บทที่ 87
บนลานประลองเหลือเพียงชายหนุ่มสองคน เพียงแต่ว่าทั้งสองไม่ยอมลงจากลานประลอง จ้องมองกันอย่างไม่วางตา ผู้หนึ่งถือพัดเหล็กเป็นอาวุธนามว่าอันสูหยางสํานักอักขระเต่าดําอีกผู้หนึ่งใช้ขลุ่ยเป็นอาวุธนามว่าสี่ว์หยินยี่สํานักผาสวรรค์ ศิษย์ต่างๆพุ่งทะยานขึ้นไปนําเพื่อนที่ได้รับบาดเจ็บกลับมารักษา หยางเวยและหวังหลินขึ้นไปแบกร่างของโจวหมิงลงไปด้านล่าง ทันทีจงเหวินป่าฟื้นขึ้นมาสิ่งแรกคือเรียกหาเนี่ยฟง เนี่ยฟงที่ยืนอยู่ใกล้ๆก็เดินเข้าหาอย่างช้าๆ
“ ศิษย์น้องเนี่ยฟง ตอนที่ข้าขึ้นประลองมีคนของสํานักเจ็ดดาวแจ้งข่าวต่อข้าว่า หลี่จางได้เข้ากับสํานักเจ็ดดาวแล้ว เจ้าควรระวังตัวให้ดี”
“ ไม่ต้องห่วงขอรับ เรื่องนี้ข้าพอรับรู้แล้ว เพราะตั้งแต่เข้าการประลองช่วงบ่าย ข้ารับรู้ว่ามีคนคอยสังเกตข้าอย่างลับๆอยู่เมื่อได้ยินที่ท่านพูดข้าก็วางใจ ”
เมื่อกล่าวกับจงเหวินป่าเสร็จสิ้น หยางเวยและหวังหลินก็กลับมาพร้อมกับร่างที่นอนสลบเพราะความเหนื่อยล้าของโจวหมิงเนี่ยฟงหันไปมองเจ้าสํานัก
“ ทําตามที่เจ้าเห็นสมควรเถอะ”
สิ้นเสียงกล่าวตอบเด็กหนุ่มก้มคารวะให้แก่เจ้าสํานักหลังจากนั้นก็พุ่งทะยานขึ้นไปบนลานประลองทันทีที่เหยียบเท้าลงบนลานประลองชายหนุ่มผู้หนึ่งจากสํานักเจ็ดดาวก็พุ่งทะยานขึ้นมาชายหนุ่มผู้นั้นจ้องมองเนี่ยฟงด้วยสายตาเคียดแค้น แน่นอนว่าตัวเนี่ยฟงเองหาได้สนใจยืนกอดอกรอเสียงระฆังเริ่มการประลอง ไม่นานทั้งยี่สิบสี่คนในรอบสุดท้ายก็ขึ้นมาบนลานประลองจนหมดสิ้นมีหลายคนจ้องมองกันด้วยความเคียดแค้นเช่นกัน และแล้วเสียงระฆังเริ่มการประลองก็ดังขึ้น
แต่ละคนต่างปลดปล่อยระดับพลังลมปราณออกมาพลังปราณระดับสีส้มขั้นต้นและขั้นกลางถูกแผ่กระจายทั่วทั้งลานประลอง หลายคนที่มีพลังอยู่เพียงระดับสีน้ําตาลต่างลงไปคุกเข่า เสียงร้องคํารามดังขึ้นมาจากสัตว์อสูรที่ปรากฏกายออกมาอยู่ๆศิษย์สํานักเจ็ดดาวหันซ้ายและขวาคํารามออกมาด้วยความโกรธแค้น
“ บัดซบ ไอ้สารเลวนั่นหายไปไหนแล้ว”
ปราณดาบขนาดใหญ่จากพุ่งเข้าหาชายหนุ่มหลายคนบนลานประลองเป็นศิษย์สานักเจ็ดดาวที่หลังจากคํารามออกมาเสียงดังก็ฟาดฟันดาบในมืออย่างบ้าคลั่ง หลายคนถูกทําร้ายและมีหลายคนเช่นกันที่เข้าปะทะด้วย เคร้ง เคร้ง เคร้ง เสียงดาบปะทะกันดังสนั่นปราณดาบปลิวว่อน แรงกดดันสีส้มขุนกลางปะทุออกมา มีหลายคนกระเด็นออกไปจากลานประลอง ผู้คนด้านล่างต่างโห่ร้องเสียงดังสนั่นหยางเวยจ้องมองดูทั่วลานประลองก็ไม่พบเห็นเนี่ยฟงถึงกับตัวสั่นสะท้าน เมื่อคิดถึงเงินห้าหมื่นตําลึงทอง เป็นเจ้าสํานักที่เห็นอาการจึงหัวเราะออกมาดังลั่น
