ตอนที่ 6 แมวเหมียว เซี่ยหว่านชิว
หลินฟ่าน มองไปที่หญิงสาว จากนั้นเขาก็สามารถมองเห็นใบหน้าของหญิงสาวได้อย่างชัดเจน ดวงตาที่กลมโตและผิวที่สวยงาม มีหมวกหูแมวอยู่บนศีรษะและมีแมวสีเทาตัวน้อยน่ารักอยู่ในอ้อมแขน
หญิงสาวค่อยๆเปิดประตูอย่างเบามือและมองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่ามีคนอื่นอยู่หรือไม่ จากนั้นเธอก็ถอดหน้ากากออกด้วยความมั่นใจเธอหันกลับมาดวงตาของเธอเหมือนธารน้ำพุและในที่สุดเธอก็เผยใบหน้าได้เห็น
ดาราสาวที่มีค่าตัวสูงและชีวิตของเธอ เป็นซุปเปอร์สตาร์ที่มีแฟน ๆ มากกว่า 80 ล้านคน เซี่ยหว่านชิว
น่ารักน่ารักและสวยเซ็กซี่เหมือนแมวสาว หลินฟ่าน ไม่สามารถหาคำใด ๆ มาอธิบายความรู้สึกที่มีต่อหญิงสาวตรงหน้าเขาได้
เมื่อก่อนนี้ เซี่ยหว่านชิว คือเด็กผู้หญิงที่เขาคุ้นเคยไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ นั่งโต๊ะเดียวกันในโรงเรียนมัธยมต้นและในโรงเรียนมัธยม ทุกคนบอกว่าผู้หญิงเมื่อเข้าสู่อายุสิบแปดจะเริ่มเปลี่ยนไป หลังจากที่เธอเข้ามหาวิทยาลัยเธอก็สวยขึ้นและเธอก็กลายเป็นดาราดังที่มีทักษะการแสดงที่โดดเด่น
“เหมียว ~~~” ลูกแมวในอ้อมแขนของเธอร้องในอ้อมแขนของ เซี่ยหว่านชิว ดูเหมือนเธอจะมีความสุขกับมันไม่น้อย
“ ทำไมเธอถึงพาแมวตัวนี้มาที่นี่?” หลินฟ่านถามพร้อมกับ ยิ้มและมองไปที่ เซี่ยหว่านชิว
“นายไม่คิดว่าแมวนี่น่ารักเหรอ.. ดูเหมือนว่าจะเป็นแมวจรจัด หลังจากเห็นมันอยู่สักพัก เหมือนมันจะไม่มีเจ้าของ ฉันก็เลยพามันเข้ามาด้วย” เซี่ยหว่านชิว ลูบลูกแมวสีเทาอีกครั้งพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย
“ มาที่นี่ไม่มีใครเห็นเธอบ้างเหรอ เธอมีแฟนคลับตั้งมากมายถ้าพวกเขาเห็นว่าเธอกับฉันอยู่ที่นี่ฉันกลัวว่าพวกเขาจะมาฆ่าฉันนะ” หลินฟ่าน มองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง
คนดังคนอื่นๆมักจะได้รับความสนใจทุกหนทุกแห่ง ไม่ต้องพูดถึงซุปเปอร์สตาร์สาวสวยอย่าง เซี่ยหว่านชิว ที่ทุกผลงานของเธอจะได้รับความสนใจจากแฟน ๆ นับไม่ถ้วน
ฉันไม่รู้ว่ามีปาปารัสซี่กี่คนที่ต้องการขุดคุ้ยชีวิตส่วนตัวของ เซี่ยหว่านชิว บนอินเทอร์เน็ต แต่พวกเขาไม่สามารถขุดอะไรได้เลยเพราะอดีตของ เซี่ยหว่านชิว เป็นเพียงเด็กผู้หญิงธรรมดาไม่มีอะไรด่างพล้อย เหมือนแผ่นกระดาษเปล่า ยิ่งเป็นรูปถ่ายสมัยเรียนของเธอยิ่งทำให้เธอโด่งดังมากขึ้นไปอีก
“หลินฟ่าน..พูดเหมือนฉันทำอะไรไม่ดีกับนายที่นี่อย่างนั้นแหละ” แก้มของ เซี่ยหว่านชิว แดงและเธอมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง
ในร้านอาหารเล็ก ๆ ของ หลินฟ่าน นอกจาก เซี่ยหว่านชิว แล้ว แทบจะไม่มีใครมาที่นี่เลย
“ทำอะไรไม่ดีล่ะเห็นฉันเป็นคนแบบนั้นหรือ” หลินฟ่าน รีบตอบกลับ
