บริษัทของกงฮุ้ยตั้งอยู่ทางซ้ายของถนนในเมืองจิงของเขตย่านการค้า
ถึงแม้ว่านี่จะยังเช้าตรู่ แต่ถนนเส้นนี้ก็มีคนพลุกพล่าน และการจราจรก็ติดขัดมาก
“รอเดี๋ยวนะ เดี๋ยวพวกเราเข้าไปก่อน” ชาหนิงพูด “เดี๋ยวกงฮุ้ยทำสัญญาเสร็จเมื่อไหร่ พวกเราก็จะไปกัน!”
หลังจากที่ฉินเฉิงพยักหน้า เขาก็เดินตามชาหนิงขึ้นไป
เมื่อมาถึงที่บริษัท เดินเข้าไปแล้วก็เห็นกงฮุ้ยกับกงเหยากำลังนั่งจัดการเอกสารกันอยู่
กงเหยาพึ่งจะมาทำงานที่นี่เป็นวันแรก ดังนั้นจึงดูเป็นมือใหม่เล็กน้อย
ถึงแม้ว่ากงฮุ้ยจะบนไม่หยุด แต่นั่นก็คือวิธีสอนของเธอ
ฉินเฉิงนั่งอยู่บนโซฟา ในใจแอบคิดว่า “ตอนนี้เขากำลังขาดเงิน เขาจะเปิดบริษัทเป็นของตัวเองดีไหม”
แล้วเขาจะทำบริษัทเกี่ยวกับอะไรดี? แน่นอนก็ต้องเป็นบริษัทขายยา ด้วยความสามารถของเขาแล้ว ถ้าทำยาที่ทำให้คนเป็นอมตะออกมาได้ เขาก็จะกลายเป็นคนร่ำรวยในทันที
เวลา 9 โมงเช้า ชายวัยกลางคนในชุดสูทและรองเท้าหนังเดินเข้ามา
ชายคนนี้เป็นคนหัวล้าน แต่งหน้ามาเต็ม สายตาของเขาชั่วร้าย ดูแค่แวบแรกก็รู้ว่าเขาไม่ใช่คนดี
“ท่านประธานหลี่” หลังจากที่เห็นชายวัยกลางคนที่เดินเข้ามา กงฮุ้ยก็รีบเดินเข้ามาจับมือทันที
คนที่ถูกเรียกว่าประธานหลี่มองไปที่กงฮุ้ย เขาไม่ยอมปล่อยมือ
“ประธานหลี่?” กงฮุ้ยเรียกออกมาอีกครั้ง ประธานหลี่ถึงดึงสติกลับมาได้
เขากระแอมออกมา “สัญญาฉันดูมาเรียบร้อยแล้ว แต่คุณเองก็น่าจะรู้ว่าโดยปกติแล้วบริษัทของเราไม่ทำงานรวมกับคนทั่วไป”
กงฮุ้ยรีบตอบกลับไปทันทีว่า “เรื่องนี้ฉันรู้ ได้ทำงานร่วมกับบริษัทยักษ์ใหญ่ มันก็ถือว่าเป็นโชคดีของพวกเรามาก คุณมีเงื่อนไขอะไรบอกทางเรามาได้เลย”
ประธานหลี่โบกมือ หลังจากนั้นก็หันไปหยิบเอกสารที่ผู้ช่วยของเขามาหนึ่งชุด
เขาวางมันไว้ข้างๆกงฮุ้ย “นี่คือสัญญาที่ฉันร่างขึ้น คุณลองดูสิ”
กงฮุ้ยหันไปหยิบเอกสารขึ้นมาดู คิ้วของเธอขมวดขึ้นมาทันที เหมือนกับว่าเงื่อนไขที่ฝ่ายตรงข้ามให้มานั้นมันไม่ค่อยดี
“ฉันดูสัญญาเรียบร้อยแล้ว ไม่มีปัญหา” กงฮุ้ยหยิบปากกาขึ้นมา แล้วลงชื่อไปทันที
ประธานหลี่เก็บสัญญากลับไป และเขาก็ไม่ได้ลงชื่อของเขา
เขาหันไปหากงเหยาและพูดว่า “นี่เพิ่งจะมาใหม่ใช่ไหม?”
กงฮุ้ยพยักหน้า “อ่า เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน วันนี้เธอมาทำงานวันแรก”
“ลูกพี่ลูกน้อง” ประธานหลี่หรี่ตามองมาที่กงเหยา “สวยไม่เบานี่ ทรวดทรงองเอวดีมาก เสียดายที่จะไปเป็นผู้ช่วยของนาย”
กงฮุ้ยขมวดคิ้วขึ้นมา เธอเคยได้ยินคำร่ำลือเรื่องพวกนี้เกี่ยวกับประธานหลี่ แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะต้องมาเจอกับตัวเองในวันนี้
“ขอบคุณสำหรับคำชื่นชม พวกเราลงชื่อกันก่อนดีไหม?” กงฮุ้ยถามออกไป
ประธานหลี่โบกมือ “เรื่องสัญญานั้นไม่รีบ ไม่ว่าจะเซ็นตอนไหนก็เหมือนกัน”
จากนั้นเขาก็ไม่สนใจกงฮุ้ย แต่กลับหันมาหากงเหยาและพูดออกมาว่า “คนสวยปีนี้อายุเท่าไหร่แล้ว?”
