“ค่ายกลทำลายล้างวายุสายฟ้า ไป!”
สิ้นเสียงตะโกนของแฝดวายุสายฟ้า จู่ๆ พสุธาในรัศมีพันจั้งก็มีตาข่ายสายฟ้าถี่ยิบปานฝาชีทรงกลมผุดขึ้นมา แผ่ปกคลุมทุกคน
ภายในค่ายกล สายลมและอัสนีที่แหลมคมดุจดาบหนาแน่นกว่าเมื่อครู่หลายสิบเท่า ทั่วฟ้าดินเต็มไปด้วยเสียงคำรามของวายุและสายฟ้า ชวนให้พรั่นพรึง
หงโต้วยังคงตัวใหญ่ยักษ์ ขนาดมหึมา จึงถูกกระแสไฟนับสิบกว่าเส้นและใบมีดลมโจมตีเข้าอย่างจังในพริบตา โหยหวนไม่ขาดสาย พลันหดร่างกายให้เล็กลงอยู่ในสภาพปกติ
“หลอมรวม!”
จู่ๆ แฝดวายุสายฟ้าหนึ่งขาวหนึ่งดำก็ตัวติดแนบชิดกัน จากนั้นระเบิดลำแสงเจิดจ้าจนไม่อาจมองได้
ทุกคนต่างก็ถูกแสงส่องจนทำให้หรี่ตาลง เมื่อแสงสว่างสลายไป คลื่นที่น่ากลัวอย่างยิ่งก็เริ่มแผ่กระจายไปทั่ว ทำให้อดสั่นสะท้านไม่ได้
อันหลินเงยหน้าขึ้น เห็นบุรุษที่มีผิวหนังดุจปลาขาวดำพันเกี่ยวกันปรากฏตัวกลางอากาศ กวาดสายตามองทุกคนที่อยู่เบื้องล่างด้วยความเย้ยหยัน
เท้าของเขาย่ำเมฆวายุ เนื้อตัวอาบกระแสไฟ แววตาดุดัน ชั่ววินาทีที่หายใจออก สายฟ้าก็กระเพื่อมขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าคล่องแคล่วเป็นอย่างยิ่ง
“จอกศักดิ์สิทธิ์ถูกชิง ได้เวลาปล่อยพลังงานที่ค่ายกลสั่งสมมาหลายปีให้หมดสิ้นแล้ว”
“วายุและสายฟ้าในปฐพีถูกควบคุมโดยข้า แม้จะเป็นนักพรตระดับแปลงจิต ก็ไม่อาจทลายค่ายกลทำลายล้างวายุสายฟ้าของผืนแผ่นดินนี้ได้!”
บุรุษขาวดำยืนตระหง่านไม่สะทกสะท้าน เสียงดังสนั่น เจือความทรงพลังน่าครั่นคร้าม
ตูม!
แรงดันพุ่งใส่บริเวณหนึ่งของอากาศ ค่ายกลวายุสายฟ้าภายในตาข่ายก็สั่นไหวขึ้นมาอย่างแรงทันที จากนั้นก็เริ่มปริแตกจนเกิดช่องโหว่
อันหลิน หวังเสวียนจ้านกับหลิวเชียนฮ่วนเหาะไปทางช่องว่างนั่นทันใดราวกับคาดการณ์ไว้แล้ว
“ไม่ไว้หน้ากันขนาดนี้เชียวหรือ” ใบหน้าของชายขาวดำกระตุกเล็กน้อย แต่ทว่าร่างกายเคลื่อนไหวเร็วยิ่งกว่าพูด
ชั่วขณะที่สายฟ้าสีน้ำเงินกระโดดโลดเต้น ชายขาวดำก็เป็นเหมือนสายฟ้าฟาด เพียงไม่กี่อึดใจ ก็มาโผล่ตรงหน้าอันหลิน เล็งเขาแล้วจะกระทืบเขาทันที!