“ใครจะไปรู้ล่ะ…เหมียว ~~~” เซี่ยหว่านชิว ก้มหน้าลงและมองไปที่ลูกแมวในอ้อมแขนของเธอเล่นกับลูกแมวพร้อมการกับเลียนแบบเสียง เหมียวๆของแมว
เมื่อมองไปที่ของ เซี่ยหว่านชิว ตอนแล่นกับแมว หลินฟ่าน ก็รู้สึกว่าเธอน่ารักเข้าแล้ว
เซี่ยหว่านชิว ออกรายการทีวีบ่อยๆ เพราะมีทักษะการแสดงที่ดีมาก ดาราหลายคนมักจะสร้างคาเรคเตอร์จากการแสดงของพวกเขา มีแต่เธอเท่านั้นที่จะเป็นตัวของตัวเองไม่ได้สร้างภาพเหมือนเช่นดาราหลายๆคน
เมื่อมองไปที่หมวกหูแมวที่ เซี่ยหว่านชิว สวมอยู่ หลินฟ่าน ก็อยากจะสัมผัสมัน
เมื่อ เซี่ยหว่านชิว กำลังเผลอขณะที่เล่นกันแมว หลินฟ่าน เพียงแค่ยื่นมือออกไป… ลูกแมวสีเทาที่กำลังส่งเสียงร้องเหมียว ๆ เหยียดอุ้งเท้าของมันและทำท่าจะข่วน หลินฟ่าน อย่างดุเดือด
เซี่ยหว่านชิว สะดุ้ง! หันหน้าขึ้นและมองไปที่ หลินฟ่าน ที่มือหยุดค้างไว้กลางอากาศ
หลินฟ่าน ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และมืออีกข้างก็เอื้อมหยิบแตงกวาออกมาแบ่งครึ่งแล้วยื่นส่งให้ เซี่ยหว่านฉี “กินแตงกวาไหม?”
“อ่อ…อ่า… ” เซี่ยหว่านชิว รับแตงกวามาและยิ้มเขินๆ
“ เมื่อกี้นายแค่อยากส่งแตงกวาให้ฉันจริงๆเหรอ?” เซี่ยหว่านชิวถามขึ้นมาและจ้องหน้าหลินฟ่าน
“อ่อ…ใช่ … ใช่สิ” หลินฟ่าน พยักหน้า
“เหมียว…” เซี่ยหว่านชิว ยิ้มและกัดแตงกวาเล็กน้อย
“นี่เจ้าแมวตัวนี้คิดจะทำร้ายฉัน!”หลินฟ่าน นึกขึ้นได้ เขามักจะให้อาหารแมวจรจัดตัวนี้ แต่เมื่อ เซี่ยหว่านชิว มาแมวตัวนี้กลับจะทรยศเขา
หลินฟ่าน มองไปที่แมวอีกครั้งและพบว่าลูกแมวสีเทาอยู่ในอ้อมแขนของ เซี่ยหว่านฉี อย่างสงบเสงี่ยม และหลับตา แกคงมีความสุขที่ได้อยู่กับอ้อมอกของ เซี่ยหว่านชิว ล่ะสิ
หลินฟ่าน คิดหมั่นไส้เจ้าแมวสีเทานี้เล็กน้อย
“เธอจะกินอะไรดี” หลินฟ่านถามแล้วยิ้มโดยไม่สนใจแมวสีเทาและเมื่อเขามีโอกาสเขาจะทำหมันแมว แล้วเลี้ยงแมวตัวเมียไว้รอบ ๆ ตัวสักหนึ่งโหลให้ เธอรู้ว่ามันเป็นแมวที่ร้ายกาจ
“บะหมี่ไข่” เซี่ยหว่านชิว กล่าว
ไม่มีอะไร … ยกเว้นบะหมี่ไข่ ที่พอจะอร่อยบ้าง
ในช่วงเวลาสั้น ๆ เซี่ยหว่านชิว กินแตงกวา ฉันว่ามันอร่อยมาก
เนื่องจากเป็นร้านอาหารเล็ก ๆ เซี่ยหว่านชิว จึงสามารถมองเห็นได้เมื่อ หลินฟ่านกำลังทำอาหาร
หลังจากจัดเรียงของบนโต๊ะอาหารนิดหน่อย หลินฟ่าน ก็หั่นมะเขือเทศเป็นชิ้น ๆ ก่อนอุ่นน้ำมันใส่หัวหอมใหญ่สับแล้วใส่มะเขือเทศลงไปผัด
เติมน้ำในหม้อในปริมาณที่เหมาะสมและเมื่อน้ำเดือดหลินฟ่าน ตีไข่อีกสองฟองลงไป
เมื่อไข่สุกใส่ก๋วยเตี๋ยวลงในหม้อกลิ่นหอมอ่อน ๆ หลินฟ่านใส่ซีอิ๊ว น้ำส้มสายชู เกลือและผักกาดหอม
การทำบะหมี่ไข่นั้นไม่ได้มีอะไรยุ่งยากแต่หลินฟ่าน ทำบะหมี่ไข่ อย่างตั้งใจ
เซี่ยหว่านชิว เธอมองไปที่ หลินฟ่าน ด้วยสายตาที่หญิงสาวมองชายหนุ่ม แววตาที่เป็นประกายและหวานซึ้ง
เขาหล่อขึ้นเยอะกว่าเมื่อก่อนและคงมีสาว ๆ หลายคนชอบและค่อยวิ่งตามใช่ไหม?