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าวางใจได้ ศิษย์ข้าผ่านเข้ารอบแน่นอน”
หยางเวยเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วทั้งสองขึ้น หันไปจ้องมองบนลานประลองอีกครั้ง เช่นเดิมก็ยังไม่เห็นตัวเนี่ยฟงแน่นอนว่าเนี่ยฟงยังคงยืนอยู่บนลานประลองเพียงแต่ยืนอยู่กลาง วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าที่โปร่งแสงมองเหล่าศิษย์สํานักต่างๆต่อสู้กันอย่างดุเดือดเนี่ยฟงจ้องมองศิษย์สํานักอักขระเต่าดําด้วยความสนใจการใช้วงอักขระศักดิ์สิทธิ์เข้าต่อสู้ ไม่ถึงหนึ่งเค่อศิษย์สํานักอักขระเต่าดําก็กระเด็นจากลานประลองเพราะพลาดท่าถูกฝ่ามือซัดเข้าเต็มหน้าอก เนื่องจากจดจ่อกับการเพิ่มพลังให้แก่วงอักขระศักดิ์สิทธิ์มากเกินไป
เคร้ง เคร้ง เคร้ง เครง ศิษย์สํานักเจ็ดดาวลงมือจัดการผู้คนบนลานประลองประดุจพยัคฆ์ร้ายในฝูงแกะ ดาบในมือฟาดฟันปราณดาบพุ่งทะยาน หลายคนคิดหลบหนีมากกว่าปะทะตรงๆนั้น เพราะพลังสีส้มขั้นกลางที่แผ่ออกมา ทําให้หลายคนรู้สึกหวาดหวั่นไม่น้อยเวลาไหลผ่านอย่างช้าๆ เสียงร้องโหยหวนดังออกมาเป็นระยะ เหล่าอาจารย์หลายสํานักต่างเริ่มเคลื่อนไหว ศิษย์สํานักเจ็ดดาวลงมืออย่างโหดเหี้ยม เลือดสีแดงสดไหลนองบนลานประลองชี้นส่วนแขนและขาวางอยู่บนพื้น แน่นอนว่าเจ้าสํานักเจ็ดดาวทําได้แต่เพียงยกยิ้มหาได้สนใจสิ่งใด
ศิษย์สํานักเจ็ดดาวยิ่งลงมือยิ่งรุนแรง ทุกครั้งที่ฟาดฟันดาบในมือออกไปปราณดาบจะทวีความรุนแรงขึ้น เสียงโห่ร้องดังสนั่นอย่างต่อเนื่อง แน่นอนมีผู้คนด้านล่างรู้สึกหวาดกลัวกับภาพที่เห็นไม่น้อยเช่นกัน ในระหว่างที่ตอนนี้เหลือเพียงแค่สี่คนทั้งสี่ก็ได้ยิน เสียงหาวดังแว่วเข้ามา เมื่อหันไปมองทางเสียงที่ได้ยินก็พบห็นเด็กหนุ่มผู้หนึ่งยืนบิดขี้เกียจไปมาทั้งสี่จ้องมองด้วยความตกใจแต่มีคนผู้หนึ่งแสยะยิ้มออกมา
“ ไอ้สารเลวเนี่ยฟง เจ้าใช้ลูกเล่นอันใดกันแน่”
เนี่ยฟงหันไปมองผู้ที่เอ่ยถาม พร้อมกับกล่าววาจาออกมา
“ ข้าหาได้ทําอันใด ข้าเพียงแค่ยืนอยู่ที่เดิมเพียงแค่นั้นเป็นพวกเจ้าเองที่มองไม่เห็นข้า คุณชายหลี่จาง ว่าแต่ท่านคงฝึกหนักไม่น้อยระดับถึงได้พุ่งทะยานขึ้นมารวดเร็วนัก ข้าคงต้องทุบตีเจ้าอีกครั้งเสียแล้ว เมื่อครั้งนั้นข้าคงทุบตีเจ้าน้อยเกินไป ตัวเจ้าถึงได้อวดเบ่งเช่นวันนี้ ?
