ระบบใช้จ่าย – ตอนที่ 14

ตอนที่ 14: ราชินีผู้แสนน่ากลัวฟ่านเออร์

เมื่อผ่านเข้ามาในประตูของบ้านพักหงหวู รถสี่คันขับเข้ามาและหยุดที่ด้านหน้าประตูใหญ่ ซึ่งแม่บ้านทำความสะอาดได้หันมามองและยิ้มให้ด้วยความเคารพ พูดสำเนียงเทียนจิงท้องถิ่น ในขณะที่หงต้าหลี่กลับมาถึง ” ท่านนายน้อยกลับมาแล้ว ไปเที่ยวมาสนุกไหมคะท่าน? ท่านพ่อและท่านแม่กำลังรอท่านนายน้อยอยู่ในห้องนั่งเล่น รีบเข้ามาค่ะ ” พวกเขาชำเลืองมองไปที่ผู้ติดตามที่ถูกคัดเลือกมาใหม่ ” ส่วนที่เหลือพวกคุณตามมาด้วย ท่านพ่อและท่านแม่ของท่านนายน้อยต้าหลี่ต้องการพบพวกคุณ “

 

ผู้ติดตามทั้งเก้ากำลังจ้องมองที่บ้านพักพร้อมอ้าปากค้าง พวกเขาก็ได้สงสัยในชีวิตของเขาว่าทำไมมันช่างแตกต่างกันเช่นนี้ ในเมื่อพวกเขาก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน

 

หลิงเสี่ยวหยี่ที่มีไหวพริบเป็นคนแรกได้ตอบโต้ด้วยความเคารพอย่างสุภาพต่อแม่บ้านอาวุโส ” ฉันเป็นผู้ติดตามของท่านนายน้อยหงต้าหลี่ ชื่อหลิงเสี่ยวหยี่ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ “

 

ผู้ติดตามคนอื่น ๆ ก็ได้ทำตามเธอโดยทันทีและคำนับแม่บ้านอาวุโสเช่นกัน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ฉลาด อย่างน้อยพวกเขาก็รู้ว่าจะต้องทำตามผู้นำในเวลาเช่นนี้ อีกทั้งพวกเขายังกังวลว่าพวกเขาจะถูกไล่ในไม่ช้า ดังนั้นพวกเขาจึงทำตามผู้ติดตามที่ได้ทิปเงิน 5,000 หยวนอย่างง่ายดาย ถึงแม้บางทีพวกเขาจะอิจฉาอยู่บ้าง แต่เนื่องจากพวกเขาก็อยู่ในตำแหน่งนี้เหมือนกัน พวกเขาจึงต้องระมัดระวังตัวที่จะไม่ทำอะไรผิดพลาด

 

แม่บ้านอาวุโสพยักหน้าเห็นชอบหลิงเสี่ยวหยี่และได้ยิ้มตอบ ” สาวน้อยเสี่ยวหยี่ช่างสุภาพจริงๆ มากับฉัน ทุกคนจะได้รับการฝึกฝนพิเศษเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะกลายเป็นผู้ติดตามของท่านนายน้อย “

 

หงต้าหลี่ก้าวเข้ามาอย่างฉุนเฉียว และเป็นผู้นำทางเข้าสู่บ้านพัก เมื่อเขาแน่ใจแล้วว่าพวกเขาคุยกันเสร็จแล้ว ถังมู่ซินก็ได้ติดตามอย่างใกล้ชิด นี่คือบ้านของหงต้าหลี่ หลังจากนั้น เธอควรแสดงมารยาทที่เหมาะสม  แม้ว่าจริงๆแล้วเธอไม่ได้ชอบหงต้าหลี่ก็ตาม

 

ผู้ติดตามทั้งเก้าแบ่งออกเป็นสองฝั่งอย่างเรียบร้อย โดยมีหลิงเสี่ยวหยี่เป็นผู้นำ และพวกเขาก็ติดตามหงต้าหลี่เข้าไปในบ้านพัก

 

เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องนั่งเล่น แม่ของหงต้าหลี่ยินดีต้อนรับพวกเขาด้วยรอยยิ้มและเอามือมาปัดฝุ่นละอองออกจากไหล่ของหงต้าหลี่ “ ต้าหลี่ แกกลับมาช้านะ แล้ววันนี้เป็นยังไงบ้าง สนุกไหม? ”

 