ถึงแม้ว่ากงเหยาจะรู้สึกไม่ชอบใจ แต่เธอก็ไม่กล้าทำอะไรทำได้แค่ตอบไปอย่างสุภาพว่า “ปีนี้อายุ 25”
“25 ปี กำลังดีเลย” ประธานหลี่ยิ้มและพูดออกมาว่า “คนสวย ยื่นมือมาให้ฉันหน่อย”
“ยื่นมือให้คุณ?” สีหน้าของกงเหยาดูน่าเกลียด จากนั้นเธอก็หันมามองที่กงฮุ้ยโดยไม่รู้ตัว
กงฮุ้ยขมวดคิ้วและพูดออกไปว่า “ประธานหลี่นี่มาเซ็นสัญญาหรือมาทำอะไรกันแน่?”
“ฮ่าฮ่า ฉันเพิ่งจะไปเรียนดูดวงมา ฉันก็แค่อยากจะดูลายเส้นให้เธอเท่านั้นเอง” ประธานหลี่พูดออกมาอย่างไร้ยางอาย
พูดจบเขาก็ไม่สนใจและยื่นมือออกไปทางกงเหยา
ในตอนนั้นฉินเฉิงก็ทนไม่ไหวยื่นมือไปจับข้อมือของประธานหลี่เอาไว้
“ประธานหลี่ คุณลองดูดวงให้ฉันหน่อยได้ไหม?” ฉินเฉิงยิ้มและพูดออกไป
ประธานหลี่ขมวดคิ้ว พูดด้วยความลำบากใจ “ฉันดูแต่ผู้หญิง ไม่ดูผู้ชาย อีกอย่าง นายเป็นใคร จะมาให้ฉันดูให้?”
“งั้น…ประธานหลี่ คุณมาดูสัญญาของพวกเราดีกว่าไหม ถ้าหากคุณยังมีเงื่อนไขอื่น พวกเราจะได้คุยกันต่อ” กงฮุ้ยพูดตัดบทของพวกเขาทั้งสอง
ประธานหลี่พูดออกไปอย่างหมดความอดทน “นายจะรีบไปไหน? ทำไม กลัวฉันเปลี่ยนใจหรือไง?”
พูดขบเขาก็หันไปหากงเหยาอีกครั้ง หรี่ตาและพูดออกไปด้วยท่าทางยิ้มแย้ม “คนสวย อย่ากลัวไปเลย ฉันไม่ได้มีความหมายอื่น ก็แค่อยากจะดูดวงให้เธอเท่านั้น”
กงเหยาเพิ่งจะมาทำงานที่นี่วันแรก เธอไม่อยากต้องทำให้ใครเดือดร้อน ดังนั้นเธอจึงจำใจยื่นมือออกไป
“ประธานหลี่” ในตอนนี้ฉินเฉิงยื่นมือมาจับที่ข้อมือของเขาอีกครั้ง
“ฉันเองก็เพิ่งจะไปปเรียนดูดวงมาเหมือนกัน ให้ฉันดูให้คุณหน่อยได้ไหใ? ฉันดูแม่นนะ ไม่เคยพลาดแม้แต่ครั้งเดียว” ฉินเฉิงพูดออกไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
ครั้งนี้ประธานหลี่ทนไม่ไหวแล้ว เขาด่าออกมาทันที “นายเป็นใคร ทำไมฉันต้องให้นายมาดูดวงให้ฉันด้วย? รีบไสหัวไปซะ อย่ามาทำให้ฉันเสียเรื่อง!”
“ฉันไม่ได้มีความหมายอื่นเลย ก็แค่อยากจะดูดวงให้คุณเท่านั้น” ฉินเฉิงลอกเลียนคำพูดของประธานหลี่
จากนั้นเขาก็ออกแรงที่มือ และดึงแขนของประธานหลี่มาที่ด้านหน้าของเขา
ประธานหลี่ตื่นตระหนกทันที “นาย…นายจะทำอะไร ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้นะ!”
