เซิ่งอี่เจ๋อกำลังพูดคุยเบาๆ อยู่กับเหอจยาอวี๋เลยไม่ได้สังเกต จึงกลายเป็นฉือหยวนเฟิงที่ก้มลงหยิบปากกา แล้วเดินเอามาคืนให้กับอันซย่าซย่าพร้อมกับรอยยิ้ม “เธอทำนี่ตกหรือเปล่า”
ใบหน้าเล็กๆ ของอันซย่าซย่าแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เธอจ้องมองใบหน้างดงามน่าหลงใหลและอ่อนเยาว์ของฉือหยวนเฟิงพลางตอบตะกุกตะกัก “อะ…อื้อ ของฉันเอง…”
ฉือหยวนเฟิงยิ้มโปรยเสน่ห์เหมือนอย่างเคย ขณะบรรจงวางปากกาลงบนโต๊ะอันซย่าซย่า
หญิงสาวตบแก้มตัวเองเบาๆ รู้สึกเหมือนว่าล่องลอยอยู่ท่ามกลางก้อนเมฆ
ทั้งสามนั่งลงที่แถวสุดท้ายด้านหลังห้อง ซึ่งดึงความสนใจจากนักเรียนทั้งชั้น!
พวกนักเรียนชายในห้องยังค่อนข้างจะสงบอยู่บ้าง แต่พวกนักเรียนหญิงนี่สิแตกตื่นอย่างกับน้ำที่กำลังเดือดพล่าน สายตาทุกคนก็จ้องเขม็งไปยังนักร้องทั้งสาม สายตาที่ร้อนรุ่มดูราวกับว่าพวกเธอพร้อมที่จะกระโจนเข้าใส่ได้ตลอดเวลา
โชคยังดีที่อาจารย์ผู้หญิงปรากฏตัวขึ้นตรงประตูทันเวลา และเบี่ยงเบนความสนใจของทุกคนไป
“สวัสดีจ้ะนักเรียนทุกคน ครูชื่อไป่จือเย่ว์ ครูจะเป็นครูประจำชั้นและประจำวิชาวรรณคดีของพวกเธอตลอดปีการศึกษานี้ หวังว่าพวกเราจะเข้ากันได้ดีนะจ๊ะ” ไป่จื่อเย่ว์แนะนำตัวเองพร้อมรอยยิ้ม หล่อนมีใบหน้าสะสวย เวลายิ้มก็มีลักยิ้มเล็กๆ ที่แก้มทั้งสองข้างด้วย
คนเราโดยธรรมชาติก็มักชอบคนสวยอยู่แล้ว ทุกคนพากันปรบมือดังลั่นเพื่อต้อนรับครูประจำชั้นคนสวย
คุณครูไป่ยิ้มตอบและสั่งให้นักเรียนชายสองสามคนช่วยกันไปขนหนังสือเรียนมาจากห้องผู้อำนวยการ แล้วก็เริ่มต้นขานชื่อนักเรียน บอกว่าอยากจะทำความรู้จักกับเด็กๆ ในห้อง
“ฟู่ย่า”
“มาค่ะ!”
“…”
“คังเจี้ยน”
“อ๊ะ! เอ๋… เอ่อ มาครับ!”
“อันซย่าซย่า”
“มาค่ะ!”
