รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน – ตอนที่ 23

เฉียวอันซินสวยขึ้นมาก ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังกลายเป็นดาราที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ใคร ๆ ก็อยากจะควงเธอออกงานกันทั้งนั้น แม้ว่าครอบครัวเฉียวจะไม่ได้ร่ำรวยเหมือนแต่ก่อน

แต่เฉียวอันซินเองก็ทำผลงานออกมาได้ดีในวงการบันเทิง ตอนนี้เธอกลายเป็นดาราดังไปแล้ว คนในครอบครัวจึงไม่มีใครจะคัดค้านอะไรเธอ

“เหรอ งั้นก็เอาซิ” ซูเจ๋อเห็นหน้าตาปนอิจฉาของพนักงาน จึงลำพองใจใหญ่

“จะเอาชุดอื่นเพิ่มอีกไหมล่ะ หากคุณชอบก็เลือกได้เลย”

“ว้าว” เฉียวอันซินมีความสุขที่ได้ยินเช่นนั้น เธอเขย่งตัวพร้อมกับจิกริมฝีปากลงแก้มเขา

“พี่ซู ดีกับฉันที่สุดเลย” พนักงานคนอื่น ๆ ต่างมาร่วมวงมองหล่อนด้วยความอิจฉา

เฉียวอันซินเป็นผู้ชนะในชีวิตจริง เธอไม่เพียงแต่เกิดมาพร้อมกับหน้าตาที่สะสวย เธอยังไปได้ดีกับอาชีพนักแสดงของเธอ แล้วไหนจะมีแฟนหนุ่มที่ทั้งใจดีและดูแลเธอเป็นอย่างดีอีกด้วย

ชุดนี้ราคาไม่กี่หมื่นวอนก็จริง แต่เขาก็ตกลงที่จะซื้อให้เธอในทันที

โอ้ย โอ้ย ทำไมพวกเธอถึงไม่โชคดีได้เจอกับผู้ชายหล่อและร่ำรวยอย่างเขาบ้างนะ…

เฉียวอันซินยังคงมองไปรอบ ๆ เพื่อเลือกเสื้อผ้าเพิ่ม

ในขณะที่ซูเจ๋อถูกพาไปผักที่จุดรับรอง แต่ขณะที่เขาหันหลังกลับ เขาก็พบกับร่างบาง ๆ ที่คุ้นเคย

“เมียนเมียน” เขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะย่นคิ้วขึ้น

“คุณมาทำอะไรที่นี่?” เขาถามราวกับว่าสถานที่นี้ไม่เหมาะที่เฉียวเมียนเมียนจะมายืนอยู่กระนั้น

เฉียวอันซินได้ยินเสียงบางอย่าง จึงรีบหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว

เธอตกใจเมื่อพบกับเฉียวเมียนเมียน และหันไปดูปฏิกิริยาของซูเจ๋าอย่างไม่รีรอ

เมื่อเห็นซูเจ๋อมองเฉียวเมียนเมียนโดยไม่กระพริบตา สีหน้าของเธอเคร่งขึ้น

เฉียวเมียนเมียนอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาว กางเกงสามส่วนสีน้ำเงินซีด และสวมรองเท้าสีขาว ผมดำขลำของเธอถูกปล่อยลงมาอย่างเป็นธรรมชาติ เธอแต่งหน้าเบา ๆ แต่นั้นกลับทำให้ใบหน้านั้นดูสะอาดและสดชื่น

แม้เธอจะแต่งตัวเรียบง่าย แต่รูปลักษณ์ที่สวยงามของเธอค่อนข้างสะดุดตา

ความหึงหวงของเฉียวอันซินเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เฉียวเมียนเมียนผู้ไร้ยางอายคนนี้ ตั้งใจปรากฏตัวออกมาเพื่อยั่วยวนซูเจ๋อของเธอรึเปล่านะ

“พี่คะ มาทำอะไรที่นี่เหรอ?” เฉียวอันซินปรากฏกายตรงหน้าซูเจ๋อ ราวกับกำลังปกป้องเขาจากเธอผู้เป็นศัตรูตัวอันตรายก็ไม่ปาน

เฉียวเมียนเมียนมองการกระทำของเธอดั่งเรื่องตลกและไร้สาระสิ้นดี ดูเหมือนมือที่สามอย่างเธอที่กลายมาเป็นเจ้าของเขา จะลืมไปแล้วว่า เป็นเธอเองไม่ใช่เหรอที่แย่งของไปจากหล่อน

เธอแทบไม่คุยด้วยกับคู่รักที่ปรากฏกายต่อหน้าเสียด้วยซ้ำ เธอกวาดสายตามองผ่านพวกเขาทั้งสองคนอย่างไร้ความรู้สึก แล้วเดินจากไป

“พี่คะ!”

เฉียวอันซินโทรหาเธอพร้อมกับถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ก็เห็นมาซื้อของ ทำไมออกไปทั้ง ๆ ที่ไม่ได้อะไรติดไม้ติดมือเลยล่ะคะ”

ก่อนที่เฉียวเมียนเมียนจะตอบกลับ เธอยังแสร้งพูดจากกระแหนะกระแหนต่อ

“อ้อ ฉันจำได้แล้วล่ะ การเปิดตัวหนังที่พี่เล่นเมื่อเร็ว ๆ ผลตอบรับไม่ค่อยดีด้วยสิ รายได้จากตัวประกอบก็คงไม่ได้มากมายนัก ไหนเฉียวเฉินก็ต้องรักษาตัวในโรงพยาบาลอีก คงมีภาระที่ต้องใช้จ่ายไม่ใช่น้อย ๆ”

เมื่อได้ยินว่าเฉียวเมียนเมียนเป็นเพียงนักแสดงประกอบ พนักงานที่อยู่รอบ ๆ พากันมองเธอด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไป อาจเพราะการแต่งตัวที่เรียบง่ายจึงทำให้เธอดูจน พอได้ยินเฉียวอันซินเรียกเธอว่า “พี่” พวกเขาก็ยิ่งพากันดูหมิ่นเธอมากขึ้น