เม็ดยานี้ได้มาง่ายกว่าที่คิด
ฉินเฉิงนึถึงเรื่องทุกอย่าง ทั้งเรื่องหยานหยุนถูกพาไป เรื่องที่ไปที่สมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตู รวมถึงรอคนของเย่อชิงยุนมาปกป้องยา
แต่เขาไม่ได้คาดหวังนัก เพราะเรื่องการจะลงมือกับสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูมันก็มีขั้นตอนอะไรอีกเยอะ
“กลืนยาเป็นนี้ไป ให้เวลาฉันหน่อย อย่างน้อยก็ให้พลังมันฟื้น” ฉินเฉิงพูดกับตัวเอง
เขากลืนยาเข้าไป แล้วนั่งบนโซฟา และเริ่มนั่งสมาธิ
พลังอ่อนโยนระเบิดจากท้องของฉินเฉิง ตอนนี้เหมือนมีลำธารไหลผ่านไปในตัวและกระดูกของเขาช้าๆ
พลังนี้ดูเหมือนจะไหลไปทั่วร่างกายของฉินเฉิง และในที่สุดก็ไหลเข้าสู่แกนในของจุดตันเถียน
ยานี้ซ่อมแซมบาดแผลที่เขาได้รับได้ แต่พลังแห่งจิตวิญญาณคงต้องใช้เวลาฝึกฝน
ตลอดทั้งวัน พลังแห่งจิตวิญญาณของฉินเฉิงฟื้นตัวขึ้นพอสมควร ยาเม็ดสีทองก็เริ่มย้อมความแวววาวอีกครั้ง
ฉินเฉิงถอนหายใจพิษออกมา
ทั้งห้องเต็มไปด้วยลมหายใจนั้น
“ด้วยเหตุนี้จึงต้องเลื่อนเวลาที่จะไปสหรัฐ” ฉินเฉิงคิดกับตัวเอง
ฉินเฉิงตัดสินใจที่จะเลื่อนเรื่องนี้ออกไปชั่วคราว
วันรุ่งขึ้น ฉินเฉิงกำลังจะออกจากคฤหาสน์ตระกูลจู้
“คุณจู้ โปรดเก็บเรื่องเการฟื้นตัวของความแข็งแกร่งของฉันเป็นความลับที” ฉินเฉิงกล่าวกับจู้เหยา
จู้เหยาพูดอย่างประหลาดใจเล็กน้อย “พี่ฉิน มีแผนอะไรเหรอ?”
ฉินเฉิงพยักหน้าและยิ้ม “ทำให้จิงตูสงบสุขไง”
หลังจากนั้นฉินเฉิงก็พาฉูเป่ยชวนไปจากคฤหาสน์ตระกูลจู้
“อาจารย์ เราจะไปไหนกัน” ฉูเป่ยชวนถาม
ฉินเฉิงไม่ได้พูดอะไร เขาใช้จิตหยั่วรู้ตรวจดูพื้นที่โดยรอบ เพราะสงสัยว่ามีการจ้องมองเขาอยู่
ตั้งแต่ตอนที่เขาออกจากคฤหาสน์ตระกูลจู้ เขาก็พบว่าถูกจ้องมอง
ฉินเฉิงเหมือนกับขนม ที่นอกจากตระกูลูซูและสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูแล้ว ยังมีคนจำนวนมากที่ต้องการชีวิตของเขา และพยายามจะใช้จังหวะนี้
ตระกูลซูได้รับข่าวอย่างรวดเร็ว
“หยานหยุน ฉินเฉิงยังไม่ตาย นายไปจัดการเขาซะ” ผู้อาวุโสซูกล่าว
หยานหยุนประสานมือและพูดว่า “ครับ ฉันจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”
หลังจากที่หยานหยุนออกมา ผู้อาวุโสซูก็พูดกับผู้จัดการที่อยู่ข้างๆเขาว่า “ส่งคนตามเขาไปสักสองสามคน ฉันได้ยินมาว่าเขาเพิ่งไปเจอซูหยานมา”
“ที่จริงแล้ว หยานหยุนได้ติดต่อกับนายน้อยสามอย่างลับๆมาสักพัก” ผู้จัดการโน้มตัวแล้งวกล่าว “บอกซูหยาน ว่าห้ามให้บุคคลภายนอกเข้ามาเกี่ยวข้องกับธุรกิจของตระกูลซู และอำนาจการฆ่าทั้งหมดจะต้องอยู่ในมือของเขาเอง”
“ครับ”
…
หลังจากที่ฉินเฉิงกับฉูเป่ยชวน ออกมาจากที่คฤหาสน์ตระกูลจู้ พวกเขาวางแผนที่จะกลับไปที่ปีนัง
อย่างแรกคือเพราะ ฉินเฉิงมีที่ฝึกฝนที่นั้น หากได้เข้าไปเขาคงจะฝึกได้มาก
เหตุผลที่สองคือปีนัง เป็นแหล่งเครือข่ายของเขา ที่เขาจะสามารถติดต่อกับคุณปู่ซูได้
บ้านที่เขาหลงไห่ค่อนข้างเงียบเหงา
แม้ว่าจะเก็บกวาดอย่างสะอาดแล้ว แต่กลับไม่คึกคักเลย
หลังจากกลับบ้าน ฉินเฉิงเปิดคอมพิวเตอร์ และค้นหาข่าวเกี่ยวกับตระกูลจูเก่อทางอินเทอร์เน็ต
ก่อนที่ซูเป่ยจะถูกไล่ออกจากตระกูลซู เขาได้สนับสนุนตระกูลจูเก่ออย่างลับๆ
ดังนั้นตระกูลจูเก่อจึงมีพัฒนาการที่ดีมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา และมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับตระกูลซู
ตอนนี้ตำหนักเทพโอสถก็แอบช่วยตระกูลจูเก่อพัฒนาขึ้นไปอีกระดับ และตอนนี้ก็ได้เจาะเข้าไปในธุรกิจของตระกูลซูแล้ว
สองวันต่อมา
ศิษย์สองคนจากอาณาจักรผานก็เคลื่อนไหวเงียบๆ
“พี่ใหญ่ ฉันได้ตรวจสอบแล้วว่าไม่มีจอมยุทธในปีนัง ไม่มีแม้แต่ปรมาจารย์”
ชายที่ถูกเรียกว่าพี่ใหญ่พยักหน้าและพูดอย่างเย็นชา “งั้นอย่ารอช้า ไม่ใช่แค่เราที่ต้องการฆ่าฉินเฉิง”
ขณะที่พวกเขากำลังจะเคลื่อนไหว ทันใดนั้นก็มีเสียงดังออกมาจากภูเขาหลงไห่!
