“ข้ากำลังคิดว่าจะเลือกร่างเทพสายฟ้า” เมิ่งชวนกล่าว “ก่อนที่ข้าจะกลายเป็นเทพอสูรข้าเชื่อว่าไม่มีอะไรผิดปกติกับทางเลือกของข้า อย่างไรก็ตามข้าไม่มีความมั่นใจที่จะบอกว่าการเลือกร่างเทพอัสนีจะเป็นความคิดที่ดีที่สุดเมื่อข้ากลายเป็นเทพอสูร ข้าจึงต้องการคำแนะนำจากท่านย่าทวด”
เขามองการณ์ไกล เขาไม่สามารถคิดถึงผลประโยชน์เฉพาะหน้าได้ เขายังต้องคิดถึงอนาคต
“โอ้ อย่างงั้นรึ” เมิ่งเซียนกูยิ้ม “บอกข้าสิ ทำไมเจ้าถึงเลือกร่างเทพสายฟ้า” เมิ่งต้าเจียงก็ฟังอยู่เช่นกัน
“ข้าเก่งในด้านความเร็ว” เมิ่งชวนกล่าว “ตอนนี้วิชาการเคลื่อนไหวและเพลงกระบี่ของข้านั้นจะยอดเยี่ยมที่สุดในด้านความเร็ว สำหรับร่างเทพอัสนีนั้นเร็วที่สุดในบรรดา 16 รากฐานของเทพอสูร ข้าคิดว่าการฝึกฝนควรปกปิดจุดอ่อนและเพิ่มเติมสิ่งที่ดีอยู่แล้ว ดังนั้นข้าจึงเลือกร่างเทพอัสนี มันจะทำให้วิชาการเคลื่อนไหวและเพลงกระบี่ของข้าเร็วยิ่งขึ้น”
“การหลอมรวมจุดแข็งรึ” ดวงตาของเมิ่งเซียนกูสว่างขึ้นขณะที่เธอพยักหน้าเห็นด้วย “แม้ว่าเจ้าจะอายุไม่มาก แต่เจ้าก็ถูกต้องอย่างแน่นอน ความธรรมดาเป็นสิ่งต้องห้ามเมื่อพูดถึงการฝึกฝนวิชา การทำตัวธรรมดาหมายความว่าเจ้าจะไม่สามารถฆ่าศัตรูได้ มีแต่จะถูกศัตรูฆ่าเท่านั้น”
“ร่างเทพอัสนีเหมาะสมหรือไม่หลังจากกลายเป็นเทพอสูร” เมิ่งชวนย้ำ
เมิ่งเซียนกูถอนหายใจ “หลังจากกลายเป็นเทพอสูรแล้วร่างเทพอัสนีจะน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม ข้อดีของมันนั้นน่าประหลาดใจยิ่งกว่าตอนที่เจ้ายังเป็นคนธรรมดาเสียอีก ร่างกายจะเปลี่ยนเป็นสายฟ้าและความเร็วของสายฟ้านั้นก็ยอดเยี่ยม ท่าไม้ตายก็น่ากลัวเช่นกัน แม้ว่าจะไม่สามารถฆ่าศัตรูได้ ก็จะสามารถหลบหนีได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตามช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อความเป็นความตายไปสู่การเปลี่ยนจากคนธรรมดาไปสู่เทพอสูรมีความยากมากกว่าเมื่อเทียบกับร่างเทพอสูรทั่วไป”
“ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อความเป็นความตายยากยิ่งขึ้นกว่าเดิมรึ” เมิ่งชวนงุนงง
“สายฟ้าจะฟาดเจ้าเมื่อผ่านช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อความเป็นความตาย เจ้าจะตายหากไม่สามารถต้านทานพวกมันได้” เมิ่งเซียนกูกล่าว “ดังนั้นเจ้าต้องมีรากฐานที่แข็งแกร่งเพื่อต้านทานพวกมัน เกณฑ์ในการเป็นเทพอสูรก็จะสูงขึ้นเช่นกัน แน่นอนว่าเขาหยวนชูจะบอกเจ้าว่าเจ้าต้องไปถึงขั้นไหนเพื่อให้มีความมั่นใจอย่างเต็มที่ในการเป็นเทพอสูร”
