ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม – ตอนที่ 398 การคิดบัญชี

“ผู้อำนายการชาง เรื่องนี้สมาคมศิลปะการต่อสู้แห่งเมืองจิงตูต้องจัดการให้เรา” จิงหนานพูดอย่างข่มขู่ “ไม่อย่างนั้น ฉันจะไปขอคำอธิบายจากหัวหน้าของพวกคุณอย่างแน่นอน”

ชางโจวกัดฟันแล้วพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มที่เย็นชาบนใบหน้าของเค้า: “คุณจิง ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้ผมจะต้องจัดการมันอย่างแน่นอน”

“หึ!” จิงหนานถอนหายใจออกมาอย่างเย็นชาแล้วเดินจากไป

ในตอนนี้เอง ซงดาก็ตะโกนขึ้นมา เค้าสั่นนิ้วแล้วตะโกนออกมาอย่างโกรธเคือง: “ฉินเฉิง วันนี้มันจะต้องเป็นวันตายของแก!”

“จะต้องตายอะไรกัน!” ชางโจวพูดขึ้นมาด้วยความโกรธ “แกทำอย่างกับว่าสมาคมศิลปะการต่อสู้ของเราไม่มีตัวตนอย่างงั้นเหรอ!”

จู่ๆซงดาก็ดูกระอักกะรอ่วมเป็นอย่างมาก เค้าอดไม่ได้ที่จะด่าตัวเองขึ้นมาในใจ

แม้ว่าสมาคมศิลปะการต่อสู้แห่งเมืองจิงตูจะปิดตาข้างหนึ่ง แต่เค้าก็ไม่สามารถโจมตีฉินเฉิงต่อหน้าชางโจวได้ …

“ขออภัยด้วย ผู้อำนวยการชาง…” ซงดาทำได้เพียงแค่กัดฟันแล้วขอโทษ

หลังจากที่ฉินเฉิงเก็บหม้อสัมฤทธิ์แล้ว เค้าก็เหลือบมองไปที่ซงดาอย่างเย็นชา จากนั้นก็หันหลังแล้วเตรียมที่จะจากไป

“พี่ฉิน ช้าก่อน!”

ในตอนนี้เอง จู้เหยาที่อยู่ไม่ไกลก็ไล่ตามเข้ามา

เธอยิ้มแล้วพูดว่า: “พี่ฉิน พี่ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ฉันไม่เป็นไร” ฉินเฉิงพูดว่า “ฉันต้องพักผ่อนซะหน่อยเดี๋ยวก็ดี”

จู้เหยาพยักหน้าเบาๆแล้วพูดว่า: “ที่บ้านฉินมียาจินฉวงอยู่ ทำไมนายไม่ไปที่คฤหาสน์ตระกูลจู้แล้วพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้หละ”

ฉินเฉิงลังเลอยู่ซักพัก จากนั้นเค้าก็พยักหน้าแล้วพูดว่า: “พอดีเลยฉันเองก็มีเรื่องอยากจะพูดกับเธอ”

อย่างนั้น ฉินเฉิงก็เลยขึ้นรถของตระกูลจู้ไป

ระหว่างทาง ฉินเฉิงก็เอาแต่คิดถึงชายลึกลับคนนั้น

เบื้องหลังของอาวุธเวทย์มนตร์นั่นคืออะไรกัน?

แม้แต่ตระกูลที่ยิ่งใหญ่อย่างตระกูลซูและตระกูลชู เกรงว่าพวกเค้าเองก็ไม่มีอาวุธที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้!

และบุคคลลึกลับคนนี้สามารถฉกฉวยของด้วยการมีอาวุธวิเศษ นี่มันเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ!

“พี่ฉิน นายกล้ามากเลย นี่มันไม่รู้ว่าจะอธิบายความกล้าหาญของนายยังไงเลยจริงๆ” จู้เหยาก็ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดขึ้นมา

ฉินเฉิงเหลือบมองไปที่จู้เหยาแล้วพูดว่า: “คุณหนูจู้ เธอพูดเรื่องเหลวไหลอะไรกัน ฉันแต่ป้องกันตัว มันไม่มีอะไรน่ายกย่องเลย”

จู้เหยากลับไม่คิดอย่างนั้น เธอพูดว่า: “มันมีสองทางเลือก คือต่อต้านหรือไม่ก็ยอมจำนน”

ฉินเฉิงยิ้มแล้วก็ไม่ได้พูดอะไร

ไม่นาน รถก็ขับมาถึงที่คฤหาสน์ตระกูลจู้ จากนั้นจู้เหยาก็หยิบยาจินฉวงออกมาแล้วใช้มันรักษาฉินเฉิงด้วยตัวเธอเอง

ท่าทีของเธอมันดูสง่าและงดงามเป็นอย่างมาก เธอลงมือทำมันด้วยตัวเอง

สิ่งนี้ทำให้ในใจของมู่หลานโกรธมาก เค้ากำหมัดแน่นแล้วอยากที่จะฟันฉินเฉิงด้วยกระบี่นับพันเล่ม!

