“เธอสนิทกันเหมือนพี่น้องมาหลายปีแล้ว หลังจากที่เธอคบผู้ชายดี ๆ หล่อนเคยแนะนำผู้ชายดีให้เธอบ้างไหมล่ะ อีกหน่อยหล่อนอาจไม่ได้ปฏิบัติกับเธอในฐานะเพื่อนแบบนี้ด้วยซ้ำ”
“เธอ” เจียงหลัวลี่ตัวสั่นด้วยความโกรธ
“เธอจะทำไม”
เฉียวเมียนเมียนแม้จะโกรธที่พวกเขาพูดจาว่าร้ายตนเอง แต่ยังไม่ทำอะไร แต่เมื่อเธอได้ยินพวกเขาเริ่มว่าร้ายเจียงหลัวลี่ ใบหน้าของเธอก็มืดลงทันที น้ำเสียงของเธอเย็นชาและดูอันตราย
“นี่ พวกเธอทำเหมือนว่าฉันไม่ใช่เพื่อนของพวกเธอแล้ว งั้นก็ไม่จำเป็นที่จะต้องคบหากันอีกต่อไป ฉันเป็นคนชวนมาทานอาหารมื้อนี้ด้วยกัน ฉันไม่ปล่อยให้เธอต้องมาช่วยหารค่าอาหารหรอก แต่ฉันชวนเพื่อนของฉันมาที่นี่ หากพวกเธอไม่มีอะไรเกี่ยวกับข้องกับฉันแล้ว ก็ออกไปซะ”
เฉียวเมียนเมียนเรียกพนักงานเสิร์ฟมา
“คุณเฉียวมีอะไรให้ช่วย โปรดแจ้งให้เราทราบ”
ก่อนที่เฉียวเมียนเมียนและคนอื่น ๆ จะมาถึง พวกเขาได้รับแจ้งว่าพวกเขาเป็นแขกวีไอพีที่ต้องดูแลด้วยความสุภาพและความเคารพ
ทำให้พนักงานเสิร์ฟถึงสุภาพกับเธอเป็นอย่างมาก
“อืม”
เฉียวเมียนเมียนแสดงท่าทางไปทางไป๋เสี่ยวและจางอี้เว่ย
“ฉันรบกวนให้คุณพาผู้หญิงสองคนนี้ออกไปจากร้านด้วยค่ะ ฉันเกรงว่าเธอจะหลงทาง”
พนักงานเสิร์ฟตะลึง
ดูเหมือนพวกเขาจะสนิทกันเมื่อไม่นานมานี้พวกเขายัง…
แต่เขาหายจากอาการตกใจและยิ้มได้อย่างรวดเร็ว
“ได้ครับ คุณเฉียวไม่ต้องกังวล ผมจะนำทางเพื่อนของคุณออกไปเองครับ”
“ไม่คะ ผิดแล้ว”
“ครับ?”
เฉียวเมียนเมียนกล่าวอย่างเคร่งเครียด
“พวกเขาไม่ใช่เพื่อนของฉัน เราเป็นแค่คนรู้จัก ไม่ได้เป็นเพื่อนกันค่ะ”
“เฉียวเมียนเมียน!”
ไป๋เสี่ยวและจางอี้เว่ยได้รับความอับอายต่อหน้าสาธารณชน พวกเขากัดฟันแน่นและตะโกนว่า
“เกินไปแล้วนะ! เธอเป็นใครถึงมาไล่เราออกไป? เป็นเจ้าของที่นี่หรือไง? เราจะออกไปหรือไม่ออกไปไม่ใช่ธุระของเธอ”
“ขอโทษด้วยครับคุณผู้หญิง”
พนักงานเสิร์ฟมองออกมาเกิดความขัดแย้งระหว่างพวกเขาเพียงไม่กี่คน
เขาไม่ต้องการรู้ว่ามันเรื่องอะไร รู้เพียงว่า คุณเฉียวเป็นวีไอพีที่เขาจะไม่สามารถรุกรานได้
ส่วนคนที่เหลือเขาไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย
“ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเข้ามาในคลับเฮ้าส์ของเราตามต้องการได้ครับ ก่อนมาต้องนัดหมายล่วงหน้าและยืนยันตัวตนก่อน หากไม่ใช่คุณเฉียว พวกคุณก็ไม่สามารถเข้ามาได้ ตอนนี้คุณเฉียวบอกว่าคุณไม่ใช่เพื่อนของเธอ ผมต้องขอให้คุณทั้งคู่ออกไปจากที่นี่ทันทีครับไ
ท่าทีของไป๋เสี่ยวและจางอี้เว่ยดูแย่มาก
“เฉียวเมียนเมียน เธอ…” ไป๋เสี่ยวขบกรามแน่น
“เธอกำลังทำให้เราขายหน้า”
เฉียวเมียนเมียนมองไปที่เธออย่างเย็นชา
“เธอทำตัวเองให้ขายหน้า ไม่ใช่ฉัน”
“เสี่ยวเสี่ยวไปกันเถอะ!”
จางอี้เว่ยรู้ดีว่าพวกเขาจะต้องอับอายมากขึ้นหากอยู่ต่อไป เธอจังไปที่เฉียวเมียนเมียน
“สิ่งที่ฉันต้องเจอทั้งหมดในวันนี้ จะต้องย้อนกลับไปหาเธออย่างแน่นอน ต้องขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้ ในที่สุดเราก็รู้ธาตุแท้ของเธอ ไม่แน่แปลกใจหรอกที่ เซิน เยวเยว จะเกลียดเธอเข้าไส้ ดูเหมือนเธอก็ไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องอะไรเลย”
เธอลุกขึ้นพร้อมที่จะจากไป
“เฉียวเมียนเมียน คอยดูเถอะ!” ไป๋เสี่ยวลุกขึ้นด้วยความสับสน
“แล้วทุกคนในวิทยาลัยจะได้รู้ เราจะเปิดเผยให้ทุกคนรู้ว่าเธอนั่นแย่แค่ไหน”