“ข้าได้ยินมาว่าในเขาหยวนชูใครๆก็ต้องมีความมั่นใจเต็มร้อยก่อนที่พวกเขาจะทำอะไร แน่นอนว่าผู้ที่สามารถเข้าสู่เขาหยวนชูได้นั้นมีความสามารถมาก” เมิ่งเซียนกูกล่าวด้วยรอยยิ้ม “สำหรับพวกเราที่ขาดความสามารถเรามักจะเสี่ยงโชคโดยมีโอกาส 60–70
ร่างกาย พลังปราณ ระดับชั้น ความเข้มแข็งของใจ รวมถึงสภาพจิตใจ …
การกลายเป็นเทพอสูรนั้นเกี่ยวข้องกับหลายแง่มุม
“เนื่องจากข้าต้องการพลังมากหลังจากกลายเป็นเทพอสูรแล้ว ดังนั้นข้าจะเลือกร่างเทพอัสนี” เมิ่งชวนกล่าว
“ได้เลย”เมิ่งเซียนกูพยักหน้าและกล่าวด้วยรอยยิ้ม“ แม้ว่าเจ้าจะกลายเป็นเทพอสูรในอนาคตเจ้าจะมีร่างเทพอสูรอัสนีอยู่ไม่กี่ประเภทให้เลือก ร่างเทพอสูรเหล่านี้ต่างก็มีข้อดีและข้อเสียเช่นกัน หากเจ้าสะสมพลังไว้เพียงพอ เจ้าก็จะสามารถเลือกร่างที่แข็งแกร่งกว่า หากเจ้าสะสมความแข็งแกร่งไม่เพียงพอเจ้าก็สามารถเลือกร่างที่อ่อนแอกว่าได้ ด้วยวิธีนี้จะง่ายกว่าในการผ่านช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อความเป็นความตาย”
“ขอรับ” เมิ่งชวนพยักหน้า แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม ด้วยบุคลิกของเขา เขาจะเดินตามเส้นทางที่แข็งแกร่งที่สุดโดยธรรมชาติ
มุ่งสู่สวรรค์
ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องตั้งเป้าให้สูง ถ้าเขาไม่ได้มีเป้าหมายที่จะเป็นจอมยุทธที่ทรงอำนาจ เขาจะกลายเป็นหนึ่งได้อย่างไร
…
กลับไปที่คฤหาสน์กระจกทะเลสาบตระกูลเมิ่ง
เมิ่งต้าเจียงและเมิ่งชวนเดินเคียงข้างกัน
“ชวนเอ๋อร์เจ้าวางแผนที่จะฝ่าด่านเมื่อไหร่”เมิ่งต้าเจียงถาม
“คืนนี้”เมิ่งชวนกล่าว “ไม่จำเป็นต้องรอช้า”
“มากับข้าสิ” เมิ่งต้าเจียงนำทาง
แม้ว่าเมิ่งชวนจะรู้สึกงุนงงอยู่บ้าง แต่เขาก็ยังเดินตามพ่อของเขาไปยังอาคารที่พัก
“ตูม” เมื่อพวกเขาเข้าไปในอาคาร เมิ่งต้าเจียงดึงกลไกที่อยู่ใต้เตียง อุโมงค์ปรากฏขึ้นทันที
“อุโมงค์รึ” เมิ่งชวนรู้สึกประหลาดใจ เขาไม่รู้ว่าพ่อของเขาซ่อนห้องลับไว้ที่นี่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา
