รักหวานอมเปรี้ยว – ตอนที่ 131 ม้าพยศ

ลาเต้ขมวดคิ้ว ใช้แรงกระแทกเท้าไปยังท้องม้า แล้วไล่ตามไป

บริเวณนั้นจึงเหลือแค่ส้มเปรี้ยวและทามทอย

ชาหวานเพิ่งเดินไปเข้าห้องน้ำ ส่วนปีโป้ก็ยังอยู่ที่สนามแข่งม้าอีกแห่ง

ทามทอยมองสีหน้าเหยเกของส้มเปรี้ยว แล้วหัวเราะก่อนพูดว่า “อุ๊ย เปปเปอร์ไปช่วยมายมิ้นท์ ทำให้คุณไม่พอใจใช่ไหม?”

ส้มเปรี้ยวรู้อยู่แก่ใจว่าเขากำลังรอเยาะเย้ยตัวเองอยู่ ในมือกำขวดน้ำแน่น แต่ก็ได้โต้กลับด้วยใบหน้าที่ฝืนยิ้มว่า “ไม่หรอก หากเกิดเรื่องขึ้นกับคุณมายมิ้นท์ แล้วเปปเปอร์เข้าไปช่วยเธอก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ฉันไม่ได้รู้สึกไม่ชอบใจ”

“เหรอครับ? แต่ท่าทีของคุณกำลังบอกผมว่าคุณโกหก” ทามทอยมองไปทางขวดน้ำที่ถูกบีบจนเสียรูป ใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้มที่น่าสะพรึงขึ้น

สีหน้าของส้มเปรี้ยวนิ่งไปชั่วขณะ คลายขวดน้ำออกทันที และไม่ได้พูดอะไรอีก

ทามทอยหัวเราะ “คุณส้มเปรี้ยวนี่ยังปากกับใจไม่ตรงกันเหมือนเดิมเลยนะครับ คุณที่เป็นแบบนี้ ยังสามารถทำให้ใจของเปปเปอร์หวั่นไหวได้ ตอนแรกผมนึกว่าเปปเปอร์จะตาบอดไปแล้วจริงๆ แต่ดูจากท่าทางของเปปเปอร์ตอนนี้เนี่ย ดูเหมือนเขาจะตาสว่างขึ้นแล้วนะ”

เขายกมือขึ้นจับคางก่อนมองไปทางเปปเปอร์ที่ช่วยมายมิ้นท์ไว้ได้สำเร็จ แล้วพูดต่อว่า “เมื่อกี้ตอนเกิดเรื่องขึ้นกับมายมิ้นท์ สีหน้าของเปปเปอร์ดูกังวลขึ้นอย่างชัดเจน นั่นแสดงให้เห็นว่า ไม่ใช่ว่าในใจเขาจะไม่มีมายมิ้นท์เลย เพียงแต่เขายังไม่รู้ใจตัวเอง หากวันไหนที่เขารู้ใจตัวเองขึ้นมา คุณส้มเปรี้ยวคิดว่า…”

“พอแล้ว หยุดพูดได้แล้ว” ส้มเปรี้ยวกำมือก่อนแล้วลุกขึ้น พร้อมพูดตัดบทเขาอย่างเย็นชา

ทามทอยขมวดคิ้ว “ทำไมเหรอ? โกรธเหรอ?”

ส้มเปรี้ยวมองเขาด้วยสายตาหมองหม่น “คุณทามทอย ฉันรู้ว่าครั้งก่อนเพราะเรื่องของคุณพ่อ ทำให้ฉันทำผิดต่อตระกูลชุติเกษม แต่คุณก็ไม่จำเป็นต้องมาทำลายความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเปปเปอร์นี่ แล้วที่คุณทำแบบนี้ ไม่กลัวว่าเปปเปอร์จะไม่พอใจเหรอ?

