บทที่ 72 ซ่งหว่านเอ๋อโกรธอย่างห่วงใย
“ทำหรือไม่ได้ทำ”
“วันนั้น ฉันแอบได้ยินเขาคุยโทรศัพท์เรียกคนมาให้เล่นงานฉันหลังจากกินข้าวเสร็จ พอเธอกลับไปแล้ว เขาก็ได้ให้คนมาเพื่อจะหักขาฉัน”
“เมื่อต้องเจอกับคนแบบนี้ ฉันจึงใช้คนที่มันจ้างมาให้หักขาเขาแทน”
เจียงฮ่าวได้อธิบายอย่างกระชับที่สุดว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อซ่งหว่านเอ๋อได้ยินดังนั้น เธอกลับโกรธขึ้นมาหลังจากรู้เรื่องนี้แล้ว
“เอาคืนเขาได้ เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว ไม่คิดเลยว่าฉินโชวเขาจะเป็นคนเลวแบบนี้เลยจริงๆ”
อย่างไรก็ตาม หลังจากแสดงความสะใจของตนออกมาแล้วนั้น เธอก็นึกออกทันทีว่าเธอมาหาเจียงฮ่าวทำไม นี่ทำให้เธอกลับมาแสดงความกังวลอย่างหนักอีกครั้ง
“เจียงฮ่าว ถึงแม้ว่าในครั้งนี้เธอจะตอบโต้ได้ดีก็จริง แต่นี่เท่ากับว่านายต้องมีเรื่องกับตระกูลฉินแล้วนะ”
“เมื่อวานนี้ลุงไฮ่บอกฉันว่าให้นายระวังตัวให้ดี พ่อของเขาที่ชื่อฉินหมิงกำลังหาโอกาศแก้แค้นให้ฉินโชวอยู่ ถึงแม้ว่าพ่อของฉันจะออกมาเตือนฉินหมิงแล้ว แต่คนอย่างฉินหมิงนั้นไม่มีทางที่จะอยู่เฉยๆได้อย่างแน่นอน”
ซ่งหว่านเอ๋อพูดออกมาอย่างเป็นกังวลจนเห็นได้อย่างชัดเจน
ทำให้เจียงฮ่าวรู้สึกหวั่นไหวในความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาไม่น้อยเลย
“ก็ไม่มีทางอื่นล่ะนะ ในเมื่อฉินโชวมันต้องการจะเล่นงานคนอย่างฉัน มีหรือที่ฉันจะปล่อยมันให้เล่นงานโดยไม่ตอบโต้อะไรไป”
“ถ้าตอนนั้นเป็นฉันเองที่เป็นคนขาหัก พ่อของเขาจะเอาคืนลูกเขาให้ฉันรึเปล่า”
“อย่ากังวลไปเลยน่า ยังไงฉันก็ยังพอจัดการเรื่องนี้ได้อยู่ นี่ไง ตอนนี้ฉันก็ยังอยู่ดีนี่นา”
“เอ้อ จริงสิ ฝากขอบคุณลุงซ่งด้วยนะที่จัดการเรื่องราวแทนฉัน เอาไว้เดี๋ยวฉันจะหาโอกาสตอบแทนวันที่เข้าไปเยี่ยมเยือนเขา”
ส่งหว่านเอ๋อเองเมื่อได้ยินคำพูดของเจียงฮ่าว แม้จะขมวดคิ้วไปบ้าง แต่เมื่อนำตัวเองไปแทนที่แล้วก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะมีหนทางที่ดีกว่าในการจัดการเรื่องนั้น
“ก็จริง แต่ต้องบอกไว้ก่อนนะว่าด้วยการที่พ่อฉันออกปากตัวฉินหมิงไปแล้ว หมอนั่นแม้จะทำอะไรเปิดเผยไม่ได้ แต่ไม่ยอมตัดใจอย่างแน่นอน”
“…”
หลังจากพูดคุยกันอีกเล็กน้อย จนทั้งสองมั่นใจได้แล้วก็ได้กลับไปยังห้องของแต่ละคน
