บทที่ 68 ลงน้ำไปช่วยคนอีกครา
เจียงฮ่าวที่กระโดดลงไปช่วยคนอย่างชุกละหุกนี้ทำให้เทียนทงที่อยู่ข้างๆประหลาดใจในทันที
“เจียงฮ่าว ระวังตัวนะ”
ฉากนี้ทำให้เธอนั้นนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่เธอได้ประสบมา
แต่ในตอนนี้เธอเองก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้เหมือนกัน
“ฉันนึกไม่ออกเลยจริงๆว่าเจียงฮ่าวจะต้านทานกระแสน้ำได้ยังไง โปรดอย่าเป็นอะไรนะ”
เทียนทงจ้องมองไปยังเจียงฮ่าวที่อยู่ในน้ำพร้อมกับหัวใจที่กำลังสวดอ้อนวอนให้รอดปลอดภัย
หลังจากเจียงฮ่าวกระโดดลงไปแล้ว เขาได้รีบใช้ทักษะว่ายน้ำที่ได้มาในทันที นี่ทำให้เขานั้น ว่ายน้ำได้อย่างคล่องแคล่วราวกับปลาได้กลับคืนสู่พื้นน้ำ
“มีคนกระโดดลงไปช่วยแล้ว ยังหนุ่มแน่นอยู่เลย”
ตอนนี้บนฝั่ง คนอื่นๆที่เห็นว่ามีคนกระโดดลงน้ำเพื่อไปช่วยสองแม่ลูกก็อดที่จะสบายใจขึ้นมาไม่ได้ ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็สวดอ้อนวอนให้เจียงฮ่าวด้วยเช่นกัน
อีกทางหนึ่งนั้น เจียงฮ่าวได้เข้าไปถึงตัวเด็กด้วยเวลาเพียงไม่กี่วินาที
เจียงฮ่าวได้จับเด็กน้อยเอาไว้ได้ นี่ทำให้ผู้คนที่อยู่ข้างแม่น้ำกล่าวสรรเสริญเป็นการใหญ่
“เด็กหนุ่มคนนี้ว่ายน้ำได้เก่งจริงๆ ฉันว่าเขาไม่น่าเป็นอะไรแล้วล่ะ”
“ไม่เลวเลย เป็นโชคดีของเด็กนั่นแล้วที่เด็กหนุ่มคนนั้นมาอยู่ที่นี่ในวันนี้”
“เร็วเข้า รีบเข้าไปช่วยกันช่วยพวกเขาขึ้นจากแม่น้ำกัน”
“…”
หลังจากคนที่มุงดูอยู่ริมน้ำได้พูดคุยกันแล้ว ในตอนนี้มีบางคนที่รีบลงไปที่ท่าน้ำเพื่อช่วยหาทางดึงทั้งสามขึ้นจากน้ำ
เมื่อเทียนทงเห็นว่าเจียงฮ่าวว่ายน้ำได้ค่อนข้างดีแล้วและช่วยเด็กน้อยได้ นี่ทำให้เธอรู้สึกเบาใจขึ้นมา
ในขณะเดียวกัน เจียงฮ่าวเองก็ราวกับเป็นปลาตัวน้อยที่จับหลังคอของเด็กน้อยลากเข้าฝั่งไป
หลังจากลากเด็กน้อยไปถึงท่าน้ำได้แล้ว เขาก็ได้เตรียมจะไปช่วยแม่ของเด็กที่กระโดดลงมาช่วยแต่ว่ายน้ำไม่เป็นเมื่อครู่นี้
เทียนทงเองในตอนนี้ก็ได้มาอยู่ที่ท่าน้ำแล้วเพื่อเตรียมที่จะช่วยเจียงฮ่าว
ตอนที่เธอมาถึงนั้น เจียงฮ่าวได้ผุดขึ้นมาจากน้ำครู่หนึ่ง หายใจเข้าไปเต็มปอด ก่อนที่จะส่งเด็กขึ้นไปบนท่าน้ำ
เทียนทงได้รีบพูดออกมาในตอนนี้เอง
“เจียงฮ่าว เป็นยังไงบ้าง”
