ตอนที่ 156 ผู้หญิงดื้อรั้น
“ดูเหมือนว่าการมาขอฉันจะผิดหลาดจริง ๆ ฉันไม่ควรกลับมาและรบกวนเวลาครอบครัวสุขสันต์ของพวกคุณสามคนเลย”
“เฉียวเมียนเมียน” เฉียวหรุ่ยขมวดคิ้ว
“พูดไร้สาระอะไร”
เฉียวเมียนเมียนยิ้มเยาะอีกครั้ง ครั้งนี้ยิ่งเย้ยหยัน
“ฉันผิดเหรอ? ฉันกลับมาในช่วงที่ครอบครัวกําลังวุ่นวาย ฉันไม่ควรกลับมา แล้วพวกคุณคิดว่าฉันกลับมาด้วยความเต็มใจหรือเพราะอยากมาเหรอ”
ในขณะที่พูดเสียงของเธอค่อย ๆ เย็นลง และดวงตาลึกขึ้นด้วย เธอเหลือบมองเฉียวอันซินอย่างเย็นชา
“ถ้าไม่มีใคร มายุ่งกับห้องแม่ของฉัน ฉันก็ไม่สนใจที่จะกลับมาหรอก”
“พ่อไม่สนใจเลยเหรอว่าพ่อเคยสัญญาอะไรไว้ ฉันไม่ยอมให้เฉียวอันซินย้ายไปอยู่ที่ห้องแม่เด็ดขาด”
“ห้องของแม่ต้องอยู่อย่างนั้น และไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ย้ายเข้าไป พ่อสัญญากับแม่เองนะ พ่อจะมากลับคําพูดเอาตอนนี้เหรอ?”
ท่าทีของเฉียวหรุ่ยเปลี่ยนไปทันทีและเขาดูแย่ลง
เม้มริมฝีปากแน่น แล้วเงียบไปสักครู่ ก่อนจะพูดอย่างโกรธเคือง
“นี่เป็นกรณีพิเศษสําหรับอันซิน เธอจะอาศัยอยู่แค่ปีเดียว เมื่อลูกของเธอคลอดเธอจะย้ายกลับไปห้องของเธอ แม่ของเธอเป็นผู้หญิงที่ใจกว้างในเวลาแบบนี้ ถ้าเธออยู่ที่นี่เธอจะต้องเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดอย่างแน่นอน ในทางกลับกัน เมียนเมียน เธอก้าวร้าวขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? อันซิน ไม่ใช่คนนอก แต่เป็นน้องสาวของเธอนะ”
“โอ้” เฉียวเมียนเมียนหัวเราะเยาะเย้ย
“ไม่ว่าแม่ของฉันจะเห็นอกเห็นใจแค่ไหน เธอก็คงไม่อยากย้ายออกจากห้องของตัวเองหรอก ส่วนเธอเป็นน้องสาวฉัน…”
เธอเหลือบมองเฉียวอันซินอย่างเย็นชาและพูดทีละคําในขณะที่เย้ยหยันอย่างเย็นชาว่า
“ฉันไม่มีน้องสาวที่ทําลายความสัมพันธ์ของพี่สาวตัวเองหรอก”
ฟุบ!
ทันทีที่เฉียวเมียนเมียนพูดจบเธอก็ถูกตบหน้า
การตบครั้งนี้แรงมากจนใบหน้าของเธอหันข้าง
กลิ่นเลือดแทรกซึมระหว่างริมฝีปากและฟันของเธอ
หูของเธอดังขึ้นเมื่อได้รับผลกระทบและทําให้เธอมีอาการหูอื้อในช่วงเวลาสั้น ๆ รอยนิ้วมือสีแดงปรากฏบนใบหน้าของเธออย่างรวดเร็ว
แก้มของเธอบวมขึ้นทันที
เฉียวหรุ่ยยังคงโกรธเป็นอย่างมาก เขาชี้ไปที่ปลายจมูกของเธอและดุอย่าร้ายกาจ
“เธอนี่มันดื้อรั้นเสียจริง ป้าหลินเป็นแม่เลี้ยงของเธอ เธอพูดคําน่าขายหน้าแบบนี้ได้ยังไง ฉันเลี้ยงลูกสาวใจร้ายแบบนี้ได้ยังไงกัน”
หลินฮุ่ยเซินและเฉียวอันซินตะลึงไปสองสามวินาที
ทั้งคู่ไม่คิดว่าพ่อจะตีเธอจริง ๆ
ท้ายที่สุดเขาก็ยังคงรักเฉียวเมียนเมียนมากและไม่เคยเอาชนะเธอเลยสักครั้ง
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตีเธอ
แต่หลังจากหายจากอาการตกใจ ใบหน้าของเฉียวอันซินก็สว่างขึ้นด้วยรอยยิ้มที่น่ายินดี
การดูเฉียวเมียนเมียนถูกพ่อลงโทษเป็นเรื่องที่น่ายินดีสําหรับเธอ
การตบของเฉียวหรุ่ยทําให้เฉียวเมียนเมียนตกตะลึง
เธอใช้เวลาสองสามวินาทีในการกลับมามีสติอีกครั้ง
หูของเธอยังอื้อ และสายตาของเธอหมุนไปมา เธอยกมือขึ้นปิดแก้มที่บวมแล้วค่อย ๆ หันกลับมา
ตอนแรกเธอรู้สึกน้อยใจและไม่เชื่อ แต่หลังจากนั้นไม่นานทุกอย่งก็กลายเป็นการถาก ถางเย็นชาและเฉยเมย
พ่อรู้สึกเสียใจไม่นานหลังจากที่ตบเธอ
เขาสูญเสียเหตุผลของตนเองไปชั่วขณะ
แต่หลังจากตบใจของเขาก็ชัดเจนขึ้น
เขาไม่เคยตีเฉียวเมียนเมียนเลยสักครั้ง
แต่ตอนนี้เขามีหลินฮุยเซินและลูกสาวของเธอ ความรักของเขาที่มีต่อลูกสาวคนเดียวก็น้อยลงกว่าเมื่อก่อนมาก อย่างไรก็ตามความรักระหว่างพ่อและลูกสาวไม่สามารถสลายไปได้ง่าย ๆ
