“เอ่อ…”
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกเขินอาย
เมื่อคืนเธอนอนหลับสบาย ทำไมตอนนี้ถึงได้ง่วงขนาดนี้
“ถ้าอย่างนั้นคุณนอนหลับสบายหรือยัง?”
เฉียวเมียนเมียนหันมามองเขา ตอนนี้เขาดูสดชื่นและมีพลังกำลัง
“อืม ดีขึ้นมากเลยล่ะ”
เหมาเยซือ ยิ้มขึ้นอีกครั้ง “ขอบคุณนะ เมียนเมียน”
มันเป็นเพียงช่วงโมงสั้น ๆ แต่ก็ช่วยเขาได้มาก
ชั่วโมงแห่งการนอนหลับในตอนนั้นเพียงชั่วโมงเดียวดีกว่าเวลากลางคืนสามถึงสี่ชั่วโมง
เขาไม่ได้ตื่นขึ้นมากลางคันหรือฝันร้ายใด ๆ
มันเป็นการนอนหลับที่เต็มอิ่มมาก
“ขอบคุณฉันเหรอคะ?”
เฉียวเมียนเมียนมองเขาด้วยความสับสน
“ทำไมกันคะ?”
ไฟข้างหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง
เหมาเยซือหยุดรถและหันไปจ้องลึกเข้าไปในแววตาเธอ
“ขอบคุณที่นอนกับผม ผมนอนหลับสบายมากในหนึ่งชั่วโมงนั้น”
เฉียวเมียนเมียนเริ่มกระแอมไอ
อยากให้เขาพูดคลุมเครือน้อยลงจะได้ไหม
เขาหมายความว่ายังไงกัน ที่บอกว่าขอบคุณเธอที่ได้นอนกับเขา!
เขาหมายถึงอะไรนอนหลับสบาย!
ใครมาได้ยินก็ต้องเข้าใจผิดเป็นอย่างนั้นไม่มีผิด
“อืม? เกิดอะไรขึ้น?” เขามองไปยังแก้มที่แดงระเรื่อของเธอ
แต่เธอก็ดูน่ารักเป็นอย่างมาก
เธออาจจะไม่รู้เลยว่าแววตาโกรธเกรี้ยวของเธอนั้นไม่ได้ดูดุดันหรือน่ากลัวเลยแม้แต่น้อย ในความเป็นจริง เธอดูนุ่มนวลและน่ารัก
เหมือนเธอพยายามปั้นหน้าไปอย่างนั้นเอง
เธอเป็นเหมือนลูกแมวตัวน้อย – ยิ่งพวกมันก้าวร้าวมากเท่าไหร่ ผู้คนก็ยิ่งชื่นชอบพวกมันและต้องการแกล้งพวกมัน
“คุณควรพูดอะไรให้มันชัดเจนหน่อย!”
เฉียวเมียนเมียนแทบจะตะโกนด้วยความลำบากใจ
เหมาเยซือแสร้างทำเป็นไม่รู้
“ผมจะรู้ได้ยังไงว่าคุณพูดเรื่องอะไร ถ้าไม่พูดออกมาให้ชัดเจน คุณหมายถึงเรื่องที่ผมพูดถึง “นอนกับผม” หรือ “นอนหลับสบาย” ล่ะ ผมไม่เห็นว่าในข้อความของผมมีอะไรผิดปกติเลยนี้”
ก่อนี่เฉียวเมียนเมียนจะตอบเขาก็เลิกคิ้วและยิ้มอย่างล้อเลียน
“ที่รัก คิดอะไรแปลก ๆ อยู่หรือเปล่า? คุณคิดว่าผมหมายถึง…ทำอะไรกับคุณบนเตียงงั้นเหรอ? แม้ผมจะอยากทำก็เถอะ แต่จะให้ในที่แบบนั้นได้ยังไงกัน”
เมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายของเขาใบหน้าของเธอก็แดงไปทั้งหน้า
“คุณ…ฉันไม่อยากพูดกับคุณแล้ว”
เฉียวเมียนเมียนแพ้ท่าทีที่เล่นที่จริงของเขา เธอหันหน้าหนีไปอยากพูดอะไรต่ออีก
เหมาเยซือเป็นคนที่น่ากลัวเสียจริง!
เขาทำยังกับกำลังแหย่สัตว์เลี้ยงงั้นแหละ แย่มาก!
เธอจะไม่พูดอะไรกับเขาอีกแล้ว
ไม่แน่นอน!
**
เฉียวเมียนเมียนจะรักษาคำพูดของตน
เธอจึงนิ่งเงียบไม่พูดอะไรออกมาตลอดการเดินทางมายังวิทยาลัย
เมื่อเขาจอดรถในที่หมา เธอปลดเข็มขัดนิรภัยออก พร้อมพูดประโยชคสั้นกับเขา “บายคะ”
จากนั้นก็เตรียมที่จะลงรถ
คลิก!
เธอเอื้มมือไปจับประตู แต่ได้ยินเสียงประตูรถล็อก
ชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอคนนั้นหัวเราะเบา ๆ ออกมา
“คุณยังโกรธผมอยู่เหรอ? ที่รัก แค่ล้อเล่นนิดหน่อยเอง คุณตั้งใจจะเมินผมไปจริง ๆ เหรอ?”