ชายขาวดำรู้ว่าอันหลินมีพลังประหลาดที่สามารถควบคุมสายฟ้าและทลายค่ายกลได้ จึงเริ่มลงมือจากเขาก่อน และเลือกวิธีต่อสู้แบบถึงเนื้อถึงตัวด้วย
สายฟ้าคำราม เท้าที่ปกคลุมด้วยกระแสไฟเจิดจ้าโผล่มาฉับไว อันหลินทันแค่เพียงยกกระบี่ขึ้นขวาง กระแสไฟฟ้าที่ทรงพลังอย่างยิ่งจึงกระแทกลงบนกระบี่
พลังเหนือคำบรรยายแผ่จากกระบี่มายังตัวเขา ฉีกทึ้งอากาศรอบกาย คลื่นกระแทกม้วนตัวขึ้นสูงร้อยจั้ง
“พรืด…”
อันหลินกระอักเลือดออกมา ร่างตกลงบนพื้นทันใด กระแทกจนเกิดหลุมใหญ่
“อันหลิน!” หวังเสวียนจ้านย้อนกลับมาทันทีที่เห็นดังนั้น พุ่งกลับมาหาชายขาวดำที่คิดจะลงมืออีก
หลิวเชียนฮ่วนเหาะไปยังบริเวณที่อันหลินตกลงไป พร้อมกับเปิดม่านแสงกำลังใบมีดลมและสายฟ้าที่หลั่งไหลลงมาตามธรรมชาติให้กับเขา
อันหลินตะเกียกตะกายปีนขึ้นมาจากหลุม เลือดลมพลุ่งพล่าน ยังคงกระอักเลือดอยู่
“อันหลิน! เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง!” หลิวเชียนฮ่วนรีบรุดตามมา
อันหลินส่ายหน้าพลางยิ้มเฝื่อน “ยังขยับได้ แต่สู้ไม่ได้แล้ว…”
พูดจบ เขาก็เงยหน้ามองชายขาวดำด้วยความพรั่นพรึง เท้าที่กระทืบลงมาเมื่อครู่ เหมือนจะเอาชีวิตเขาจริงๆ เขาคิดว่ายันต์ประเมินผลการแพ้รบจะถูกกระตุ้นแล้วด้วยซ้ำ
จากนั้นเขาก็มองช่องโหว่ของค่ายกลที่เพิ่งถูกทลาย บัดนี้มันสมานตัวกันแล้ว
วิชาญาณทิพย์!
ดวงตาของเขากลายเป็นสีขาวอีกครั้ง ค้นหาช่องโหว่ของค่ายกลต่อ จะให้ค่ายกลพังถล่มทั้งหมดมันค่อนข้างยาก แต่พยายามหาช่องโหว่นั้นยังพอทำได้
ขณะที่เขากำลังสำรวจค่ายกลอยู่นั้น ก็มีเสียงร้องโหยหวนของหวังเสวียนจ้านดังมาจากท้องนภา
สายฟ้าฟาดอีกระลอกหนึ่ง ชายขาวดำมาโผล่ตรงหน้าเขาอีกครั้ง ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มชั่วร้าย “ก็บอกแล้ว…พวกเจ้าหนีไปพ้นหรอก!”
ชายขาวดำยังคงยกเท้าจะกระทืบหน้าอกของอันหลินเช่นเดิม เป็นฝ่าเท้าอันคุ้นเคย ไม่ต้องใช้ลูกไม้อะไรเลย อาศัยเพียงความเร็วและกำลังก็เหนือกว่าอันหลินอย่างสิ้นเชิงแล้ว
แต่อันหลินในตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว เขากำลังใช้วิชาญาณทิพย์ ช่องโหว่ของอีกฝ่ายเริ่มปรากฏสู่สายตา
ไม่ไหว…ถึงจะมองออก แต่ก็สู้ความเร็วไม่ได้…
กระบวนท่าที่หนึ่ง กระบี่วายุ!
อันหลินใช้กระบี่วายุในหกกระบี่เทพสงคราม พลังภายในร่างกายระเบิดความเร็วสูงสุดในระยะเวลาอันสั้น จากนั้นก็ยักย้ายร่างกายแล้วพลิกตัว!
