บทที่ 89 เจียงฮ่าวเล่นใหญ่
การเล่นใหญ่ของโจวทงนี้ทำให้เจียงฮ่าวหมดความอดทน
เจียงฮ่าวขมวดคิ้วและจ้องมองไปยังโจวทงในทันที
“โจวทง เสียเวลาเปล่า ตัดใจซะ”
“ใบหน้าของนายมีสีเลือด ดวงตาสุกใส น้ำเสียงก้องกังวาล ไม่ว่าจะมองยังไงนายก็ไม่ได้เป็นหวัด หยุดแกล้งเล่นละครได้แล้ว”
“ส่วนเรื่องยาของฉัน นายอย่าหวังจะได้ไป นี่ฉันพูดออกมาถึงขนาดนี้แล้วคนอย่างนายพอจะรู้แล้วนะว่าฉันหมายถึงอะไร”
เมื่อเจียงฮ่าวกล่าวเตือนโจวทงเสร็จ โจวทงในตอนนี้ราวกับโดนตบหน้าไปหนึ่งฉาด แต่หลังจากที่เจียงฮ่าวได้พูดจบลง โจวทงยังแกล้งตีหน้าใสซื่อต่อไป
“เจียงฮ่าว นายหมายความว่ายังไงกัน ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่านายหมายถึงอะไรกันแน่ ฉันแค่ต้องการจะซื้อยาแก้หวัดกินเท่านั้น นายคิดว่าฉันจะเอายานี้ไปทำอะไรล่ะ”
“ในเมื่อนายไม่ยากจะขายก็ไม่เห็นจะต้องพูดออกมาอย่างนี้เลย ฉันไม่เอาแล้วก็ได้วะ”
โจวทงแสดงออกมาอย่างแข็งกร้าว
อย่างไรก็ตาม เจียงฮ่าวไม่คิดจะไว้หน้ากันอีกต่อไป
“โอ้ แสดงออกมาอย่างนี้ ก็ดี งั้นฉันจะอธิบายออกมาให้ฟังก็ได้ว่าฉันหมายถึงอะไร”
“แล้วอย่ามาอ้อนวอนขอเป็นลูกเป็นหลานฉันล่ะถ้าฉันรื้อฟื้อความทรงจำอะไรบางอย่างของนายขึ้นมาได้”
“เหอะ”
เจียงฮ่าวได้แสดงสายตาที่เย็นชาและน้ำเสียงที่เย็นยะเยียบออกมา
แต่หลังจากได้ยินคำเตือนของเจียงฮ่าวไปแล้ว ใบหน้าของโจวทงได้เปลี่ยนจากแดงด้วยความโกรธเป็นขาวซีดในทันที
ในตอนแรกนั้นเขาเพียงจะพยายามทำเพื่อปกปิดเป้าหมายที่แท้จริงของตนเท่านั้น แต่เมื่อได้เห็นท่าทางอันเย็นชาของเจียงฮ่าวที่จ้องมองมายังตนแล้วก็ทำให้เขานั้นต้องคิดไปถึงเรื่องฉินโชวในทันที
เจียงฮ่าวหักขาของฉินโชวไปเพราะโดนปองร้าย แถมเมื่อพ่อของฉินโชวต้องการจะล้างแค้น อยู่ๆก็มีเรื่องทำให้ทั้งตระกูลต้องฉิบหายวายป่วงไปหมด
เรื่องนี้สำหรับคนที่อยู่เมื่องเทียนเหอนั้นไม่ใช่ความลับแต่อย่างใด
และเรื่องนี้เอง แม้แต่ครอบครัวของโจวทงเองก็ยังต้องสั่นสะเทือน นั่นก็เพราะครอบครัวของเขานั้นเทียบไม่ได้กับตระกูลฉินเลยแม้แต่น้อย
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ทำให้โจวทงที่อยู่ภายใต้การจ้องมองอย่างเย็นชาของเจียงฮ่าวบังเกิดความกลัวขึ้นมาในจิตใจทันที