” อืม ผมมีความสุขมากครับ ” หงต้าหลี่มีอายุยี่สิบสองปีบนโลกนี้ แต่ไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้ในชีวิตของเขามาก่อน ทันใดนั้นเขาก็มีน้ำตาคลอและอารมณ์ฉุนเฉียว เนื่องจากเขาอยากเรียกเธอว่า “แม่” แต่คำพูดนั้นไม่สามารถพูดออกไปได้ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการเรียกแบบนั้น แต่คำว่า “แม่” และ “พ่อ” นั้น ต่างจากโลกที่เขาเคยอยู่ มันไม่ง่ายเลยที่จะเอาชนะอุปสรรคในใจของเขา

 

แม้ว่าเขาจะไม่สามารถออกเสียงได้ แต่หงต้าหลี่ก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษารอยยิ้มของเขา “ ผมสนุกมากคืนนี้ แต่ผมก็ใช้เวลามากเกินไปและผมก็ได้ทรัพย์สินมาด้วย ”

 

แม่ของเขาปลอบโยนเขา แม้หงต้าหลี่พูดอย่างนั้น “ แกมันเด็กโง่ แกสามารถใช้จ่ายทุกอย่างที่แกต้องการได้เลย พ่อและแม่ไม่ได้ขาดแคลนเงิน ไม่มีอะไรต้องห่วง และก็ตอนนี้แกเหนื่อยแล้วหรอ? ” แม่ของเขาหันไปหาผู้ติดตามคนหนึ่ง “ แม่บ้านหลิวมาหาต้าหลี่และพาเขาไปอาบน้ำแล้วพาเขาเข้านอนนะ เดินช้าๆไม่ต้องรีบ ร่างกายของต้าหลี่นั้นอ่อนแอ ”

 

” ผมจะไปอาบน้ำแล้ว ” ต้าหลี่รู้สึกถึงก้อนเนื้อในลำคอของเขา เขาติดตามแม่บ้านหลิวไปอย่างรวดเร็ว กังวลว่าน้ำตาของเขาจะร่วงหล่นในไม่ช้า ถ้าเขายังอยู่ตรงนี้

 

ความรักของแม่อาจดูเรียบง่าย แต่มีเพียงคนที่เกี่ยวข้องเท่านั้นที่จะรู้ว่าเขารู้สึกอย่างไร

 

หลังจากหงต้าหลี่ออกไป แม่ของเขาก็ดึงถังมู่ซินมานั่งที่โซฟาข้าง ๆ ก่อนที่จะพูดกับเธอว่า ” มู่ซิน นี้มันก็ดึกมากแล้วนะหนู ทำไมหนูไม่มาพักที่นี่คืนนี้ละ เรามีห้องมากมาย ฉันจะโทรหาคุณพ่อของหนูให้ตอนนี้ “

 

เมื่ออยู่ห่างจากหงต้าหลี่แล้ว ถังมู่ซินก็แสดงความฉลาดของเธอ เธอปฏิเสธข้อเสนออย่างมีเหตุผล “ ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า หนูต้องเตรียมตัวสำหรับไปโรงเรียนในวันพรุ่งนี้ มันน่าอาย ถ้าหนูทำตัวรบกวนคุณป้า ”

 

” โอเคจ้า ป้าจะให้คนขับรถพาไปส่งหนูที่บ้านนะ ” แม่ของหงต้าหลี่จับมือถังมู่ซิน       ..สาวน้อยหน้าตาสดใสคนนี้ช่างงดงามเหลือเกิน ไม่กี่ปีที่ผ่านมาเธอโตขึ้นมาก ใครจะรู้ว่าเธอจะมีเสน่ห์มากขึ้นขนาดนี้ เมื่อมองไปรอบ ๆ ตัวเธอ พยายามหาสิ่งที่เหมาะกับของขวัญให้กับถังมู่ซิน แต่ก็ไม่มีอะไรเลย พ่อของหงต้าหลี่กระแอมในคอของเขา เขามีความเชี่ยวชาญเรื่องของขวัญ และพูดกับภรรยาว่า ” ที่รักหยุดมองหนูมู่ซินได้แล้ว เครื่องประดับของคุณมีมากจนเกินไป และเครื่องประดับก็ดูเป็นผู้ใหญ่เกินไป ฉันได้เตรียมของขวัญสำหรับหนูมู่ซินไว้แล้ว “

 

เขาดึงแหวนหยกออกมาจากกระเป๋าของเขา สีเขียวมรกตที่โปร่งใส เกือบจะเห็นการหักเหของแสง มันไม่ใช่เครื่องประดับธรรมดาทั่วไปอย่างแน่นอน พ่อของหงต้าหลี่สวมแหวนบนนิ้วเรียวของถังมู่ซินและยิ้ม ” พ่อของฉันเตรียมแหวนนี้ให้หนู เมื่อหนูได้หมั้นหมายแล้ว มันเรียกว่าแหวนฟ้า อย่าดูถูกมันนะ มันทำให้ผู้สวมแหวนรู้สึกสงบและสามารถปรับสมดุลพลังในร่างกายของหนูได้ด้วย “