เซี่ยหว่านชิว ดู หลินฟ่าน ทำบะหมี่ไข่และยิ้ม ตอนที่เขาทำบะหมี่เขาดูหล่อกว่าดาราชายใน สังกัดเดียวกันกับเธอเสียอีก
“เหมี๊ยว!~~” ลูกแมวสีเทาร้องอย่างตกใจเมื่อตอนที่ หลินฟ่าน อยู่ใกล้ๆเธอก็คอยแต่จะลูบสัมผัสมัน
แต่เมื่อ หลินฟ่าน ไปทำบะหมี่ไข่ ความสนใจของ เซี่ยหว่านชิว ก็อยู่ที่เขาโดยที่ลืมสนใจมันไป
เมื่อ หลินฟ่าน หันหน้ามาและมองมาที่ เซี่ยหว่านชิว เธอ ก็รีบก้มหน้าลง และสัมผัสลูกแมวในอ้อมแขนของเธออย่างเงียบ ๆ แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและเหมือนไม่ได้แอบมอง หลินฟ่านอยู่มื่อสักครู่นี้
แน่นอน หลินฟ่าน เขาไม่ได้รู้ตัวเลยว่าถูกแอบมองอยู่ตลอดเวลา
แต่นั้นไม่นาน หลินฟ่าน ก็ปรุงบะหมี่ไข่แล้วและก็ยกวางไว้ตรงหน้า เซี่ยหว่านชิว
เซี่ยหว่านชิว พยักหน้าแล้วยิ้มกว้าง หยิบตะเกียบและมองไปที่ หลินฟ่าน “นายอยากกิน
ด้วยกันไหม” “เรากินข้าวด้วยกันไหม” หลินฟ่าน ตะลึงกับคำชวนและส่ายหัว “ฉันทำบะหมี่แค่ชามเดียวแค่นั้น”
เซี่ยหว่านชิว เห็นว่า หลินฟ่าน กำลังเกรงใจ ความทรงจำก็เหมือนได้กลับไปเรียนมัธยมปลายอีกครั้ง หลินฟ่าน ก็เลี้ยงขนมเธอ และแอบกินในชั้นเรียน จนถูกครูยึดไป … เมื่อคิดอย่างนี้ เซี่ยหว่านชิว ก็อดหัวเราะไม่ได้ “ ก็แค่กิน”
หลินฟ่าน รีบโบกมือปฏิเสธ เขาเป็นคนแบบนั้นไม่แม้ว่าเขาจะหิวแค่ไหนแต่เขาก็จะไม่กินบะหมี่กับเซี่ยหว่านชิว
“มันอร่อยมากนะรีบกินสิ! เธอกินเลย” หลินฟ่านรีบพูดปัด
“จะอร่อยแค่ไหนกันเชียว”เซี่ยหว่านชิว อ้าปากของเธอและก็กินบะหมี่คำโต
แม้ว่าหลินฟ่าน จะใช้เวลาสามปีในเมือง เมจิกซิตี้ แต่เขาก็เคยเขียนหนังสือในบ้านเช่าในช่วงสามปีก่อนหน้านี้แต่ทุกอย่างมันแย่มากในท้ายที่สุดเขาก็เปลี่ยนเส้นทาง และเขาจึงเปิดร้านอาหารเล็ก ๆ และเริ่มได้เพียงหนึ่งปีเท่านั้นและยังไม่มีความเชี่ยวชาญไม่น่าแปลกใจที่ขายไม่ดี
แต่อย่างไรก็ตามหลินฟ่าน ไม่สนใจอะไรมากนักเขาแค่อยากใช้ชีวิตอย่างเงียบ ๆ ไม่รบกวนคนอื่น เขาสามารถอยู่ตามลำพังได้ และมี เซี่ยหว่านชิว แวะมาที่ร้าน เป็นครั้งคราวและได้ทำอาหารดีๆให้กับเธอ หากเขาต้องการหาเงินจริงๆเขาคงจะใช้หน้าตา มันคุ้มค่าหากต้องการจะดึงดูดลูกค้ากลุ่มใหญ่ๆ
ไม่ต้องพูดถึงอะไรมากแค่มี เซี่ยหว่านชิว ถ้าให้เธอช่วยโปรโมทสักครั้งหนึ่ง แค่ร้านอาหารเล็ก ๆ ก็จะเปลี่ยนเป็นร้านยอดนิยมได้ เพราะแฟนคลับเธอเยอะมากจริงๆ
ยิ่งไปกว่านั้น หลินฟ่าน ยังคงมีระบบที่ลงชื่อเข้าใช้ได้วันละครั้งอยู่ดี ไม่ต้องกังวลกับชีวิตในอนาคตของเขาทั้งยังมีธุรกิจเล็กๆ เพียงแค่นี้ชีวิตของเขาเขาค่อนข้างดีแล้ว
อย่างน้อยๆก็มีเธอก็อยู่ที่นั่น
