ความปรารถนาในแววตาของผู้ชายคนนี้ไม่ลดลงเลย
เขามองเธอเหมือนสัตว์ร้ายที่จ้องมองลูกแกะตัวน้อย ๆ
ลูกแกะตัวสั่นด้วยความกลัว…
ดวงตาของเหมาเยซือมืดลงเล็กน้อย ขณะที่เขาคิดถึงลูกแกะตัวน้อยที่เขาเพิ่งจูบไป
ลูกแกะตัวนี้น่ากินกว่าที่เขาคาดไว้มาก
เขามักจะเสพติดหลังจากได้ลิ้มรสมันครั้งแรก
ถ้าเธอไม่ผลักเขาออกไป เขาอาจจะควบคุมตัวเองไม่ได้
เม็ดเหงื่อผุดบนหน้าผากของเขา…
ส่วนหนึ่งของร่างกายของเขามีปฏิกิริยาตอบสนองเป็นอย่างมาก
เฉียวเมียนเมียนเห็นมัน ทำให้ใบหน้าและหูของเธอแดงทันที
เธอเลื่อนสายตาหลบอย่างรวดเร็วและเปิดกระเป๋าของเธอ
“ฉันจะแกะกระเป่าก่อน ถ้าคุณต้องการค้างคืนที่นี่ ฉันจะนอนที่โซฟาเองค่ะ”
จูบนั้นทำให้เธอกลัว
เธอแทบคิดอะไรไม่ออก
นั่นเป็นเพียงการจูบและเขาก็…เป็นแบบนั้นแล้ว
ถ้าพวกเขาใช้เตียงร่วมกัน เขาจะอดกลั้นได้หรือไม่?
เฉียวเมียนเมียนแทบจะไม่เชื่อเขาเลย
เธอรู้สึกได้ว่าเหมาเยซือมีความปรารถนาอย่างล้นเหลือ
มากจน…ทำให้เธอกลัว
เหมาเยซือมองไปที่หล่อยสองสามวินาทีก่อนจะยิ้ม
ที่รัก ผมจะทนให้คุณนอนบนโซฟาได้ยังไงกัน คุณจะนอนบนเตียงเถอะ ผมจะนอนโซฟาเอง”
เฉียวเมียนเมียนคิดทันทีว่าโซฟาในห้องนั่งเล่นเล็กแค่ไหน
เธออาจจะนอนหลับได้ตลอดทั้งคืน
แต่เหมาเยซือสูงเกินกว่าจะนอนที่นั่น
เขาจะเหยียดขาไม่ได้ด้วยซ้ำ
เธอขมวดคิ้ว “โซฟามันเล็กเกินไป คุณจะนอนหลับไม่สนิทเอานะ”
ดวงตาของเหมาเยซือกระพริบ
“งั้นผมนอนในห้องกับคุณ”
เฉียวเมียนเมียนผงะเล็กน้อย
“…ไม่”
“ผมนอนที่พื้นก็ได้” เหมาเยซือมองไปที่เธอ
“ขอผ้าห่มเพิ่มหน่อย ผมจะนอนที่พื้น”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
ก่อนที่เธอจะตอบผุ้ชายคนนี้ก็พูดต่อไปว่า
“ที่รัก คุณไม่ให้ผมนอนบนเตียงกับคุณ คุณจะปฏิเสธไม่ให้ผมนอนพื้นไม่ได้นะ อย่าลืมสิว่าเราแต่งงานกันแล้ว”
“คุณไม่คิดว่าการไล่สามีที่เพิ่งแต่งงานออกจากห้องมันจะมากเกินไปหน่อยหรือ?”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และรู้สึกว่ามันไปกันใหญ่แล้ว
ก่อนที่ทั้งคู่จะแต่งงานกัน เขาเคยบอกไปแล้วว่าเขาไม่ต้องการอะไร ให้พวกเราเป็นเพียงสามีภรรยากันแต่ในนามเท่านั้น
เขาต้องการให้เธอทำหน้าที่ภรรยาที่ควรทำ
มันแย่มากพอที่เธอจะไม่ปล่อยให้เขาอยู่บนเตียงเดียวกับเธอ แต่จะให้ไล่เขาออกไป… ก็เป็นไปไม่ได้
หลังจากไตร่ตรองด้วยตนเองแล้ว เธอก็พยักหน้าเล็กน้อยทันที
“…เอาล่ะ ฉันจะหาผ้าห่มเพิ่มให้ค่ะ”
“อืม” เหมาเยซือยิ้ม “ระหว่างนี้ผมขอไปอาบน้ำก่อน”
ด้วยเหตุนี้เขาจึงคลายเน็คไทและเดินไปที่ห้องน้ำ
เฉียวเมียนเมียนตกใจ
“เดี๋ยวก่อนคะ ฉันไม่มีเสื้อผ้าให้คุณเปลี่ยน”
เหมาเยซืออยู่ที่ประตูแล้ว เขาหันกลับมาแล้วพูดว่า
“ผมให้เว่ยเจิ้งเอาเสื้อผ้ามาให้ผมที่นี่แล้ว เขาน่าจะมาถึงเร็ว ๆ นี้แหละ”
