ตอนที่ 23 ผู้ชายคนนี้เป็นใคร?
คำพูดของ หลินฟ่าน ทำให้ เซี่ยหว่านชิว ทำอะไรไม่ถูก เธอจึงทำเป็นโมโหขึ้นมาหลังจากตั้งสติได้
เธอสวยมากและเธอเป็นถึงดาราดังที่มีแฟน ๆ มากมาย ไม่รู้ว่ามีใครกี่คนที่ชอบเธอและต้องการที่จะจับเธอ
แต่มีหลินฟ่านแค่คนเดียวกล้าถามว่า…เธอชอบเขาหรือไม่
สถานะการณ์แบบนี้..ทำให้เธออยากกระโดดออกไปนอกหน้าต่าง เธอไม่เคยคิดจะบอกชอบ หลินฟ่านมาก่อน
” ถ้าบอกชอบนาย ฉันคงกลายเป็นหมูน่ะสิหลินฟ่าน”
” โอเค โอเค ฉันแค่ล้อเล่น เธอก็ระวังจะกลายเป็นหมูจริงๆล่ะ?” หลินฟ่าน พูดติดตลกขณะมองไปที่ เซี่ยหว่านชิว ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“นายน่ะสิ ที่จะเป็นหมู หลินฟ่าน ฉันจะไม่สนใจนายอีกแล้ว” เซี่ยหว่านชิว หน้าไปและหยุดมองไปที่ หลินฟ่าน
“ฉันว่าฉันโมโหหิว” เซี่ยหว่านชิว ยื่นมือออกมาอย่างฝืนๆและมองไปที่ หลินฟ่าน ด้วยดวงตาที่สวยงามของเธอ
” คิดถึงแต่เรื่องกินยัยคนนี้”
” แม้ว่าเธอจะเป็นถึงดาราดัง แต่เธอก็ยังเป็นนักชิมที่กินเก่งด้วย ฉันรู้แล้ว”หลินฟ่านพูดเบาๆ
สาวๆส่วนใหญ่ชอบกิน โดยเฉพาะ เซี่ยหว่านชิว ที่เหมือนแมวสาวสิ่งที่เธอชอบที่สุดคือเนื้อและปลาแห้ง
“จ่ายเงิน?” หลินฟ่าน เรียกร้องความชอบธรรม “ฉันไม่ใช่พ่อครัวส่วนตัวของเธอ ฉันต้องทำอาหารให้เธอทุกวัน”
เซี่ยหว่านชิว”อืมถ้านายต้องการเงิน ฉันให้แน่ถ้าไม่ตายซะก่อน”
หลินฟ่านเดินเข้าไปแล้วใช้มือสัมผัสหมวกหูแมวของ เซี่ยหว่านชิว ความรู้สึกนุ่มเพราะขนยาวๆของหมวก “โอเค เข้าใจแล้ว งั้นเดี๋ยวฉันจะทำปลาตุ๋นดีกว่า ว่าแต่ในตู้มีปลาไหม”
“มีอะไรนะ ปลาตุ๋นเหรอ มีสิ”เซี่ยหว่านชิว ยืนขึ้นด้วยใบหน้าดีใจมองไปที่ หลินฟ่าน
เธอพาหลินฟ่าน มาที่บ้านนอกจากสลัดผักแล้วเธอยังอยากกินปลาตุ๋นด้วย
ของโปรดของเธอคือปลาตุ๋น เธอเคยพูดถึงมันครั้งหนึ่งสมัยเรียนมัธยมและก็พูดเพียงครั้งเดียว แต่ หลินฟ่าน ก็ยังจำมันได้ตลอดมา
“ยังไม่ทำตอนนี้ดีกว่า” หลินฟ่านกล่าว
เขาไม่ได้ทำปลาตุ๋นให้ เซี่ยหว่านชิว ในขณะนั้นเขาสัมผัสหมวกหูแมวของ เซี่ยหว่านชิวอยู่
มันเหมือนเป็นการต่อรองเล็กน้อย โดยไม่ต้องพูดถึง ว่าเซี่ยหว่านชิวให้หลินฟ่าน 20,000 หยวน และเครื่องปรุงก็ครบแล้วจะทำปลาตุ๋นได้อย่างไรเมื่อเขาเอ่ยแล้ว
เซี่ยหว่านชิว นั่งลงแล้วใช้มือประคองแก้มทั้งสองไว้ และจับตามองดูหลินฟ่าน
หลินฟ่าน ที่ทำอาหารอย่างจริงจังนั้นหล่อจริงๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลินฟ่าน ทำปลาตุ๋นให้เธอเขาดูหล่อมากขึ้น
หลังจาก หลินฟ่าน ลงมือเริ่มเตรียมหลายอย่างแล้ว เขาก็เทน้ำมันพืชที่มีลงในหม้อและเร่งความความร้อนถึงระดับหกและก็รมควันหม้อเล็กน้อย
