ท้ายที่สุดแล้ว ตอนนี้เหมาเยซือก้เป็นสามีของเธอแล้ว
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกว่าจำเป็นต้องปกป้องเขา
เธอต้องบอกให้คนอื่นรู้ว่าสามีของเธอเป็นผู้ชายธรรมดาทั่วไป
หยาง เชาชิงหยุดชั่วขณะก่อนที่จะกระซิบในลักษณะที่เป็นความลับ
“พี่สะใภ้ พี่รองอยู่ข้าง ๆ คุณหรือเปล่าฒ เขาไม่ได้ยินที่ผมพูดเกี่ยวกับเขาใช่ไหม?”
“ไม่คะ เขาไม่ได้อยู่ข้าง ๆ ฉัน เขากำลังอาบน้ำอยู่”
“อาบน้ำ?”
หยาง เชาชิงเงียบไปเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า
“เขาอาบน้ำ เร็วขนาดนี้เลยเหรอ? อืม ดูเหมือนจิตวิญญาณความเป็นชายของเขาจะไม่ดีเท่าไหร่ แต่พี่สะใภ้ไม่ต้องกังวล พี่รองเขายังบริสุทธิ์ ครั้งแรกเขาก็เป็นแบบนี้กันทุกคนแหละ ผมจะถ่ายทอดทักษะบางอย่างให้เขาในครั้งต่อไปที่เจอเขาให้ละกัน ผมรับรองว่าเขาจะดีขึ้นในครั้งถัดไป”
เฉียวเมียนเมียนหวั่นไหว
คุณหยางคนนี้เข้าใจผิดอะไรรึเปล่า?
เขาหมายถึงอะไร จิตวิญญาณความเป็นชายของเขาจะไม่ดีเท่าไหร่ หรือที่เขาบอกว่า จะดีขึ้นมาในครั้งถัดไป
เขาคงคิดว่าเธอกับเหมาเยซือเพิ่งมีอะไร และนั่นเป็นสาเหตุให้เหมาเยซือกำลังอาบน้ำอยู่เหรอ?
แก้มของเฉียวเมียนเมียนร้อนผ่าว เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนั้น เธออธิบายอย่างรวดเร็ว
“คุณหยางคะ คุณกำลังเข้าใจผิด ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด”
“เอาล่ะ ๆ ผมรู้” คุณชายตระกูลหยางพูดเหมือนว่าเขามีประสบการณ์มากและพูดต่อไปอย่างทะเล้น
“พี่สะใภ้กับพี่รอง คงจะยุ่งอยู่ ผมไม่รบกวนพวกคุณอีกต่อไปแล้ว ช่วยบอกพี่รองด้วยว่า คุณหนูเซินจะกลับมาวันพรุ่งนี้ เธอจะมาถึงตอน 10.30 น. ถ้าเขาว่างให้เขาไปรับเธอด้วย”
“ผมจะแจ้งรายละเอียดเกี่ยวกับเที่ยวบินให้เขาทีหลัง”
“โอ้ใช่ พรุ่งนี้พวกเรามีงานเลี้ยงต้อนรับคุณหนูเซิน พี่สะใภ้มาด้วยกันซิ เพื่อนคนอื่น ๆ และผมอยากเจอคุณ”
“โอ้โอ้! พี่สะใภ้มากับอาซื่อพรุ่งนี้สิ เรากำลังพาสมาชิกในครอบครัวไปด้วย อาซื่อเคยอยากมาร่วมงานด้วย แต่เพราะไม่มีใครให้เขาไปด้วย ตอนนี้เขามีคุณแล้ว ถ้าคุณได้เจอทุกคน คุณต้องชอบเขาแน่ ๆ”
ชายอีกคนที่อยู่ข้าง ๆ หยางเชาชิง เรียกเธอว่าพี่สะใภ้ และกล่าวเสริม
ดูเหมือนยังเป็นหนุ่มอยู่ด้วย
เฉียวเมียนเมียนแก้มเปลี่ยนสี จากวิธีที่พวกเขาพูดกับเธอ เธอไม่สามารถปฏิเสธคำเชิญของพวกเขาได้
“ฉันจะแจ้งให้เขาทราบค่ะ”
ในที่สุดการโทรก็สิ้นสุดลง
เฉียวเมียนเมียนสัมผัสแก้มของเธอ และรับรู้ว่าพวกเขาอบอุ่นแค่ไหน เธออยากรู้เกี่ยวกับคุณหนูเซิน ที่หยางเชาชิงกล่าวถึง
เธออยากรู้ว่าหญิงสาวเชาชิงคนนี้เป็นคนอย่างไร
ท้ายที่สุดแล้วเธอต้องเป็นผู้หญิงที่โดดเด่นจริง ๆ ถึงสามารถเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวของเหมาเยซือได้
หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตู
เธอนึกถึงสิ่งที่เหมาเยซือบอกเธอก่อนหน้านี้และลุกไปเปิดประตู
เว่ยเจิ้งยืนอยู่หน้าประตูพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าสองสามใบในมือของเขา
เมื่อเขาเห็นเธอ เขาก็ทักทายอย่างสุภาพ “คุณผู้หญิง”
เฉียวเมียนเมียนพยักหน้าให้เขาเบา ๆ
“นี่คือเสื้อผ้าที่คุณชายให้ผมนำมาให้ครับ รบกวนมอบให้เขาด้วยครับ” เว่ยเจิ้งเหลืองมองเข้าไปในห้องอย่างระมัดระวังเมื่อพูดแบบนั้น
เขาไม่เห็นเหมาเยซือ แต่เขาได้ยินเสียงน้ำไหลอู้อี้
เมื่อเขาหันมาหาเธออีกครั้ง ใบหน้าของเฉียวเมียนเมียนก็แดง เว่ยเจิ้งอดไม่ได้ที่จะคิดแบบนั้น
