เจ้ากลืนกินปราณสุสานได้รึ ? จางลู่แปลกใจ
เสี่ยวเสียเหมือนจะยังไม่พอใจและพูดขึ้น มันให้พลังมากกว่าจิตปฐมบทโกลาหลเสียอีก ! ข้ากลืนกินจิตปฐมบทโกลาหลอย่างน้อยหมื่นตัว ไม่สิ อาจจะเป็นล้านตัวก็ได้ซึ่งถือว่าทัดเทียมกับปราณสุสานที่ข้าได้กินไป
จางลู่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมา ดีมาก งั้นข้าก็ไม่ต้องกังวลเรื่องลานหลักของสุสานแห่งนี้แล้ว
แต่เดิมแล้วจางลู่กังวลถึงปราณสุสานที่ลานแห่งวิวรณ์ ปราณสุสานที่นั่นรุนแรงอย่างมาก หากไม่ใช่เพราะจิตสุสานสวรรค์จำกัดมันเอาไว้ เกรงว่าเขาคงไม่อาจจะเข้าไปด้านในได้
ลานแห่งวิวรณ์รึ ? นี่เป็นครั้งแรกที่เสี่ยวเสียมายังสุสานแห่งนี้ เป็นธรรมดาที่มันจะไม่รู้ถึงลานนั่น จางลู่มองไปที่เสี่ยวเสียแล้วพูดขึ้น มันคือลานหลักของสุสาน ปราณที่นั่นหนาแน่นกว่าที่นี่เป็นหมื่นเท่า !
เมื่อได้ยินแบบนั้นเสี่ยวเสียก็แสดงท่าทียินดีออกมาทันที
เป็นหมื่นเท่า ? เสี่ยวเสียคึกขึ้นมา เสียงของมันสั่นเพราะความตื่นเต้น นี่แหละสิ่งที่ข้ารอคอย ! นายท่าน ไปกันเถอะ เรารีบไปที่ลานนั่นกัน !
หากมันได้กลืนกินปราณสุสานทั้งหมดโดยเฉพาะปราณที่ลานหลักแล้ว งั้นเดาว่าความแข็งแกร่งของมันก็จะเพิ่มขึ้นมาอย่างมากรึอาจจะขึ้นไประดับใหม่
แน่นอนว่าเราต้องไปแน่แต่ต้องระวังตัว จางลู่เตือนขึ้นมา จิตสุสานสามารถควบคุมปราณสุสานได้ มันอาจจะแกร่งกว่าเจ้า…
เสี่ยวเสียมั่นใจในตัวเองอย่างมากและพูดขึ้น นายท่านสบายใจได้ มันไม่เป็นภัยต่อข้าหรอก ! หากได้ปราณที่ลานหลักมา งั้นเสี่ยวเสียก็ไม่มองจิตสุสานอยู่ในสายตา
หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น จางลู่เห็นเสี่ยวเสียมั่นใจก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาได้ตรงไปยังลานแห่งวิวรณ์พร้อมกับเสี่ยวเสียทันที
จากส่วนนอกของสุสานเดินทางเข้ามาเรื่อยๆ ปราณสุสานระหว่างทางนั้นถูกเสี่ยวเสียกินจนหมด
สุดท้ายที่ที่เต็มไปด้วยปราณสุสานก็กลายเป็นพื้นที่ว่างเปล่า
ความแข็งแกร่งของเสี่ยวเสียนั้นเพิ่มขึ้นมาอย่างช้าๆ แม้ว่าอาจจะมองไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน แต่ก็ดีกว่าไม่ได้อะไร
ที่ลานหลักของสุสาน
จิตมรณะรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของปราณสุสาน มันราวกับว่าร่างกายส่วนหนึ่งของมันโดนกัดกินไป มันโกรธขึ้นมา ใคร ! ใครกันที่กินชีวิตของข้า ! มันรีบตรวจสอบทั้งสุสานและไม่นานก็พบกับจางลู่และเสี่ยวเสีย เขานี่เอง !
ต่อมามันกลับสนใจเสี่ยวเสีย เพราะปราณสุสานจำนวนมากไหลเข้าไปในตัวเสี่ยวเสีย จึงทำให้เสี่ยวเสียดูคล้ายกับหลุมดำกลืนพลัง
นี่มันอะไรกัน ! ในเวลาเดียวกันจิตสุสานก็โกรธขึ้นมาแต่ในความโกรธนี้ก็มีความกลัวแฝงอยู่
ร่างของเสี่ยวเสียราวกับหลุมดำ ไม่ว่าจะกินปราณสุสานไปมากแค่ไหนแต่ก็เหมือนไม่พอ มันยังกินต่อได้เรื่อยๆ
จิตสุสานรับรู้ได้ว่าความแข็งแกร่งของตนนั้นลดลงมาอย่างช้าๆ แม้ว่าความเร็วนี้จะมองข้ามได้แต่ก็ต้องรู้ว่ามันใช้เวลาหลายปีนับไม่ถ้วนกว่าจะสั่งสมปราณสุสานและความแข็งแกร่งระดับนี้ได้ หากเทียบกับเวลาที่เสี่ยวเสียแย่งชิงมันไปแล้ว มันต่างกันจนน่ากลัว
ตาย เจ้าต้องตาย ! จิตสุสานโกรธจัด มันได้ควบคุมหุ่นเชิดเพื่อเข้าไปจัดการจางลู่และเสี่ยวเสีย
ตอนนี้มันอยู่ในช่วงอ่อนแอ หากยังฝืนลงมือเอง อาจจะทำให้ตัวเองบาดเจ็บหนักขึ้นไปอีก
จางลู่และเสี่ยวเสียยังเดินหน้าต่อ ไม่นานก็พบกับหุ่นเชิดจำนวนมากทั้งผู้นำ, พวกระดับสิบเท่า, ร้อยเท่ารวมถึงราชาจำนวนมากแห่กันเข้ามา
ผู้นำและพวกระดับสิบเท่านั้นมีมากที่สุด
จางลู่ชะงักไปและมองไปรอบๆ
เสี่ยวเสียพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น พวกนี้ดีกว่าปราณสุสานเสียอีก ! เสี่ยวเสียมองไปที่ราชาพร้อมกับเลียปาก
ท่ามกลางหุ่นเชิดนั้นมีปราณสุสานก่อตัวเป็นร่างมนุษย์และมองมาที่จางลู่ด้วยท่าทีโกรธแค้น ทำไมกัน ? ทำไมเจ้าถึงไม่ไปหาเรื่องไห่อู่เซิง แต่กลับมาหาเรื่องข้าแทน ?
