจะแข่งขันกันเพื่อนาฬิกาเรือนนี้อีกต่อไป และนาฬิกาก็ตกไปอยู่ในมือของซู่วานโดยธรรมชาติ
“ฉินเฉิง รู้สึกอย่างไรที่เกาะผู้หญิงกิน ?” หยวนเหมิงพูดไปยิ้มไป
“ก็ดี สบายดี” ฉินเฉิงพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม
หยวนเหมิงถอนหายใจ “นายนี่หน้าด้านจริงๆ ยอมรับว่าเกาะผู้หญิงกิน”
“นายไม่ได้อิจฉาเหรอ?” ฉินเฉิงกลอกตา “บอกตามตรง นายก็ดูดีนะ แต่ถ้าไม่มีเงิน จะหาใครสักคนก็คงยาก ”
“ถึงมีเงินก็ยาก ไม่เห็นเหรอ คนที่มากับเขาไปอยู่ข้างคุณชายหวังแล้ว?” ซูวานพูดพลางหัวเราะเยาะ
หน้าของหยวนเหมิงแดงก่ำด้วยความโกรธ เขาพยักหน้าและพูดว่า: “โอเค ร่วมมือกันทั้งผัวทั้งเมีย ร้ายกาจมาก ไม่ยุ่งกับพวกเธอแล้ว”
พูดเสร็จเขาก็ทำหน้าบึ้งแล้วนั่งลงบนโซฟา
หลังจากการประมูลนาฬิกาเรือนนี้เสร็จ ในที่สุดก็มาถึงไฮไลท์: รักชั่วนิจนิรันดร์
มีชายหนุ่มและหญิงสาวมากมาย หลงใหลในรักชั่วนิจนิรันดร์
ไม่ต้องบอกว่ามันทำมาจากอะไร แค่ชื่ออย่างเดียวก็ดึงดูดผู้คนแล้ว
“ฉันต้องการมัน” ในขณะนั้น คุณชายหวังก็ยืนขึ้น
“ทุกคนคงจะไว้หน้าฉัน และไม่แย่งมันนะ” คุณชายหวังกล่าวต่อ “ฉันเป็นความจำแม่นนะ”
แม้ว่าทุกคนจะไม่เต็มใจ แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้
ต่อให้แย่งคุณชายหวังไป ก็แย่งไม่ได้ ทำตัวไหลไปตามน้ำดีกว่า
“คุณหวังพูดมาขนาดนี้แล้ว พวกเราคงไม่สู้ราคาแล้ว”
“เห้อ พูดที่จริง ฉันก็ชอบมันนะ แต่ถ้าคุณหวังชอบ ก็ไม่เป็นไร ฉันไม่เอาแล้ว”
ดูเหมือนคุณชายหวังจะชอบความรู้สึกเยินยอนี้ เขาพยักหน้าพร้อมกับหัวเราะ
“ห๊ะ?”
ฉินเฉิงขมวดคิ้วทันที
เขามองออกไปนอกหน้าต่างและพบว่า เรือได้เปลี่ยนทิศทาง และความเร็วของเรือก็เพิ่มขึ้นกะทันหัน
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?” ซูวานถาม
ฉินเฉิงส่ายหัวและพูดว่า “ฉันคิดว่าน่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเรือลำนี้ มันวิ่งเปลี่ยนทิศทางไปจากเดิม”
ซูวานขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามต่อ “โจรสลัดเหรอ?”
ช่วงนี้ซูวานได้ติดต่อกับโจรสลัดเป็นจำนวนมาก ดังนั้นเธอจึงมีเข้าใจเรื่องโจรสลัดในระดับหนึ่ง
โจรสลัดจำนวนมากจะขึ้นเรือก่อนที่เรือจะออก ขู่กัปตันให้เปลี่ยนแผนการเดินทางและมุ่งไปที่น่านน้ำเพื่อทำการปล้น
ฉินเฉิงส่ายหัวและพูดว่า “ฉันไม่รู้ อย่าไปสนใจเลย”
ที่นั่นคนส่วนใหญ่ล้วนแล้วเป็นคนธรรมดา ยกเว้นจอมยุทธ์ที่เป็นบอดี้การ์ดให้กับคุณชายหวัง
ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริง คนเหล่านี้อาจจะถูกฆ่าตาย
ขณะที่เขาพูด พิธีกรบนเวทีก็เดินขึ้นมาพร้อมกับรักชั่วนิจนิรันดร์
สร้อยคอที่งดงามนี้ อยู่ในกล่องกระจกใส
สร้อยคอเส้นนี้มีเสน่ห์อย่างยิ่ง และเมื่อมองแวบแรก ก็ให้สงบและหนามเหน็บ เหมือนกับภูเขาน้ำแข็ง ซึ่งน่าประทับใจมาก
“สวยจัง…” หลายคนในที่อยู่ที่นั่นรู้สึกทึ่งกับสร้อยคอเส้นนี้ แม้แต่ดวงตาของฉินเฉิงยังเบิกกว้าง
“สร้อยคอนี้เหมาะกับคุณมาก” ฉินเฉิงชี้ไปที่รักชั่วนิจนิรันดร์
“ของขวัญที่นายบอก ไม่ใช่อันนี้ใช่ไหม” ซูวานพูดติดตลก
ฉินเฉิงพยักหน้าและพูดว่า “อันนี้นี่แหละ”
ก่อนที่ซูว่านจะตอบสนอง ฉินเฉิงก็ยกมือขึ้นและตะโกนว่า “สองร้อยล้าน!”