 

ในใจของถังมู่ซิน เธอได้ตัดสินใจแล้วว่าเธอจะปฏิเสธการแต่งงานในอนาคต เธอรู้สึกกังวลว่าพ่อของหงต้าหลี่ได้เตรียมของขวัญล้ำค่าสำหรับเธอไว้แล้ว เธอรู้สึกไม่สบายใจที่จะยอมรับมัน แต่การปฏิเสธก็อาจจะทำให้เขาผิดหวัง อย่างไรก็ตาม หากเธอยอมรับมันคงเป็นเรื่องที่ยากที่จะหาทางปฏิเสธและคืนแหวนในอนาคต

 

เมื่อพิจารณาถึงสถานการณ์ที่บ้านเธอ เธอกัดริมฝีปากและรับของขวัญมา ” หนูจะรักษาไว้ให้ดีค่ะ ขอบคุณคุณลุงนะคะ ” ในใจของเธอ เธอได้ตัดสินใจที่จะวางวงแหวนไว้อย่างเหมาะสม แทนที่จะสวมมัน

 

เมื่อเธอรับของขวัญมาแล้วและทักทายพ่อแม่ของหงต้าหลี่เสร็จ  ถังมู่ซินก็พร้อมที่จะกลับบ้านของเธอ แม่ของหงต้าหลี่พยายามรั้งเธอให้อยู่ต่อ แต่ก็ไม่เป็นผล

 

หลังจากถังมู่ซินกลับไปแล้ว ผู้ติดตามทั้งเก้าคนก็ยังอยู่ในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ การแสดงออกของแม่หงต้าหลี่ก็ได้เปลี่ยนไป ราวกับว่าความอบอุ่นและรอยยิ้มของเธอถูกเช็ดออกจากใบหน้าไปแล้ว ทันใดนั้นเธอก็ได้แผ่รังสีอำมหิตแทนและพูดอย่างเยือกเย็นว่า ” ตั้งแต่หงต้าหลี่เลือกพวกคุณมา อย่าหาว่าฉันไม่เตือน อย่าโทษว่าฉันใจร้าย ถ้ามีใครกล้าสู้เขาหรือกลั่นแกล้งเขา! ” เพียงไม่กี่คำจากแม่ของหงต้าหลี่ ดูเหมือนว่าอุณหภูมิในห้องนั่งเล่นจะลดลงไปถึงสิบองศาได้ ผู้ติดตามทั้งเก้าคนนั้นมึนงงและสั่นกลัวจากคำพูดของเธอ

 

ในฐานะผู้นำ หลิงเสี่ยวหยี่ตอบว่า ” รับทราบค่ะ ท่านผู้หญิง ได้โปรดชี้นำพวกเรา “

 

แม่ของหงต้าหลี่ยืนขึ้นและเดินมาสังเกตผู้ติดตาม ในขณะที่เธอกอดอกไว้ด้านหลัง เธอเทศน์อย่างเยือกเย็นว่า ” ข้อแรก การประพฤติตัวต้องเหมาะสมกับตำแหน่งของพวกคุณ! ต้าหลี่จะเป็นเจ้านายของพวกคุณ ห้ามขัดคำสั่ง ถ้าเขาห้ามไม่ให้คุณหันไปทางตะวันออก คุณต้องรับฟังคำสั่งจากเขา นั่นหมายความว่าถ้ามีหลุมไฟวางอยู่ข้างหน้าพวกคุณ และเขาขอให้คุณกระโดด คุณจะต้องกระโดดเข้าไป คุณได้ยินที่ฉันพูดไหม?

 

หลิงเสี่ยวหยี่และคนอื่น ๆ สั่นด้วยความกลัว แต่ก็ยังต้องตอบด้วยความเคารพว่า         ” รับทราบ “

 

แม่ของต้าหลี่กล่าวต่อว่า ” ข้อที่สอง ร่างกายของต้าหลี่นั้นอ่อนแอ ถ้าเขาล้มลงไปตอนที่เขาอยู่ข้างนอก ฉันต้องการให้คุณคอยดูแลช่วยเหลือเขา ถ้าเขามีรอยถลอกแม้แต่นิดเดียวหรือผมร่วงสักเส้นเดียว ฉันจะให้คุณชดใช้! ”

 

หลิงเสี่ยวหยี่และคนอื่น ๆ ส่งเสียงพึมพำ ใครจะรู้ว่าหงต้าหลี่จะล้มลงตอนไหน? พวกเขาทำได้อย่างดีที่สุดคือดูแลเขาอย่างระมัดระวัง “รับทราบ “

