รักหวานอมเปรี้ยว – ตอนที่ 179 ผมรักมายมิ้นท์เข้าแล้ว

มายมิ้นท์หอบดอกไม้ที่อยู่บนโต๊ะ และออกไปจากร้านกาแฟพร้อมกับเขา

ส้มเปรี้ยวมองไปยังเงาหลังของพวกเขา ฟันกัดริมฝีปากล่าง“เปปเปอร์ พวกเขา……”

“พอได้แล้ว”เปปเปอร์ขมวดคิ้วขัดขวางหล่อน“พวกเขาพูดก็ถูก ในใจคิดอะไร สิ่งที่มองเห็นล้วนไม่ถูกต้อง ส้มเปรี้ยวต่อไปก็อย่าสรุปอะไรง่ายๆอีกก็แล้วกัน”

เขาเองก็มีส่วนผิด ไม่ควรที่จะฟังความข้างเดียว คิดว่าสิ่งที่ส้มเปรี้ยวพูดทั้งหมดเป็นความจริง

“เปปเปอร์ คุณกำลังโทษฉันเหรอ？”ส้มเปรี้ยวมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ดวงตาเปปเปอร์เผยประกายเล็กน้อย“เปล่าครับ แค่รู้สึกว่าหากยังไม่รู้อะไรชัดเจน แล้วสรุปเอาเองตามสิ่งที่ตนคิดนั้นไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ ไม่ค่อยยุติธรรมกับคนอื่นสักเท่าไหร่ ส้มเปรี้ยวต่อไปอย่าทำอะไรบุ่มบ่ามแบบนี้อีกนะครับ”

ส้มเปรี้ยวก้มหน้าลงอย่างน้อยใจ“ฉันก็ไม่อยากเหมือนกัน แต่ทามทอยพูดเองว่าพวกเขามาออกเดตกัน”

“เขาหลอกล้อคุณ”เปปเปอร์พูดขึ้นพลางคลึงที่หว่างคิ้ว

ส้มเปรี้ยวกระทืบเท้า“เขาทำเกินไปแล้ว”

“พอได้แล้ว ไปกันเถอะ คุณอยากดื่มกาแฟร้านนี้ไม่ใช่เหรอครับ？”เปปเปอร์แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่อยากพูดเรื่องนี้แล้ว จึงเปลี่ยนเรื่อง

ส้มเปรี้ยวก็ดูออก แววตาขรึมลงจากนั้นก็พยักหน้า“อึม”

นอกร้านกาแฟ ทามทอยเสนอที่จะไปส่งมายมิ้นท์ แต่ถูกมายมิ้นท์ปฏิเสธ เพราะว่าเธอก็ขับรถมาเช่นเดียวกัน

ทามทอยยังไม่กลับทำได้เพียงปล่อยเธอไป

มองดูมายมิ้นท์กอดดอกไม้ที่ตนมอบให้แล้วขับรถจากไป ทามทอยผิวปาก อารมณ์ดีเป็นอย่างมาก

เขากับมายมิ้นท์ไม่ได้มาออกเดตกันจริงๆ แต่มายมิ้นท์ก็รับดอกไม้เขาไว้แล้ว

ต่อไปเขาจะมอบดอกไม้หนึ่งช่อให้กับมายมิ้นท์ทุกครั้ง เธอจะได้ค่อยๆเคยชิน เชื่อว่าเมื่อผ่านไปนานวันเข้า เขาจะต้องทำให้มายมิ้นท์ใจอ่อน จากการออกเดตปลอมๆจะกลายเป็นการออกเดตจริงๆ？

ส่วนลาเต้นั้น

ทามทอยยิ้มครู่หนึ่ง

คิดว่าเขาดูไม่ออกเหรอว่า สายตาที่เธอมองลาเต้นอกจากความเป็นเพื่อนแล้ว ก็ไม่มีความรู้สึกฉันชู้สาวเลยแม้แต่น้อย

ดังนั้นเธอกับลาเต้ใช้ชีวิตร่วมกันจริงๆหรือเปล่านั้น ยังคงเป็นเรื่องที่ต้องหาหลักฐาน

สีหน้าของเปปเปอร์ก็เปลี่ยนไปในทันที“คุณพูดว่าอะไรนะ？”

“ผมบอกว่า ผมรักมายมิ้นท์เข้าแล้ว”ทามทอยหรี่ตาลงพลางพูดขึ้นอีกครั้ง

เปปเปอร์คว้าที่ปกเสื้อของเขา“คุณรักมายมิ้นท์งั้นเหรอ？”