หลังจากที่ ฉินเฉิงสัมผัสได้ถึงพลังแห่งจิตสังหารนี้ เค้าก็หัวเราะแล้วพูดว่า: “คุณหนูจู้ เดี๋ยวฉันจะทำมันเอง”

จู้เหยายิ้มแล้วยื่นยาจินฉวงในมือให้กับฉินเฉิง

“คุณหนูจู้ ฉันอยากรู้เหลือเกินว่าใต้ผ้าคลุมนั่นใบหน้าของเธอเป็นยังไงกันแน่” ฉินเฉิงวางยาจินฉวงไว้บนโต๊ะแล้วมองไปที่จู้เหยาอย่างติดตลก

จู้เหยาหัวเราะเบาๆแล้วพูดว่า :  “อืม มันก็คงจะต้องหาที่เปรียบไม่ได้เลย” ฉินเฉิงพูดตามจริง “ฉันคิดว่ามันน่าจะต้องเป็นใบหน้าที่สามารถครอบงำสิ่งมีชีวิตทุกสิ่งได้”

“คุณฉินนี่ปากหวานจริงๆ” จูเหยาปิดปากแล้วยิ้มขึ้นมา

“ฉันพูดตามความจริง” ฉินเฉิงพูด

ในตอนนี้เอง ฉินเฉิงก็พูดขึ้นมาอย่างจริงจังว่า: “ฉันสงสัยอยู่อย่าง เธอรู้ได้ยังไงกันว่าวันนี้พวกเค้าจะมาล้อมฉัน”

จู้เหยาครุ่นคิดอยู่ซักพัก จากนั้นเธอก็พูดขึ้นมาว่า: “ฉันก็แค่บังเอิญได้ยินคนอื่นพูดกันเกี่ยวกับเรื่องนี้”

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นข้อแก้ตัว แต่เนื่องจากจู้เหยาไม่เต็มใจจะพูด “ทำไมเธอไม่มาอยู่กับฉันหละ?” ฉินเฉิงพูดต่อ

จู้เหยาหัวเราะเบาๆแล้วพูดว่า : “เพราะฉันอยากรู้ว่านายจะรับมือยังไง?”

ฉินเฉิงเงียบไม่พูดอะไร

ความรู้สึกที่จู้เหยามอบให้กับฉินเฉิงนั้น มันคล้ายกับเซียงเหม่ยเอ๋อมาก

ผู้หญิงสองคนนี้ ไม่สามารถดูท่าทีของพวกเธอได้เลย

“ช่วงนี้เถิงอาวไปเก็บตัว” จู้เหยายิ้มเบาๆ “นายต้องระวัง เมื่อเขาออกจากการเก็บตัวแล้ว นายจะเป็นคนแรกที่เค้าไปหาอย่างแน่นอน”

ฉินเฉิงอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: “เถิงอาว เค้าไม่ได้อยู่ในสายตาของฉันเลยด้วยซ้ำ”

“ศิษย์อันดับหนึ่งของเหยี่ยเซี่ยยังไม่อยู่ในสายตาของนายอีกเหรอ?” จู้เหยาพูดขึ้นมาอย่างขบขัน เธอกระพริบตาแล้วมอง

ฉินเฉิงพูดอย่างเฉยเมยว่า “คนที่ทำให้ฉันรู้สึกกลัวจริงๆ มีเพียงแค่สองคนเท่านั้น”

“สองคนไหนกัน?” จู้เหยาถามขึ้นมา

“เธอกับฮั่นจิ่วเถียน” ฉินเฉิงลุกขึ้น “คุณหนูจู้ ฉันมีธุระ อย่างงั้นก็คงจะต้องขอตัวก่อน”

เค้าไม่เปิดโอกาสให้จู้เหยาได้พูดอะไร ฉินเฉิงก็เดินออกไปจากคฤหาสน์ตระกูลจู้ในทันที

จู้เหยามองตามหลังฉินเฉิงไป มันดูไม่ออกเลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

“คุณหนูครับ!” หลังจากที่ฉินเฉิงเดินออกไปแล้ว มู่หลานก็คุกเข่าลงที่พื้นพร้อมกับเสียง “พัฟ”

“ผมไม่รู้เลยว่าคุณหนูจะชอบฉินเฉิงมากขนาดนี้! เค้าก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่หยิ่งจองหองก็เท่านั้น!” มู่หลานกัดฟันแล้วพูดออกมา

จู้เหยาเหลือบมองเค้า เธอส่ายหัวแล้วพูดว่า “นายไม่เข้าใจ”

