บทที่ 118 ตัวเลือกของเจียงฮ่าว
ถ้าเจียงฮ่าวพูดแบบนี้ออกไปให้คนอื่นได้ยินคงโดนรุมตีหัวไปแล้ว
เจียงฮ่าวในตอนนี้กําลังมองไปยังซิ่วไจ๋ยี่ที่กําลังมองเขาด้วยสายตาที่คาดหวัง หลังจากคิดทบทวนไปมาอยู่หลายหน ทําให้เขานั้นรู้สึกได้ว่าซิ่วไจยื่นั้นพูดออกมาอย่างจริงใจ
ถึงแม้ว่าเขานั้นจะได้รับหยกหายากจากการใช้ระบบสังเคราะห์ขึ้นก็ตาม การที่ได้รางวัลมาแบบนี้เองก็ถือว่าไม่เลวร้ายอะไร
อย่างไรก็ตาม ตัวเขานั้นได้ตัดสินใจไว้แล้วว่าจะไม่ทําตัวที่เด่นสะดุดตา นอกจากว่าจะมีเบื้องหลังที่แข็งแกร่งพอเท่านั้น
ถึงจะบอกว่า สักวันหนึ่ง การใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายของเขานี้จะหายไปก็ตาม แต่นั่นยิ่งนานเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น ยังไงซะในทันทีที่เขาเคลื่อนไหว เขาจะต้องตกเป็นเป้าในทันทีอย่างแน่นอน เอาจริงๆเขานั้นไม่ได้ใส่ใจกับการตกเป็นเป้าสายตา แต่เป็นปัญหาที่จะตามมามากกว่า
ยิ่งไปกว่านั้นคือ หากเขาตอบรับคําเชิญของภัตตาคารสวรรค์ชั้นฟ้าไป สิ่งที่เขาได้รับนั้นยังถือได้ว่าน้อยไปหน่อย
หลังจากคิดได้ดังนั้น เจียงฮ่าวที่ในตอนนี้กําลังจ้องมองไปยังซิ่วไจ๋ยี่ก็ได้พูดขึ้นมา
“ไอ้ที่ว่าถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่จะไม่รบกวนง่ายๆนี่เรื่องใหญ่ที่ว่าคืออะไรครับ”
“คงไม่ใช่พวกการขอร้องให้ไปทําอาหารให้เป็นครั้งราวหรืออย่างนายน้อยประจําตระกูลให้ทําอาหารให้พวกนั้นใช่รึเปล่า”
ซิ่วไจ๋ยี่เองรู้สึกยินดีขึ้นมาอย่างน่าประหลาดเมื่อได้ยินคําถามของเจียงฮ่าว
นี่ทําให้เธอมีความหวัง
เธอจึงรีบพูดออกไป
“ไม่ ไม่ใช่อย่างแน่นอนค่ะ ท่านปรมาจารย์ไม่ควรจะต้องทําเรื่องพวกนั้น ไจ๋ยี่คนนี้รู้ดีค่ะ”
ซิ่วไจ๋ยี่ในตอนนี้ถามออกมาด้วยสีหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง
“ปะ…ปรมาจารย์เจียงยอมรับข้อตกลงหรือคะ”
คนอื่นๆเองก็หันไปมองเจียงฮ่าวเพื่อรอคําตอบออกมา
ถึงแม้ว่าพ่อแม่ของเจียงฮ่าวนั้นจะหวังให้ลูกชายของตนเห็นด้วยจนาดไหนก็ตาม แต่หากเจียงฮ่าวไม่ยอมรับ ทั้งสองก็ยังจะสนับสนุนอยู่ดี
เจียงไซหยวนเองที่ตอนนี้ยืนอยู่ข้างๆเองก็มองไปยังพี่ชายของเธอที่ในตอนนี้ทั้งคุ้นเคยและแปลกหน้าสําหรับเธอ และในตอนนี้เธอก็รู้สึกด้อยกว่าในทันที
ความรู้สึกนี้กับเธอเองแล้วไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยสักครั้ง ที่ปานมานั้น เธอถูกคนอื่นอิจฉาและได้รับการยอมรับจากทุกคนมาโดยตลอด