การสร้างอุโมงค์เป็นเรื่องปกติมาก ตัวอย่างเช่นป้อมในชนบทจะมีการสร้างอุโมงค์และห้องขนาดใหญ่ แม้ว่าอสูรจะบุกโจมตีป้อม แต่กองทัพก็จะซ่อนตัวอยู่ในอุโมงค์หลายร้อยแห่งที่อยู่ด้านล่าง พวกเขาจะดึงประตูหนาลงมาและซ่อนตัวเองไว้ข้างใน พวกอสูรต้องค้นหาอุโมงค์ลับและผ่านกับดักทุกชนิดเพื่อค้นหาผู้คนที่อยู่ข้างใน
อย่างไรก็ตามในเมืองมีการสร้างอุโมงค์ค่อนข้างน้อย
“ตูม ตูม”
ภายในอุโมงค์นี้ประตูหินอีกสองบานก็เปิดออกโดยกลไก
จากนั้นเขาก็มาถึงห้องลับ
“ชวนเอ๋อร์ร์นั่งลงก่อน” เมิ่งต้าเจียงกล่าว
เมิ่งชวนนั่งลงบนเสื่อด้วยความงุนงง เมิ่งต้าเจียงค้นไปตามชั้นวางหนังสือที่มีหนังสือแน่นขนัด เลือกหนังสือออกมาเล่มหนึ่งก่อนจะพลิกเปิด ที่ซ่อนอยู่ในหนังสือคือกล่องไม้
เมิ่งต้าเจียงถือกล่องไม้และนั่งขัดสมาธิตรงข้ามเมิ่งชวน เขาหยิบกล่องหยกอีกกล่องที่เขาเก็บไว้ใกล้กับหน้าอกของเขาออกมา
“เอาน้ำไขกระดูกหยกเทพอสูรให้พ่อก่อน” เมิ่งต้าเจียงกล่าว
เมิ่งชวนหยิบมันออกมาและส่งให้พ่อของเขา รู้สึกสับสนอยู่บ้าง
ตึก ตึก ตึก
เมิ่งต้าเจียงวางกล่องไม้ยาว กล่องหยก และขวดลายครามไว้บนพื้น
“ที่นี่มีสมบัติสวรรค์ทั้งหมดสามชิ้น” เมิ่งต้าเจียงหยิบกล่องหยกขึ้นมาก่อนและเปิดมัน ข้างในเป็นผลไม้สีขาวเหมือนน้ำแข็งที่ปล่อยอากาศเย็น “ นี่คือผลใจน้ำแข็งเจ้าสามารถบริโภคได้ทันทีในวันแรกที่เจ้าฝึกฝนร่างเทพอสูร”
หลังจากปิดกล่องหยกแล้วเมิ่งต้าเจียงก็ชี้ไปที่ขวดลายคราม “เจ้าสามารถกินไขกระดูกหยกของเทพอสูรที่ตระกูลมอบให้เจ้าได้ในวันที่สามของการฝึกฝนวิชาร่างเทพอสูร”
“ชิ้นสุดท้ายนี้…” เมิ่งต้าเจียงมองไปที่กล่องไม้ยาวและค่อยๆเปิดมันออก
ภายในกล่องไม้มีต้นไม้สีเขียวที่เปล่งแสงหลากสี ใบและรากต่างครบถ้วน “นี่คือสมุนไพรวิญญาณดาราในตำนาน มูลค่าของมันมากกว่าไขกระดูกหยกเทพอสูรหลายเท่า ตั้งแต่วันแรกของการฝึกฝนวิชาร่างเทพอสูร ให้กินไปเล็กน้อยทุกวัน ใบและรากก็ไม่ควรจะทิ้งไปเช่นกัน และกินมันให้หมดภายในหนึ่งเดือน”
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าจะมาที่ห้องนี้ทุกคืนเพื่อฝึกฝน” เมิ่งต้าเจียงกล่าว
เมิ่งชวนตะลึง “พ่อ สมบัติทั้งสามอย่างนี้เลยรึ” เมิ่งชวนไม่อยากจะเชื่อ
ย่าทวดได้รับบาดเจ็บหนักนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอจึงใช้เงินออมของตระกูลไปกับน้ำไขกระดูกหยกเทพอสูรเพียงหยดเดียวเพื่อดูแลเมิ่งชวน นั่นเป็นการกระทำที่บ้าคลั่งอยู่แล้ว