เท้าสายฟ้าของชายขาวดำเฉียดร่างกายไป กระบี่พิชิตมารของอันหลินถูกลำแสงสีขาวโอบล้อม สร้างร่องรอยเส้นโค้งที่อันตรายถึงชีวิตลงบนลำคอของชายขาวดำ
เมื่อชายหนุ่มเห็นอันหลินหลบเท้าของเขาพ้นก็แสดงสีหน้าตกใจ จากนั้นก็เสียวสันหลังวาบ ร่นถอยออกไปโดยที่ไม่ลังเลยเลยสักนิด
พรึ่บ! ลำแสงกระบี่ดุจสายธารถูกปล่อยออกมาอย่างเร็วไว แต่ชายขาวดำก็ยังหลบได้อยู่ดี
เสาแสงพลังงานสีขาวทะลุทะลวงปฐพี ชั่วขณะที่ชายขาวดำพยายามหลบกระบี่สุดชีวิต มันก็พุ่งไปหาร่างกายของชายหนุ่ม
นี่เป็นลำแสงสุดท้ายของหลิวเชียนฮ่วน ฉวยโอกาสด้วยความเล่ห์กระเท่ห์ ชายหนุ่มไม่อาจหลบหลีกได้เลย
ลำแสงระเบิดตรงหน้าอกของชายหนุ่ม แต่เขาถอยหลังไปเพียงไม่กี่ก้าวก็ทรงตัวได้ หน้าอกดำเกรียม มีเสียงปริแตกของเกราะดังขึ้นมา
“เกราะวายุ?” สีหน้าของหลิวเชียนฮ่วนชะงักไป ตะโกนบอกอันหลินทันทีว่า “รีบหนีไป!”
ชายขาวดำคนนี้เผชิญหน้ากับลำแสงสุดท้าย ไม่ได้รับอันตรายร้ายแรงแต่อย่างใด ตอนนี้เนื้อตัวระเบิดกระแสไฟอันน่าพรั่นพรึง กระโจนใส่อันหลินอีกครั้ง!
“อ๊าก!” บนเวหา หวังเสวียนจ้านถือหอกยาวพุ่งมาทางชายขาวดำด้วยความโกรธแค้น ทิ้งภาพมายาของมังกรเขียวไว้ด้านหลัง ปลายหอกเป็นหัวมังกรแยกเขี้ยวที่เก่าคร่ำครึ
ชายขาวดำขมวดคิ้ว เขาไม่อาจเมินเฉยต่อการโจมตีของหวังเสวียนจ้านได้ ปลาสีขาวและสีดำโผล่แหวกว่ายอยู่ใต้ฝ่าเท้า หมัดมีวายุและสายฟ้าพัวพันกัน ปล่อยหมัดออกไปกระแทกภาพมายาของหัวมังกร
ตูม! เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นอีกครั้ง การปะทะของทั้งคู่ ทำให้เกิดพายุสายฟ้าที่น่ากลัวอย่างยิ่ง
หวังเสวียนจ้านถูกหมัดโจมตีจนกระเด็นออกไปภายใต้สถานการณ์ที่ระเบิดพลังอีกครั้ง
อันหลินใช้เวลาเพียงน้อยนิดหาช่องโหว่ของค่ายกลด้วยวิชาญาณทิพย์อีกครั้ง แรงดันพุ่งออกไปเพียงดีดนิ้ว ทะลุบริเวณหนึ่งของอากาศ
ขณะที่เขาคิดว่าทลายช่องโหว่ค่ายกลได้อีกคราแล้ว แรงดันอีกกลุ่มกลับทำลายแรงดันของเขาให้แตกสลายทันที
อันหลินชะงัก หันหน้าไปเห็นชายขาวดำกำลังจ้องเขาพร้อมกับยิ้มแสยะ
สายฟ้ากะพริบแปลบปลาบ ชายหนุ่มพุ่งมาหาเขาอีกครั้ง ดูเหมือนว่าหากไม่กำจัดเขาก่อนจะไม่ยอมรามือเสียแล้ว
ตูม! สายฟ้าสีทองแทรกแซงสถานการณ์รบ ฟาดชายขาวดำกะทันหัน
ขณะเดียวกัน ลูกประคำนับไม่ถ้วนก็ลอยล่องกลางอากาศ ผสานกำลังกับยันต์สีทอง ปล่อยพลังกำราบอันยิ่งใหญ่ พยายามเหนี่ยวรั้งชายขาวดำ
ตัวแทนของหอสร้างโลกกับเมืองพุทธลงมือแล้ว!