“กลัวอะไร?” ทามทอยโต้กลับพร้อมยิ้มกริ่ม “เปปเปอร์เป็นเพื่อนของผม และผมคิดว่าคุณไม่เหมาะสมกับเขา จึงอยากให้เขาอยู่ห่างๆกับคุณ ผมหวังดีกับเขาขนาดนี้ เขาจะไม่พอใจได้อย่างไร”

“นี่คุณ…” สีหน้าส้มเปรี้ยวเจ้าของเสียงนั้นแดงจัด

ทามทอยแสดงสีหน้าพอใจ

เดิมทีเขาก็ไม่อยากทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเปปเปอร์ด้วยวิธีที่ไร้รสนิยมเช่นนี้ เพราะไม่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างสองคนนี้เป็นอย่างไร ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา

แผนการที่ตระกูลชุติเกษมเตรียมไว้นานหลายปี  ช่วยไม่ได้ เขาก็เป็นคนจิตใจคับแคบแบบนี้แหละ

ขณะเดียวกันในสนามแข่งม้า

จึงทำให้เธอไม่ได้รับบาดเจ็บ

แต่ลาเต้ยังคงไม่สบายใจ จึงได้สำรวจร่างกายเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เมื่อเห็นว่าไม่เป็นอะไรจริงๆ จึงถอนหายใจอย่างโล่งอก “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เมื่อกี้ผมตกใจแทบแย่ ทำไมจู่ๆ ม้าที่ดูปกติ จึงคลุ้มคลั่งได้ล่ะ?”

พูดจบ เปปเปอร์ก็หันไปมองม้าที่สงบลงมาอยู่ไกลๆ ด้วยสีหน้าที่ยากจะคาดเดา

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” มายมิ้นท์ตอบกลับ พลางส่ายหน้า

เธอตั้งใจขี่ม้าอยู่ดีๆ จู่ๆ ม้าก็วิ่งเร็วขึ้น

ในตอนนั้นเธอตกใจจนทุกอย่างดูว่างเปล่าไปหมด ใครจะมีอารมณ์ไปคิดถึงสาเหตุล่ะ

“ไม่เป็นไรครับ เรื่องนี้ผมจะจัดการเอง ที่รักคุณกลับไปพักผ่อนที่ห้องก่อนเถอะ ขาของคุณยังสั่นอยู่เลย” ลาเต้พูดขณะที่มองเห็นขาของมายมิ้นท์ที่ยังอยู่ในอาการสั่นเทา

มายมิ้นท์พยักหน้าตกลง

ลาเต้พยุงเธอกลับไปทางวิลล่า

เปปเปอร์มองแผ่นหลังของทั้งสอง ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นจนเป็นเส้นตรง

ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น ลาเต้เดินลงมาจากชั้นบน

ส่วนเปปเปอร์และคนอื่นๆ ก็กลับมาจากสนามแข่งม้า และนั่งรวมกันที่ห้องรับแขก

ปีโป้ที่เห็นลาเต้เดินลงมาเป็นคนแรก รีบลุกขึ้นและถามไปว่า “ผมได้ข่าวว่าพี่มายมิ้นท์เกิดอุบัติเหตุ เธอเป็นอย่างไรบ้าง”

ส้มเปรี้ยวเมื่อเห็นความห่วยใยและกังวลที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของปีโป้ ก็หรี่ตาลง เพื่อบดบังความหมองหม่นในดวงตา

ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ ปีโป้ยังเกลียดมายมิ้นท์

แต่ทำไมหลังจากที่มายมิ้นท์หย่ากับเปปเปอร์ ปีโป้ก็ไม่รู้สึกเกลียดเธออีกต่อไป กลับห่วยใยมายมิ้นท์ มายมิ้นท์ทำอะไรกับเขากันแน่?

“นั่นสิคะคุณลาเต้ คุณมายมิ้นท์ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?” ชาหวานพูดเสริม

ตอนที่เกิดเรื่องขึ้นกับมายมิ้นท์ เธอยังอยู่ในห้องน้ำ และตอนเธอเดินกลับมา ก็ได้ยินทามทอยพูดว่าม้าของมายมิ้นท์พยศ จนเกือบทำให้มายมิ้นท์ตกลงมาจากหลังม้า

ลาเต้ไม่แม้แต่จะสนใจปีโป้ กลับมองมาทางชาหวานแล้วตอบว่า “ไม่ต้องเป็นห่วง คนรักของผมไม่เป็นอะไร เธอเพียงแค่ตกใจ แต่ตอนนี้หลับไปแล้วล่ะ”

“ดีแล้วค่ะ” ชาหวานถอนหายใจอย่างโล่งอก

แต่ปีโป้ไม่พอใจที่ถูกลาเต้เมินเฉยใส่ แต่เมื่อได้ยินว่ามายมิ้นท์ไม่เป็นอะไรมาก จึงหน่ายจะคิดเล็กคิดน้อย