“ใช่แล้ว”ทามทอยมองเปปเปอร์ด้วยสายตาที่ตั้งใจเป็นอย่างมาก

เปปเปอร์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เดิมทีคิดว่าเขาล้อเล่น แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าเขาพูดเรื่องจริง

ทามทอยรักมายมิ้นท์เข้าแล้วจริงๆ

จะเป็นไปได้ยังไง จะเป็นไปได้ยังไง！

ในใจของเปปเปอร์โกรธเป็นอย่างมาก นอกจากความโกรธแล้วยังมีความรู้สึกถูกหักหลัง ทำให้สีหน้าของเขาเย็นชาเป็นพิเศษ“คุณรู้ตัวไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่？”

“แน่นอนว่าผมต้องรู้สิ”ทามทอยดึงปกเสื้อที่ถูกเปปเปอร์ดึงออกไปกลับมา พลางถอยหลังหนึ่งก้าว จัดคอเสื้อที่ถูกกำจนยับครู่หนึ่ง“ผมจริงจัง ผมรักมายมิ้นท์”

“มายมิ้นท์ที่คุณรัก คือภรรยาเก่าของผม”เปปเปอร์กำหมัดแน่น แววตาเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก

“ผมรู้”ทามทอยไม่เห็นด้วย“คุณก็พูดเองว่าเป็นภรรยาเก่าของคุณ ในเมื่อเป็นภรรยาเก่า งั้นก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ แล้วการที่ผมจะรักเธอก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร คุณจะโกรธขนาดนี้เพื่ออะไร？”

เขามองเปปเปอร์อย่างยิ้มครึ่งไม่ยิ้มครึ่ง

เปปเปอร์ตะลึงงันครู่หนึ่ง

ใช่แล้ว มายมิ้นท์หย่ากับเขาไปตั้งนานแล้ว ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาแล้ว งั้นการที่ทามทอยจะรักเธอก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร และทามทอยก็ไม่ได้หักหลังเขาด้วย

งั้นเขาจะโกรธขนาดนี้ทำไม？

สีหน้าของเปปเปอร์เผยความงงงวยออกมา

บอกเขาอย่างมีเหตุผลว่า เขาไม่ควรที่จะโกรธขนาดนี้ ทามทอยจะรักใครก็เป็นเรื่องของเขา แต่ว่าเมื่อได้ยินว่าทามทอยรักมายมิ้นท์ เขาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ อยากที่จะห้าม

สำหรับเหตุผลนั้น ในใจของเขามีคำตอบ แต่เขากลับไม่กล้าเปิดเผยออกมาอย่างบอกไม่ถูก เพราะว่าในใจของเขามีเสียงๆหนึ่งบอกเขาว่า เมื่อเปิดเผยออกมา ผลที่ตามมาเขาคงไม่อาจที่จะรับได้

เมื่อคิดเช่นนี้ เปปเปอร์ก็สูดลมหายใจเข้าลึก และกดทับความรู้สึกโกรธไว้ในใจ พลางมองทามทอยด้วยสายตาเย็นชา“แม้ว่ามายมิ้นท์กับผมจะไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน ผมก็ไม่สามารถที่จะรักเขาได้ อย่าลืมล่ะ เธอเป็นแฟนของลาเต้”

ทามทอยเม้มริมฝีปากครู่หนึ่ง“คุณคงยังไม่รู้สินะว่ามายมิ้นท์กับลาเต้ไม่ได้อาศัยอยู่ด้วยกัน ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเป็นเรื่องปลอม ”

“อะไร？”เปปเปอร์ตะลึงงัน“เรื่องปลอม？”

“ใช่”ทามทอยพยักหน้า“มายมิ้นท์มองสายตาของลาเต้ ไม่มีความรู้สึกฉันชู้สาวแฝงอยู่แม้แต่น้อย ดังนั้นพวกเขาจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง ก็คงแสดงเพื่อให้คนข้างนอกเห็นก็เท่านั้นเอง”

เมื่อได้ฟังสิ่งที่เขาวิเคราะห์ เปปเปอร์ก็รู้สึกได้ว่าน่าจะเป็นเรื่องจริง ในใจเผยความรู้สึกดีใจออกมาไม่น้อย แต่ว่าใบหน้าก็ยังคงไร้ซึ่งความรู้สึก