มันเสียปราณสุสานไปจำนวนมาก ปราณสุสานที่มันใช้เวลาหลายปีนับไม่ถ้วนสั่งสมมา !
หัวใจของมันกำลังหลั่งเลือด !
จิตสวรรค์ ไม่สิ ข้าควรเรียกเจ้าว่าจิตมรณะจะดีกว่าสินะ ? จางลู่พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม เราได้พบกับอีกแล้ว
ไห่อู่เซิง…ข้าไปหาเขามาแล้ว จางลู่ยิ้มออกมา แต่ข้าอาจจะทำให้เจ้าผิดหวัง ข้าได้ยินเรื่องเล่าจากปากเขามา ซึ่งแตกต่างจากที่เจ้าเล่าให้ข้าฟัง ครั้งนี้ข้าจึงเดินทางมาเพื่อตรวจสอบเรื่องนี้…
จิตมรณะแสดงท่าทีแปลกใจออกมา เจ้าไปมาแล้วรึ ? เขา…ไม่ได้ฆ่าเจ้ารึ ?
เขาไม่ได้ฆ่าข้า เจ้าผิดหวังรึไง ? จางลู่พูดขึ้นมา ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ได้ฉลาดสักเท่าไหร่
เขามองไปที่จิตมรณะแล้วพูดขึ้นมา บอกมาซะว่าเจ้าเป็นใคร ? ทำไมถึงต้องสร้างลานแห่งวิวรณ์แห่งนี้ ?
จิตมรณะมองจางลู่ด้วยสายตาอาฆาตแต่ก็ยังไม่ลงมือ ข้าบอกไปแล้วไม่ใช่รึ ? ข้าเป็นร่างแยกของจ้าวโกลาหล
เจ้ายังไม่เล่าความจริงอีกรึ ? จางลู่หัวเราะออกมา เมื่อเจ้าไม่พูด งั้นข้าจะเล่าให้เจ้าฟังเอง เจ้าน่ะคือจิตมรณะที่เป็นตัวแทนการทำลายล้างและความตาย ข้าพูดถูกรึไม่ ?
ฮ่าฮ่า… จิตมรณะกลับหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะนี้เต็มไปด้วยท่าทีเยาะเย้ย นี่คือสิ่งที่ไห่อู่เซิงบอกเจ้ามารึ ? เจ้าเชื่อเขางั้นรึ ?
แล้วมันไม่ใช่รึ ? จางลู่คิ้วขมวด
การทำลายล้างก็คือการทำลายล้าง ความตายก็คือความตาย แล้วความจริงคืออะไร? การเกิดใหม่ล่ะมาจากไหน ? จิตมรณะอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า เรื่องแบบนั้นเจ้าเชื่อลงด้วยรึ ?
เสี่ยวเสียเริ่มไม่พอใจ จิตมรณะตรงหน้ากลับไม่คิดจะสนใจมันเลยรึไง ?
นายท่าน เมื่อมันไม่เชื่อฟัง ข้าจะสั่งสอนมันเอง เสี่ยวเสียอยากจะลองฝีมือแต่ก็ต้องรอให้จางลู่อนุญาตก่อน ข้ารับปากว่าหลังจากที่สั่งสอนบทเรียนแล้ว มันจะเชื่อฟังแน่ๆ
จางลู่โบกมือและมองไปที่จิตมรณะ ข้าจะถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย เจ้าเป็นใครและมีเป้าหมายอะไร ?
จิตมรณะโกรธขึ้นมาโดยเฉพาะเมื่อได้ยินคำพูดของเสี่ยวเสีย มันทำให้มันโกรธจัด มันกลับเป็นฝ่ายโดนรังแก สำหรับคำถามของจางลู่นั้น จิตมรณะก็ไม่พอใจเช่นกัน ข้าบอกไปแล้ว ข้าเป็นร่างแยกของจ้าวโกลาหล ทำไมเจ้าถึงไม่เชื่อข้า ? หากเจ้าไม่เชื่อ เจ้าก็ไปถามต้นไม้โกลาหลดู ! ไม่มีใครรู้จักข้าดีไปกว่าต้นไม้โกลาหลแล้ว !
