บทที่ 128 พันธุ์ผักหลากหลายที่มีสรรพคุณในตัว
“ติ้ง การย่อยสลายเสร็จสิ้น การสังเคราะห์พริกแดงเสร็จสมบูรณ์ ท่านได้รับเมล็ดพริกแดงกลายพันธุ์ ค่าทักษะ 0.9 ค่าประสบการณ์ 0.9”
เมล็ดพริกแดงกลายพันธุ์: เติบโตอย่างรวดเร็ว เมื่อใส่อาหารแล้วน่าทานยิ่งขึ้น สามารถติดได้โปรดใช้อย่างระมัดระวัง
“การย่อยสลายเสร็จสมบูรณ์ ท่านต้องการสกัดหรือไม่”
หลังจากเจียงฮ่าวได้อ่านรายละเอียดแล้ว เขาเองถึงกับรู้สึกตื่นตาตื่นใจขึ้นมา
“ไอ๊หยา…นอกจากพริกนี่จะช่วยอยากอาหารแล้วยังทําให้คนติดได้อีกเหรอเนี่ย”
เจียงฮาวเองเมื่อลองคิดๆดูแล้วก็รู้สึกได้ว่ามันเป็นเรื่องที่เป็นไปได้
อย่างตัวเขานั้นเป็นหนึ่งในคนที่ชอบกินอาหารรสจัด และยิ่งกันไปมากเท่าไหร่ก็ยิ่งอยากกินมากกว่าเดิมมากขึ้นเท่านั้น
ดูเหมือนว่าเจ้าพริกนี้จะช่วยเพิ่มความอยากนั้นให้สูงขึ้นเข้าไปอีก
เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาก็ไม่ได้สนใจมันอีก
หลังจากนั้น เจียงฮ่าวได้ทําการย่อยสลายผักทั้งตะกร้าไปทีละชิ้นทีละชิ้น
นอกจากกะหล่ำปลีและพริกแล้ว เขายังได้เมล็ดพันธุ์มาอีกสามชนิด
เมล็ดแตงกวากลายพันธุ์: เติบโตได้รวดเร็ว ลดน้ำหนักได้เมื่อกิน
เมล็ดมะเขือเทศกลายพันธุ์: เติบโตได้รวดเร็ว กินแล้วเสริมความงาม
เมล็ดต้นหอมกลายพันธุ์: เติบโตได้รวดเร็ว กินแล้วเสริมพลังภายในและเสริมพลังหยาง
หลังจากย่อยสลายผักไปจนหมดแล้ว เจียงฮ่าวก็รู้สึกพึงพอใจขึ้นมา
เมื่อได้ดูเมล็ดพันธุ์ผักกลายพันธุ์น้อยๆทั้งห้าแล้ว เขาก็พึ่งนึกได้ถึงปัญหาหนึ่งขึ้นมา
เขามองไปรอบๆก็ไม่รู้ว่าจะปลูกพวกมันที่ไหนดี
หลังจากลองหาดูดีๆแล้วเขาก็ได้พบกระถางดอกไม้กระถางหนึ่ง
เมื่อไม่มีทางเลือก เขาจึงปลูกเมล็ดกระปลในกระถางดอกไม้นั่น
เขาเองอยากจะเห็นผลเร็วๆ ในตอนที่เขาว่างเขาคงต้องไปซื้อกระถางดอกไม้มาเพิ่มและปลูกเมล็ดพันธุ์ผักทั้งหมด
ในตอนนี้เจียงฮ่าวได้ทําการรดน้ำต้นไม้และเพาะเมล็ดกะหล่ำปลีลงไป
หลังจากนั้นเขาก็ได้นํากระถางนี้ไปไว้ในห้องนอนโดยที่ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก
ถึงแม้ว่าระบบจะบอกเอาไว้ว่ามันโตเร็วมากแต่เขานั้นก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเร็วมากมายอะไร ล่ะมั้ง