“คุณหนู ผม…”

มู่หลานต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่จู้เหยาก็เดินออกไปแล้ว

หลังจากที่กลับไปที่อพาร์ตเมนต์ ฟางเสี่ยวเต๋อกับหยานหยุนก็เดินเข้ามาพร้อมกัน

“นาย…นายเป็นอะไรไป? ทำไมเลือดเยอะขนาดนี้?” ฟางเสี่ยวเต๋อดูตื่นตระหนก ท่าทีของเธอดูรีบร้อน เธอไม่รู้เลยว่าจะต้องทำยังไงดี

ฉินเฉิงยิ้มแล้วพูดว่า: “โอกาสมาถึงแล้ว”

“โอกาสอะไร?” ฟางเสี่ยวเต๋อพูดด้วยความสับสน

ฉินเฉิงมองไปที่หยานหยุนแล้วพูดว่า: “ฉันจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้ในไม่ช้า”

หยานหยุนขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า: “หรือว่าเพราะเรื่องนี้ คุณถึงไดัรับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้?”

“ไม่ใช่หรอก” ฉินเฉิงกลอกตา “อย่ากังวลให้มากนัก”

หยานหยุนถอนหายใจออกมาเล็กน้อย แม้ว่าเค้าจะไม่ได้พูดอะไรอีก แต่ในใจเค้าก็ยังคงรู้สึกแปลกๆ

จากนั้น ฉินเฉิงก็มองไปที่ฟางเสี่ยวเต๋อแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “เอาล่ะ ร้องไห้อะไรกัน ไม่ต้องมาร้องไห้ทุกครั้งที่ฉันได้รับบาดเจ็บหรอกน่า”

ฟางเสี่ยวเต๋อปาดน้ำตาแล้วสะอื้นไห้: “ความรู้สึกของฉันทั้งหมด ฉันร้องไห้…”

“ไร้สาระน่า!” ฉินเฉิงกลอกตา “เอาหละ ฉันเหนื่อย ฉันจะไปพักผ่อนหละ”

หลังจากกลับมาที่ห้องของตัวเอง ฉินเฉิงก็นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง เค้าค่อยปรับพลังปราณในร่างกายของตัวเอง

การโจมตีของจอมยุทธ์ผู้ยิ่งใหญ่นั้น มันน่ากลัวมากจริงๆ ร่างกายที่แข็งแกร่งของฉินเฉิงก็แทบจะแบกรับไม่ไหว

“จอมยุทธ์ผู้ยิ่งใหญ่ตัวจริง ไม่รู้เลยว่ามันจะน่ากลัวแค่ไหนกัน” ฉินเฉิงถอนหายใจออกมา

ในตอนกลางคืน บาดแผลของฉินเฉิงก็ค่อยๆหายเป็นปกติ

เค้าปรับพลังปราณให้ถึงจุดสูงสุดแล้วค่อยออกมาจากที่พัก

ที่สำนักเทียนหยวน ซงดาก็กำลังดื่มอยู่อย่างสนุกสนาน

“เข้ามา เอาเหล้าไปอุ่นมาให้ฉัน” ซงดายื่นเหล้าอันล้ำค่าในมือให้พนักงานเสิร์ฟที่อยู่ข้างๆเค้า

สิบนาทีต่อมา ซงดาก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนขึ้นมาว่า: “เหล้าของกูอยู่ไหน ทำไมมันช้าขนาดนี้!”

“มาแล้ว” หลังจากนั้นไม่นาน เสียงก็ดังขึ้นมา

หลังจากนั้นก็เห็นพนักงานเสิร์ฟที่อยู่ไม่ไกลออกไปก็กำลังถือเหล้าแล้วเดินเข้ามา

“ทำไมถึงได้ช้าขนาดนี้!” ซงดาด่า

วันนี้เค้าอารมณ์ไม่ดี ทั้งหมดมันเป็นเพราะเค้าล้มเหลวในการฆ่าฉินเฉิงแล้วยังต้องเสียเงินอีกกว่าแปดพันล้านหยวน ด้วยความไม่พอใจเค้าเลยเตะเข้าไปที่หน้าอกของพนักเสิร์ฟ

แต่นั่นมันก็ทำให้ซงดาตกใจ พนักงานเสิร์ฟไม่ขยับเลย แต่เค้ากลับคว้าหน้าแข้งของตัวเองเอาไว้

ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม

ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม

หลังจากที่เผชิญหน้ากับการดูถูก ฉินเฉิงก็ลุกขึ้นสู้ เพื่อคว้าในสิ่งที่ไม่เคยได้ครอบครองมาก่อน นิยายเล่มนี้เป็นนิยายที่สนุกสนาน ไม่รุนแรงจนเกินไป สนุกครบทุกอารมณ์

Comment

Options

not work with dark mode
Reset