เสื้อคลุมถูกมัดเข้าด้วยกันอย่างหลวม ๆ ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกต่อไป และหุ่นที่น่าทึ่งของเขาจะถูกเปิดเผยออกในไม่ช้า
ชายคนนี้มีรูปร่างผอมบางเมื่อเขาสวมเสื้อผ้า แต่ซ่อนกล้ามเนื้อไว้ภายใน
เฉียวเมียนเมียนมองไปที่กล้ามเนื้อกระชับเหล่านั้น
เธอรู้ว่าเหมาเยซือมีรูปร่างที่ดี
เธอมรู้ว่า…มันจะดีขนาดนี้
วิธีที่กล้ามเนื้องของเขาเกร็งเมื่อเขาเคลื่อนไหว นั้นน่าดึงดูดเกินไป
เมื่อเขาหยุดตรงหน้าเธอ และยกคางขึ้น เฉียวเมียนเมียนก็รีบกลับไปที่ความรู้สึกของตนเอง
“ที่รัก” เสียงชายหนุ่มต่ำและน่ารัก
“คุณต้องการให้ผมถอดเสื้อคลุมออกให้คุณดูไหมล่ะ?”
ตูม!
ใบหน้าของเฉียวเมียนเมียนเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที
เธอเริ่มไอและพูดว่า “ไม่จําเป็น”
“แน่ใจใช่มั้ย?”
เขาพูดทีเล่นที่จริง แกมหยอกเธอ ขณะที่ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม
“คุณไม่อยากเห็นจริงน่ะ? ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจนะ”
เฉียวเมียนเมียนกล่าว “…ฉันแน่ใจ!”
เฉียวเมียนเมียนไม่สามารถหยุดใบหน้าที่แดงระเรื่อของตนได้เมื่อเห็นรอยยิ้มที่เป็นนัยของเหมาเยซือ เธอรีบเปลี่ยนหัวเรื่องอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ มีคนโทรหาคุณคะ คุณจะไม่รับหน่อยเหรอ?”
เหมาเยือดูเหมือนเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เขาค่อย ๆ มองออกไปและรับสาย
อ้านด้านหนึ่งได้ยินเสียงแผ่วเบาลอดออกมา
“อาซื่อ คุณใช้เวลานานมากกว่าจะรับโทรศัพท์? ตอนนี้ทําอะไรอยู่?”
“ฉันเพิ่งอาบน้ำนะ” เขาเหลือบมองเฉียวเมียนเมียนที่อยู่ข้าง ๆ ตน
“มีอะไรหรือเปล่า?”
“ฉันโทรหาคุณไม่ได้เหรอ ถ้าไม่มีธุระ”
ผู้หญิงปลายสายดูไม่มีความสุขเล็กน้อย แต่เพียงเพื่อแกล้งเขา
“คุณควรจะติดต่อมาบ้าง นาน ๆ ครั้งก็ยังดี”
เหมาเยซือขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ยังคงน้ำเสียงคงที่
“ถ้าไม่มีอะไร ฉันวางสายล่ะนะ”
“เดี๋ยวก่อน” ผู้หญิงปลายสายดูลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย
“อย่าเพิ่งวาง ฉันมีบางอย่างจะบอกคุณ”
“อะไรล่ะ”
ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะพูดต่อ เหมาเยซือก็เอื้อมมือมาโอบเฉียวเมียนเมียนไว้ที่แขนของเขา จากนั้นก็จูบที่หน้าผากของเธอ เขาพูดอย่างอ่อนโยนว่า
“ที่รัก ช่วยเป่าผมให้ผมที ไดร์เป่าผมอยู่ในห้องน้ำ ช่วยหน่อยครับ”
เฉียวเมียนเมียนเงยหน้าขึ้นมองผมที่เปียกชื้อและพยักหน้า
“คะ รอแปบนะคะ ฉันจะไปเอาไดร์แปบ”
“อืม” เหมาเยือจูบเธออีกครั้งก่อนปล่อยเธอไป
ขณะที่เฉียวเมียนจากไปเสียงของผู้หญิงก็ดังออกมาด้วยความตกใจ
“อาซื่อคุณคุยอยู่กับใคร คุณอยู่กับผู้หญิงเหรอ?”
“อืม” เหมาเยซือหาที่สําหรับนั่งขณะที่เขายิ้ม
“เซิน โยว ฉันแต่งงานแล้ว นั่นภรรยาฉันเอง”
กว่าหนึ่งนาทีแห่งความเงียบผ่านไป
เสียงของผู้หญิงดังขึ้นอีกครั้ง
“คุณเริ่มล้อเล่นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
เหมาเยซือตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่เมื่อเขาพูดอีกครั้งก็เป็นไปด้วยความจริงจัง
“ฉันไม่ได้ล้อเล่น คุณรู้จักฉันดีพอที่จะรู้ว่าฉันไม่ล้อเล่นกับเรื่องแบบนี้”
ตามมาด้วยความเงียบอีกหนึ่งนาที
ทําไมกะทันหันจัง คุณไม่ได้บอกว่าคุณไม่สนใจผู้หญิงหรอกเหรอ? คุณลุงกับคุณป้าบังคับให้คุณแต่งงานงั้นเหรอ?..”