แม้แต่เซียฉินเองก็ยังรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา เธอนั้นทั้งอยากและไม่อยากให้เจียงฮ่าวยอมรับข้อเสนอนี้
ถ้าเจียงฮ่าวเห็นด้วยและเขาจะรักษาซินเอ๋ออยู่รึเปล่า
นี่คือสิ่งที่เธอกังวลที่สุด
เจียงฮ่าวได้มองไปที่ทุกคนโดยรอบไปมาทีละคนก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่ใบหน้าที่เว้าวอนของซิ่วไจ๋ยี่
“ผมจะเข้าร่วมกับภัตตาคารสวรรค์ชั้นฟ้าก็ได้ แต่เฉพาะกับเรื่องใหญ่ๆเท่านั้น นอกเหนือจากเรื่องนั้นห้ามมารบกวนการใช้ชีวิตตามปกติเป็นอันขาด”
“และต่อให้เป็นเรื่องใหญ่จริง ผมก็คงต้องขอดูก่อนว่าควรจะร่วมหรือไม่”
คําพูดของเจียงฮ่าวได้ทําให้ซิ่วไจ๋ยี่ดูใจจนกระโดดโลดเต้น
“ปรมาจารย์เจียงอย่าได้เป็นกังวล ฉันจะทําตามข้อแม้นี้อย่างแน่นอน”
“ฉันขอร่างสัญญาก่อนนะคะเดี๋ยวฉันจะนํามาให้ลงนาม”
ซิ่วไจ๋ยี่พูดจีบก็ได้ยืนขึ้นและไปหาที่ร่างสัญญาในทันที
อีกฝากฝั่งหนึ่งนั้น พ่อและแม่ของเจียยงฮ่าวนั้นมีความสุขไม่แพ้กัน
แม่ของเจียงฮ่าวที่กําลังตื่นเต้นอยู่นั้น ในตอนนี้เธอเห็นว่านี่เริ่มดึกแล้วจึงได้รีบเข้าไปหาซิ่วไจ๋ยี่และพูดออกมา
“คุณซิ่ว ไม่ต้องรีบก็ได้ วันนี้ก็ดึกแล้ว ฉันว่าพรุ่งนี้ก็แล้วกัน”
เมื่อซิ่วไจ๋ยี่ได้ยินดังนั้น เธอมองไปที่เวลาก็เห็นว่าตอนนี้ได้ผ่านสองทุ่มมาแล้ว นี่ดึกมากแล้วจริงๆ
เธอได้มองไปยังเจียงฮ่าวด้วยท่าที่อิดออด
ตอนนี้เองเจียงฮ่าวก็ได้พูดออกมา
“พรุ่งนี้แค่ให้คนมาส่งร่างสัญญาแล้วกันครับ ถ้าเสร็จล่ะก็นะ”
เมื่อได้ยินดังนั้น ซิ่วไจยได้รีบเห็นด้วยในทันที
“ได้ค่ะ ฉันจะร่างสัญญาให้อย่างดีแล้วพรุ่งนี้จะมาส่งให้ด้วยตัวเองเลย”
เป็นตอนนี้ที่น้ําเสียงของเด็กน้อยได้ดังขึ้นมาข้างๆเจียงฮ่าว
“พี่ชาย พี่ชายไม่ต้องการซินเอ๋อแล้วใช่รึเปล่าคะ”
เมื่อได้ยินดังนั้น เจียงฮ่าวได้หันไปมองซินเอ๋อที่จ้องมองมาด้วยตากลมโตด้วยรอยยิ้มของตน
ในตอนนี้เอง เซียฉินก็ได้มองไปยังเจียงฮ่าวด้วยท่าทีร้อนรน
“จะเป็นไปได้ยังไง ซินเอ๋อน่ารักขนาดนี้เลยนะ พี่ชายคนนี้จะไม่ต้องการได้ยังไงกัน”
เมื่อได้ยินดังนั้น เซียฉินเองก็รู้สึกเบาใจขึ้นมา
แต่กลับเจียงไซหยวนนั้นเมื่อได้เห็นใบหน้ายามเอ็นดูเด็กน้อยแล้วเธอกลับรู้สึกหวั่น ไหวแปลกๆ
เขาเป็นพี่ชายของเธอนะ
“ พ่อ แม่ พี่เซีย พี่ซิ่ว หนูอิ่มแล้ว ขอตัวนะคะ หนูต้องไปทําการบ้านต่อ”
เมื่อพูดจบ เธอก็ได้หันหลังและกลับเข้าไปในห้องทันที