ก่อนอื่นให้แช่หัวปลาลงในกระทะแล้วทอดสักพักจากนั้น นำเนื้อปลาทั้งตัวใส่กระทะหลังจากทอดไปสักพักจะมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ เทเต้าเจี้ยวใส่ลงไปแล้วผัดเร็ว ๆ เพื่อให้ได้น้ำมันสีแดงอมน้ำตาล
หลังจากนั้นใส่หัวหอม ขิง กระเทียม พริกแห้งและเครื่องปรุงอื่น ๆ ซึ่งมีกลิ่นหอมและท่าทางที่ชำนาญของ หลินฟ่าน ควบคุมไฟได้ดีและปลาทอดจะได้กลิ่นหอมมากและลมหายใจในเวลานี้
เมื่อใช้ช้อนค่อยๆราดน้ำซุปลงบนปลาและสุดท้ายเทน้ำมันงาเล็กน้อยจากนั้นเทน้ำซุปให้พอท่วมเนื้อปลา
โรยต้นหอมลงบนเนื้อปลาที่สุกกำลังพอดี
เพียงแค่ได้กลิ่นของ อาหาร เซี่ยหว่านชิว ก็อารมณ์ดีขึ้น
” ปลาตุ๋นแบบนี้ดูน่ากินมากเลย”
“อร่อยจริงๆ เลยหลินฟ่าน ” เซี่ยหว่านชิว คีบเนื้อปลามันก็ละลายในปาก ทั้งนุ่มและอร่อยมาก
ไม่คิดว่าปลาตุ๋นของ หลินฟ่าน จะอร่อยมากขนาดนี้
เซี่ยหว่านชิว มองไปที่ หลินฟ่าน แก้มของเธอแดงขึ้เพราะหลินฟ่านตั้งใจทำอาหารให้เธอกิน
การทำอาหารของ หลินฟ่าน จะอร่อยได้อย่างไร?นั้นไม่มีใครรู้นอกจากหลินฟ่านเอง
“อืม..รสชาติใช้ได้” หลินฟ่านลองชิมดูบ้าง
ครั้งนี้ หลินฟ่านกับเซี่ยหว่านชิว ก็ได้เริ่มทานมื้อค่ำด้วยกันจริงๆซะที ด้วยเมนูปลาตุ๋น โจ๊กและสลัดผัก
หลินฟ่าน ชอบทำอาหารเอง แต่เมื่อกินอาหารในโรงแรมระดับห้าดาว เขาจึงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
สิ่งที่สำคัญที่สุดคืออาหารมื้อใหญ่ในโรงแรม 5 ดาวฉันยังไม่อร่อยแบบนี้ด้วย
หลังจากกินและดื่มพอแล้ว เซี่ยหว่านชิว ก็นอนลงบนเตียง
” ชีวิตนี้ดีจริงๆ มัน …เป็นมื้อที่เยี่ยมมาก
เหมี๊ยว ~~ ฉันจะอ้วนไปออกกำลังกายด้วยกันเถอะ” เซี่ยหว่านชิว ดึงแขน หลินฟ่าน ที่นอนอยู่บนเตียง
“ออกกำลังกายสองคนงั่นเหรอ ” หลินฟ่าน ยิ้ม
“หือ…แล้วนายต้องการกี่คนล่ะ” แก้มของ เซี่ยหว่านชิว แดงขึ้น “ฉันมีลู่วิ่งในบ้านมาลดน้ำหนักด้วยกันเถอะ”
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็ลดไปเถอะ ฉันออกกำลังกายทุกวันอยู่แล้ว” หลินฟ่านยิ้ม พร้อมกับปฏิเสธ
“ ฉันจะไม่ยอมแพ้” เซี่ยหว่านชิว ก้าวขึ้นไปบนลู่วิ่ง
…… หนึ่งชั่วโมงต่อมา
แก้มของ เซี่ยหว่านชิว แดงฉาน ร่างกายของเธอมีเหงื่อออกและเธอก็หอบเล็กน้อยและเธอพูดไม่ออกเพราะความเหนื่อย
หลินฟ่าน ก็เหมือนกัน แต่สภาพเขาดูดีกว่าเพราะหลินฟ่าน ออกกำลังกายเป็นประจำจึงไม่ค่อยเหนื่อยง่าย
หลังจากออกกำลังกาย เซี่ยหว่านชิว เผลอหลับไปบนเตียงเธอเหนื่อยมาก
จริงไปแล้วหลินฟ่าน อยากกลับบ้าน แต่วันนี้เขาง่วงเกินไปเขากินปลาตุ๋นและยังออกกำลังกายตั้งหนึ่งชั่วโมง จึงเผลอหลับไปเหมือนกัน
ทั้งสองคนหลับไปบนเตียงโดยไม่ได้อาบน้ำ
กว่าจะตื่นก็เป็นวันรุ่งขึ้นแล้ว
เซี่ยหว่านชิว ตื่นก่อน
