รักหวานอมเปรี้ยว – ตอนที่ 215 การเสนอราคาประมูล

ที่ประตูทางเข้า คุณหญิงนิภาที่กำลังจะเข้าห้องน้ำก็ได้ยินคำนี้พอดี เท้าข้าหนึ่งที่กำลังก้าวเข้ามา ก็ชักกลับไป

เธอเม้มริมฝีปากเล็กบาง ใบหน้าสง่างามเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “พวกตระกูลภักดีพิศุทธิ์ ดูเหมือนจะเป็นคุณหนูของเอสซีกรุ๊ป ร้ายกาจแบบนี้ น่าขำจริงๆ”

คุณหญิงนิภามองประตูใหญ่ห้องน้ำอย่างเย็นชา หันตัวเดินออกไป ไม่คิดจะใช้ห้องน้ำที่นี่แล้ว

เธอรู้สึกขยะแขยง

มายมิ้นท์กลับมาที่สถานที่ประมูล ลาเต้ก็รีบถาม “มิ้นท์ ทำไมเธอเพิ่งกลับมาตอนนี้?”

มายมิ้นท์ยกกระโปรงแล้วนั่งลง “เจอปัญหานิดหน่อย”

“ปัญหาอะไร?” ลาเต้เครียดขึ้นมาทันที “มิ้นท์ เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

“ไม่ต้องห่วง ไม่เป็นอะไร มันโดนฉันจัดการไปแล้วล่ะ” มายมิ้นท์ยิ้มให้เขา

ลาเต้พยักหน้า “งั้นก็ดี สินค้าประมูลถัดไป ก็เป็นของเธอแล้วนะ”

ได้ยินคำนี้ มายมิ้นท์ก็หรี่ตา

เร็วจัง มาถึงของเธอแล้วสินะ

ไม่นาน ของโบราณบนเวทีก็ถูกประมูลไปแล้ว สินค้าประมูลถัดไป ก็ถูกนำขึ้นมาที่แท่นโชว์

หน้าจอใหญ่ด้านหลังผู้จัดประมูล คือรายละเอียดแนะนำเพิ่มเติมเกี่ยวกับแหวนวงนี้ แต่ปกปิดข้อมูลผู้บริจาค ชื่อผู้บริจาคมีแค่รหัสชื่อคุณมายมิ้นท์สามตัวเท่านั้น ซึ่งหมายความว่าแหวนวงนี้บริจาคโดยคุณผู้หญิงนามสกุลกิตติภัคโสภณท่านหนึ่ง

นี่คือการปกป้องความเป็นส่วนตัวของผู้บริจาค

แต่บางคนก็ยังเดาได้ถึงตัวตนของมายมิ้นท์ อย่างไรแล้วเมืองเดอะซีอันกว้างใหญ่ ถึงแม้นามสกุลกิตติภัคโสภณมีไม่น้อย แต่ที่มีชื่อเสียง ก็มีแค่ท่านนั้นที่อยู่เทนเดอร์กรุ๊ป

“มันคือแหวนแต่งงานของมายมิ้นท์และเปปเปอร์!” ส้มเปรี้ยวเห็นแหวนที่หมุนวนบนจอขนาดใหญ่ ดวงตาก็แดงไปหมด

แหวนวงนี้มายมิ้นท์เป็นผู้บริจาค มายมิ้นท์เอาแหวนแต่งงานของตัวเองบริจาค

ที่น่าขำคือ จนถึงตอนนี้เปปเปอร์ยังไม่ให้แหวนเธอสักวงเลย

ส้มเปรี้ยวได้ยินว่ามีคนแข่งกับตน ก็เงยหน้ามองขึ้นไปที่ห้องส่วนตัวหมายเลขหนึ่งที่ชั้นสอง

หน้าต่างห้องส่วนตัวปิดอยู่ เธอมองไม่เห็นฉากด้านใน ไม่รู้ว่าคนด้านในคือใคร ก็กัดปากด้วยความโกรธ “สี่แสน!”

เธอเพิ่มไปอีกหนึ่งแสนโดยไม่เกรงใจ โดยไม่ลังเลสักนิด เห็นได้ชัดว่าเธอปรารถนาอยากได้แหวนวงนี้มาก

เปปเปอร์ขมวดคิ้ว กดกระดิ่งอีกครั้ง

ผู้จัดประมูลรายงาน “ลูกค้าในห้องส่วนตัวเพิ่มเป็นห้าแสนครับ”

ส้มเปรี้ยวโกรธจนตัวสั่น จ้องห้องส่วนตัวนั้นเขม็ง “หกแสน!”

“มิ้นท์ ส้มเปรี้ยวกับคนที่อยู่ชั้นสอง เหมือนต่อสู้กันแล้ว” ลาเต้พูดกับมายมิ้นท์

มายมิ้นท์พยักหน้า ก็มองไปที่ชั้นสองเช่นกัน “ไม่รู้คนที่อยู่ชั้นสองเป็นใคร ทำไมถึงอยากได้แหวนวงนี้เหมือนกัน”

สำหรับที่ส้มเปรี้ยวจะซื้อ ถึงเธอจะประหลาดใจ แต่ก็เข้าใจได้เหมือนกัน

อย่างไรแล้วเปปเปอร์เป็นคนซื้อแหวนวงนี้ ส้มเปรี้ยวอาจจะอยากครอบครองมัน แต่คนที่อยู่ชั้นสอง เธอไม่แน่ใจ

“มิ้นท์ จู่ๆ ฉันก็อยากเล่น” ทันใดนั้น ลาเต้ก็พูดอย่างครุ่นคิด

มายมิ้นท์เลิกคิ้ว “นายจะทำอะไร?”

ลาเต้กระตุกมุมปาก ยกป้ายขึ้น “หนึ่งล้าน!”

คนทั้งงานประมูล ได้ยินจำนวนนี้ ก็รู้สึกตกใจทันที

ถึงแม้แหวนวงนี้จะมีค่า แต่มากสุดก็ห้าแสน คุณส้มเปรี้ยวท่านนั้นกับลูกค้าปริศนาที่ชั้นสองประมูลกันจนถึงหกเจ็ดแสน พวกเขาก็รู้สึกว่ามันสูงเกินไปแล้ว ไม่คุ้มเลย

ไม่คิดว่าตอนนี้จะมีคนรวยที่โง่โผล่มาอีกคน เสนอราคาหนึ่งล้านโดยตรง

“เต้นายทำอะไร? นายบ้าไปแล้ว!” มายมิ้นท์มองลาเต้ด้วยความตกใจ

ลาเต้ทำท่าชู่ให้เธอเงียบ “ไม่ต้องห่วงนะมิ้นท์ ฉันรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ และมีขอบเขตด้วย ไม่ต้องกังวล”

เห็นสีหน้าเขาจริงจังแบบนี้ ก็ไม่เหมือนกำลังล้อเล่น มายมิ้นท์ถอนหายใจ “ช่างเถอะ ฉันไม่สนนายแล้ว อย่าเล่นมากเกินไปก็พอ!”

“ไม่ต้องห่วงๆ” ลาเต้โบกมือ