อันหลินเห็นหงโต้วที่ถูกฟ้าผ่าจนไหม้เกรียมข้างค่ายกล เพราะพยายามทะลวงค่ายกล ก็เข้าใจในบัดดล
หากสู้กันซึ่งๆ หน้า ไม่มีใครสู้ชายขาวดำได้ ทุกคนเลือกหนทางที่มีโอกาสรอดมากที่สุด นั่นก็ทลายค่ายกลแล้วหลบหนี
และการจะทลายค่ายกลที่สั่งสมพลังมาหลายปี มีเพียงอันหลินเท่านั้นที่ทำได้ เขาจึงเป็นกุญแจสำคัญในการฝ่าวงล้อมนี้ ตัวแทนที่เหลือจำเป็นจะต้องคุ้มครองเขา
“นิ่งอยู่ทำไม รีบทลายค่ายกลสิ!” หวงส่านตวาดเสียงกร้าว
มองหวงส่านที่ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง แต่ยังฮึดสู้ขึ้นมาได้ อันหลินก็ได้รับแรงกระตุ้น แต่ไม่มีเวลาให้คิดอะไรมาก เขาใช้วิชาญาณทิพย์อีกครั้ง
ค่ายกลทำงานไม่หยุดพัก ช่องโหว่ก็เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เขาเจอช่องโหว่อีกครั้ง เมื่อดีดนิ้ว แรงดันก็พุ่งตัวออกไป
ครั้งนี้เป็นเพราะทุกคนร่วมมือกันโจมตีชายขาวดำ ชายหนุ่มจึงปลีกตัวมาขัดขวางอันหลินไม่ได้
ตูม!
ช่องโหว่ของค่ายกลโผล่มาอีกครั้ง
หนนี้ ลมก่อตัวใต้ฝ่าเท้าอันหลิน พร้อมกับใช้กระบี่วายุอีกครา
เขาเองก็ทุ่มเทสุดชีวิตเพื่อความเร็ว ร่างกายกลายเป็นภาพลวงตา ความเร็วเหนือกำแพงเสียง มีวงคลื่นสีขาวแผ่กระจายตามมาด้านหลัง
พลังปราณผลาญอย่างรุนแรง หากเขาใช้กระบี่วายุ บางทีอาจจะหมดเรี่ยวแรงต่อสู้ไม่ได้อีก แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาให้ประวิงแล้ว หากช้าไป อาจถูกเตะจนตัวลอยอีกครั้ง
เสียงคำรามของชายขาวดำแว่วมาไกลๆ ทันใดนั้นก็มีมังกรสายฟ้าและหมาป่าวายุก่อตัวขึ้นตรงช่องโหว่ กำลังจ้องอันหลินอย่างน่าเกรงขาม
จากนั้น อันหลินจึงใช้คาถาเรียกสายฟ้า บังคับให้มังกรสายฟ้ากระโจนใส่หมาป่าวายุ
เกิดระเบิดอย่างรุนแรงอีกครั้ง พลังลมและสายฟ้าโจมตีกันและกัน
อันหลินอยู่ภายใต้การคุ้มกันด้วยม่านแสงของหลิวเชียนฮ่วน ไม่ลดความเร็วลง แต่ทะลุผ่านการปะทะของพลัง ออกไปจากค่ายกลได้สำเร็จ!
หลิวเชียนฮ่วนตามออกมาติดๆ แล้วใช้เวทมนตร์ต้านช่องโหว่ไว้ ไม่ให้มันสมานกัน
อันหลินนอนแผ่หลาอยู่บนพื้นอย่างหมดแรง เห็นการต่อสู้ที่ยังดำเนินอย่างดุเดือดอยู่ภายในผ่านช่องโหว่ ทุกคนต่อสู้พร้อมกับพุ่งตัวมาทางนี้
หงโต้วที่ไม่ได้ร่วมรบ วิ่งกะเผลกๆ ออกมา
เมื่อมันเห็นอันหลินนอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้น ก็อยากจะเข้าไปซัดสักทีให้รู้แล้วรู้รอด แต่เมื่อเห็นหลิวเชียนฮ่วนที่ถลึงตามองมัน จึงยับยั้งอารมณ์ชั่ววูบนั่นไว้
จากนั้น ตงเยี่ยนกับชิงซินก็พุ่งออกมา
เปรี้ยง! ชั่ววินาทีที่สายฟ้าระเบิด ชิงจือ หวังเสวียนจ้านกับหวงส่านก็โจมตีชายขาวดำจนล่าถอย ทั้งสามพุ่งออกจากช่องโหว่พร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย!