ฉินเฉิงไม่ได้สนใจเขา เขาจ้องไปที่ฝ่ามือของประธานหลี่ จากนั้นก็พูดออกมาว่า “ประธานหลี่ ดูจากลายเส้นบนมือของคุณแล้ว พักนี้โชคของคุณไม่ค่อยดีนะ”
“พูดจาไร้สาระ” ประธานหลี่ทนไม่ได้จึงด่าออกมา
ลายมือ? ลายมือบ้าบออะไร! ฉันก็คืออยากจับมือผู้หญิงเท่านั้น จะมาพูดถึงลายเส้นทำบ้าอะไร?
ฉินเฉิงไม่สนว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาพูดออกมาต่อว่า “ในตอนที่คุณเดินเข้ามา ฉันจ้องมองไปที่ใบหน้าของคุณเป็นพิเศษ บนใบหน้าของคุณเหมือนจะมีจุดที่ไม่ดีอยู่ เกรงว่าอาจจะเกิดอันตรายได้ ไม่แน่อาจจะเกิดหายนะขึ้นในเร็ววันนี้”
“ไร้สาระ” ประธานหลี่หัวเราะออกมา “เจ้าหนุ่ม ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนของนายหรอ?”
“เอ๋ ไม่ใช่ๆ เธอคือเพื่อนของฉัน” ฉินเฉิงตอบกลับไป
ประธานหลี่ตอบกลับมาอย่างเยือกเย็น “งั้นนายก็อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน!”
พูดจบเขาก็หันไปมองกงฮุ้ย “ท่านประธานกง ผู้หญิงคนนี้ฉันขอ ถ้าอยากให้สัญญาของพวกเราดำเนินต่อไป ก็ทำตัวให้ดี ไม่อย่างนั้นก็จบกัน!”
สีหน้าของกงฮุ้ยเปลี่ยนไปทันที สัญญาฉบับนี้สำคัญกับเขามาก แต่เธอก็ไม่สามารถปล่อยให้ลูกพี่ลูกน้องของเธอต้องโดนกระทำแบบนี้ได้
ฉินเฉิงยังคงจับมือประธานหลี่ไว้ไม่ปล่อย จากนั้นก็มองไปที่กงฮุ้ยว่าจะตอบกลับมาอย่างไร
กงฮุ้ยถอนหายใจออกมา ยิ้มและพูดว่า “ประธานหลี่ ต้องขอโทษจริงๆ เรื่องนี้ฉันทำไม่ได้ คุณพอจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นแทนได้ไหม?”
“นี่ประธานกง เธอเองก็น่าจะรู้ว่าบริษัทของพวกเรายิ่งใหญ่แค่ไหน?” น้ำเสียงของประธานหลี่เปลี่ยนไปทันที “พวกเราเป็นถึงสาขาใหญ่ของตระกูลตี๋ มาทำแบบนี้กับพวกเรา คิดถึงผลที่จะตามมาแล้วหรือยัง?”
สีหน้าของกงฮุ้ยดูไม่ได้เลย เธอกัดฟันและพูดออกมาว่า “ขอโทษด้วย ประธานหลี่ ฉันของยกเลิกสัญญา”
หลังจากพูดจบเธอก็หยิบสัญญาขึ้นมาฉีกเป็นชิ้นๆ
ตอนนี้การแสดงออกของประธานหลี่ยิ่งดูน่าเกลียดมากขึ้น เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “น่าสงสารจริง ผู้หญิงที่ฉันคนนี้อยากได้ ฉันไม่เคยพลาดมาก่อน!”
จากนั้นเขาก็หันไปมองฉินเฉิงและพูดว่า “ปล่อยเดี๋ยวนี้!”
ฉินเฉิงส่ายหน้า ยิ้มและพูดออกมาว่า “ฉันบอกไปแล้ว ว่าวันนี้ดวงคุณไม่ค่อยดี”
พูดจบฉินเฉิงก็ชกเข้าไปที่หน้าของประธานหลี่
หน้าของประธานหลี่มีเลือดออกมาทันที เข้าล้มลงไปกับพื้น
“แม่งเอ้ย แกกล้าดียังไงมาทำร้ายฉัน?” ประธานหลี่ชี้มาที่หน้าของฉินเฉิง ใบหน้าของเขาเองก็แสดงออกถึงความไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น
กงฮุ้ยไม่ได้ตกใจอะไรมากนัก คนเลวๆแบบนี้จะให้ทนต่อไปได้อย่างไง!
“นายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร!” ประธานหลี่มองมาที่ฉินเฉิงด้วยความโกรธและตวาดออกมา
ฉินเฉิงยิ้ม “เป็นคนของตี๋รุ้ยเจี๋ยในเมืองใหญ่ใช่ไหม?”
ประธานหลี่ตกใจ พูดออกมาว่า “นายรู้จักตี๋รุ้ยเจี๋ย?”
ฉินเฉิงเหลือบมองนาฬิกาที่ผนังและกล่าวว่า “อ่า อีกเดี๋ยวตี๋รุ้ยเจี๋ยก็คงมาถึงแล้ว”