และตอนนี้พ่อของเขาหยิบสมบัติล้ำค่าอีกสองชิ้นออกมาด้วยงั้นรึ และหนึ่งในนั้นก็คือสมุนไพรวิญญาณดาราซึ่งมีค่ามากกว่าอีกด้วยรึ
“ในแง่ของคุณค่า สมุนไพรวิญญาณดาราเป็นสิ่งล้ำค่าที่สุด ถัดไปคือน้ำไขกระดูกหยกเทพอสูร จากนั้นผลใจน้ำแข็ง”เมิ่งต้าเจียงกล่าว “อย่างไรก็ตามทุกรายการนี้ไม่สามารถหาได้ง่ายๆ เจ้าต้องรู้ซึ้งถึงคุณค่าพวกมัน”
“พ่อของพวกนี้มาได้อย่างไร สมุนไพรวิญญาณดารานี้มีค่ายิ่งกว่าเงินออมเกือบทั้งหมดของตระกูลมิใช่รึ” เมิ่งชวนถามด้วยความไม่เชื่อ
“อย่าถาม”เมิ่งต้าเจียงขมวดคิ้ว
“เมื่อถึงเวลาที่เจ้าต้องรู้ เจ้าจะได้รู้” เมิ่งต้าเจียงถอนหายใจ “บางครั้งการเรียนรู้บางเรื่องเร็วเกินไปก็ไม่ดี สิ่งที่เจ้าต้องทำคือแข็งแกร่งขึ้น”
เมิ่งชวนพบว่าพ่อของเขานั้นค่อนข้างลึกลับ
ผลใจน้ำแข็ง สมุนไพรวิญญาณดารา… มาจากไหนกัน
ความลับอะไรที่พ่อของเขาผู้ซึ่งมักจะหัวเราะและทำงานร้านอาหารมีอยู่ อย่างไรก็ตามเนื่องจากพ่อของเขารู้สึกว่าเขานั้นยังไม่แข็งแกร่งพอ ดังนั้นเขาต้องฝึกฝนให้เหมาะสมยิ่งขึ้น
“เจ้าต้องดูแลพวกมันให้ดี” เมิ่งต้าเจียงกล่าว
“ข้าจะทำเช่นนั้น พ่อ” เมิ่งชวนตอบ
…
ในคืนนั้น
เมิ่งต้าเจียงนั่งอยู่ในห้องและจ้องไปภาพวาดที่แขวนไว้ซึ่งภรรยาของเขาวาด
“ชวนเอ๋อร์เติบโตขึ้นแล้ว”
เมิ่งต้าเจียงมองไปที่ผู้หญิงในภาพวาดซึ่งเป็นผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดในชีวิตของเขา “เนี่ยหยุน ข้าได้มอบสมุนไพรวิญญาณดาราให้เขาแล้ว ไม่ต้องกังวลลูกของเราโดดเด่นมาก และยังมีโอกาสเป็นเทพอสูรอีกด้วย ข้าเลี้ยงดูเขาอย่างดี เขาโดดเด่นมาก กตัญญู และเชื่อฟัง …”
…
ในห้องใต้ดิน
เมิ่งชวนนั่งขัดสมาธิบนเบาะสวดมนตร์
เขาสั่งให้พลังปราณในตันเถียนเข้าสู่ชีพจรทีละจุดทั้งหมด 182 จุด ตามแนวทางที่กำหนดไว้ เมื่อเขาอยู่ที่ชีพจรจุดสุดท้าย ชีพจรทั้ง 182 จุดก็ได้สร้างแผนภูมิสามมิติที่สวยงามขึ้น โดยมีชีพจรแต่ละจุดเป็นจุดเชื่อมต่อ แผนภูมินี้ก็คือแกนกลางของร่างเทพอัสนี
ตูม
ทันทีที่แผนภูมิพลังปราณสามมิติก่อตัวขึ้นสายฟ้าก็เริ่มเล็ดลอดออกมา สายฟ้าเริ่มไหลผ่านแผนภูมิสามมิติ หลอมรวมเข้ากับทุกส่วนของร่างกายของเขา
“อา” เมิ่งชวนสามารถสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเมื่อสายฟ้าแต่ละสายไหลผ่านแผนภูมิพลังปราณสามมิติและหลอมรวมเข้ากับร่างกายของเขา