ตกใจเล้กน้อยแล้วรีบสำรวจเสื้อผ้าบนตัวเธอมันเป็นไปได้ว่าอาจจะเกิดอะไรขึ้น
เมื่อ เซี่ยหว่านชิว ได้ตรวจสอบแล้วเธอก็โล่งใจ หากให้คนอื่นรู้ต้องเป็นข่าวใหญ่แน่ๆ
คงเป็นข่าวว่า ดาราดัง เซี่ยหว่านชิว ร่วมเตียงกับชายแปลกหน้าตลอดทั้งคืน
เมื่อ หลินฟ่าน ตื่นแล้วลืมตาขึ้น ก็พบกับ เซีายหว่านชิว
โชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่แก้มของ เซี่ยหว่านชิว อายหน้ากลายเป็นสีชมพู
“หลินฟ่าน รีบเถอะ ฉันไม่ส่งนะ หยางชิง ผู้จัดการของฉันกำลังจะมา” ใบหน้าของ เซี่ยหว่านชิว แดงก่ำมองไปที่ หลินฟ่าน แม้ว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เธอก็ยังรู้สึกเหมือนจะทำอะไรไม่ดีลงไป
“ถ้าถูกจับได้ … เราจะต้องเสียใจ” เซี่ยหว่านชิว ผลักหลินฟ่าน และรีบปล่อยให้ หลินฟ่าน ออกไป
อย่างไรก็ตามสถานะปัจจุบันของเธอนั้นพิเศษมาก แต่หากหยางชิงรู้ เธอต้องกีดกันเพราะห่วงงานของเซี่ยหว่านชิว อย่างแน่นอน
“เหมี๊ยว…ไปกันเถอะนะ” เซี่ยหว่านชิว มองไปที่ หลินฟ่าน ทำหน้า มุ่ยปากดูน่ารักมาก
“โอเค” หลินฟ่าน พยักหน้าและใส่เสื้อโค้ทของเขาและเดินออกไปที่ประตูเมื่อมองไปที่ความกังวลใจของ เซี่ยหว่านชิว หลินฟ่าน ก็ยิ้มเล็กน้อย ไม่ต่างจากตอนที่เขาอยู่ในโรงเรียนมัธยมเธอชอบทำอะไรให้ดูเป็นเรื่อใหญ่
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขาสองคน แต่เมื่อพวกเขาถูกคนอื่นโจมตี พวกเขาก็ไม่สามารถอธิบายได้ชัดเจน
ชายหนุ่มที่โสดและสาวสวย อาศัยอยู่ในห้องเดียวกันที่สำคัญคือ เธอคือดาราดัง
เมื่อ หลินฟ่าน เพิ่งเดินลงจากบันไดมาเขาได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่ง ในวัยใกล้เคียงกับพวกเขา
ผู้หญิงคนนั้นทำให้ หลินฟ่าน ดูประหลาดใจ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
หลินฟ่าน มองไปที่ผู้หญิงคนนี้ คงเป็นผู้จัดการของ เซี่ยหว่านชิวที่ชื่อหยางชิง
แต่หลินฟ่านก็ทำเฉยๆนิ่งๆ แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แกล้งทำเหมือนว่าพักอยุ่ที่นี่
“แค่นอนบนเตียงเดียวกันกับ เซี่ยหว่านชิว แค่มือฉันก็ยังไม่เคยสัมผัส” หลินฟ่านคิดแล้วยิ้ม
ในตอนแรกหยางชิงไม่ได้สงสัยอะไรเลยเพราะที่นี่เป็นอาคารที่มีหลายห้อง และเป็นเรื่องปกติที่เจ้าห้องของจะลงมาจากบันได
แต่เมื่อเธอเดินขึ้นไปถึงชั้นบน หยางชิง ก็คิดได้
เซี่ยหว่านชิว เป็นผู้อยู่อาศัยเพียงคนเดียวในชั้นนี้
“นั่นใคร ที่เพิ่งผ่านมาคือใคร? “หยางชิงเริ่มคิดมาก
ไม่น่าแปลกใจที่ เซี่ยหว่านชิวจะไปสถานที่แห่งหนึ่งเพียงลำพังเมื่อเร็ว ๆ มานี้ แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่า ไปไหน และหยางชิงก็สงสัยมาโดยตลอด
ตอนนี้เมื่อเธอเห็น หลินฟ่าน ทุกอย่างก็เริ่มคลายปมความสงสัยได้ทันที