โจวทงไม่ได้พูดอะไรอีก และไม่คิดจะพูดอะไรออกมาอีกต่อไป เขาหันกลับและเดินกลับเข้าที่ของตนอย่างที่เรียกกันว่ากลัวจนหางจุกตูด
สำหรับคนที่ไม่ได้รับความจริงในเรื่องนี้จะเห็นเพียงว่าโจวทงนั้นโดนเจียงฮ่าวดุใส่เท่านั้นเอง
ถึงแม้พวกเขาจะไม่รู้ว่านี่มันคือเรื่องอะไรกันแน่ แต่เท่าที่ฟังดูจากบนสทนาแล้วทำให้ทุกคนเข้าใจเรื่องหนึ่งขึ้นมา
“เกิดอะไรขึ้น”
“โอ้ ดูเหมือนว่าโจวทงจะแกล้งทำอะไรสักอย่างจนทำให้เจียงฮ่าวไม่พอใจนะ”
“ว้าววว นักเรียนระดับหัวกะทิเจียงฮ่าวช่างองอาจเสียจริง”
“…”
หลังจากได้ข้อสรุปจากการไม่ได้สรุปอะไรนี้ทำให้เจียงฮ่าวส่งคนหน้าด้านอย่างโจวทงกลับออกไปได้ หลังจากนั้น เขาก็ฝุบตัวลงนอนกับโต๊ะต่อ ก่อนที่จะกล่าวคำหนึ่งขึ้นมาในใจ
“ระบบ สถานะส่วนตัว”
ชื่อเจ้าของระบบ: เจียงฮ่าว
ระดับ 2: (71.3/100)
อายุ: 18 ปี
ความแข็งแกร่ง: 8 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)
ความว่องไว: 2.8 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)
ค่าวิญญาณ: 2.2 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)
ค่าความทรหด: 0.8 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)
ทักษะ: เทพเจ้าโรงครัว ระดับ 1 (0/10) ว่ายน้ำ ระดับ 3 (0/100)
ไม้เท้าตีสุนัข ระดับ 3 (0/100) แฮคเกอร์ ระดับ 5 (0/1000)
ทักษะติดตัว: สัมผัสภยันตราย ระดับ 2 (0/10) พลังมหาศาล ระดับ 1 (0/10)
คะแนนทักษะ: 68.3
มิติส่วนตัว: เปิดใช้งาน
เจียงฮ่าวจ้องมองไปยังข้อมูล ก่อนที่จะตัดสินใจยกระดับทักษะ
“ระบบ ยกระดับสัมผัสภยันตรายเป็นระดับ 3”
“รับทราบ”
“ดิ้ง สัมผัสภยันตรายยกระดับ”
สัมผัสภยันตรายระดับ 3 (0/100): มอบสัมผัสที่หกให้กับผู้ใช้ในการสัมผัสอันตรายโดยรอบเพื่อที่จะตอบสนองได้ทันท่วงที ความเร็ว +4 พลังวิญญาณ +2
หลังจากยกระดับทักษะภยันตรายขึ้นมาแล้ว เจียงฮ่าวรู้สึกได้ว่าร่างกายของตนนั้นเบาขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ในขณะเดียวกัน ประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขารู้สึกคมชัดมากขึ้น
เจียงฮ่าวรู้สึกตื่นเต้นในทันที
และนี่เองทำให้เขานั้นจ้องมองไปยังอีกทักษะหนึ่งขึ้นมา มันคือทักษะพลังมหาศาล
จากเรื่องที่ผ่านมานี้ เขาใช้เพียงทักษะพลังมหาศาลระดับหนึ่งเท่านั้น และหากต้องการยกระดับไประดับสองก็ใช้เพียงสิบค่าทักษะเท่านั้นเอง