“มา…”
เมื่อครูไป่เรียกชื่อคังเจี้ยนและอันซย่าซย่าในรายชื่อนักเรียนแล้ว หล่อนก็หัวเราะออกมา
“จากนี้ไปพวกเธอจอมเซี้ยวทั้งสองคนควรทำตัวดีๆ ได้แล้วนะ”
เด็กสาวรู้สึกอับอายขายหน้า ส่วนปฏิกิริยาของคังเจี้ยนนั้นยิ่งกว่า ใบหน้าหล่อๆ แดงก่ำ
คังเจี้ยนเคยเจอแต่ครูน่ากลัวคอยเอาแต่ชี้นิ้วดุด่า พร่ำบอกแต่ว่าเขาจะไม่มีวันทำอะไรได้สำเร็จ แต่คุณครูสาวที่หน้าตาสะสวยและอ่อนโยนแบบนี้ยากนักที่จะได้พบเจอ และหัวใจดวงเล็กๆ ของหนุ่มน้อยอย่างเขาก็บอบบางเกินกว่าจะรับไหว
ครูไป่ยืนอยู่ที่แท่นโพเดียม กล่าวพร้อมรอยยิ้ม “หลังจากที่ทุกคนทำเวรเสร็จเรียบร้อยแล้วก็กลับบ้านกันได้เลยนะจ๊ะ คาบวิชาช่วงเช้านี้หมดเท่านี้ อ้อแล้วก็ ในฐานะแฟนเพลงของวงสตาร์รี่ไนต์ทั้งสามคน ครูตื่นเต้นมากเลยที่พวกเธอมาร่วมชั้น แต่ในฐานะครู ครูหวังว่าทุกคนจะใช้วิจารณญาณในการปฏิบัติกับพวกเขา และเซิ่งอี่เจ๋อ เหอจยาอวี๋ ฉือหยวนเฟิง ต่อจากนี้ไปเรื่องการเรียน ครูจะปฏิบัติกับพวกเธอเหมือนกับนักเรียนคนอื่นๆ ครูหวังว่าพวกเธอจะปรับตัวเข้ากับสถานะนักเรียนได้เป็นอย่างดี”
ทั้งสามพยักหน้าตอบคุณครูพร้อมกันอย่างสุภาพ ซึ่งเรียกเสียงปรบมือดังสนั่นอีกรอบจากทั้งห้อง
หลังจากจากนั้นหล่อนก็มอบหมายหน้าที่เวรทำความสะอาดจากรายชื่อนักเรียน อันซย่าซย่าฟังบ้างไม่ฟังบ้าง
“อืม… อันซย่าซย่า เจี้ยนซินเอ๋อร์กับเซิ่งอี่เจ๋อ พวกเธอทั้งสามรับผิดชอบการกวาดชั้นดาดฟ้า ระมัดระวังกันด้วยนะจ๊ะ และขอบใจล่วงหน้า” ครูไป่แจ้งพร้อมกับรอยยิ้มขณะที่พวกนักเรียนหญิงทั้งห้องพากันร้องว้าว และจ้องมองซย่าซย่ากับเด็กผู้หญิงที่ชื่อเจี้ยนซินเอ๋อร์ด้วยความอิจฉา
“เซิ่งอี่เจ๋อ ตกลงไหมจ๊ะ” ครูไป่ถามความคิดเห็นเซิ่งอี่เจ๋ออย่างเป็นห่วง
ชายหนุ่มหยักหน้าพร้อมตอบด้วยเสียงฮัมในลำคอ
อันซย่าซย่ารู้สึกหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ ต้องสูดหายใจลึกๆ พักหนึ่งก่อนจะเดินไปหยิบเครื่องมือทำความสะอาด
ดาดฟ้าอยู่ที่ชั้นสิบเอ็ด หญิงสาวต้องใช้ความพยายามในการปีนขึ้นไปด้วยช่วงขาสั้นๆ ของเธอ เมื่อเหลียวมองกลับไปก็เห็นว่าเจี้ยนซินเอ๋อร์กำลังพยายามชวนเซิ่งอี่เจ๋อคุยอย่างเอาเป็นเอาตาย
ชายหนุ่มดูเหมือนจะสังเกตเห็นสายตาของเธอและหันไปมอง แล้วทั้งคู่ก็สบตากันพอดี
อันซย่าซย่ารู้สึกราวกับว่าหัวใจเธอกำลังจะหยุดเต้นลงเดี๋ยวนั้น