หลังจากกลับเข้าห้องเรียน เจียงฮ่าวได้ฝุบตัวไปบนโต๊ะ พลางคิดอะไรบางอย่าง
การเตือนของซ่งหว่านเอ๋อทำให้เจียงฮ่าวนั้นตื่นตัวอย่างแท้จริง
ถึงแม้ว่าเขานั้นจะไม่ได้กลัวฉิงหมิงล้างแค้นตัวเขาเอง แต่เขานั้นกลัวว่าฉินหมิงจะไปล้างแค้นกับครอบครัวของเขาแทน
“ดูเหมือนว่าฉันคงต้องกวาดล้างแมลงพวกนี้ให้สิ้นซากสินะ”
อย่างไรก็ตาม การโค่นล้มฉินหมิงนั้นถือว่าเป็นเรื่องใหญ่
หลังจากพูดคุยกับซ่งหว่านเอ๋อแล้วเขาก็พบว่าพ่อของไอ้ตัวระยำนั่นเป็นหัวหน้าของธุรกิจที่รุ่งโรจน์
ถึงแม้ว่าธุรกิจของมันนั้นจะเทียบไม่ได้กับธุรกิจของพ่อซ่งหว่านเอ๋อ แต่สำหรับเขาแล้วมันก็ยังเป็นสัตว์ประหลาดที่ยากจะโค่นล้มอยู่ดี
แล้วเขาจะกวาดล้างพวกมันได้ยังไงกัน
เจียงฮ่าวใช้ความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างหนัก
เป็นตอนนั้นที่เพื่อนนักเรียนโต๊ะข้างๆได้สะกิดเจียงฮ่าวอย่างแรง แถมยังแสดงความตื่นเต้นออกมาพลางค่อยๆสอดโทรศัพท์เข้ามาตรงหน้าเจียงฮ่าว
“เจียงฮ่าว เจียงฮ่าว นี่นายใช่รึเปล่า”
“นี่นายเป็นจอมยุทธในตำนานงั้นเหรอ”
เมื่อได้ยินดังนั้น เจียงฮ่าวเองก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่เมื่อเขาได้เห็นภาพวิดีโอโทรศัพท์แล้วทำให้เขานั้นประหลาดใจจริงๆ
นั่นก็เพราะโทรศัพท์นี้กำลังเล่นวิดีโอที่นั้นกำลังช่วยคนเอาไว้เมื่อวาน
มันมีกระทั่งฉากที่เขานั้นเผชิญหน้ากับจระเข้าด้วยซ้ำ วิดีโอนี้สามารถถ่ายภาพที่เขานั้นเตะเข้าไปที่ขากรรไกรของจระเข้ได้อย่างชัดเจน แม้กระทั่งฉากที่จระเข้ทำท่ากลัวเขาจนต้องว่ายน้ำหนีไป
ที่ประหลาดใจที่สุดก็คือวิดีโอนี้เป็นส่วนหนึ่งของรายการข่าว
และที่ทำให้เขานั้นเป็นที่สนใจที่สุดก็หนีไม่พ้นฉากที่เขานั้นเตะขากรรไกรจระเข้แบบซูมจนเห็นหน้าเขาชัดเจน
นี่ทำให้หลายคนรู้แล้วว่าตัวเขานั้นเป็นวิทยายุทธระดับขั้นตำนาน
วิทยายุทธระดับที่คนจำนวนไม่น้อยหลงไหลที่จะเป็นไม่ได้
แถมฉากนี้ทำให้ทุกคนรู้แล้วว่าวิทยายุทธนั้นมีอยู่จริง จึงไม่แปลกที่ทุกคนจะสนใจอย่างที่สุด
ตอนนี้เอง เจียงฮ่าวได้แสดงความโกรธออกมาอีกครั้ง
แต่ที่เขาโกรธนั้นไม่ใช่เพราะว่าถูกแอบถ่ายและเผยแพร่ออกไปอะไรพวกนั้น
ที่เขาโกรธนั้นเป็นเพราะว่าถ้าฉินหมิงเห็นวิดีโอนี้เข้าล่ะก็ เขานั้นจะถูกฉินหมิงเล่นงานด้วยวิธีที่รัดกุมยิ่งขึ้น
