“ปล่อยข้าออกไปนะ! ปล่อยข้าออกไป! นางหมิ่น นางโจว นี่พวกเจ้ากล้ารึ! พวกเจ้าบังอาจนัก!” เว่ยฉางเจวียนตบประตูห้องเต็มแรง กรีดร้องประหนึ่งเสียสติ “พวกเจ้าเป็นพี่สะใภ้ของข้าก็จะขังข้าไว้ในนี้ได้รึ?! นี่พวกเจ้ากล้าทำกับเข้าเช่นนี้! เห็นข้าเป็นนักโทษรึ?! พวกเจ้านังแพศยาสองคนนี้! พวกเจ้าไม่มีวันตายดีแน่!”
ยอดสตรีฉางอิ๋ง ภาคที่สอง
“ตอนนั้นท่านปู่จัดการหมั้นข้ากับสามีฝ่ายบู๊เพราะชะตาต้องกันเพียงคราเดียว!
ข้าไม่ร้องไห้โฮออกมาก็ถือว่าไม่เลวแล้ว ยังจะให้มีความสุขทั้งสองฝ่าย?
ตั้งแต่เล็กจนถึงตอนนี้ วันเวลาแสนหวานชื่นในอนาคตที่ข้าคิดว่าจะมีได้
ก็คือตีจนกว่าเขาจะต้องเชื่อฟังข้าไปทั้งชีวิต และไม่ทำให้ข้าต้องโมโห!
มีความสุขทั้งสองฝ่าย…ข้าจะไปชอบสามีเยี่ยมยุทธ์อย่างนั้นได้อย่างไร!
ข้ายังไม่ชอบเขา แล้วการที่เขาจะชอบข้าหรือไม่ ยังจะสำคัญหรือ?
ที่สำคัญก็คือ เขาต้องเชื่อฟังข้า!”
Recommended Series
Comment
Facebook Comment