ก่อนที่เจียงฮ่าวจะได้ตอบออกมา มีใครบางคนได้ชี้ไปในน้ำที่อยู่ไม่ไกลนักด้วยความตื่นเต้น
“เฮ้ย อะไรวะนั่น”
เป็นตอนนี้ ทุกคนได้หันไปดูในทันที แม้แต่เจียงฮ่าวก็ไม่เว้น
ทุกคนต่างก็มองไปยังทิศทางที่คนหนึ่งได้ชี้ออกมา
แวบแรกที่คนเห็นนั้นมันคือท่อนไม้ขนาดใหญ่เกือบๆจะเป็นซุงสีคล้ำที่ลอยอยู่บนผิวน้ำแต่ไม่ได้ไหลตามน้ำแต่อย่างใด
แต่เมื่อดูดีๆแล้วพวกเขาก็พบว่าท่อนไม้นั้นมีซี่ๆอยู่หลังของมัน
เมื่อเห็นเจ้าสิ่งนี้ ทำให้เจียงฮ่าวนึกขึ้นมาได้หนึ่งคำว่า ฉิบหายแล้ว
อย่างไรก็ตาม ทุกคนในตอนนี้ยังคิดว่านี่เป็นเพียงท่อนไม้ใหญ่ที่ลอยมาจริงๆ แต่เมื่อทุกคนได้เห็นรายละเอียดมากขึ้นเมื่อมันเข้ามาใกล้ ทุกคนจึงรู้แล้วว่ามันคืออะไร
“พระเจ้า จระเข้ หนีเร็ว”
มีใครบางคนได้ตะโกนออกมา นี่ให้ทุกคนที่อยู่ตรงนี้แตกหือในทันที
“โว้ยยย จระเข้า ไอ้ฉิบหาย ทำไมถึงมีจระเข้อยู่นี่ได้วะ”
“เร็วเข้า มันตรงมาทางนี้แล้ว”
“…”
ทุกคนได้ตะโกนเตือนเลื่อนลั่นจนลนลานรีบขึ้นไปจากริมแม่น้ำ บางคนที่อยู่บรรไดริมฝั่งได้ยื่นมือออกมาช่วยดึงคนให้ขึ้นฝั่งในทันที
ทุกคนในตอนนี้ไม่สามารถห่วงความปลอดภัยของคนอื่นได้นอกจากจะเอาตัวเองให้รอดไว้ก่อนเท่านั้น
เทียนทงเองก็ร้องลั่นจนหน้าซีดเมื่อเห็นจระเข้าเข้ามาใกล้ เมื่อตั้งสติได้ เธอรีบดึงเจียงฮ่าวให้ขึ้นมาบนท่าน้ำในทันที
“เจียงฮ่าว เร็วเข้า รีบขึ้นมา”
หลังจากผลักเด็กขึ้นไปบนท่าน้ำได้แล้ว เมื่อเด็กได้เห็นจระเข้ก็ได้ร้องลั่นอีกครั้ง
เพียงชั่วพริบตา ทุกคนราวกับพึ่งจะนึกได้ ตอนนี้คนที่เหลืออยู่ในบริเวณท่าน้ำตอนนี้มีเพียงเทียนทง เด็กน้อย และเจียงฮ่าว
เจียงฮ่าวแม้จะตกใจอยู่เหมือนกันที่อยู่ๆก็มีจระเข้ออกมาแบบนี้ แต่เขาเองก็ไม่มีเวลามาสนใจว่ามันมาอยู่นี่ได้ยังไงเหมือนกัน
เขามองไปยังจระเข้ที่ยังอยู่ในระยะไกล แม่ของเด็กที่ยังคงตะเกียดตะกายในน้ำ ก่อนที่จะหันไปมองเด็กน้อยที่ร้องไห้อยู่ท่าน้ำ
ในตอนนี้เอง เจียงฮ่าวก็ไม่ได้สนอะไรมากมายอีกต่อไป
“ช่างแม่งงงง”
“เทียนทง รีบๆพาเด็กขึ้นไปซะ เดี๋ยวฉันกลับมา”
เมื่อพูดจบ เจียงฮ่าวได้กัดฟันเล็กน้อยก่อนที่จะหันหลังกลับไปแล้วทำการใช้เท้ายันไปยังขอบท่าน้ำในทันที เขาใช้แรงถีบนี้พุ่งไปหาแม่เด็กที่ยังคงตะเกียกตะกายอยู่ในแม่น้ำอย่างรวดเร็ว