 

แม่ของหงต้าหลี่กล่าวต่ออีกว่า ” ข้อที่สาม ทุกคนต้องคอยดูสถานการณ์ต่างๆภายในบ้านถ้าใครเข้ามาทำร้ายต้าหลี่ ฉันต้องการให้พวกคุณปกป้องเขาด้วยชีวิต ถึงแม้ว่าคุณจะได้รับบาดเจ็บแทนเขา แต่ในนามของต้าหลี่ ฉันจะไม่ลังเลที่จะช่วยเหลือและมอบรางวัลทดแทนให้พวกคุณ มีใครจะถามอะไรอีกไหม? “

 

สิ่งที่แม่ของหงต้าหลี่พูดนั้นหมายถึงผู้ติดตามเหล่านี้จะกลายเป็นบอดี้การ์ดของหงต้าหลี่ หากสถานการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น พวกเขาจะต้องรับกระสุนแทนหงต้าหลี่

 

แม้ว่าสภาพที่เกิดขึ้นจะดูสาหัส ที่ผ่านมาพวกเขาคิดว่าตระกูลหงร่ำรวยมหาศาล แม้ว่าพวกเขาจะต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อหงต้าหลี่ พวกเขามั่นใจได้ว่าค่าชดเชยจะไม่อั้น พวกเขาผงกหัวเข้าใจ ” รับทราบ! “

 

ในที่สุดแม่ของหงต้าหลี่ก็พอใจ หลังจากเห็นว่าพวกเขาเห็นด้วย มันจำเป็นที่จะต้องให้รางวัลพวกเขาหลังจากเคร่งขรึมและพูดจบแล้ว ในที่สุดการแสดงออกของเธอก็อ่อนลง ” ความคาดหวังของฉันอาจสูง แต่ฉันจะไม่ทำร้ายพวกคุณ หลังจากตรวจสอบผู้ติดตามอย่างถี่ถ้วนแล้ว ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว แม่บ้านจะฝึกสอนขั้นพื้นฐานให้สามวัน หลังจากนั้นพวกคุณจะได้เงินเดือน เดือนละ 10,000 หยวน ถ้าต้าหลี่แนะนำให้คุณทำอะไร ทำให้เขามีความสุข คุณอาจจะต้องใช้รถรุ่นแองเจิ้ลเพลย์ในการเดินทาง อืม..คุณอาจอยู่ในอาคารคนรับใช้ในเวลาที่สำคัญ นี้คือทั้งหมดที่พวกคุณต้องรู้ แม่บ้านจะนำคุณไปเรียนรู้เรื่องมารยาทพื้นฐานบางอย่าง “

 

แม่ของหงต้าหลี่พูดทุกอย่างที่เธอต้องการจะพูดแล้ว เธอก็ได้โบกมือให้หลิงเสี่ยวหยี่มาหาและพูดว่า ” เธอตามฉันมา ฉันมีเรื่องบางอย่างที่จะถาม “

