คลับเฮ้าส์มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมากกว่า 10คน และแต่ละนายได้รับการคัดเลือกจากกองกำลังฝึกหัดชั้นยอด ในแง่ของทักษะและร่างกาย พวกเขามีรอยบากเหนือบอดี้การ์ดของซูเจ๋อมาก
ใบหน้าของซูเจ๋อซีดเซียวเมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาถึง
“ผมเป็นทายาทของซูแมนเดท และผมเป็นผู้ถือบัตรแพลทินัมของคลับเฮ้าส์แห่งนี้ บอดี้การ์ดสี่คนนี้เป็นคนของผม กรุณาอยู่ห่าง ๆ เขาด้วย”
1คนต้องใช้เงินหลายสิบล้านหยวนต่อปี เพื่อเป็นผู้ถือบัตรแพลทินัม
คลับเฮ้าส์แห่งนี้เคารพลูกค้าที่มีกำลังจ่ายสูงเช่นนี้
ในอดีตเมื่อซูเจ๋อเข้ามาในคลับเฮ้าส์นี้ พวกเขาสุภาพกับเขาเสมอ
แต่วันนี้…
แม้ว่าพวกเขาจะได้ยินว่าเขาเป็นผู้ถือบัตรแพลทินัม แต่ผู้รับผิดชอบก็ไม่ได้แสดงความเมตตาต่อเขา
“แม้ว่าคุณจะเป็นผู้ถือบัตรไดมอนการ์ด แต่คุณก็ต้องออกไปหากคุณสร้างปัญหาที่นี่ คุณซูคุณจะออกไปเองหรือให้พวกเราไล่คุณออกไป”
โดยปกติคลับเฮ้าส์จะไม่ทำแบบนี้
ผู้อุปถัมภ์สถานที่แห่งนี้มักจะเป็นผู้มีอำนาจของเมืองหยุนเฉิง
พวกเขาทุกคนรู้สึกว่าพวกเขามีความสำคัญและมีพลัง แม้บางครั้งอาจจะมีความขัดแย้งกันบ้าง
คลับเฮ้าส์มักจะไม่เข้าไปแทรกแซง
แต่คราวนี้ ทายาทของตระกูลซูทำให้คนของตระกูลเหมาขุ่นเคือง
แม้แต่เจ้านายของพวกเขาก็ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้
ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมเสียทายาทตระกูลซูคนนี้
ครอบครัวและฐานของเขาด้อยกว่ามาก
ซูเจ๋อไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคลับเฮ้าส์ไม่ได้แค่ขับไล่คนของเขา แต่ยังขับไล่เขาด้วย
และทำมันต่อหน้าเฉียวเมียนเมียน
เขารู้สึกราวกับว่าพวกเขาตบหน้าเขา
ตอนนี้ใบหน้าของเขามืดลงมาก
“นี่คือวิธีที่พวกคุณปฏิบัติต่อลูกค้าของคุณเหรอ? ผมขอพบเจ้านายของคุณครับ อยากจะถามว่านี่คือวิธีที่พนักงานของเขาควรปฏิบัติต่อลูกค้าหรือไม่”
“ฮ่า”
ผู้รับผิดชอบรู้สึกขบขันกับวีที่เขาดึงเจ้านายเข้ามาเกี่ยว
“เจ้านายของเรางานยุ่งมากเขาไม่มีเวลาสำหรับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้ ผมจึงมาที่นี่แทน คุณซูครับ ผมขอแนะนำให้คุณออกไปดี ๆ ดีกว่า ไม่งั้นเรื่องมันจะดูแย่สำหรับคุณ”
เมื่อเห็นว่าพวกเขาพยายามไล่เขาออกไป ซูเจ๋อก็รู้ว่าเขาต้องออกไปด้วยตนเอง
เมื่อต้องกลืนความโกรธเข้าไป
คนส่วนใหญ่ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าของคลับเฮ้าส์คือใคร
แต่ทุกคนก็รู้ดีว่าเขาไม่ใช่คนเล่น ๆ
“ผมจะเปิดเผยการกระทำของคุณต่อสื่อ”
ซูเจ๋อเหวี่ยงคำพูดนี้ใส่พวกเขา ก่อนจะเดินออกไป
เมื่อเขามาถึงทางออกก็ได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่อีกครั้ง
คราวนี้พวกเขาไม่ได้พูดคำหยาบคาย แต่พูดด้วยท่าทีสุภาพ
“คุณเหมาครับ ต้องขออภัยจากใจจริง เป็นความผิดของทางเราที่ไม่จัดการเรื่องนี้ให้ดี ทำให้คุณเฉียวและเพื่อน ๆ เกิดความวุ่นวาย”
ซูเจ๋หยุดและหัวกลับมาดู เขาเห็นว่าผู้รับผิดชอบก้มตัวลงอย่างสุภาพขนาดนั้นได้อย่างไร
มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับวิธีการพูดของเขา
ความแตกต่างอย่างสิ้นเชิงในการรักษาลูกค้า ทำให้เขารู้สึกแย่ลงไปอีก
ท่าทีของเขาน่ากลัวและเกือบจะบิดเบี้ยวไปทั่วทั้งใบหน้าของเขา
เมื่อมาถึงจุดนี้ ทั้งความมั่นใจและศักดิ์ศรีของเขาถูกโจมตีอย่างรุนแรง
เขาคิดว่าหลังจากเฉียวเมียนเมียนจากเขาไป เธอจะไม่สามารถหาผู้ชายที่ดีกว่าเขาได้
