ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ – ตอนที่ 307

ผู้คนที่ยืนอยู่ถอยไปอีกหลายก้าว พวกเขารู้จักตัวตนของอิวะ โซตะ และ นาคามูระ เคนชิดะ ทั้งสองเป็นตระกูลชั้นสูงที่พวกเขาไม่กล้าทำให้เกิดความขัดใจ พวกเขาถอยมายืนมองจิวโมไป๋ด้วยความสงสารเห็นใจ มีบางคนยินดีกับความโชคร้ายของคนอื่น

“ฉันอิวะ โซตะยินดีที่ได้รู้จัก”แววตาของอิวะ โซตะส่องประกายลึกลับ เขาไม่มีความเย่อหยิ่ง แต่มีความถือตัวเล็กน้อย สิ่งเหล่านี้มักจะติดตัวมาจากคนที่มาจากตระกูลชั้นสูง

“ฉันจิวโมไป๋ จากประเทศมังกร”จิวโมไป๋พยักหน้าอย่างเฉยชา

อิวะ โซตะพยักหน้าเล็กน้อย เขาไม่สนใจท่าทางของจิวโมไป๋ เขาวาดมือไปด้านข้าง

“ที่นี่ไม่สะดวกที่จะพูดคุย ฉันขอเชิญนายไปที่สนามต่อสู้ของโรงแรม ที่นั้นมีอะไรน่าสนใจให้นายได้เล่น”

แววตาของจิวโมไป๋สว่างวูบหนึ่งก่อนจะหายไปโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น เขาพยักหน้าทันที

สนามประลองที่อิวะ โซตะพูดคือ สนามประลองชั้นใต้ดินของโรงแรม เพราะประเทศเกาะนิยมการต่อสู้อย่างมาก ทำให้เกิดการต่อสู้อย่างไร้เหตุผลอยู่บ่อยครั้ง แม้กฎการต่อสู้จะไม่รุนแรงมากนัก แต่ถ้าเข้าออกคุกบ่อยๆมันเสียทั้งเวลา เงิน และคะแนนคุณธรรมจะติดลบ ยากที่จะหางานในอนาคต

ทำให้เกิดสนามประลองถูกกฎหมายจำนวนมากขึ้นทั่วประเทศเกาะ เพื่อให้มีการต่อสู้ตัดสิน ไม่ต่อสู้อย่างผิดกฎหมาย สนามประลองเป็นสถานที่ ที่ทุกโรงแรมหรืออาคารขนาดใหญ่ต้องมี เพื่อที่จะดึงดูดลูกค้าที่หาความตื่นเต้นเร้าใจ

จิวโมไป๋เคยได้ยินชื่อเสียงของสนามประลองประเทศเกาะบ่อยครั้ง แต่ไม่มีโอกาสได้เห็น ก่อนหน้าที่จะมีการต่อสู้ เขาก็คิดว่าหลังจากทานอาหาร เขาจะลงไปสนามประลองใต้ดินของโรงแรมแห่งนี้อยู่แล้ว

เขาไม่คิดเลยอิวะ โซตะจะเชิญเขาไปสนามประลอง เขาจึงไม่ปฏิเสธคำเชิญ

อิวะ โซตะเดินนำจิวโมไป๋โดยมีนาคามูระ เคนชิดะเดินตาม เขาเดินเงียบๆไม่พูดอะไรสักคำ จิวโมไป๋ก็ไม่ทักทาย พวกเขาไปกลางโรงแรม มีลิฟท์ที่ดูพิเศษแตกต่างจากลิฟท์ตัวอื่น

อิวะ โซตะกดลิฟท์ไม่นานประตูก็เปิดออก พวกเขาทั้ง 3 ขึ้นลิฟท์พร้อมกัน

อิวะ โซตะเห็นว่าบรรยากาศอึดอัด เขาก็กล่าวแนะนำตัวให้กับเพื่อนของเขา”นี้คือนาคามูระ เคนชิดะ เพื่อนสนิทของฉัน”

จิวโมไป๋มองสบตากับนาคามูระ เคนชิดะ ก่อนที่พวกเขาจะพยักหน้าทักทายกัน

เห็นท่าทางของทั้งสองอิวะ โซตะก็ยักไหล่ไม่พูดอะไรอีก พวกเขาลงมาถึงชั้นล่างสุด เมื่อประตูลิฟท์เปิดออก ก็เป็นห้องพิเศษที่มีกระจกด้านเดียวมองออกไปเห็นสนามประลองสี่เหลี่ยมล้อมรอบไปด้วยที่นั่งที่ยกสูงไล่ขึ้นมาจนอยู่ใต้ห้องพิเศษ

ในตอนนี้บนสนามประลอง

ชายกล้ามใหญ่ ผู้บ่มเพาะพลังขั้นที่ 5 กระดูกปลาย กำลังต่อสู้กับ หญิงสาวร่างเล็กผอมบางเหมือนเด็กอายุไม่ถึง 15 ปี

จิวโมไป๋มองไปยังเด็กสาวด้วยความประหลาดใจ เพราะเขาสัมผัสได้ว่าเธออยู่ขั้นที่ 5 กระดุกปลายเช่นกัน!