หลี่จางไม่กล่าวสิ่งใดพุ่งทะยานเข้าหาเนี่ยฟง พร้อมกับฟาดฟันดาบในมือปราณดาบพุ่งเข้าหา มีดสั้นถูกกําชับไว้ในมือ ครึ่งลมหายใจก็กลายเป็นดาบถูกฟาดฟันออกไป ปราณดาบสีฟ้ามีประกายสายฟ้าพุ่งเข้าปะทะเปรี้ยงฝุ่นควันฟุ้งกระจาย ไม่ถึงสองลมหายใจก็ได้ยินเสียงดาบปะทะกันดังสนั่นเคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง หยางเว่ยตะโกนโห่ร้องออกมาเสียงดังลั่น เมื่อเห็นเนี่ยฟงอยู่ๆก็โผล่ออกมาบนลานประลอง หลี่จางกระหน่ําฟาดฟันดาบในมือโดยความโกรธแค้นเนี่ยฟงเองก็ใช้ดาบตวัดปัดป้องได้อย่างไม่เสียแรงมากนัก
ทั้งสองหาได้สนใจอีกสองคนที่เหลือ ดาบในมือยังคงเข้าปะทะกันอย่างต่อเนื่อง ผู้คนด้านล่างก็โห่ร้องไปด้วยความตื่นเต้น ทั้งสองเข้าปะทะกันอย่างดุเดือด แรงกดดันระดับสีส้มขั้นกลางหาได้ทําอันตรายต่อเนี่ยฟง ไม่นานเป็นหลี่จางที่ถูกกดดันให้ถอยหลังมือที่ถือดาบเริ่มที่จะไร้ความรู้สึกเพราะด้านช้า ถีบเท้าพุ่งถอยออกมา แน่นอนว่าเนี่ยฟงจะปล่อยให้หลบหนี ถีบเท้าพุ่งติดตามด้วยเช่นกันดาบในมือถูกฟันออกไปอีกครั้ง ปราณดาบสีฟ้าพุ่งเข้าหาหลี่จางหาได้ฟาดฟันดาบตอบโต้ ถีบเท้าขวาพุ่งหลบไปทางซ้าย ดาบในมือจางหาย ทวนเหล็กปรากฏออกมาแทนที่ ทันใดนั้นมันก็ถูกฟาดออกมาเนี่ยฟงกระโดดหลบถอยอย่างรวดเร็ว ไม่ถึงสองลมหายใจ ก็เห็นปลายทวนหลายสิบเล่มพุ่งเข้ามา
ดาบในมือถูกเก็บ เสียงสะบัดมือเบาๆดังแว่ว เกราะสายฟ้าก็ปรากฏออกมาต้านรับปลายทวน เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยงไม่มีสามลมหายใจเกราะสายฟ้าก็หมุนวงรอบกายผู้คนด้านล่างต่างโห่ร้องเสียงดังสนั่นศิษย์สํานักอักขระเต่าดําถึงกับจ้องมองอย่างไม่วางตา ไม่นับศิษย์และผู้อาวุโสสํานักต่างๆ เจ้าสํานักจางหลินยกยิ้มอย่างดีใจหลี่จางถึงกับสบถออกมา
“ ลูกเล่นเยอะนักไอ้สารเลว ”
เนี่ยฟงหาได้กล่าวตอบผายมือทั้งสองข้างออกพร้อมกับยกไหล่ทั้งสองขึ้น
“ ข้าจะทุบตีเจ้าอีกครั้งดูซิว่า เจ้าจะร้องออกมาเหมือนเช่นครั้งนั้นหรือไม่ ?
หลี่จางหรีตามองศัตรูคู่แค้นด้านหน้าด้วยความตื่นตกใจ ที่อยู่ๆร่างกายของเจ้าบัดซบนั่นก็จางหายไป แต่ยังไม่ทันได้ทําสิ่งใดต่อก็รู้สึกเจ็บปวดไปที่หน้าท้องเลือดสีแดงสดกระอักออกจากปาก ร่างกายกระเด็นออกไปด้านหลัง ทวนเหล็กในมือร่วงลงพื้นการประลองสองคนที่เหลือยังไม่มีท่าที่แต่อย่างใด ยังคงยืนนิ่งอยู่ เสียงสบถดังออกมาอีกครั้งในระหว่างที่หลี่จางกําลังลุกขึ้น
“ บัดซบไอ้สารเลว ”
เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงหมัดของเนี่ยฟงต่อยเข้าไปที่ร่างกายของหลี่จางอย่างถนัดถนี่ เสียงกระดูกแตกร้าวดังหลังจากเสียงหมัดเข้าปะทะร่างกายหลี่จางเจ็บปวดร่างกายจนแทบกันร้องออกมาไม่ไหว ระเบิดพลังปราณระดับสีส้มขั้นกลางออกมาอย่างสุดกําลัง เนี่ยฟงถีบเท้าพุ่งถอยออกมา หลี่จางจ้องมองดูศัตรูคู่แค้นด้านหน้าอย่างไม่วางตา ดาบปรากฏออกมาอีกครั้งไม่รอช้า มันถูกฟาดฟันออกมา ปราณดาบสีขาวพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง เกราะสายฟ้ายังคงทําหน้าที่ของมันได้เป็นอย่างดี