ทันทีที่เสียงลดลง สายตาของทุกคนก็หันไปมองที่ฉินเฉิง
“นี่ใครกัน? ทำไมฉันไม่เคยเห็นเลย?”
“ไม่รู้เหมือนกันว่ามาจากไหน กล้าหาเรื่องกับคุณชายหวังเลยเหรอ?”
“เป็นลูกเต้าตระกูลไหนนะ? คงไม่ใช่ทายาทที่ลึกลับนะ?”
คุณชายหวังหันไปมองฉินเฉิง พร้อมพูดออกมา “ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อหรือไง”
หลังจากนั้นเขาก็เสนอราคาที่ 500 ล้าน
ฉินเฉิงตะโกนทันทีโดยไม่คิด “หนึ่งพันล้าน”
ว้าว!
ทุกคนหันไปมองฉินเฉิง
ทุกคนยิ่งมองยิ่งคิดว่าฉินเฉิงเป็นลูกชายของเศรษฐี
“กล้าแข่งกับคุณชายหวังในจิงตูมีอยู่ไม่กี่คน? หรือว่ามาจากไห่เฉิง?”
“มีเพียงไม่กี่คนที่กล้าท้าทายคุณชายหวัง”
“เวรเอ้ย!” หยวนเหมิงสบถออกมา “ไอ้เจ้าหนุ่มนี่เกาะผู้หญิงจริงๆ เดี๋ยวซูวานก็ต้องมาจ่ายให้”
คุณชายหวังสีหน้าไม่สู้ดีนัก เงินพันล้านไม่ใช่ไม่มี แต่จะเอามาซ้ออะไรแบบนี้มันไร้เหตุผลไปหน่อย ดังนั้นจะไม่ให้เขาโกรธได้ไง
“เจ้าหนุ่ม ครั้งที่แล้วทำฉันสูญไปเกือบสองพันล้าน ครั้งนี้ก็เอาอีกแล้วเหรอ วันนี้ฉันจะจัดการแกซะ” คุณชายหวังด่า
“ฟังฉันนะ เจ้าหนุ่มนี่มันไม่มีเงิน ไม่รู้ว่าเขามาที่นี่ได้ไง” ทันใดนั้น หยวนเหมิงก็ลุกขึ้นตะโกน
เขาชี้ไปที่ฉินเฉิงและพูดว่า “เด็กคนนี้เป็นนักต่อสู้ ชั้นจอมยุทธ์ พวกคุณคิดว่าคนแบบนี้ควรค่าที่จะอยู่ที่นี่ไหม?”
คนเหล่านี้ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย ในความคิดของพวกเขา จอมยุทธ์ส่วนใหญ่ก็เป็นบอดี้การ์ดเท่านั้น
ดังนั้น ทุกคนพากันบ่นพึมพำ “คนแบบนี้เข้ามาได้ยังไง? ถ้ามันคุกคามความปลอดภัยของเราจะทำอย่างไง? ”
“ใช่ ใครพาเขาเข้ามา ! ใครจะรับผิดชอบเรื่องความปลอดภัย?”
“ใครพาเขาเข้ามา?หาเรื่องตายงั้นเหรอ?”
หนิงตงกับเจียงหลีทำตัวไม่ถูก ได้แต่นั่งไม่พูดไม่จา
ฉินเฉิงตบไหล่หนิงตงแล้วพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ให้พวกเขาโยงไปถึงนายหรอก”
หลังจากพูดเสร็จ เขาก็จับมือซูวานแล้วก็ยิ้ม “ในเมื่อไม่ต้อนรับเรา พวกเราก็จะไปจากที่นี่ แต่อยากจะบอกเรื่องเร่งด่วนให้พวกคุณทุกคนทราบ ”
ฉินเฉิงสัมผัสได้ถึงพลังที่เข้าใกล้กับการประมูล ถ้าเขาไปจากตรงนี้ คนที่นี่ก็อาจจะเป็นอันตราย
