รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน – ตอนที่ 168

ตอนที่ 168 เธอไม่สน แต่ฉันสน

เฉียวเมียนเมียนสูญเสียพลังงานไปกับการร้องไห้มากเกินไป และในไม่ช้าก็หลับโดยพิงเขาในรถ

เธอรู้สึกว่าโทรศัพท์มือถือของเขาสั่น

จากนั้นเธอก็ได้ยินเขาหยิบมันขึ้นมา

อาจได้ยินเสียงอู้อี้มาก

“ตอนนี้ฉันยุ่ง”

“อืม ฉันอยู่กับที่รัก ฉันไปกับเธอ”

“พวกเธอจัดกันเองได้ ตราบใดที่ไม่ใช่สถานที่ที่น่ากลัว หรือมีเสียงดังก็ไม่เป็นไร”

“อืม แค่นั้นเอง”

เหมาเยซือวางสาย

เมื่อเห็นหญิงสาวนอนหลับสนิทในอ้อมแขนของเขา เขาจึงพูดกับลุงหลื่อย่างเงียบ ๆ ว่า

“เพิ่งอุณหภูมิขึ้นสององศา”

“ครับ นายน้อย”

หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อลุงหลี่มาถึงทางแยกที่ถนน เขาถามว่า

“นายน้อย เราจะส่งคุณผู้หญิงที่มหาวิทยาลัยเลยไหมครับ”

เหมาเยซือพูดเพียงว่า

“ตรงไปที่บริษัท”

เขาจะไม่ปล่อยให้เธอกลับไปที่มหาวิทยาลัยสภาพนี้

ลุงหลี่ขับรถมุ่งหน้าไปที่บริษัทเหมา

ปีป

โทรศัพท์มือถือดังขึ้นอีกครั้ง

เป็นข้อความจากเซ็นโยว : [อาชื่อ ฉันกลับมาแล้วนะ ฉันอยู่กับเขาชิง และคนอื่น ๆ เขาบอกว่าเพิ่งโทรหาคุณ แต่ตอนนี้คุณกําลังยุ่ง และมาทานข้าวกับพวกเราได้ ช่วงบ่ายละคุณว่างไหม]

เขาตอบในทันที [ไม่ว่าง]

เซินโยวก็ตอบอย่างรวดเร็วเช่นกัน : (ฉันจะไปหาคุณที่บริษัทบ่ายนี้ สะดวกไหม ปีหนึ่งแล้วนะ ที่ไม่ได้เจอกัน ฉันอยากเจอคุณ]

เหมาเยซือลังเลอยู่พักหนึ่งขณะที่เขามองไปที่แก้มที่แดงระเรื่อของเฉียวเมียนเมียน เขาตอบว่า : [ช่วงบ่ายฉันยุ่งมาก ไม่สะดวกพบเธอ]

เซินโยว : [คุณไม่ต้องต้อนรับอะไรฉันหรอก ฉันไปนั่งเล่นเกมมือถือที่บริษัทของคุณก็ได้ เราก็เคยทําแบบนั้นมาตลอดนี่]

คําพูดของเซินโยวทําให้ความทรงจําบางอย่างกลับคืนมา ในอดีตเขาและเซ็นโยวโต้ตอบด้วยวิธีนี้

เมื่อเขายุ่งเกินกว่าจะคุยกับเธอ เซ็นโยวก็จะหาอะไรทําของเธอเอง

เซินโยวเติบโตมาพร้อมกับเขาและสิ่งที่พวกมีระหว่างกันแทบจะเรียกว่าพี่น้องมากกว่าเพื่อน

พวกเขาเข้ากันได้ง่าย

ในตอนแรกเหมาเยซื้อพบว่ารูปแบบการโต้ตอบค่อนข้างดี

ถ้าตอนนี้เขายังโสดอยู่เขาก็ตอบตกลงไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม…

แม้ว่าจะไม่เคยมีประสบการณ์ด้านความสัมพันธ์มาก่อน แต่เขาก็รู้ว่าสิ่งนี้ไม่เหมาะสมอีกต่อไปแล้ว

เขาและเซินโยวไม่ได้เป็นพี่น้องกัน

ตอนนี้เขามีเฉียวเมียนเมียนแล้ว ควรรักษาระยะห่างจากผู้หญิงคนอื่น แม้กระทั่งเซินโยว

ครู่ต่อมาเขาตอบว่า : [เธอจะอยู่ด้วยเหมือนเมื่อก่อนคงไม่ดีแน่ ฉันจะไปเจอเธอตอนค่ำ]

หลังจากได้รับข้อความนี้เซินโยวไม่ได้ตอบกลับมาอีกหลายนาที

หลายนาทีต่อมาในที่สุดเธอก็ตอบกลับ : [คุณไม่ได้บอกเธอเกี่ยวกับเราเหรอ? เธอไม่อนุญาตงั้นเหรอ]

เหมาเยซือขมวดคิ้วและพิมพ์ : [เธอไม่ได้ว่าอะไร แต่ฉันว่าไม่ควร]

เซินโยว : โคุณว่างั้นเหรอ มันเกี่ยวอะไรกัน)

เหมาเยซือ : [เซินโยว ฉันแต่งงานแล้วนะ เธอจะมางอแงกับฉันไม่ได้ นี่คือการตระหนักรู้ตัวเองว่าฉันควรทําหรือไม่ควรทําอะไร สิ่งที่เรามีในอดีต เราต้องรักษาระยะห่างจากนี้ไป ถ้าคุณเป็นคนที่แต่งงานก่อน ฉันก็จะทําเช่นเดียวกัน]

ด้วยเหตุนี้เชินโยวจึงไม่ตอบกลับเขาอีกต่อไป

เหมาเซือก็ไม่ใส่ใจเช่นกัน เขาล็อคโทรศัพท์และโยนเก็บเข้าที่เดิม