“ฉินเฉิง ตายซะเถอะ!” ชายหนุ่มคนหนึ่งจ้อง ตะโกนออกมา ราวกับว่าเขากำลังจะกลืนกินฉินเฉิง
ฉินเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาพบว่าอีกฝ่ายหนึ่งอยู่ในจุดสูงสุดของปรมาจารย์
“เป็นถึงระดับปรมาจารย์ แล้วไง?” ฉูเป่ยชวนเห็นคู่ต่อสู้ก็ถอนหายใจออกมา
“เดี๋ยว” ฉินเฉิงหยุดฉูเป่ยชวนไว้ และพูดว่า “ฉันจัดการเอง”
ฉินเฉิงก้าวออกมาจากบ้าน
“ฉินเฉิง แกฆ่าผู้บริสุทธิ์มามากมาย ฉันจะฆ่าแกเอง!” ชายหนุ่มกัดฟันพูด
ฉินเฉิงยิ้มและกล่าวว่า “นายกลับไปเถอะ แม้ฉันจะไร้เรี่ยว แต่ก็ทนแรงยั่วของพวกปรมาจารย์ไม่ได้”
“ถุย! ตอนนี้แกเป็นแค่คนธรรมดา ฉันจะฆ่าแกราวกับกำลังฆ่าหมาเลย!” พูดจบ ชายหนุ่มก็รีบวิ่งเข้าไปทันที!
ฉินเฉิงถอนหายใจอย่างเย็นชา เขายกมือขึ้นและคว้าหมัดของชายหนุ่มไว้
เมื่อฉินเฉิงกำลังจะฆ่า ชายหนุ่มก็กระซิบว่า “คุณฉิน คุณปู่ซูสั่งให้ฉันมา สิ้นปีนี้จะลงมือได้ เขาให้มาบอกกับคุณ”
การแสดงออกของฉินเฉิงเปลี่ยนไปทันที “คุณปู่ซูส่งนายมาแจ้งข่าวเหรอ”
“ครับ” ชายหนุ่มพูด “คุณฉิน อย่าหยุดอย่างนี้ครับ มีคนจ้องมองมาที่คุณอยู่”
“แล้ว…ฉันจะลงมือได้ไง!” ฉินเฉิงตบชายหนุ่มจนลอยออกไป จากนั้นก้าวไปข้างหน้าแล้วดึงคอเสื้อเขา
ชายหนุ่มตะโกนอย่างโกรธเคือง “ฉินเฉิง ถ้านายมีความสามารถฏ็ฆ่าฉันสิ นายไม่ได้ฆ่ามาแค่ฉันคนเดียว!”
หลังจากพูดจบ ชายหนุ่มก็ยกมือขึ้นและตบหน้าอกของฉินเฉิงด้วยฝ่ามือ
ด้วยเสียงที่คมชัด ข้อมือของชายหนุ่มคนนี้หักทันที!
“คุณฉิน ฉันเอาใส่ไว้ในกระเป๋าของคุณแล้ว และได้โปรด คุณฉิน คุณต้องฆ่าฉัน!” ชายหนุ่มกระซิบ
ใบหน้าของฉินเฉิงน่าเกลียดมาก ทำไมเขาถึงรู้สึกโหดร้ายเช่นนี้!
“คุณปู่ซูใจดีกับฉันมาก ถ้าไม่มีเขาทั้งครอบครัวของฉันคงตายไปนานแล้ว คุณฉิน ลงมือเถอะ” !” ชายหนุ่มพูด
หลังจากนั้นเขาจับหัวของฉินเฉิงด้วยมืออีกข้างหนึ่ง
ฉินเฉิงกัดฟันและยกมือขึ้นทุบหน้าอกของเขา
ชายหนุ่มล้มลงกับพื้น และปราศจากซึ่งลมหายใจ
