บทที่ 8 ใช้ชีวิตดั่งเทพเจ้าโรงครัว
หลังจากได้ยินเสียงระบบดังขึ้นในหัว เจียงฮ่าวนิ่งอึ้งไปเล็กน้อยก่อนที่จะพึ่งนึกได้ว่าตนเองยังมีระบบอยู่
หลังจากทำต้นไม้ต้นน้อยหักโค่นลง เขาได้สูดหายใจลึกๆก่อนเอ่ยคำๆหนึ่งในใจ
“ย่อยสลาย”
“ติ้ง การย่อยสลายต้นไม้เล็กเสร็จสมบูรณ์ ท่านได้รับเศษเสี้ยวแก่นชีวิตหนึ่งขวด ค่าทักษะ 0.9 หน่วย ค่าประสบการณ์ 0.9 หน่วย”
“การย่อยสลายเสร็จสมบูรณ์ ท่านต้องการสังเคราะห์หรือไม่”
เศษเสี้ยวแก่นชีวิต ของเหลวที่ช่วยเพิ่มค่าพลังชีวิต สามารถช่วยซ่อมแซมร่างกายที่สึกเหรอได้อย่างรวดเร็ว มีโอกาสชุบชีวิตจากความตาย
เมื่อเจี่ยงฮ่าวได้เห็นรายละเอียดก็ได้รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เพราะนี่เป็นสิ่งที่เขากำลังต้องการ
“สังเคราะห์”
ทันทีที่บอกออกไปเจียงฮ่าวได้เห็นขวดที่มีของเหลวสีมรกตอยู่ภายในจิตใต้สำนึกของเขา
ในตอนนี้ เจียงไซหยวนได้เงยหน้าของตนมองไปยังสีหน้าของพี่ชายที่เคยไม่เอาไหนของเธอ เธอรู้ในทันทีว่าพี่ของเธอไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
ในตอนนี้เจียงฮ่าวได้ดูไปยังต้นไม้ที่อยู่ตรงหน้าตัวเองอีกครั้ง
สำหรับคนนอกแล้ว ดูเหมือนว่าต้นไม้นี้ยังคงเหมือนเดิมไม่เสื่อมคลาย แต่สำหรับมุมมองของเขานั้น เขาเห็นต้นไม้นี้กลับกลายเป็นสีดำราวกับว่ามันหมดพลังชีวิตของตนไปแล้ว นี่จึงทำให้เขานั้นบอกไม่ได้เหมือนกันว่ามันตายไปแล้วรึยัง
เจียงฮ่าวไม่ได้แสดงท่าทีโหดร้ายอีกต่อไป ในตอนนี้เขาเพียงต้องการช่วยชีวิตของพ่อตน โดยแลกกับชีวิตของต้นไม้ต้นนี้
ในตอนนี้เขากำลังคิดหาวิธีใช้เศษเสี้ยวแก่นชีวิตขวดนี้กับพ่อของตนอยู่
คิดอยู่นานจนในที่สุดเขาก็คิดออก เขาก็ได้หันไปพูดกับน้องสาวของตนว่า
“เอาล่ะ ไซหยวน เรากลับบ้านกันดีกว่า เดี๋ยวเรากลับไปทำซุปไก่ให้พ่อแล้วกัน”
หลังจากพูดเสร็จเขาก็ได้เดินนำเจียงไซหยวนกลับบ้าน
เจียงไซหยวนพยักหน้ารับและเดินตามพี่ชายของเธอกลับไปโดยไม่พูดอะไรซักคำ
“……….”