“หืม! นายโชคดีจริงๆ ที่ได้เห็นความแข็งแกร่งของอัจฉริยะอันดับ 4 ของเรา”อิวะ โซตะทำเสียงไม่พอใจ ตอนแรกเขาส่งคนไปทดสอบความแข็งแกร่งของจิวโมไป๋ แต่ก็ไม่ได้รับอะไรเลย เขาจึงเชิญอีกฝ่ายลงมาเพื่อดูความแข็งแกร่ง แต่โชคร้ายที่อัจฉริยะของประของพวกเขากำลังต่อสู้พอดี นอกจากจะไม่สามารถรู้ถึงความแข็งแกร่งของจิวโมไป๋ได้แล้ว ฝ่ายเขาเองดันไปเปิดเผยความแข็งแกร่งให้เห็นอีก

เขามองไปยังยัยปีศาจที่กำลังต่อสู้ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ เดินไปนั่งบนโซฟา

นาคามูระ เคนชิดะ ยืนมองการต่อสู้ด้วยแววตานิ่งสงบไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไร

จิวโมไป๋ยิ้มไม่สนใจ มองไปที่เด็กสาว จิตสัมผัสตรงเข้าตรวจสอบอายุของเธอ เมื่อจิตสัมผัสของเขาไปถึงร่างของเด็กสาว เธอก็ชะงักเล็กน้อย ในชั่วเวลานั้นเอง ชายกล้ามใหญ่ที่เห็นโอกาส เขาร้องคำรามชกหมัดที่ห่อหุ้มพลังกดดันอันหนักหน่วยกระหน่ำชกใส่เด็กสาว หมัดนับร้อยชกออกมาพร้อมกัน พลังระเบิดอันแข็งแกร่งบดขยี้ทุกสิ่งตรงหน้า

ในชั่วเวลาที่หมัดใกล้จะถึงตัวเล็กสาวดึงประสาทสัมผัสกลับ เธอไม่กลัวหมัดที่ชกเข้ามา เธอใช้แขนเรียวเล็กชกตรงกลางพายุหมัด

เปรี้ยง! เสียงปะทะดังสนั่น คลื่นพลังกวาดออกไปโดยรอบ ผู้ชมโห่ร้องตื่นเต้น

การโจมตีทั้งหมดหยุดลงแขนผอมราวตะเกียบกับแขนใหญ่ราวท่อนเหล็กหยุดค้างกลางอากาศ

ก่อนที่เลือดสีแดงสดจะปริแตกออกจากแขนของชายกล้ามใหญ่ ในเวลาต่อมาแขนของเขาก็แดงฉานอาบไปด้วยเลือด ชายกล้ามใหญ่ถอยไปสองก้าวใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด

เด็กสาวไม่สงสารเห็นใจใดๆ ร่างของเธอหายวับไปยืนอยู่ตรงหน้าของชายกล้ามใหญ่ ด้วยขนาดร่างกายที่แตกต่างกัน ทำให้เกิดภาพอันแปลกประหลาด และในพริบตานั้นเอง หมัดเล็กๆนับร้อยก็ชกออก เหมือนกับที่ชายกล้ามโตโจมตีก่อนหน้า

ผวัะผวัะผวัะผวัะผวัะ

หมัดนับร้อยชกใส่ทั่วร่าง เสียงปะทะดังสนั่น เลือดสีแดงแตกกระจายตามจุดที่หมัดชกถูก พริบตาเดียวชายกล้ามใหญ่ก็กลายเป็นมนุษย์เลือด ร่างของเขาคอยๆลมลงและหมดสติไปในทันที

เด็กสาวถอยออกมาและเดินลงจากสนามประลองโดยไม่ดูอาการของชายกล้ามโต เสียงประกาศผู้ชนะดังขึ้น ผู้คนคอยได้สติ ร้องตะโกนโห่ร้องตื่นเต้น

ก่อนจะลงสนามประลอง สายตาของเธอมองไปยังห้องพิเศษ ดวงตาสีดำส่งกลิ่นอาจสังหารเข้าหาจิวโมไป๋ แม้จะมีกระจกด้านเดียวกันอยู่ แต่เด็กสาวสามารถระบุที่อยู่ของเขาได้

ประสาทสัมผัสของเธอแข็งแกร่งจริงๆ

จิวโมไป๋ยกยิ้มขึ้น

—