ตอนที่ 159 คุณเฉียว ขออภัยที่มาช้ครับ
จากนั้นเขาก็พูดอย่างสุภาพว่า
“คุณเฉียว พวกเราขอโทษที่มาช้าครับ ต้องการให้พวกเราทําอะไรบ้างครับ”
นอกจากเฉียวเมียนเมียนแล้ว ทุกคนต่างก็ตกตะลึงกับสิ่งที่เขาพูด
ดวงตาของหลินฮุ่ยเซินเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ
เฉียวหรุ่ยตกใจไม่แพ้กัน
เฉียวอันซินตกใจในตอนแรก แต่รูปลักษณ์ของเธอกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว
ชายเหล่านี้เป็นใคร?
ทําไมพวกเขาถึงสุภาพกับเฉียวเมียนเมียน
พวกเขาเป็นคนของ…ผู้ชายที่หน้าตาดีคนนั้นใช่ไหม
เฉียวอันซินจําได้ว่าชายในชุดดําปรากฏตัวในโรงเรียนเพื่อช่วยเฉียวเมียนเมียนด้วยเช่นกัน ตอนที่เซินโยวโยวทําร้ายเธอ
และท้ายที่สุดดูเจ๋อและเซ็นโยวโยวต้องชดใช้อย่างสาหัส
เห็นได้ชัดว่ทั้งสองคนยังคงถูกควบคุมตัวที่สถานีตํารวจ ในความคิดนี้ทําให้ท่าทีของเฉียวอันซินมืดลงไปอีก
ถ้าเป็นผู้ชายคนที่ส่งคนเหล่านี้มาที่นี่จริง ๆ แสดงให้เห็นว่าเฉียวเมียนเมียนมีความสําคัญกับเขามากแค่ไหน
ชายลึกลับที่มีอํานาจในการทําให้บริษัทตูล้มละลายในชั่วข้ามคืนนั้น มีความสามารถเพียงพอที่จะต่อต้านตระกูลเฉียว
ตอนนี้สิ่งที่เธอหวังก็คือ อํานาจของชายคนนั้นจะด้อยกว่าตระกูลซ ไม่อย่างงั้น เธอจะไม่อยู่ในความเมตตาของเฉียวเมียนเมียนในอนาคต
“พวก…พวกคุณเป็นใคร” หลินฮุ่ยเซินคิดว่าพวกเขามาที่นี่เพราะมีปัญหากับเฉียวเมียนเมียน แต่เมื่อเธอเห็นว่าพวกเขามีมารยาทกับเธอเพียงใด เธอก็ใจหาย
เธอคํารามใส่พวกเขา
“ที่นี่มันที่ส่วนบุคคล สิ่งที่พวกคุณทํามันผิดกฎหมายนะ”
“ฉันจะโทรเรียกตํารวจมาจับพวกคุณทุกคน”
“คุณคะ รีบให้คนของคุณไล่พวกเขาออกไปสิคะ”
เฉียวหรุ่ยตะลึงไปชั่วขณะก่อนที่เขาจะพูดว่า
“พวกเขาเป็นใคร? เมียนเมียน เธอรู้จักพวกเขาใช่ไหม”
“แน่นอนว่าเธอรู้จักพวกเขา”
ก่อนที่เฉียวเมียนเมียนจะพูดอะไร หลินฮุยเซินก็หัวเราะเยาะ
“คุณคะ ลูกสาวคนนี้ของคุณน่าประทับใจมาก เธอหมายความว่ายังไงถึงเรียกคนจํานานมากมาที่บ้านของเรา…เธอกําลังคุกคามเราอยู่ใช่ไหม?”
ชายชุดดําหลายสิบคน
พวกเขาอยู่ทั่วบ้านทั้งชั้นบนและชั้นล่าง
แต่ละคนมีความสูงอย่างน้อย 1.80 เมตร และพวกเขาดูฝึกฝนและแข็งแรง
กลุ่มแม่บ้านในวิลล่ารู้สึกกลัวอย่างเห็นได้ชัด
แม้แต่เฉียวหรุ่ยเองก็กลัวพวกเขาอยู่เล็กน้อย
“เป็นความจริงใช่ไหม” เฉียวหรุ่ยไม่กล้าเผชิญหน้ากับชายในชุดดํา เขาทําได้เพียงมองไปที่เฉียวเมียนเมียนขณะที่เขาถามว่า
“เธอเรียกคนเหล่านี้มาใช่ไหม? เธอกําลังจะทําอะไร จะทําลายบ้านหลังนี้เหรอ หรือให้พวกเขาทําร้ายพ่อ”
เฉียวเมียนเมียนมองเขาอย่างใจเย็นขณะที่เธอพูด
“ฉันไม่ได้พยายาทําอะไรทั้งนั้น แต่ถ้าใครมาบังคับจนฉันไม่มีทางออก จะมาว่าฉันไม่ได้ทีหลัง ไม่ได้หรอก”
“บ้าไปแล้วเหรอ ตอนนี้เธอกําลังคุกคามพ่อของเธออยู่นะ”
เส้นเลือดบนหน้าผากของเฉียวหรุ่ยปูดออกมา
ท่าทีและน้ําเสียงของเฉียวเมียนเมียนนั้นประกอบขึ้นอย่างแปลกประหลาด แต่มันเป็นความสงบที่ทําให้เธอมีพลังมากขึ้น
“ห้องนอนของแม่ จะต้องคงสภาพเดิม ไม่มีย้ายสิ่งใดเข้าหรือออกจากห้องทั้งนั้น”
เฉียวเมียนเมียนหันไปมองเฉียวอันซินที่ตอนนี้หน้านิ่ง เธออธิบายทุกคําอย่างชัดเจน
“นี่เป็นคําขอเดียวของฉัน ฉันไม่สนใจสิ่งที่หมอดูพูด นั่นมันเรื่องของคุณไม่เกี่ยวกับฉันและ แม่ของฉัน!”