หลังจากคู่พี่น้องได้กลับถึงบ้าน พวกเขาก็พบไก่ตัวหนึ่งจึงเตรียมที่จะทำซุปไก่
แต่เมื่อนึกถึงว่าพ่อของตนนั้นขนาดไม่ใช่พ่อครัวใหญ่ยังต้องฝึกฝนตนเองอยู่ทุกวันถึงทำซุปไก่ได้อร่อยขนาดนั้น นี่ทำให้เจียงฮ่าวและเจียงไซหยวนรู้สึกอดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่งในความสามารถของพ่อตัวเอง
“ไซหยวน/เจียงฮ่าว รู้วิธีทำซุปไก่รึเปล่า”
สองพี่น้องถามออกมาพร้อมกัน
เมื่อต่างคนต่างได้ยินทั้งสองรู้สึกหมดหวังไปเล็กน้อยก่อนจะต่างคนต่างดูเครื่องปรุงที่มี ทั้งสองพยายามนึกวิธีการเท่าที่เคยได้เห็นพ่อของตนเคยทำให้กิน
ตอนนั้นเอง เจียงฮ่าวก็นึกได้ว่าพ่อของตนนั้นเคยซื้อตำราทำอาหารมาศึกษา เขาจึงออกจากครัวและเดินไปยังห้องนอนของพ่อและเริ่มมองหาตำราที่เคยเห็น
ไม่นานเขาก็ได้พบตำราสองเล่ม หนึ่งคือตำราอาหารจานผัก อีกหนึ่งคือรวมสรรพอาหาร เขาเลือกหยิบตำรารวมสรรพอาหาร ขึ้นมา
“ติ้ง ค้นพบตำราอาหาร ท่านต้องการย่อยสลายหรือไม่”
เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เจียงฮ่าวได้เผยรอยยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกเป็นไปดั่งที่ตนคิด
“ย่อยสลาย”
เพียงสิ้นเสียง ตำราสรรพอาหารในมือก็ได้บังเกิดแสงสว่างสีขาวและก็ได้จางหายไป
“ติ้ง ย่อยสลายตำรารวมสรรพอาหารสำเร็จ ท่านได้รับสถานะเทพเจ้าโรงครัว แต้มทักษะ 0.8 หน่วย แต้มประสบการณ์ 0.8 หน่วย”
“การย่อยสลายเสร็จสมบูรณ์ ท่านต้องการสังเคราะห์หรือไม่”
ทันทีที่ได้ยินเสียง ภายในจิตสำนักของเขาก็ได้ปรากฎบอลแสงขึ้นมา
เมื่อเจียงฮ่าวได้เพ่งไปที่บอลแสงนั้น ข้อความก็ได้ลอยขึ้นมาในจิตสำนึกของเขา
เทพเจ้าโรงครัวระดับ 1 (0/10) ทักษะที่มอบให้แก่เทพเจ้าโรงครัวชั้นฝึกหัด มีความสามารถด้านการทำอาหารระดับพระเจ้า
นี่ทำให้ในตอนนี้ท่านสามารถทำอาหารได้ทุกรูปแบบทั่วทุกมุมโลกในทันที และท่านสามารถทำอาหารได้ชนิดที่ว่าแม้แต่พระเจ้าก็ยังเอ่ยปากกล่าวสรรเสริญในฝีมือทำอาหารของท่าน
(ระดับ 1 ท่านสามารถทำอาหารได้จากส่วนผสมธรรมดาให้กลายเป็นอาหารรสเลิศ)
เมื่อได้เห็นข้อความแล้วทำให้เจียงฮ่าวในตกอยู่ในสภาพโง่งมในทันที
“ห้ะ” “ไม่จริงน่า” “สุดยอดระบบจริงๆเว้ย”
เจียงฮ่าวได้เผลอหลุดปากชมระบบของตนพลางตกตะลึงพลางดีใจ
เจียงฮ่าวไม่รอช้ารีบบอกระบบไปในทันที
“หลอมรวม”
เมื่อสิ้นเสียง บอลแสงได้พลันสลายหลอมรวมเข้ากับจิตสำนึกของเจียงฮ่าว
ในตอนนั้นเอง ข้อมูลมากมายได้ไหลบ่าเข้าจิตสำนึกของเจียงฮ่าวในทันที
