รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน – ตอนที่ 65

เฉียวเมียนเมียนเคยเจอผู้ชายเช่นตูเจ๋อมากนักต่อนัก

ก่อนที่ซูเจ๋อจะเข้ามาเป็นทายาทรุ่นที่สองที่ร่ำรวยหลาย มีหลายคนที่เข้ามาติดพันเธอเช่นกัน

เธอไม่รู้แน่ชัดเกี่ยวกับความคิดของพวกเขา

พวกเขาเพียงแค่ต้องการเธอเพื่อควงเล่น แต่หลังจากนั้นสักพักก็จะทอดทิ้งเธอไป

ชายเหล่านี้ไม่มีความจริงใจ

เธอรังเกียจพวกเขาเป็นอย่างมาก

เธอไม่รู้สึกว่าตูเจ๋อสมควรได้รับความเคารพใด ๆ เธอจึงพูดอย่างเย็นชาว่า

“ขอโทษนะคะ แต่ฉันไม่ว่างค่ะ ยิ่งไปกว่านั้นฉันไม่สนใจที่ทานอาหารกลางวันร่วมกับคุณ”

การแสดงออกของตูเจ๋อดูแย่ลง เมื่อถูกปฏิเธอต่อหน้าผู้คนมากมาย ด้วยการแสดงท่าทีที่มืดมนเมื่อเขาพูดอีกครั้งมันเต็มไปด้วยน้ำเสียงที่ตึงเครียด

“คุณไม่รู้จักบริษัทเฉิงหัว งั้นเหรอ”

เฉียวเมียนเมียนยิ้มเยาะ

“หืม ฉันไม่รู้จักค่ะ ทำไมเหรอคะ บริษัทดังมากเหรอคะ ฉันไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน”

ตูเจ๋อมีทีท่าน่ากลัวมากขึ้น

ทายาทรุ่นที่สองที่ร่ำรวยอย่งเขา มักจะติดเพื่อน ๆ หาเรื่องเขาไปทั่ว และเมื่อพูดถึงผู้หญิงนี่แทบจะกระโจนใส่พวกเขา

นี่เป็นครั้งแรกที่ถูกผู้หญิงปฏิเสธ ทำให้เขาอับอายซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาเริ่มหงุดหงิด

“แม่สาวหน้าโง่ อย่าหน้าด้านอยู่เลย ผมจะถามคุณอีกครั้งว่าคุณจะไปหรือไม่ไป”

เมื่อเห็นว่าตูเจ๋อโกระ เซินเยวเยวและจ้าวหวันถิงก็รู้สึกดีขึ้น

เฉียวเมียนเมียนเป็นอีตัวไร้ยางอาย

ตูเจ๋อรู้สึกไม่พอใจแล้ว นี่เป็นเวลาที่ดีที่สุดในการสอนบทเรียนให้กับเธอ

ทั้งสองคนเติมเชื้อไฟเข้าไปอีก

“เฉียวเมียนเมียน เป็นบุญของเธอแค่ไหนแล้วที่พี่ตูเจ๋อมองเห็นบางอย่างในตัวเธอ เธอเป็นใครถึงได้กล้าปฏิเสธเขา”

“พี่ตูเจ๋อคะ พี่ควรลงโทษเธอที่โง่เขลาเช่นนี้”

เจียงหลัวลี่เห็นว่าสถานการณ์เลวร้ายลงและมองไม่เห็น คนที่จะมาช่วย ที่เฉียวเมียนเมียนพูดถึงเลย กลัวว่าเฉียวเมียนเมียนจะมีปัญหา เธอจึงส่งข้อความไปหาซูเจ๋ออย่างระมัดระวังหลังจากที่ลังเลใจอยู่นาน

เจียงหลัวลี่: [ตอนนี้พวกอันธพาลสองสามคนกำลังสร้างปัญหาให้กับเมียนเมียน ประธานซูสามารถช่วยเธอได้ไหมคะ]

เธอคิดเกี่ยวกับมัน

แม้ว่าพวกเขาจะเลิกรากันไปแล้ว แต่ซูเจ๋อคงไม่เพิกเฉยต่อเธอ พวกเขาอยู่ด้วยกันมาหลายปี

คนเดียวที่จะสามารถช่วยเธอได้ตอนนี้คือ ซูเจ๋อ

ซูเจ๋อ ตอบทันที : [เกิดอะไรขึ้น? ตอนนี้เมียนเมียนอยู่ที่ไหน]

เจียงหลัวลี่ : [หอพักหญิง ประธานซูรีบมานะคะ เมียนเมียนกำลังจะถูกพาตัวไปแล้วค่ะ]

ซูเจ๋อ : [ผมอยู่ใกล้ ๆ วิทยาลัยนี่เอง จะรีบไปเดี๋ยวนี้]

เมื่อเห็นการตอบสนองของซูเจ๋อ เจียงหลัวลี่ลอบถอนหายใจโล่งอกทันที ถ้าเขาอยู่ใกล้ ๆ เขาคงมาถึงที่นี่ในไม่ช้า

ขณะที่เจียงหลัวลี่ส่งข้อความสุดท้ายของเธอ เธอก็เห็นว่าตูเจ๋อกำลังเคลือนไหว

“นังบ้านี่ ฉันทนแกมามากพอแล้ว คิดว่าตัวเองสูงส่งเกินไปแล้ว แกมากับฉัน ไม่ว่าจะอยากมาหรือไม่อยาก ฉันก็จะใช้กำลังพาแกมาด้วยกันให้ได้”

“ฉันเคยเห็นผู้หญิงแบบแกมากนักต่อนักแล้ว ไม่ต้องออกไปขายตัวที่ไหน นี่ฉันมีเงิน ฉันให้ล้านหยวนต่อคืนเลย พอใจไหม หรืออยากจะได้มากกว่านั้น”

ในที่สุดตูเจ๋อก็แสดงสีหน้าที่แท้จริงออกมา

เขาจับมือเฉียวเมียนเมียน แล้วเอื้อมไปหยิบเงินในกระเป๋าสตางค์จากนั้นก็โยนมันใส่หน้าเธอ

“อย่าทำตัวสูงส่ง แกมันก็แค่สินค้าใช้แล้ว น่าจะรู้ดีนะว่ายืนอยู่ตรงไหน ทำตามที่ฉันบอกอย่างว่าง่ายซะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันหยาบคาย”

“เมียนเมียน ปล่อยเมียนเมียนนะ”

เจียงหลัวลี่ก้าวไปข้างหน้าเพื่อพยายามจะช่วยเธอ แต่ก็ถูกผู้ชายอีกสองสามคนหยุดไว้