รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน – ตอนที่ 71

เฉียวเมียนเมียนหน้าแดงอีกครั้ง

เธอไม่รู้ว่าทำไม เธอถึงหน้าแดงได้อย่างง่ายดายทุกครั้งที่อยู่กับเหมาเยซือ

ใบหน้าของเธอมักจะเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อเมื่อใดก็ตามที่เขาแกล้งเธอ

การพูดถึงเรื่องของเธอจากคนที่ยืนดูอยู่รอบ ๆ ยังคงดำเนินต่อไป

เฉินเยวเยวและจ้าวหวันถิงยังคงถูกบอดี้การ์ดจับและไม่เชื่อในสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า

จากนั้นความหึงหวงและความเกลียดชังก็เข้าครอบงำ

พวกเขาคิดว่าซูเจ๋อเป็นคนเรียกพวกชายชุดดำพวกนี้มา

แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่อย่างนั้น

ชายชุดดำเหล่านี้ถูกชายคนนี้พามาที่นี่ด้วยท่าทางโอ่อ่า

ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใคร แต่เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่ร่ำรวยและมีอำนาจ

การปรากฎตัวของเขาทำให้ทุกคนชื่นชมและเคารพเขาตั้งแต่แรกเห็น คนธรรมดาส่วนใหญ่ไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้

เฉพาะคนที่มีกำลังเงินมากเท่านั้นที่จะทำเรื่องแบบนี้ได้

เซินเยวเยวมองเขา

เธอเห็นนาฬิกาที่เหมาเยซือสวมอยู่ที่ข้อมือของเขา

ตอนนี้เธอรู้สึกอิจฉามากขึ้น

นั่นคือนาฬิกาหรูแบรนด์หนึ่งที่เธอเห็นในงานแสดงสินค้าหรูหรา

เป็นนาฬิการุ่นลิมิตเต็ดอิดิชั่น และมีราคามากกว่าห้าล้านหยวน

ยิ่งไปกว่านั้นมีเพียงผู้ที่มีอำนาจมาก ๆ เท่านั้นที่จะสามารถซื้อได้

มีเพียงสามเรือนในโลก

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ซูเจ๋อไม่มีทางที่จะได้มัน

ดังนั้น ชายคนนี้มีอิทธิพลมากกว่าซูเจ๋อเหรอ?

แต่ทำไมใบหน้าของเขาถึงไม่คุ้นเคยนัก?

ถ้าเขามีอิทธิพลและมีอำนาจมาก เธอจะไม่เคยเห็นเขามาก่อนได้อย่างไร?

สิ่งที่เซินเยวเยวไม่รู้ก็คือ เหมาเยซือเดินทางไปอยู่ต่างประเทศเป็นเวลานาน และเพิ่งกลับมาได้เมื่อไม่นานมานี้

ในขณะที่เขาชอบรักษาความเป็นส่วนตัว เขามักจะไม่เปิดเผยตัวตนของเขาต่อบุคคลภายนอก ดังนั้นข่าวท้องถิ่นเกี่ยวกับเขาจึงมีน้อยมาก

ผู้คนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร

ถึงกระนั้นเซินเยวเยวกํบยังอิจฉา

อีตัวอย่างเฉียวเมียนเมียนจะได้ครอบครองผู้ชายที่โดดเด่นได้อย่างไร

การคบหากับซูเจ๋อ ทำให้ทุกคนอิจฉาเธอ แล้วนี่ผู้ชายคนนี้ที่ดีกว่าซูเจ๋อหลายเท่าจะปรากฎตัวได้อย่างไร?

อีดอกทอง!

ผู้ชายทุกคนในโลกจะต้องถูกเธอล่อลวงหรือไร

ทำไมอีกตัวนี้ ถึงไม่ตาย ๆ ไปซะ

เมื่อเซินเยวเยวมองไปที่เฉียวเมียนเมียนด้วยความเกลียดชัง เหมาเยซือก็หันไปมองเธออย่างเย็นชา

เซินเยวเยวรู้สึกหนาวสั่นถึงกระดูกสันหลังของตนเอง

สิ่งที่เธอไม่สามารถควบคุมได้ ราวกับฮาเดสกำลังจ้องมองมาที่เธอ

เธอเริ่มตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ราวกับว่าเธอถูกล้อมรอบด้วยก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่

ขาของเธอสั่นและเกือบจะเป็นลม

ชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไรเลย สิ่งที่เขาทำคือจ้องมองเธอเพียงครู่เดียวแล้วันไป

แต่ไม่กี่วินาทีนี้ทำให้เธอรู้สึกเหมือนตกนรก

เหงื่อเย็น ๆ เริ่มก่อตัวบนหน้าฝากของเซินเยวเยว

“คุณเป็นเพื่อนที่ดีของเมียนเมียนหรือเปล่า”

เหมาเยซือหันไปจ้องที่เจียงหลัวลี่ ซึ่งยังคงตกตะลึงอยู่