เจียงฮ่าวกลับไปทํากับข้าวต่อโดยไม่คิดมากแต่อย่างใด
แต่ที่เจียงฮ่าวไม่รู้ก็คือ อัตราการเจริญเติบโตของเมล็ดกระหล่ำนี้เร็วมาก ตอนที่เขาออกมาจากห้องนั้น ต้นกระหล่ำก็ได้งอกออกมาแล้วตอนเขาออกมาจากห้อง
ไม่นาน กลิ่นของผักก็ได้ลอยออกมาจากห้องครัว
พ่อแม่ของเจียงฮ่าวตื่นขึ้นมา หลังจากนั้นก็กินข้าวเช้าและก็ไปยังภัตตาคารตระกูลเจียง
อีกฝากฝั่งหนึ่ง เจียงไซหยวนก็ไปโรงเรียนแล้วเช่นกัน
เจียงฮ่าวในตอนนี้ยังคงอยู่เฉยไม่ทําอะไรมากนัก ทันใดนั้นเขาก็พึ่งจะจําได้ว่าซ่งหว่านซึ่งได้ชวนเขาไปที่บ้านอยู่หลายครั้งแล้ว
“ลงซ่งเองก็ชวนฉันไปบ้านหลายหนแล้วแหะ ฉันเองก็ไม่ว่างสักที ตอนนี้พอมีเวลาว่าง ฉันเองคงต้องไปเยี่ยมเยือนเขาสักหน่อย”
เมื่อคิดได้ดังนั้น เจียงฮ่าวจึงโทรหาซึ่งหว่านเอ๋อและถามเธอเกี่ยวกับเรื่องการไปที่บ้าน หลังจากมาถึงบ้านของซ่งหว่านข่งแล้ว เขาได้นําของขวัญติดมือออกมาและเดินเข้าไป
ไม่นาน เขาก็พบเข้ากับบ้าน(คฤหาสน์)หลังใหญ่มาก
นั่นก็เพราะเมื่อเจียงฮ่าวไปถึง เขาพบว่าซ่งหว่านเอ่อรออยู่ก่อนแล้วที่ประตู
ซึ่งหว่านเอ๋อเองก็ได้พูดออกมาด้วยท่าทีเขินอาย
“มาถึงได้สักที พวกอัจฉริยะนี่ยากที่จะเชื้อเชิญจริงๆนะ”
เจียงฮ่าวเองก็อายๆเหมือนกัน จนรู้สึกได้ว่าหัวเขาร้อนพอดู
“อื้ม ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยว่างเลยจริงๆนะ แต่พอว่างแล้วฉันก็รีบมาเลยนะ”
ซึ่งหว่านเอ๋อเองก็ได้มองเจียงฮ่าวด้วยท่าที่น่ารัก และหัวเราะออกมาด้วยเสียงดังลั่น
“ไม่เป็นไรน่า ฉันแค่แกล้งนายเล่นเอง”
“เข้าไปกันเถอะ คุณพ่อรออยู่”
ภายใต้การนําของซ่งหว่านเอ๋อนั้น ในตอนนี้ก็ได้เดินอยู่ในคฤหาสน์ของตระกูลซ่งเรียบร้อยแล้
หลังจากเข้าไปข้างใน เจียงฮาวเองก็ได้มองไปมาในคฤหาสน์หรูอย่างถอดถอนหายใจ(ตกใจในความหรูจนเหนื่อย)
เมื่อมาถึงห้องโถง เจียงฮ่าวก็ได้พบราชันย์หยกซ่งหว่านซ่งอีกครั้ง
ในห้องโงตอนนี้ ที่ข้างตัวของซ่งหว่านข่งนั้นก็ได้มีภรรยาของเขา เด็กหนุ่มหน้าตาไม่เป็นมิตรและผู้หญิงที่ดูถือตัวสุดๆ
เจียงฮ่าวในตอนนี้ก็ได้ยินเสียงกระซิบกระซาบจากซ่งหว่านเอ๋อว่าอีกสองคนนั้นเป็นป้าห่างๆ และลูกพี่ลูกน้องของเธอ
