รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน – ตอนที่ 115

คำพูดที่นุ่มนวลและอ่อนโยนของชายคนนี้ เป็นเหมือนน้ำผึ้งหวานต่อหัวใจของเฉียวเมียนเมียน

หัวใจของเธอได้เต้นระรัวขึ้นอีกครั้ง

ทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้นเธอก็พบกับดวงตาที่ลึกซึ้งและมีเสน่ห์ของเขา การหายใจของเธอก็ไม่สม่ำเสมอ

เหมาเยซือ…

ผู้ชายคนนี้จะมีเสน่ห์ร้องแรงขนาดนี้ได้ยังไง

เขามีทักษะในการใช้คำพูดที่โรแมนติกและทำให้หลงใหลไปกับมันอย่างสมบูรณ์แบบ

เธอไม่สามารถตั้งหลักได้ทันเลย หัวใจของเธอถูกเขายั่วยุได้อย่างง่ายดาย ขึ้นลงเร็วและช้า…

**

ครึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเขาก็มาถึงวิทยาลัย

เจียงหลัวหลี่ลงจากรถออกไปก่อน

หลังจากลงจากรถเธอก็ยืนอยู่ข้างรถและยกกระเป๋าของขวัญที่เขาให้ก่อนหน้านี้ที่อยู่ในมือขึ้น เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า

“เจ้าชายสุดหล่อ ขอบคุณสำหรับของขวัญและอาหารมื้อค่ำที่แสนอร่อยนะคะ ถ้าคุณไม่รังเกียจ หากมีเวลาว่างฉันอยากจะเลี้ยงข้าวคุณกับเมียนเมียนเป็นการตอบแทนค่ะ”

ความประทับใจของเจียงหลัวลี่ที่มี่ต่อเหมาเยซือนั้นท่วมท้น

เธอรู้สึกว่าเหมาเยซือดีกว่าซูเจ๋อร้อยเท่า

ไม่เพียงเท่านั้น เขายังดูดีกว่าซูเจ๋อมาก อีกทั้งยังร่ำรวยกว่าซูเจ๋ออีกด้วย และสิ่งสำคัญที่สุดคือเธอเห็นแล้วว่าเขาจริงใจกับเฉียวเมียนเมียนมากเพียงใด เห็นได้ชัดจากท่าทีของเขาที่มีต่อพวกเรา

ถ้าเขาไม่สนใจเฉียวเมียนเมียนอย่างลึกซึ้ง เขาจะไม่ให้ของขวัญเพื่อนร่วมห้องและไม่เชิญพวกเราไปทานอาหาค่ำหรอก

โดยปกติแล้วคนที่อัตลักษณ์คล้ายกับเขาทุกคนมักจะหยิ่งผยอง

เมื่อนึกถึงซูเจ๋อ เขาไม่เคยชวนพวกเราไปทานอาหารเลย นับประสาอะไรกับของขวัญ

และทุกครั้งที่เขามาที่วิทยาลัย เพื่อมาหาเฉียวเมียนเมียน เขาก็จะวางตัวอยู่เหนือผู้อื่น

เหมาเยซือยิ้มเล็กน้อยและพยักหน้ารับ “ได้สิ”

“เอาล่ะ ถือว่านั่นคือสัญญาแล้วนะคะ”

เจียงหลัวลี่ดูมีความสุข

“ฉันไม่สามารถพาไปร้านอาหารหรูแบบเมื่อกี้ได้หรอกนะ แต่ฉันรู้จักร้านบาร์บีคิวที่รสชาติดีและสะอาดอยู่ร้านหนึ่ง ว่างเมื่อไหร่ก็บอกมาทางเมียนเมียนนะคะ พวกเราจะพาคุณไปไ

“คุณกับเมียนเมียนยังต้องมีเรื่องที่ต้องคุยกันต่อ งั้นฉันขอกลับไปที่หอพักเพื่อเก็บข้าวของก่อน”

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็โบกมือให้เฉียวเมียนเมียน และเหมาเยซือจากนั้นก็หันหลังเดินออกไป

ภายในรถ

เหมาเยซือเหลือบมองกระจกมองหลังแล้วพูดว่า

“คุณมีเพื่อนที่ดีนี่ เธอชื่ออะไรนะ”

“เจียงหลัวลี่”

เมื่อฟัง เหมาเยซือ ก็กล่าวชมเพื่อนของเธอ เฉียวเมียนเมียนรู้สึกมีความสุขมากกว่าการได้รับคำชม เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า

“หลัวหลัว เป็นคนดีมากและเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน”

“อืม”

เหมาเยซือเพียงแค่ถามแบบไม่เป็นทางการและไม่ได้ตั้งใจที่จะเจาะลึกลงไปในหัวข้อนี้ หลังจากตอบเขา เขาก็พูดกับเฉียวเมียนเมียน ซึ่งยังคงนั่งอยู่ด้านหลังว่า

“ย้ายมานั่งข้างผมสิ”

คิดว่าเขามีอะไรจะบอกเธอ เฉียวเมียนเมียนปลดเข็มขัดนิรภัยและลงจากรถ จากนั้นเธอก็เดินอ้อมไปด้านหน้าของรถและนั่งทีเบาะผู้โดยสารข้าง ๆ คนขับ

ทันทีที่เธอนั่งลงเธอก็ถูกแรงดึงก่อนที่เธอจะนั่งลง

เธอกระแทกเข้ากับศีรษะของชายคนนั้น จมูกของเธอก็เต็มไปด้วยกลิ่นสะอาดจากร่างกายของเหมาเยซือ

เฉียวเมียนเมียนมีนเมาอยู่ครู่หนึ่งราวกับว่าเธอเมาและเวียนหัว

ปกติแล้วเธอไม่ชอบผู้ชายที่ฉีดโคโลญจน์

แต่กลิ่นของเหมาเยซือเป็นที่น่าพอใจมาก

เหมาเยซือขบกรามของเธอขึ้น ดวงตาที่ลึกล้ำและมีเสน่ห์ของเขาทำให้เธอของเขาทำให้ ริมฝีปากบาง ๆ เผยอขึ้นเล็กน้อย เสียงทุ้มที่มีเสน่ห์ลอดออกมาว่า

“ที่รัก  ตอนนี้เพื่อนของคุณก็ไปแล้ว คุณไม่อธิบายให้ผมฟังเหรอ?”

“อธิบาย…อธิบายอะไรคะ”

เฉียวเมียนเมียนกระพริบตา การแสดงออกของเธอยังคงขุ่นมัวอยู่เล็กน้อยด้วยความงุนงง

เห็นได้ชัดว่าเธอไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร