“ฉันได้ยินว่าเซินเยวเยวกับจ้าวหวันถิงถูกไล่ออกล่ะ บริษัทของตูเจ๋อก็ล้มละลายเพียงแค่ชั่วข้ามคืน พระเจ้า เจ้าชายของเธอเป็นคนทำใช่ไหมฮะ?”
เฉียวเมียนเมียนมองเพื่อนสนิทของเธออย่างจนปัญญา
นับตั้งแต่เจียงหลัวลี่ พบกับเหมาเยซือ เธอได้ขนานนามเขาว่า เจ้าชายในใจของเธอ
ในบรรดาเจ้าชายในใจของหล่อย เขาคืออันดับหนึ่ง
เจ้าชายของหล่อนยังคงเป็นกลุ่มไอดอลวัยรุ่นยอดนิยม
เมื่อวานยังเป็นตูยีเล่ย
เจ้าชายในใจของหล่อนเปลี่ยนไปมาอย่างรวดเร็ว ตามต้องการ
“ใช่เขาเป็นคนทำ” เฉียวเมียนเมียนสนิทกับเจียงหลัวลี่ และไม่มีความลับกับเธอ
“ว้าว” เจียงหลัวลี่ยกมือขึ้นทาบอก ร้องอุทานออกมาอย่างดัง
“เจ้าชายของฉันน่าประทับใจเหลือเกิน เขาเป็นคนที่มีอำนาจเสียจริง เขาทำให้เซินเย่วเย่วและพี่ชายของเธอตกตะลึงไปเลย จบแบบนี้ค่อยซะใจหน่อย”
เฉียวเมียนเมียนเงียบ
เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เสียงเรียกเข้ามือถือกลับดังขึ้น
มันเป็นข้อความจากเหมาเยซือ
เหมาเยซือ : เว่ยเจิ้งจองโรงแรมให้เราแล้วนะคืนนี้ ลุงหลี่จะไปรับคุณและเพื่อนอีกที ให้พวกเขาสั่งอะไรก็ได้ตามที่ต้องการได้เลย
เฉียวเมียนเมียนจ้องมองข้อความด้วยความงุงงงก่อนจะตอบ
เฉียวเมียนเมียน : คุณจะเลี้ยงอาหารเย็นเพื่อนของฉันเหรอคะ?
เหมาเยซือ : พวกผู้หญิงเขาไม่มีธรรมเนียมแบบนี้เหรอ?
เฉียวเมียนเมียน : ธรรมเนียมอะไรคะ
เหมาเยซือ : ใครออกเดทก่อนจะต้องเลี้ยงข้าวคนอื่น เพื่อนคุณไม่เป็นแบบนั้นเหรอ?
เฉียวเมียนเมียน : คุณรู้ได้ยังไงว่ามีธรรมเนียมแบบนั้นในกลุ่มผู้หญิง?
เหมาเยซือ : ที่รัก ผมก็ยังเป็นหนุ่มอยู่นะ
เฉียวเมียนเมียนเกือบจะหลุดหัวเราะออกมาดัง ๆ กับคำตอบของเขา เขาทำเหมือนอายุมาก แต่จริง ๆ แล้วเขาอายุแค่ 25 ปี
ในวัยนี้หลายคนยังเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยอยู่เลย
เฉียวเมียนเมียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจที่เหมาเยซือจะใส่ใจกับเรื่องนี้มากขนาดนี้
เธอยังรู้สึกตื้นตันใจเล็กน้อย
หากผู้ชายคนหนึ่งทะนุถนอมเธอ เขาก็จะแคร์คนรอบตัวเธอด้วย
ประสิทธิภาพของเหมาเยซือนั้นยอดเยี่ยมในด้านนี้
ไม่ว่าจะเป็นต่อ เฉียวเฉิน หรือเพื่อนของเธอ
เขามักจะแสดงความเคารพและห่วยใย
สำหรับมื้ออาหารนั้น ในกลุ่มสาว ๆ ไม่มีกฎดังกล่าว แต่เนื่องจากเขาได้จัดเตรียมไว้แล้ว เธอจึงตัดสินใจที่จะไม่ทำลายความตั้งใจดีของเขา
“เพื่อน เธอกำลังคุยกับใคร เจ้าชายของฉันหรือเปล่า?”
เจียงหลัวลี่โน้มตัวไปใกล้
เฉียวเมียนเมียนรีบวางโทรศัพท์ของเธอลงทันทีและส่งสัญญาณ
“เฮ้ เจ้าของของเธอ ต้องการจะเลี้ยงข้าวพวกเราแหละ เธอจะไปไหม?”
“ไปแน่นอน!”
เจียงหลัวลี่ตกลงทันที
“เจ้าชายของฉันจะพาไปร้านหรูรึเปล่านะ จะแต่งตัวยังไงดี อ่า จู่ ๆ ก็รู้สึกประหม่าและกระวนกระวายใจ เพื่อน ฉันกลัวว่าจะทำให้เธออับอายทำอะไรเปิ่น ๆ ไปจะทำยังไง”
เฉียวเมียนเมียนจ้องมองเธอ
“ไร้สาระน่า”
เธอหันไปพูดกับเพื่อนผู้หญิงอีกสองคนในห้องว่า
“ไปทานอาหารเย็นกันเถอะ ฉันเลี้ยงเอง”
เด็กผู้หญิงอีกสองคนไม่ได้สนิทกับเฉียวเมียนเมียนเป็นพิเศษ
แต่พวกเขาทั้งหมดเข้ากันได้อย่างจริงใจ
ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ปฏิเสธคำเชิญ และพยักหน้า
“จ๊ะ”
เฉียวเมียนเมียนส่งข้อความถึงเหมาเยซือและกำหนดเวลากับเขา
**
ลุงหลี่มาถึงตรงเวลา และหยุดรถที่ด้านนอกเวลา 17.00 น.