ระบบใช้จ่าย

ระบบใช้จ่าย

เรื่อง ระบบใช้จ่าย โดย นำเรื่อง ระบบใช้จ่าย มาเป็นบางส่วน บทนำ เขาได้ตายไปเพราะช่วยเหลือคนจากการถูกรถชน จากนั้นก็ได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง พร้อมกับระบบแปลกๆและยังโลกใบเดิมที่ผิดไปจากเดิมอีก เรื่องย่อ ” หงต้าหลี่ เพศชายอายุ 22 ปี ไร้ครอบครัว ได้เสียชีวิตอย่างโชคร้ายโดยที่ได้ช่วยเหลือเด็กสองคนที่กำลังจะถูกรถชน หลังจากหารือหลายครั้ง หน่วยงานที่เกี่ยวข้องตัดสินใจให้เกียรติเขาในฐานะวีรบุรุษและนักศึกษามหาวิทยาลัยดีเด่นของจังหวัด “ – หนังสือพิมพ์รายวันประชาชน … ” ไม่!ไม่!ไม่! ไม่มีทาง หนูจะไม่หมั้นกับตระกูลหงเด็ดขาด! ” ถังมู่ซินพูด เธอซ่อนศรีษะไว้ใต้หมอนและกะดิกขาไปมาอย่างหงุดหงิด ” หงต้าหลี่เป็นพวกเศษเดนที่คนรู้จักกันทั่วเมือง เขาเป็นพวกสุรุ่ยสุร่ายและเป็นที่ขายหน้าของตระกูลหง เขาทั้งอ่อนแอและสมองทึบอีกด้วย ไม่มีทางที่หนูจะเอาคนแบบนี้มาเป็นคู่หมั้นหรอกนะ! “ ถังมู่ซิน เป็นลูกคนเดียวของ ถังรุ่ยชี ประธานบริษัทถังเวชกรรม เธอเป็นคนที่มีความสามารถทั้งการอ่านและเขียน ทั้งนี้เธอยังเป็นคนที่เที่ยงธรรมและเป็นคนที่สวยงามอีก ด้วยรูปลักษณ์ของเธอ เปรียบได้กับดอกไม้ที่สวยที่สุดราวกับว่าทุกอย่างนั้นดีไปหมดเมื่ออยู่กับเธอ ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังเป็นสุดยอดแม่ครัว ทำให้เธอเป็นภรรยาในแบบอุดมคติเลยทีเดียวเชียว การที่ทั้งทำอาหารได้อร่อยและหน้าตาเป็นเลิศเช่นนี้ เธอจะต้องเป็นผู้หญิงในฝันของผู้ชายหลายคนในโรงเรียน วันนี้ เธอได้ยินเสียงจากพ่อว่าจะพาเธอไปหาตระกูลหงต้าหลี่ที่แสนน่าอับอาย เพื่อที่จะได้หมั้นตัวเธอกับลูกชายของตระกูลหง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถยอมรับได้เลยสักนิดเดียว ” ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อแม่ของเขาตามใจและพวกเขายังมีลูกแค่คนเดียว คนไร้ค่าอย่างเขาคงจะถูกไล่ออกจากตระกูลหงไปนานแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ เขาจะยังสามารถใช่เงินสุรุ่ยสุร่ายได้แบบนี้อีกงั้นเหรอ? “ เมื่อได้ยินคำพูดของลูกสาว ถังรุ่ยชีซึ่งนั่งอยู่หน้าเตียงก็ได้ยิ้มแย้ม ” ซินซิน1 ไม่ใช่ว่าพ่อมีทางเลือก การแต่งงานระหว่างหนูกับหงต้าหลี่ถูกตัดสินโดยคุณปู่เมื่อหลายปีก่อน แม้ว่าเขาจะเป็นเด็กน้อยทึ่ม ๆ คนหนึ่ง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่ใช่มั้ย จากสิ่งที่พ่อรู้จริง ๆ แล้ว หงต้าหลี่เป็นเด็กที่หน้าตาดีเลยนะ … “ ถังรุ่ยชี สวมเสื้อกล้ามสีเขียวที่สะอาดสะอ้านและเน็คไทที่มีปมเรียบง่ายตรงคอของเขา เขามีหนวดเคราอยู่เหนือริมฝีปาก เขาถือกล่องยาสูบไว้ในมือและผมสีดำสั้นของเขาก็ได้ถูกหวีอย่างเรียบร้อยไปทางด้านหลังของศีรษะอย่างดูดี ความแปลกเพียงอย่างเดียวก็คือ ตอนนี้ดวงตาของเขาเปล่งประกายพร้อมกับเต็มไปด้วยความรู้สึกหมดหนทางและไม่เต็มใจ พูดตามตรง เพราะเขาไม่มีทางเลือกหรอกนะ เขาจะยอมมอบลูกสาวที่มีค่าของตัวเองให้กับคนไร้ค่าอย่างหงต้าหลี่งั้นหรอ? สาเหตุที่เขาเรียกว่าคนไร้ค่างั้นเหรอ ก็เพราะหงต้าหลี่อาจเรียกได้ว่าเป็นคนประหลาดที่สุดบนโลกใบนี้ สิ่งเดียวที่เขาชอบทำก็คือ การถลุงเงินที่มีอยู่ของตนเอง คำพูดประจำตัวของเขาคือ ” ฉันจะต้องฟุ่มเฟือยสิ ถ้าฉันไม่ใช้เงิน เงินที่พ่อแม่ของฉันที่หามาก็คงสูญเปล่าใช่ไหมละ? “ คำพูดของเขาได้สร้างเสียงหัวเราะให้ทุกคนในเมืองเทียนจิง ผู้ปกครองจำนวนมากต่างก็ได้สอนลูกของพวกเขาโดยพูดว่า ” ถ้าลูกกล้าเรียนรู้เรื่องการใช้เงินจากหงต้าหลี่ ไปกินข้าววัดเลยไป! “ ดังนั้นแล้ว จึงเป็นที่เข้าใจได้เลยว่าทำไมถังมู่ซินถึงได้อารมณ์เสีย

Comment

Options

not work with dark mode
Reset